(για αυτή την πολύ λίγο γνωστή πτυχή της σταδιοδρομίας του Χίτλερ γράφει ο Βασίλειος Τσίχλης, δικηγόρος Πειραιώς, αποκλειστικά για το www.istorikathemata.com)
Την 7η Νοεμβρίου 1918 (όλες οι
ημερομηνίες ακολουθούν το γρηγοριανό ημερολόγιο) ο λαός της Βαυαρίας σε
συλλαλητήριο ζήτησε την παραίτηση του Βασιλέως Λουδοβίκου Γ΄, του Αυτοκράτορος
Γουλιέλμου Β΄, τον άμεσο τερματισμό του πολέμου και την ανακούφιση των λαϊκών
στρωμάτων. Οι διαδηλωτές κινήθηκαν προς τους στρατώνες όπου ο στρατός ενώθηκε
μαζί τους. Τη νύκτα ο Βασιλεύς Λουδοβίκος κατάφερε να διαφύγει και η Βαυαρία
ανακηρύχθηκε Σοσιαλιστική Δημοκρατία.
Ο επί
κεφαλής της Δημοκρατίας Kurt Eisner τήρησε αποστάσεις από τους μπολσεβίκους επιδιώκοντας ένα
σοσιαλιστικό και όχι κομμουνιστικό κράτος. Ο Eisner δολοφονήθηκε, η Βαυαρία έμεινε
ακυβέρνητη και τελικά την 6η Απριλίου 1919 ανακηρύχθηκε η Σοβιετική
Δημοκρατία της Βαυαρίας που ανατράπηκε την 3η Μαΐου 1919. Στη Σοσιαλιστική
αλλά και στη Σοβιετική Δημοκρατία της Βαυαρίας συμμετείχε (έστω και σε ασήμαντη
θέση) ένα πρόσωπο που το άκουσμα του ονόματός του μάλλον προκαλεί έκπληξη: ο
Αδόλφος Χίτλερ.
Πρόκειται για τον γνωστό Χίτλερ. Όταν ξέσπασε η
επανάσταση στη Βαυαρία, ο Χίτλερ υπηρετούσε στο Μόναχο, στον 7ο λόχο
του 1ου εφεδρικού τάγματος του 2ου συντάγματος πεζικού. Σε
μια διαταγή του τάγματος της 3ης Απριλίου 1919, ο Χίτλερ αναφέρεται
ως ο εκπρόσωπος του λόχου του. Η δουλειά του εκπροσώπου ήταν, συν τοις άλλοις,
να συνεργάζεται με το τμήμα προπαγάνδας της σοσιαλιστικής κυβερνήσεως
προκειμένου να προωθεί «εκπαιδευτικό» υλικό στους στρατιώτες. Την 14η
Απριλίου 1919, και αφ’ ου η Σοβιετική Δημοκρατίας της Βαυαρίας αποτελούσε
γεγονός, τα συμβούλια (σοβιέτ) των στρατιωτών στο Μόναχο διενεργούν νέες
εκλογές με τον Χίτλερ να εκλέγεται αναπληρωτής εκπρόσωπος του τάγματός του.
Η φρουρά
του Μονάχου υποστήριζε σθεναρά την επανάσταση από τον Νοέμβριο του 1918,
επομένως φαίνεται προφανές ότι ο Χίτλερ συμμεριζόταν τις απόψεις των
σοσιαλιστών αλλά πιθανότατα και των κομουνιστών προκειμένου να εκλεγεί στις
ανωτέρω θέσεις. Δεν γνωρίζουμε
περισσότερες λεπτομέρειες για τη δράση του Χίτλερ. Φαίνεται πάντως ότι δεν του
επεβλήθη κάποια ποινή για τη συμμετοχή του μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Δημοκρατίας
διότι γνωρίζουμε ότι ορίσθηκε μέλος τριμελούς επιτροπής που διενεργούσε ανακρίσεις
για τους άνδρες του 1ου εφεδρικού τάγματος που συμμετείχαν στην
επανάσταση. Έτσι λοιπόν, αμέσως, άλλαξε ιδεολογική κατεύθυνση…
Πληροφορίες για τη συμμετοχή του Χίτλερ στις Βαυαρικές Δημοκρατίες είχαν
δημοσιευθεί κατά καιρούς στον Γερμανικό τύπο πριν από την ανάρρησή του στην
εξουσία αλλά δεν έγιναν πιστευτές καθώς προέρχονταν από αριστερές εφημερίδες.
Σήμερα, η συμμετοχή του έχει επιβεβαιωθεί από αρχειακό υλικό.
Πηγή
Για περισσότερες λεπτομέρειες βλ. Ian Kershaw, «Hitler 1889-1936: hubris», Λονδίνο 1998, σελ. 116-121.
Πάντως δεν ήταν ένας απαξιωμένος «δεκανέας» και απ' ότι έδειξε η συλλογή έργων του ζωγραφικής δεν ήταν ούτε και «μπογιατζής»...
ΑπάντησηΔιαγραφήπιθανοτατα λειτουργουσε ως πρακτορας και πληροφιοροδοτης.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πάντως δεν ήταν ένας απαξιωμένος «δεκανέας» και απ' ότι έδειξε η συλλογή έργων του ζωγραφικής δεν ήταν ούτε και «μπογιατζής»..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά μάλιστα τα έχει ακόμα κρυμμένα η Αμερική.
Κατά την γνώμη μου ήταν ιδιοφυΐα.
Κατάφερε με μια ιδεολογία να κατακτήσει σχεδόν όλον τον κόσμο.
Με εντυπωσιάζει η συμπάθεια με την οποία όσοι σχολίασαν το άρθρο γράφουν για τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ μάζεψε γύρω του ένα τσούρμο εγκληματίες του απλού ποινικού δικαίου οι οποίοι δεν είχαν συγκεκριμένη ιδεολογία – και πως θα μπορούσαν άλλωστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση ότι η ουσία του άρθρου είναι πως ο Χίτλερ έγινε φασίστας επειδή δεν μπόρεσε να γίνει κομμουνιστής, υπό την έννοια ότι πήγαινε όπου φυσούσε ο άνεμος. Όσον αφορά το σχόλιο ότι ήταν μάλλον πληροφοριοδότης, υποθέτω ότι αν ευσταθούσε τότε ο Χίτλερ θα ήταν υπερήφανος για το έργο του στο σοβιέτ και δεν θα το αποσιωπούσε.
Εγώ δεν βλέπω καμία συμπάθεια. Απλά ανέφεραν ότι έιχε μεγάλες ικανότητες. Ούτε ο γκαιρινγκ ούτε ο ες, ούτε ο ριμπεντροπ είχαν σχέση με το κοινό ποινικό δίκαιο. Επίσης καλο ειναι να μας πει ο κλεων αν κατα την γνώμη του ο Χίτλερ έκανε μεγαλύτερα εκγληματα πολέμου η οι σύμμαχοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης πρέπει να παρατηρήσω ότι το μπλογκ έχει κάνει μια ολοφάνερη αριστερή στροφή τους τελευταίους μηνες
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογουμένως δεν γνώριζα για την σύντομη αυτή θητεία του Χίτλερ στην αριστερά. Επίσης υπενθυμίζω την ομοιότητα με τον Μουσολίνι που επίσης είχε ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα με αριστερό κόμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης οφείλουμενα παρατηρήσουμε ότι το φασιστικό η ναζιστικό κράτος με το κομμουνιστικό έχουν αρκετές ομοιότητες. Αποτελούν μια συνολική άρνηση του κοινοβουλευτισμού, της εκάστοτε επικρατούσας θρησκείας και της δημοκρατίας, προτάσσουν μια ολοκληρωτική κοινωνία με μεσσιανική ρητορική που δεν ανέχεται μειονότητες, διαφοροποιήσεις κτλ. Η βασική συνιστώσα στην μια περίπτωση είναι η οικονομική τάξη και στην άλλη το έθνος ως φυλετική διαφορετικότητα. Ο εχθρός στην μια περίπτωση είναι οι τάξεις που απομυζούν την εργατική, στην άλλη οι Εβραίοι και οι "κατώτερες" φυλές. Και οι δύο ιδεολογίες βαρύνονται με βαρύτατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αυτό που τελικώς θέλω να πω είναι ότι μπορεί τα δύο άκρα να μισούνται θανάσιμα μεταξύ τους, αλλά η απόσταση που τα χωρίζει είναι πολύ μικρή και μπορεί να διανυθεί μάλλον εύκολα (άλλωστε τα εκατέρωθεν παραδείγματα είναι αρκετά). Υπενθυμίζω ότι τα "τάγματα εφόδου" εκτός του μίσους για τους Εβραίους, είχαν αντικαπιταλιστική ιδεολογία που αποτέλεσε και την ταφόπετρα τους στην "νύχτα των μεγάλων μαχαιριών" όταν ο Χίτλερ τα βρήκε με το Γερμανικό κεφάλαιο.
Ο Ανώνυμος της 7/7/2013 5:55 μ.μ. (το έχω ξαναγράψει παλαιότερα, ας χρησιμοποιούμε τουλάχιστον ψευδώνυμα για να καταλαβαίνουμε ποιος είναι ποιος) ρωτάει τη γνώμη μου για το αν ο Χίτλερ ή οι Σύμμαχοι διέπραξαν μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου. Η απάντηση είναι τόσο απλή που δεν χρειάζεται ερμηνευτικά σχόλια: ο Χίτλερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι οι ναζί ήταν μια σπείρα εγκληματιών, γίνεται εύκολα κατανοητό από τα αδιανόητα εγκλήματα που διέπραξαν. Πολλοί μεγάλοι ναζί είχαν ποινικό μητρώο, π.χ. ο Χόεςς ή ο Καλτεμπρούνερ έκαναν φυλακή, ο Χάυντριχ ήταν απόστρατος του ναυτικού. Φανταστείτε τι γινόταν στα κατώτερα στελέχη.
Ειδικότερα όμως, ο Ρίμπεντροπ δεν ήταν ναζί, απλώς είδε την άνοδο των ναζί και προσκολλήθηκε στον Χίτλερ, γεγονός που προκαλούσε πάντα δυσφορία σε αρκετούς Ναζί. Ο Γκαίρινγκ μόλις ανέλαβε την εξουσία άρχισε τα πογκρόμ κατά των Εβραίων. Μετά από ένα εξ αυτών, επέβαλε πρόστιμο στους Εβραίους για τις καταστροφές που τους έκαναν οι ναζί! Και δεν είναι μόνον αυτό. Ως κοινός κλέφτης, αφαιρούσε από τις κατακτημένες χώρες αντικείμενα αξίας όχι για το Ράιχ αλλά για τον εαυτό του. Την αρετή και την κακία του άνδρα τη μετράς όταν πάρει εξουσία. Τέλος, ο Εςς ήταν μια ιδιόμορφη περίπτωση.
Και μια σημείωση σε όσα έγραψε ο Φιλίστωρ. Ο φασισμός δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει τον κομμουνισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φασισμός εδραιώθηκε στη Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία, χώρες με σημαντική κομμουνιστική ή αναρχική παράδοση.
Φίλε Κλέων ο φασισμός σωστά υπενθυμίζεις πως γεννήθηκε σε χώρες με δυνατό εργατικό στοιχείο , εγώ θα συμπλήρωνα και την Ελλάδα εκτός από Γερμανία , Ιταλία και Ισπανία. Επίσης οι νεοέλληνες , ως γνήσιοι αντιγραφείς της δυτικής κουλτούρας, ακόμα και σήμερα αντιγράφουν υποστηρίζοντας την φασιστική ιδεολογία , βλέπε χρυσή αυγή. τέλος φασισμός δεν πρέπει να λογίζεται μόνο το ναζιστικό και μουσολινικό μοντέλο αλλά και γενικότερα η κρατική βία και το κράτος του Ισραήλ κατά την γνώμη μου είναι ένα φασιστικό κράτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Χίτλερ δεν ήταν "ερυθρός", όχι ότι δεν θα μπορούσε όπως και κάποιοι μετέπειτα ναζί, αλλά δεν προκύπτει από τα γεγονότα και πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον Kershaw στον οποίο παραπέμπει ο αρθογράφος.
ΑπάντησηΔιαγραφή