γράφει οΙωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου
Μερικοί σύγχρονοι πολιτικοί εμφανίζονται να έχουν κάποιο «θέμα» με τις λέξεις «έθνος», «γένος», «πατρίδα», «Χριστιανικός», κ.ο.κ.,1 στον δημόσιο λόγο τους, ειδικά οσάκις εξαναγκάζονται—εξ υπηρεσιακού καθήκοντος σε εθνικές επετείους—να αναφερθούν στον υπέρ ελευθερίας και ανεξαρτησίας εθνικό2 Αγώνα τής Παλιγγενεσίας.
Ο λόγος αυτής τής επίκτητης (επιλεκτικής) «δυσλεξίας», σχετικά με αυτές τις λέξεις, είναι προφανής: Η εθνοαπελευθερωτική2 πεμπτουσία τού 1821 δεν συνάδει ούτε με παρωχημένες αριστερόστροφες υλιστικές ιδεοληψίες, ούτε με σύγχρονα διακομματικά πολιτικοοικονομικά (ευρωλαγνικά) συμφέροντα, στην εποχή τής εθνοϊσοπεδωτικής (αλλά και ήδη παραπαίουσας) «παγκοσμιοποίησης».
Μερικοί σύγχρονοι πολιτικοί εμφανίζονται να έχουν κάποιο «θέμα» με τις λέξεις «έθνος», «γένος», «πατρίδα», «Χριστιανικός», κ.ο.κ.,1 στον δημόσιο λόγο τους, ειδικά οσάκις εξαναγκάζονται—εξ υπηρεσιακού καθήκοντος σε εθνικές επετείους—να αναφερθούν στον υπέρ ελευθερίας και ανεξαρτησίας εθνικό2 Αγώνα τής Παλιγγενεσίας.
Ο λόγος αυτής τής επίκτητης (επιλεκτικής) «δυσλεξίας», σχετικά με αυτές τις λέξεις, είναι προφανής: Η εθνοαπελευθερωτική2 πεμπτουσία τού 1821 δεν συνάδει ούτε με παρωχημένες αριστερόστροφες υλιστικές ιδεοληψίες, ούτε με σύγχρονα διακομματικά πολιτικοοικονομικά (ευρωλαγνικά) συμφέροντα, στην εποχή τής εθνοϊσοπεδωτικής (αλλά και ήδη παραπαίουσας) «παγκοσμιοποίησης».
- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
