Πτολεμαίος Σαρηγιάννης: μια βιογραφία (1882-1953)

Ο Πτολεμαίος Σαρηγιάννης το 1919 στη Μικρά Ασία
γράφει ο Φιλίστωρ
(αφορμή για το παρόν άρθρο υπήρξε ένας σχετικός λίβελος που έγραψα το 2011 για τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη. Αυτό το άρθρο προκάλεσε άμεσα την προσοχή του κοινού με πολλά σχόλια, καθώς ήταν και μοναδικό στο είδος του στο διαδίκτυο. Είναι γεγονός ότι είχε πολλές ανακρίβειες και λάθη, αλλά πριν από όλα ήταν άδικο για το ιστορικό πρόσωπο. Όσοι με παρακολουθούν τακτικά γνωρίζουν ότι δεν φοβάμαι να αναγνωρίσω τα λάθη μου και να τα επανορθώσω. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εγγονό του βιογραφούμενου, Πτολεμαίο Σαρηγιάννη, που μου έδωσε το αναγκαίο ερέθισμα να αναθεωρήσω συνολικά το άρθρο).

Εισαγωγή -Εθνικός Διχασμός και εκστρατεία στη Μικρά Ασία

Ο Πτολεμαίος Σαρηγιάννης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1882. Σπούδασε στη σχολή Ευελπίδων από την οποία εξήλθε το 1903 ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού. Στη συνέχεια, έκανε λαμπρές επιτελικές σπουδές στην Γαλλική σχολή πολέμου και έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα στη περιοχή Μοναστηρίου υπό το ψευδώνυμο "Καλαμίδης". Εθεωρείτο άριστος επιτελικός, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους και μετά την ενοποίηση του κράτους υπό τον Βενιζέλο, ορίστηκε επιτελάρχης της μεραρχίας Κρήτης και είχε προαχθεί επ΄ ανδραγαθία στην μάχη του Σκρα το 1917. Γενικά είχε ιδιαίτερη σύνδεση με τον Θεόδωρο Πάγκαλο του οποίου ήταν προστατευόμενος, για τον λόγο αυτό ορίστηκε υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Μικρασιατικής Στρατιάς, με άμεσο προϊστάμενο τον προστάτη του. Δεν αντικαταστάθηκε μετά την πολιτική μεταβολή του Νοεμβρίου, καθώς η νέα κυβέρνηση θεώρησε πως έπρεπε να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος με την προηγούμενη ανώτατη διοίκηση καθώς τα περισσότερα μέλη της είτε είχαν αντικατασταθεί για πολιτικούς λόγους, είτε είχαν παραιτηθεί (Παρασκευόπουλος), είτε είχαν λιποτακτήσει πηγαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη (Κονδύλης, Ιωάννου κτλ) που βρισκόταν υπό διεθνή Αρμοστεία. Ο Σαρηγιάννης ως επιτελικός αξιωματικός, έχαιρε γενικής εκτίμησης στο στράτευμα, που εκείνη την εποχή δεν διέθετε πολλούς αξιωματικούς με τις σπουδές του στο εξωτερικό.

Η συμμετοχή του Σαρηγιάννη στη κρίσιμη διάσκεψη στο Λονδίνο (Φεβρουάριος 1921)


Ο Πτολεμαίος Σαρηγιάννης (δεύτερος από αριστερά), μαζί με τον πρωθυπουργό Καλογερόπουλο (καθιστός) και άλλα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Λονδίνο, το Φεβρουάριο του 1921

Στις 8/21 Φεβρουάριου 1921 έγινε στο Λονδίνο η πρώτη συνδιάσκεψη των Συμμάχων (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) στην οποία συμμετείχε η Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον τότε πρωθυπουργό Καλογερόπουλο. Την Ελληνική στρατιά της Μ. Ασίας αντιπροσώπευε ο Σαρηγιάννης ως ειδικός σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα που αφορούσαν το μέτωπο. Στην Συνδιάσκεψη του Λονδίνου, ερωτώμενος σχετικά με τις δυνατότητες του Ελληνικού στρατού, προσπάθησε να πείσει ότι ο Ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία (100.000 άνδρες τότε) είχε τις δυνάμεις να συντρίψει τον Κεμάλ εντός τριών μηνών βαδίζοντας αν χρειαζόταν και πέραν της Άγκυρας. Παρά τις αντιρρήσεις των Γάλλων στρατιωτικών Γκουρώ και Ζώρζ που εκπροσωπούσαν τον Φος στη σύσκεψη, ο Σαρηγιάννης βεβαίωνε ότι ο Ελληνικός στρατός ήταν έτοιμος για προέλαση, ενώ η παρουσίαση της κατάστασης στην Ανατολή παρουσιαζόταν με ένα εντελώς ειδυλλιακό και υπεραισιόδοξο τρόπο για την Ελληνική πλευρά. Εκτός αυτού, ο Σαρηγιάννης ανέπτυξε σε ιδιαίτερη σύσκεψη με τους Άγγλους ιθύνοντες (Λόυδ Τζώρτζ, Καρ) το υπεραισιόδοξο, ως ανεδαφικό, σχέδιο του για προέλαση στην Άγκυρα και συντριβή των Κεμαλικών, ενώ προέβλεπε ακόμη και απόβαση στον Πόντο με στρατιωτική συνεργασία με το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής. 

Ο Δημήτριος Γούναρης που εν τω μεταξύ είχε επίσης έρθει στο Λονδίνο μετά από πρόσκληση της Συνδιάσκεψης ώστε να είναι πληρέστερη η ελληνική αντιπροσωπεία, ακολούθησε τις συμβουλές του Σαρηγιάννη, θεωρώντας πως η επικείμενη στρατιωτική επιτυχία στο μέτωπο θα ενδυνάμωνε διπλωματικά την Ελλάδα που έμοιαζε να χάνει έδαφος από τη φανερή εχθρότητα των Γάλλων και των Ιταλών και την στάση των Άγγλων που στήριζαν την ελληνική προσπάθεια μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Στο τηλεγράφημα του προς τη Στρατιά στις 25 Φεβρουαρίου 1921, ο Γούναρης αναφερόταν ρητά στο γεγονός ότι το σχέδιο προέλασης είχε εξασφαλισμένη επιτυχία σύμφωνα τους Σαρηγιάννη και Πάλλη, αλλά συνάμα τηρούσε σαφείς αποστάσεις από την τελική απόφαση της επίθεσης, ζητώντας από την ηγεσία της στρατιάς να αποφασίσει επί τόπου σταθμίζοντας τα δεδομένα.



Πτολεμαίος Σαρηγιάννης

Επιθετικές επιχειρήσεις του Μαρτίου 1921 και η προέλαση προς την Άγκυρα

Οι συμβουλές και η επιμονή του Σαρηγιάννη σε συνδυασμό με το διπλωματικό αδιέξοδο του Λονδίνου, παρέσυραν την Κυβέρνηση αλλά κυρίως τον αρχιστράτηγο Παπούλα που δεν ήταν ικανός να επηρεάσει τις εξελίξεις, και οδήγησαν στην αποτυχημένη επίθεση του Μαρτίου του 1921, όπου ο Ελληνικός στρατός είχε 55 αξιωματικούς νεκρούς και 149 τραυματίες και 652 οπλίτες νεκρούς και 2.926 τραυματίες. Στο νότιο τομέα οι συνολικές απώλειες ανήλθαν στους 760 άνδρες, από τους οποίους 165 νεκροί και 587 τραυματίες, καθώς και 8 αγνοούμενοι. Το ηθικό των Κεμαλιστών ανέβηκε χάρις την νίκη αυτή και εκατοντάδες Τούρκοι αξιωματικοί έσπευσαν να ενισχύσουν τον Κεμάλ, ενώ σπουδαίος ήταν και ο διεθνής αντίκτυπος της αποτυχίας, καθώς ήταν η πρώτη μεγάλη στρατιωτική αποτυχία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία. 

Να σημειωθεί πως ο διοικητής της στρατιάς της Μ. Ασίας αντιστράτηγος Παπούλας δεν εκδήλωσε αντίθεση στην επιχείρηση, αλλά φαίνεται να υιοθέτησε παθητικά τις πρωτοβουλίες των επιτελών του και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Πάλλη. Αντίθεση εκδήλωσε ο υποστράτηγος Γουβέλης που παραιτήθηκε από το Γενικό Επιτελείο, αλλά και ο απόστρατος Βίκτωρ Δούσμανης. Αμφότεροι με εκθέσεις τους προς την Κυβέρνηση ζητούσαν την ενίσχυση του μετώπου με κήρυξη επιστράτευσης πριν την περαιτέρω προέλαση, καθώς ορθώς επεσήμαναν την ενδυνάμωση του εχθρού και τις δυσκολίες που θα προέκυπταν από την επιμήκυνση του μετώπου.

Σύμφωνα με τον Σαρηγιάννη, η αποτυχία προήλθε επειδή ο Πάλλης εφήρμοσε άλλο σχέδιο από το δικό του, κάτι που πιθανά ίσχυε. Η ευθύνη του Σαρηγιάννη στο ζήτημα της αποτυχίας των επιθέσεων του Μαρτίου, εδράζεται σε δύο άξονες: ο πρώτος είναι ότι παρουσίασε ένα υπεραισιόδοξο σενάριο για την κατάσταση στην Ανατολή το οποίο διαψεύστηκε πολύ σύντομα εκθέτοντας διεθνώς την Ελληνική κυβέρνηση, υπονομεύοντας την αξιοπιστία της. Ο δεύτερος, ότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο, πιθανά γιατί ο ίδιος ως άνθρωπος διακρινόταν από υπεραισιοδοξία, παρέσυρε την ελληνική αντιπροσωπεία στην ιδέα ότι η ανάληψη στρατιωτικής ενέργειας ήταν εφικτή και με σχεδόν εξασφαλισμένη επιτυχία. 

Ο υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Πτολεμαίος Σαρηγιάννης συνομιλεί με τον αρχιστράτηγο Αναστάσιο Παπούλα μπροστά σε κτίριο. Παρακολουθούν αξιωματικοί. Μικρασιατική εκστρατεία.

Μετά την αποτυχία του Μαρτίου, η κυβέρνηση δεν αποστράτευσε τους δύο επιτελείς (το πιθανότερο ήταν ότι δεν μπορούσε να τους αντικαταστήσει), αλλά οι ίδιοι διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον σχεδιασμό της επίθεσης προς την Κιουτάχεια και το Εσκή Σεχίρ, αλλά κυρίως στην τελική μοιραία προέλαση προς την Άγκυρα. Η μοιραία απόφαση για προέλαση πάρθηκε ομόφωνα από το στρατιωτικό συμβούλιο στην Κιουτάχεια με την έγκριση από το γενικό επιτελείο (Πάλλης - Σαρηγιάννης) και την συγκατάθεση του αρχιστράτηγου Παπούλα μετά από πολλούς αρχικούς δισταγμούς κι παρά την αντίθετη γνώμη του διευθυντή του ΙV γραφείου της στρατιάς Γεωργίου Σπυρίδωνος. Κατά της παρακινδυνεμένης εκστρατείας τάχθηκαν πολλοί μέραρχοι, τουλάχιστον δύο σωματάρχες (Κοντούλης, πρίγκιπας Ανδρέας) αλλά και ο πρίγκιπας Νικόλαος. Λίγα χρόνια μετά ο Παπούλας θα προσπαθήσει να ρίξει όλες τις ευθύνες για την προέλαση στον Ξενοφώντα Στρατηγό (βλέπε η Αγωνία ενός Έθνους σελ. 111). Εκ των υστέρων, ο Σαρηγιάννης αρνήθηκε ότι στήριξε την προέλαση, όμως η μαρτυρία του δεν επαληθεύεται από τα διαθέσιμα στοιχεία, αντίθετα σύμφωνα με τον αντιστράτηγο Κλεάνθη Μπουλαλά "..ο Σαρηγιάννης έκρινε ορθότατα ότι ήτο επείγουσα η εκτέλεσις της πρώτης αυτής φάσεως της προς Άγκυραν εκστρατείας". Ο πρίγκιπας Ανδρέας στα απομνημονεύματα του περιγράφει τον Σαρηγιάννη ως τον κύριο υπεύθυνο για την τελική απόφαση της προέλασης, ενώ τον περιγράφει με ιδιαίτερα χαμηλό ηθικό μετά την διαφαινόμενη αποτυχία της, είναι πάντως σαφές ότι η μαρτυρία του στερείται αμεροληψίας.

Διαπραγματεύσεις με τη "Μικρασιατική Άμυνα" και συμμετοχή στην ανακωχή των Μουδανιών

Μετά την αποτυχία της εκστρατείας του Σαγγαρίου και το στρατιωτικό αδιέξοδο, ο Σαρηγιάννης εκπροσώπησε τον αρχιστράτηγο Παπούλα στις διαπραγματεύσεις με την Μικρασιατική Άμυνα για την ανακήρυξη της αυτονομίας της Μικράς Ασίας. Για το λόγο αυτό είχε μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανουάριο του 1922 όπου είχε συνεννοήσεις με εκπροσώπους της Μικρασιατικής Άμυνας και τον βενιζελικό πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, αλλά και στην Αθήνα για να παρουσιάσει το ανεδαφικό σχέδιο στην ελληνική κυβέρνηση. Τελικά το σχέδιο αυτονομίας δεν έγινε αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση ως ανεφάρμοστο και ο Σαρηγιάννης αποστρατεύθηκε τρεις μήνες πριν την Μικρασιατική Καταστροφή ακολουθώντας την τύχη του Παπούλα. Η Κυβέρνηση Πρωτοπαπαδακη, τον επανέφερε στο Επιτελείο της Στρατιάς μαζί με τον Παλλη στις 24 Αυγούστου 1922, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιστρέψει την δημιουργηθείσα κατάσταση. 

Μετά την επανάσταση του 1922, η επαναστατική κυβέρνηση του ανέθεσε, μαζί με τον Αλέξανδρο Μαζαράκη, την εκπροσώπηση της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις πριν υπογραφεί η ανακωχή των Μουδανιών. Στη χρονική στιγμή αυτή βρίσκεται στα απομνημονεύματα του Αλέξανδρου Μαζαράκη μια πλήρης περιγραφή για τον Σαρηγιάννη:
“Εφυγα λοιπον με εν αντιτορπιλλικον, ηλθε δε μαζι μου και ο Αρχηγος της Επαναστασεως Πλαστηρας, και περνωντας απο την Ραιδεστον επηραμε και τον Συνταγματαρχη Σαρηγιαννην.  
Θα κανω μιαν παρεμβασιν δια τον αξιωματικον αυτον, διοτι επαιξεν ουσιαστικόν ρόλον είς την μικρασιατικην έκστρατείαν. Ειχαμε μαζι σπουδάσει εις την άνωτέραν πολεμικην σχολην τών Παρισίων. Δεν ειχε λάβει μέρος είς τήν έθνικην Αμυναν. Ειχεν υπηρετήσει επειτα είς διάφορα έπιτελεια και τέλος ως υπαρχηγος του έπιτελείου της στρατιάς Μικράς Άσίας. 'Όταν ηλλαξε τό καθεστως τόν έκράτησαν είς την ίδίαν θέσιν και ετσι σχεδον αύτός διηύθυνε, λόγω της προηγουμένης πείρας του τας στρατιωτικας έπιχειρήσεις τοϋ Ίουλίου 1921 μέχρι και της ηττης του Σαγγαρίου. 
Eιχεv αντίληψιν και έργατικότητα πολλήν. Άλλ' οχι πολυ βάθος, άπεριόριστον δε αύτοπεποίθησιν μέχρις εγωισμου. 'Αποσταλεις ώς στρατιωτικός συμβουλος τής έλληvικής αντιπροσωπείας τόν Μάρτιον του 1921 είς Λονδινον έπέμεινεν έκει περι τής δυναμικότητος τoυ έλληνικου στρατου να συντρίψη το κεμαλικον κίνημα και. χάρις είς τας είσηγήσεις του διετάχθη έκειθεν ή έκτέλεσις τών επιχειρήσεων πρός Έσκι Σεχιρ καl Άφιόν Καραχισσάρ, αί οποίαι κακώς διευθυνόμεναι στρατηγικώς άπέτυχον και παρέσχον είς τους Τούρκους την εύκαιρίαν να έορτάσουν την νικην του Ίνεϊνου, ως την ονομάζουν, ή όποία άνύψωσε τό ήθικόν των και υπηρξε, μετα την προηγειθησαν άποτυχίαν τών επιχειρήσεων προς Έσκι Σεχιρ του Δεκεμβρίου του 1920, ή σοβαρα προειδοποίησις περι τών δυσχερειών και κινδύνων νέων έκ μέρους του έλληνικου στρατου έπιθετικών έπιχειρήσεων. 
Έπίσης δεν ήμπορουσα να έννοήσω πώς ό Σαρρηγιάννης είχεν έγκρίνει η είσηγηθή την άκατανόητον έκστρατείαν της 'Αγκύρας. 'Όταν τον είδα του εξέφρασα την απορίαν μου, μου απήντησε δε οτι αύτός ήτο έναντίον της Εκστρατείας αύτής. Άλλ' οτι ό Ξ. Στρατηγος του είπεν on είναι πολιτικη ανάγκη και ήναγκάσθη ουτω να υποκυψη και έργασθή δια την επιχείρησιν αύτήν.  
Τό περίεργον είναι οτι ολοι βγαίνουν οτι ησαν έναντίον ίδίως οί υπεύθυνοι έκτελεσταί ό αρχιστράτηγος Παπούλας, ό έπιτελάρχης Πάλλης, ό υπαρχηγός Σαρηγιάννης, ό διευθυντης του IV γραφείου Σπυρίδωνος και ομως η Επιχείρησις εγινε. Φαίνεται οτι κανεις δεv ειχε τό σθένος να υποστηρίξη την γνώμην του και έν άνάγκη να παραιτηθει της θέσεώς του, ίδίως ο αρχιστράτηγος και ό έπιτελάρχης, μόνον και μόνον δια να μη γίνουν δυσάρεστοι εις τόν βασιλέα και την κυβέρνησιν.” 
Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν
Όταν έφτασε η Ελληνική αντιπροσωπεία στα Μουδανιά (στρατηγός Μαζαράκης, αντισυνταγματάρχης Σαρηγιάννης) και ενημερώθηκε για τους όρους της ανακωχής που είχαν ήδη συμφωνηθεί εν απουσία της, αρνήθηκε να υπογράψει δηλώνοντας πως δεν είχε εξουσιοδότηση για τόσες πολλές και κρίσιμες παραχωρήσεις. Οι σύμμαχοι ενημέρωσαν την Ελληνική κυβέρνηση ότι σκόπευαν να υπογράψουν την ανακωχή ακόμη και μονομερώς. Ο Πλαστήρας αρνήθηκε να υπογράψει μια τέτοια "ανακωχή" που ισοδυναμούσε ουσιαστικά με παράδοση άνευ όρων. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τηλεγράφησε τόσο στην Ελληνική κυβέρνηση όσο και στην αντιπροσωπεία στα Μουδανιά να αποδεχθούν και να υπογράψουν τους όρους της επώδυνης ανακωχής χωρίς δισταγμούς και δεύτερες σκέψεις. 

Λόγω κακής συνεννόησης (φαίνεται από τα τηλεγραφήματα πως οι υπεύθυνοι του Ελληνικού υπουργείου εξωτερικών δεν γνώριζαν ότι τα Τουρκο-Βουλγαρικά σύνορα του 1915 δεν ήταν ο Έβρος ποταμός) η Ελληνική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Μαζαράκη αποχώρησε από τα Μουδανιά χωρίς να υπογράψει. Τελικώς μετά από συνεχείς πιέσεις του Βενιζέλου από το εξωτερικό η κυβέρνηση Κροκιδά αναγνώρισε την ανακωχή. Στις 25.9.1922 ο Βενιζέλος τηλεγράφησε από το Παρίσι: «Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα» και: «Ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, την από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των». 

 Το βασικό αποτέλεσμα της Ανακωχής αυτής είναι ότι ουσιαστικά δημιούργησε τετελεσμένα γεγονότα υπέρ των Τούρκων για την Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφτηκε αργότερα στην Λοζάννη. Μια άλλη παρενέργεια της ανακωχής των Μουδανιών είναι ότι οι Τούρκοι στις διαπραγματεύσεις στην Λοζάννη αξίωναν και την Δυτική Θράκη, επ΄ απειλή πολέμου. Το τραγικότερο όλων όμως, ήταν ότι πάνω από 250.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εκπατριστούν από την Ανατολική Θράκη εγκαταλείποντας τις περιουσίες τους και τα σπίτια τους ολοκληρώνοντας την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η αποχώρηση των Ελλήνων κατοίκων της Ανατολικής Θράκης από τις εστίες τους, και λόγω των περιορισμένων μέσων της εποχής, έγινε υπό δραματικές και τραγικές συνθήκες. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Άγγλοι αρνήθηκαν να δώσουν παράταση στην εκκένωση ακόμη και για μια εβδομάδα! Συνολικά, μαζί με τους στρατιώτες και τους Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους μετακινήθηκαν προς την Ελληνική μεθόριο πάνω από 400.000 άνθρωποι.

Δίκη των Έξ - Μεσοπόλεμος

Ο Πάγκαλος ως επικεφαλής των ανακρίσεων, κάλεσε τον Σαρηγιάννη ως μάρτυρα στην προανάκριση της δίκης των εξ, αλλά δυστυχώς δεν σώζεται η κατάθεση του καθώς τα αρχεία της προανάκρισης καταστράφηκαν με ύποπτο τρόπο από την "επαναστατική κυβέρνηση" Πλαστήρα λίγους μήνες μετά την εκτέλεση των "έξι". Περιέργως ο Σαρηγιάννης δεν συμμετείχε ως μάρτυρας στην δίκη, αλλά στην κατάθεση του στην ανάκριση, στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το κατηγορητήριο για τους Χατζηανέστη και Στρατηγό. Η υπεράσπιση του Χατζηανέστη (σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής) ζήτησε με αίτημα της να εξεταστεί σε αντιπαράσταση με τον κατηγορούμενο, αλλά ο πρόεδρος της έδρας Οθωναίος καταπατώντας τους πλέον στοιχειώδεις νομικούς κανόνες, αρνήθηκε αναιτιολόγητα  να τον καλέσει ως μάρτυρα, αλλά ακόμη και να διαβάσει την κατάθεση του από την έδρα.

Πάγκαλος - Παπαναστασίου
Στις 25 Ιουνίου 1925 ο Θεόδωρος Πάγκαλος κατέλαβε την εξουσία μετά από στρατιωτικό κίνημα που ουσιαστικά είχε προαναγγείλει από τις στήλες των εφημερίδων, το οποίο δίστασαν να καταστείλουν οι βενιζελικοί πολιτικοί αρχηγοί. Η βασικότερη πρόθεση του Παγκάλου σύμφωνα με άρθρα και δηλώσεις του, ήταν η επανάληψη του πολέμου (revanche) με την Τουρκία. Ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τον επικείμενο πόλεμο που θα ξεκινούσε με επίθεση στον Έβρο, επέλεξε τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη, στον οποίο ανέθεσε προσωπικά την ανασύνταξη του Ελληνικού στρατού και την προετοιμασία του για πόλεμο με την Τουρκία.

Ο Σαρηγιάννης ως αρχηγός του ΓΕΣ, σχεδίασε την εισβολή των ελληνικών στρατευμάτων στο Πετρίτσι. Ακολούθως, όταν η επιτροπή που ορίστηκε από την Κ.Τ.Ε. για να διερευνήσει το ζήτημα μετέβη στην Αθήνα, ο Σαρηγιάννης ήταν αυτός που παρουσίασε τις ελληνικές θέσεις εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Επίσης, ως εκπρόσωπος του Στρατού, αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε περικοπή από αυτές που του ζήτησε η κυβέρνηση Ευταξία στην γενικότερη προσπάθεια της να εξορθολογικοποιήσει τις κρατικές δαπάνες. Μετά την πτώση της Παγκαλικής δικτατορίας, ο Σαρηγιάννης αποστρατεύεται εκ νέου από την Οικουμενική κυβέρνηση Ζαίμη, ακολουθώντας την τύχη των υπολοίπων Παγκαλικών αξιωματικών, παρά το γεγονός ότι ο Κονδύλης του πρότεινε να παραμείνει στο στράτευμα.

Κατοχή - Δεκεμβριανά

Η συνέλευση των λαϊκών εκπροσώπων στις Κορυσχάδες
Στην Κατοχή συναντούμε τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη να διαπραγματεύεται με το ΕΑΜ για αρχικά να αναλάβει την διοίκηση όλου του ΕΛΑΣ και λίγο μετά μια "μεραρχία" του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με μαρτυρία, η επαφή του με τον ΕΛΑΣ δεν είχε ιδεολογικό κίνητρο, αλλά έγινε μετά από υπόδειξη της κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής ώστε να μεταπεισθεί η ηγεσία του και να μην χτυπήσει τους υποχωρούντες Γερμανούς, καθώς αυτοί είχαν απειλήσει ότι θα προέβαιναν σε καταστροφές των υποδομών της Χώρας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ο Θόδωρος Μακρίδης (Έκτορας), επιτελικό στέλεχος του ΕΛΑΣ και στρατιωτικός σύμβουλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, στην έκθεση που παρέδωσε το 1946 στον Νίκο Ζαχαριάδη ανέφερε ότι η θέση για τη «στρατηγική διαρρύθμιση των συνόρων» υιοθετήθηκε ύστερα από πίεση του στρατηγού Πτολεμαίου Σαρηγιάννη και αφορούσε μόνο το θέμα των συνόρων με τη Βουλγαρία. Ο Σαρηγιάννης έθετε ως όρο την υιοθέτηση αυτής της θέσης για να δεχτεί να προσχωρήσει στην Κ.Ε. του ΕΛΑΣ. Γράφει ο Μακρίδης στη συγκεκριμένη έκθεση:
Κατά Ιούλιον-Αύγουστον 1943 προσεχώρησε εις τον ΕΛΑΣ ο υποστράτηγος εν αποστρατεία Πτολ. Σαρηγιάννης. Ούτος, εις την πρώτην συνεδρίασιν της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ, και προ της ενάρξεως ταύτης, είπεν: «πριν μου πείτε τα μυστικά σας πρέπει να ξεκαθαρίσω με την πολιτικήν καθοδήγησιν του ΕΑΜ και ειδικώτερον του ΚΚΕ το ζήτημα της επιδιώξεως υπό του ΕΑΜ και της στρατηγικής διαρρυθμίσεως των συνόρων Ελλάδος-Βουλγαρίας υπέρ τής πρώτης». Και απεχώρησεν της συνεδριάσεως. Η θέσις αυτή του υποστρατήγου Σαρηγιάννη, γνωστοποιηθείσα υπό της κομματικής φράξιας της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ εις την καθοδήγησιν του ΚΚΕ, έσχεν ως αποτέλεσμα συναντήσεις των σ. Χατζή (ΕΑΜ), Ζεύγου (ΚΚΕ) μετ’ αυτού, με τελικόν αποτέλεσμα αφ’ ενός την υιοθέτησιν υπό του ΕΑΜ της αξιώσεως ταύτης εν αποφάσει της Κ.Ε. του, κοινοποιηθείσης διά του τύπου, και αφ’ ετέρου την εισδοχήν του υποστρατήγου Σαρηγιάννη εις την Κ.Ε. του ΕΛΑΣ ως μέλους και Γενικού Επιτελείου της.
Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1944
 Τελικώς ορίστηκε υποδιοικητής του ΕΛΑΣ υπό τον Στέφανο Σαράφη και μάλιστα στάλθηκε ως αντιπρόσωπος του ΕΑΜ στην συνδιάσκεψη του Λιβάνου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ακολούθως, έλαβε μέρος στην συνδιάσκεψη στις Κορυσχάδες ως εκπρόσωπος της Αθήνας, ψηφίζοντας για την ανάδειξη της Π.Ε.Ε.Α. Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που προέκυψε από την Συνδιάσκεψη, ορκίστηκε υφυπουργός στρατιωτικών στις 24 Νοεμβρίου 1944 εκπροσωπώντας το ΕΑΜ, ενώ ορίστηκε μέλος του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου υπό των Οθωναίο εκπροσωπώντας μαζί με τον Μάντακα, τον ΕΛΑΣ.

Κατά την κρίσιμη περίοδο μεταξύ του Μαΐου και του Δεκεμβρίου του 1944 προσπάθησε να συμβιβάσει το ΚΚΕ με την εξόριστη κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής. Φαίνεται ότι διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της κρίσης αφοπλισμού που οδήγησαν στα "Δεκεμβριανά". Ο Σαρηγιάννης φαίνεται να είναι ο εμπνευστής του συμβιβαστικού σχεδίου κατά το οποίο δεν θα αποστρατευόταν ένα ισόποσο τμήμα του ΕΛΑΣ με τα κυβερνητικά στρατεύματα. Το σχέδιο αυτό προώθησαν οι εαμικοί υπουργοί Σβώλος Τσιριμώκος και Ζέβγος και προς στιγμή φάνηκε ότι θα αποσοβούσε τη σύγκρουση. Τελικά όμως η σύγκρουση επήλθε καθώς ο Παπανδρέου επέβαλλε κάποιες μικρές τροποποιήσεις στο σχέδιο, με αποτέλεσμα η  ηγεσία του ΚΚΕ να το απορρίψει στο σύνολο του. Ο Σαρηγιάννης δεν παραιτήθηκε μαζί με τους εαμικούς υπουργούς, ούτε μαζί με αυτούς του ΚΚΕ, αλλά στις 4 Δεκεμβρίου, αφού δηλαδή είχαν ξεσπάσει τα "Δεκεμβριανά", και τον διαδέχθηκε ο Λεωνίδας Σπαής. Ο Σπαής, ήταν αυτός που υλοποίησε την εισήγηση των Άγγλων για χρησιμοποίηση των κρατούμενων μελών των ΤΑ στη μάχη της Αθήνας. Εξόπλισε και χρησιμοποίησε 12.000 άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας, από τους συνολικά 27.000, σύμφωνα με δική του αφήγηση.

Είναι γεγονός πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Σαρηγιάννης κατά την κρίση του αφοπλισμού, είχε μεταστραφεί κατά του ΕΑΜ και είχε αποφασίσει να στηρίξει τους κυβερνητικούς. Σύμφωνα με τον Κανελλόπουλο, ο Σαρηγιάννης αποφάσισε στις 2 Δεκεμβρίου να συνταχθεί με τους κυβερνητικούς. Ο Λίπερ αναφέρει σε έκθεσή του προς τον Ίντεν ότι και ο στρατηγός του ΕΛΑΣ Πτολεμαίος Σαρηγιάννης, «ύστερα από παράκληση του Παπανδρέου», έδωσε στον ίδιο στις 3 Δεκέμβρη λεπτομέρειες των κινήσεων του ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Για την τελική παραίτηση Σαρηγιάννη, ο Κανελλόπουλος αναφέρει στην εγγραφή της 9ης Δεκεμβρίου: Ο Σαρηγιάννης παραιτήθηκε ύστερα από την απειλή ότι θα σκοτώσουν τη γυναίκα του και το κορίτσι του. 

Πέθανε στην Αθήνα το 1953.

ΠΗΓΕΣ

Δημοσθένης Κούκουνας, Οι Έλληνες Πολιτικοί (Βιογραφικό λεξικό) τόμος Β΄, εκδόσεις Historia

Γεράσιμος Βασιλάτος, Η δίκη των "εξ"
Ξενοφών Στρατηγός, Η Ελλάδα στην Μικρά Ασία
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Επίτομος Ιστορία της Μικρασιατικής εκστρατείας
Ιωάννης Πασσάς, Η αγωνία ενός έθνους
Κλέανθης Μπουλαλάς, Η μικρασιατική εκστρατεία 1919-1922
Σπύρος Γασπαρινάτος, Απελευθέρωση- Δεκεμβριανά - Βάρκιζα, εκδόσεις Ι. Σιδέρης
Οι επιθετικές επιχειρήσεις του Μαρτίου 1921 προς Εσκή Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ – Μέρος Α’


Επίμετρον - παρουσίαση αποσπασμάτων από τα ανέκδοτα απομνημονεύματα του Πτολεμαίου Σαρηγιάννη από τον κ. Φίλιππο Αναστασίου

Όπως είναι γνωστό ο Στρατηγός Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης, υπηρέτησε  με τόν τότε βαθμόν τού Αντισυνταγματάρχου, ως υπαρχηγός  τού Επιτελείου τής Στρατιάς τής Σμύρνης, υπό τόν επίσης Αντισυνταγματάρχην Πάλλην, ο οποίος ήταν ο Αρχηγός του Επιτελείου. Λόγω των εξαιρε τικών στρατιωτικών ανωτέρων σπουδών τού Σαρρηγιάννη στήν φημισμένην τότε  Γαλλικήν Σχολήν Πολέμου, αλλά καί τής μεγάλης δεξιοτεχνίας του εις τήν μελέτην τών ειδικών  στρατιωτικών επιτε λικών χαρτών, ο οποίοι δείχνουν μέ απίθανην λεπτομέρειαν, και τα παραμικρότερα  χαρακτηριστικά τού εδάφους μιάς περιοχής τού μετώπου, τού είχε ανατεθεί υπό της Κυβερνήσεως τών Αθηνών αρχικώς καί εν συνεχεία  και υπό τού Στρατηγείου τής Στρατιάς εις Σμύρνην υπό τόν  τότε Αντιστράτηγον Παπούλα, η μελέτη καί η προετοιμασία τών μαχών του ΕΣ για τήν κατάληψιν τών  στρατη γικών περιοχών τού Εσκή Σεχήρ καί τού Αφιόν Καραχισσάρ.
   
Η κατάληψις  των δύο περιοχων  αυτών, πού ευρίσκοντο υπό τόν έλεγχον των δυνάμεων τού Κεμάλ, εκρίθηκε υπό τού Ελληνικού Έπιτε λείου, ότι ήτο  απολύτως απαραί τητη, προκειμένου νά μπορέσει έτσι νά ενοποιηθεί η γραμμή αμύνης τής Προύσσας καί τού Ουσάκ, τίς οποίες τότε ήλεγχε ο ΕΣ! Διαφορετικά, εάν τυχόν αυτές παρέμεναν χωρισμένες, τότε θά ήσαν απολύτως εκτεθημένες καί ευάλωτες καί θά μπορούσαν εύκολα νά  καταληφθούν  υπό τών συγκεντρωμένων πολύ ισχυρών δυνάμεων τού στρατού τού Κεμάλ, μέσω  διαδοχικών ξεχωριστών επιθέσεων του στίς δύο περιοχές αυτές.

Ο  Αντισυνταγματάρχης Σαρρηγιάννης είχε εργασθεί λοιπόν πολύ εντατικά, μεθοδικά δραστήρια και με πολύ μεγάλην επιμέλειαν στήν μελέτην καί  προετοιμασίαν τών μαχών αυτών καί είχε ετοιμάσει τά λεπτομερή επιτελικά σχέδια του ΕΣ για τήν απαραίτητη κατάληψιν τών περιοχών τού Εσκή Σεχήρ καί τού Αφιόν Καραχισσάρ.

Τό σχέδιο τού Σαρρηγιάννη προέβλεπε τήν  ταυτόχρονη χρήση τών δύο Σωμάτων Στρατού, τού Α'. και του Γ'.  δλδ, τού συνόλου σχεδόν των Ελληνικών Δυνάμεων, με δύο ξεχωριστές  επιθέσεις κατά τών πολύ ενισχυμένων τουρκικών δυνάμεων υπό τον Κεμάλ, ήτοι αφ' ενός πρώτον κατά της περιοχής τού Εσκή Σεχήρ καί εν συνεχεία, ήτοι πέντε - έξη ημέρες αργότερον, κατά τού  Αφιόν Καραχισσάρ.

Ο λόγος  πού ο Αντισυνταγματάρχης απεφάσισε τήν ταυτόχρονη και από κοινού επίθεση  τών δύο Σωμάτων Στρατού,  ήτο ότι ο Κεμάλ είχε συγκεντρώσει μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις στο Εσκή Σεχήρ, ενώ υπήρχε καί μία μικρή  φρουρά  προκαλήψεως με δύναμιν μόλις 1.000 ανδρών στο Αφιόν Καραχισσάρ. Ο Σαρρηγιάννης, ο οποίος ήταν πάντοτε πολύ προσεκτικός κατά την κατάστρωσιν τών Επιτελικών Σχεδίων του, είχε φροντίσει όχι μόνο να συλλέξει αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά μέ τίς συγκεντρωθείσες υπό τού Κεμάλ δυνάμεις του στο Εσκή Σεχήρ, αλλά είχε φροντίσει καί νά τίς διαπιστώσει προσωπικώς καί ο ίδιος, με δική του   κρυφή αυτοψία στις γραμμές τού εχθρού.

Ο Σαρρηγιάννης συνεπώς  δεν αρκέσθηκε μόνο στίς πληροφορίες. Αλλά επήγε κρυφά,  μαζί μέ  τόν υπασπιστήν του, μόνοι οι δύο των, μέσα στίς γραμμές τού εχθρού και διεπίστωσε, μέ τά ίδια του τά μάτια,  τίς συγκεντρωθείσες  σοβαρές δυνάμεις τού Κεμαλ, καθώς καί τά οχυρωματικά έργα των Τούρκων επάνω εις τόν παρακείμενον  λόφον, πού εδέσποζε τής περιοχής.
Αυτή μάλιστα ήταν όντως η πάγια μέθοδος τήν οποίαν ο Σαρρηγιάννης ακολουθούσε πάντοτε κατά τόν Επιτελικό σχεδιασμόν του. Επισκεπτόταν, δλδ, κρυφά, μαζί με τον υπασπιστήν του, τίς τάξεις τού εχθρού, προκειμένου έτσι νά έχει ιδίαν αντίληψιν τής εκάστοτε καταστάσεως. Κάποιαν φοράν μάλιστα  σε μία παρόμοια κατώπτευσιν τού πεδίου, έγιναν αντιληπτοί από τούς εχθρούς, οι οποίοι καί τούς πυροβόλησαν, ο δε  υπασπιστής του παρ'  ολίγον νά φονευθεί εάν η σφαίρα δέν είχε αποστρακισθεί τυχαία εις την πόρπην τής ζώνης του. 

Ο Αντισυνταγματάρχης  λοιπόν, αφού   ετοίμασε τα σχέδια τής επιθέσεως καί με τά δύο Σώματα Στρατού, ενημέρωσε όπως είχε υποχρέωσιν  σε γενικές γραμμές γιά το σχέδιο τής επιθέσεως, τόν τότε Προϊστάμενον του, Αντισυνταγματάρχην Πάλλη, ο οποίος ήταν καί ο Αρχηγός τού Επιτελεί ου. Όμως εκείνος είχε διαφορε τικήν άποψιν καί διαφορετικήν αντίληψιν περί τών δυνάμεων τού Κεμάλ, τίς οποίες ο ίδιος υποτιμούσε. Ο Πάλλης πίστευε λοιπόν ακράδαντα, αλλά φυσικά απολύτως λανθασμένα, ότι ήταν υπερβολή τού Σαρρηγιάννη νά ζητά να χρησιμοποιηθούν  ταυτόχρονα καί εκ παραλλήλου καί τά δύο Σώματα Στρατού γιά τήν κατάληψιν μόνον τού Εσκή Σεχήρ, αργότερα δέ, μετά  από 4 - 6 ημέρες καί τού Αφιόν Καραχισσάρ, ενώ ο ίδιος ο Πάλλης θεωρούσε ότι το ένα μόνο  Σώμα θά ήταν αρκετό γιά  την  κατάληψη αφ' ενός μεν τού Εσκή Σεχήρ, αφ' ετέρου δέ καί ταυτοχρόνως με την επίθεσιν στο Εσκή Σεχήρ, νά χρησιμοποιηθεί το δεύτερο Σώμα γιά την κατάληψιν τού Αφιόν Καραχισσάρ. Ζητούσε δλδ, την διασπορά τών δύο Σωμάτων, τό οποίο ΣΧΕΔΙΟΝ ήτο ακριβώς τό αντίθετο τού μελετημένου  σχεδίου τού  Σαρρηγιάννη.

Ο Σαρρηγιάννης, αμέσως αντέδρασε και φυσικά άρχισε νά  εξηγεί λεπτομερώς στόν Αρχηγόν τού Επιτελείου Πάλλην για τίς συγκεντρωμένες στό  Εσκή Σεχήρ μεγάλες δυνάμεις τού Κεμάλ καί τίς οχυρώσεις τού τουρκικού στρατού επάνω εις τόν παρακείμενον λόφον, τίς οποίες, όπως αναφέραμε παραπάνω, ο ίδιος, αυτοπροσώπως, είχε προηγουμένως ελέγξει. Αρχικά, ο Πάλλης ήταν ανένδοτος, είχε επίσης από τήν πρώτην στιγμήν τήν άποψιν ότι γιά λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού πρός τούς τότε συμμάχους τής Ελλάδος Άγγλους, Γάλλους καί Ιταλούς, θά ήτο χρήσιμο νά ανακοινωθεί η ταυτόχρονη κατάληψις καί τών δύο περιοχών. Παράλληλα δέ, υποτιμούσε σφόδρα τις δυνατότητες τού στρατού τού Κεμάλ.  Αλλά όμως ο Σαρρηγιάννης, μέ υπομονήν, επιμονήν και σοβαρά επιχειρήματα, εκτός τού ότι επληροφόρησε αναλυτικώς τόν Πάλλην σχετικά μέ τίς συγκεντρωμένες μεγάλες δυνάμεις τού Κεμάλ, αντέταξε ότι ακόμη και εάν είχε δίκιο ο Πάλλης νά υποτιμά τον Κεμάλ, εντούτοις θά ήτο παρακινδυνευμένο νά τό διακινδυνεύσουν. Δέν επρόκειτο εξ άλλου νά αλλάξει σημαντικά η εντύπωσις τών ξένων, εάν ανεκοινώνετο πχ πρώτα η κατάληψις τού Εσκή Σεχήρ καί εν συνεχεία, 4-6 ημέρες αργότερα καί τού Αφιόν Καραχισσάρ. Επίσης ο Σαρρηγιάννης ανέφερε ότι εάν τυχόν διεμοιράζοντο οι Ελληνικές δυνάμεις στά δύο, αυτό θά ήταν ένα αναπάντεχο δώρο πρός τόν Κεμάλ, ώστε νά δράσει κατά την κλασσικήν Ναπολεόντειον Στρατηγικήν τών '"ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΥΝΆΜΕΩΝ"' (!!!)
  
Ο Σαρρηγιάννης συνεπώς, επέμενε αποφασιστικά, μέχρι πού έπεισε τόν Αρχηγό του γιά τήν αναγκαιότητα της ταυτόχρονης χρήσεως τών δύο Σωμάτων Στρατού, δλδ, όπως ακριβώς προέβλεπε τό Επι τελικό Σχέδιο, τό οποίο είχε ο ίδιος επιμεληθεί. Ή τελικώς, ως φαίνεται, ο Σαρρηγιάννης απλώς ενόμιζε ότι  έπεισε τόν Αρχηγό του, αλλά όμως, δυστυχώς, όπως αργότερα καί εκ τού αποτελέσματος απε δείχθη, ΔΕΝ ήταν έτσι  ακριβώς τά πράγματα όπως ο ίδιος ενόμιζε. 

Ο Πάλλης λοιπόν, επροφασίσθη ότι είχε τότε πεισθεί υπό τού Σαρρηγιάννη, χωρίς όμως πραγματικά νά συμβαίνει τούτο, διότι, κατά τήν διάρκειαν τής απουσίας τού Σαρρηγιάννη εις Λονδίνον, ο ίδιος ο Πάλλης, εφρόντισε νά ξεκινήσει μόνος τήν εαρινήν επίθεσιν, δίχως να αναμένει και τήν επιστροφήν τού Υπαρχηγού τού Έπιτελείου του, εφαρμόζοντας όμως τό δικό του, το απολύτως ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΝ σχέδιο, καί όχι εκείνο, το οποίο είχε επιμεληθεί με μεγάλην προσοχήν ο Αντισυνταγματάρχης Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης.

Από τήν ώραν πού είχε τήν αρχική συγκατάθεση τού Αρχηγού τού Έπι τελείου, Αντισυνταγματάρχου Πάλλη, ο Σαρρηγιάννης έκανε πλέον έναν λεπτομερέστατον Επιτελικόν Σχεδιασμόν τής επιθέσεως, ο οποίος προέβλεπε τήν μετακίνησιν τού Γ'. Σώματος Στρατού από τήν περιοχήν τής Προύσσας πρός τήν περιοχήν τής Κιουταχεί ας, καθώς καί την παράλληλην μετακίνησιν του Α'. Σώματος Στρατού από τήν περιοχήν τού Ουσάκ, επίσης πρός τήν περιοχήν τής Κιουταχείας. Εν συνεχεία δέ, μέσω τής Κιουταχείας, το Γ'. Σώμα θά άρχιζε τήν κατά μέτωπον επίθεσιν κατά τού Τουρκικού στρα τού καί την ιδίαν ώρα, το Α'. Σώμα θά επετίθετο από τόν Νότον είς τά μετώπισθεν των Τούρκων. Αφού δέ θά κατελαμβάνετο πρώτα τό Εσκή Σεχήρ, -τότε και μόνον τότε-, ένα μόνον μέρος τού Α'. Σώματος, δλδ, μέ δύο μεραρχίες, θά μετέβαινε πλέον καί θά κατελάμβανε, μέ μεγάλην ευκολίαν, καί τό Αφιόν Καραχισσάρ, είς τό οποίο υπήρχε μία μικρή μόνον τουρκική δύναμις προκαλύψεως, αποτελουμένη από περίπου 1.000 Τούρκους στρατιώτες.

Τόν Φεβρουάριον τού 1921, ήτοι τίς παραμονές τών μαχών αυτών, έγινε στο Λονδίνο μία συμμαχική Συνδιάσκεψις, όπου συμμετείχε και Ελληνική αποστολή υπό τόν Έλληνα  Πρωθυπουργόν  Παρασκευόπουλον, όπου αργότερα συμμετείχε και ο Δημ. Βούλγαρης, καί στήν οποίαν έπρεπε, βάσει εντο λής τής Κυβερνήσεως τών Αθηνών, να παραβρεθεί καί ο Αρχηγός τού Έπιτελείου, ο Αντισυνταγματάρχης Πάλλης, ως ο ειδικός Στρατιωτικός Σύμβουλος τού Πρωθυπουργού, όντας καλός γνώστης τής καταστάσεως τού ΕΣ είς τό μέτωπον τής Μ. Ασίας. Όμως, ο Πάλλης αρνήθηκε τότε νά μεταβεί είς Λονδίνον σύμφωνα μέ τήν εντολήν τής Κυβερνήσεως, προφασιζόμενος δήθεν ασθένειαν. Ο ίδιος δέ ο Πάλλης, διέταξε τόν Σαρρηγιάννην, ως υφιστάμενόν του, νά τόν αντικαταστήσει είς τήν Συνδιάσκε ψιν αυτήν, πράγμα πού φυσικά και έγινε. Μάλιστα, επειδή ο Σαρρηγιάννης ΔΕΝ επιθυμούσε νά εύρισκεται μακριά από τό μέτωπο κατά τήν εαρινήν επίθεσιν, ο προϊστάμενος του ο Πάλλης, τόν διαβεβαίωσε ρητά τότε, ότι ο ίδιος, θά καθυστερούσε τήν εαρινήν επίθεσιν, μέχρις ότου αυτός επιστρέψει πίσω εις τό μέτωπον. Ο Πάλλης παρέμεινε φυσικά  εις τό μέτωπον της Μ. Ασίας καί κάποιαν στιγμήν μετέβη πρώτα είς τό Στρατηγείον τής Σμύρνης καί εκείθεν εις Αθήνας, προκειμένου να ενημερώσει σχετικώς κατά πρώτον αφενός μέν τόν εκεί Αρχηγόν τής Στρατιάς, τον Αρχιστράτηγον Παπούλα, ήτοι τον Αρχηγόν τής Ελληνικής Στρατιάς με έδρα την Σμύρνην και εν συνεχεία αφετέρου και τήν Κυβέρνησιν τών Αθηνών.

Ο Σαρρηγιάννης, είς την Σύνδιάσκεψιν τού Λονδίνου, ενημέρωσε τούς Άγγλους καί Γάλλους σχετι κώς μέ τίς λεπτομέρειες τού είς Μ.Ασίαν μετώπου καί τίς δυνατότητες τού ΕΣ νά ανταπεξέλθει είς τήν αποστολήν, πού τού είχε ανατεθεί υπό τών Συμμάχων τής Αντάντ. Οι οδηγίες πού είχε λάβει από τήν Κυβέρνηση  του ήσαν νά παρουσιάσει μίαν αισιόδοξη εικό να τής εκβάσεως τής Ελληνικής εκστρατείας, προκειμένου νά μπορέσει η Χώρα μας νά λάβει από τους συμμάχους της τήν περιπόθητη και απολύτως αναγκαίαν οικονομικήν βοήθειαν, η οποία τής ήταν απαραίτητη γιά τήν συνέχιση της παρουσίας της είς Μ. Ασίαν. Κάποιοι μάλιστα, κατηγόρησαν αργότερα τόν Στρατηγόν ότι εκείνος δήθεν ήταν υπεύθυνοςδιότι τάχα παρέσυρε τήν Κυβέρνησιν σέ περιπέτειες. 

Η πραγματική αλήθεια είναι όμως, ότι ο ίδιος απλώς ενεργούσε καί εκτελούσε σύμφωνα μέ τίς οδηγίες τίς οποίες είχε εκ τών προτέρων λάβει από την ίδια τήν Ελληνικήν Κυβέρνησιν .

Οι Άγγλοι, υπό τόν Πρωθυπουργόν  Λόιδ  Τζώρτζ, είχαν απόλυτον εμπιστοσύνην είς τούς Έλληνες και τον ΕΣ , εντούτοις οι Γάλλοι, ήσαν εξ αρχής επιφυλακτικοί καί κυρίως οι Ιταλοί ήσαν πολύ επικριτικοί, διότι οι Ιταλοί επιθυμούσαν νά είναι εκείνοι οι μόνοι αρμόδιοι γιά τήν εκστρατείαν καί τήν κατάληψιν τής Μ. Ασίας καί όχι    οι  Έλληνες.

Να σημειωθεί ότι η στάσις τών συμμάχων άλλαξε άρδην εναντίον της Ελλάδας μετά την επιστροφήν τού Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο οποίος εθεωρείτο Γερμανόφιλος. 

Μάλιστα η Αντάντ μέ τήν επιστροφήν τού Βασιλέως ενημέρωσε επισήμως τήν Ελλάδα ότι ΔΕΝ τήν  επιθυμεί πλέον ως μέλος τής Συμμαχίας της 
Η εμπεριστατωμένη ανάλυσις τού Σαρρηγιάννη κατά τήν Σύσκεψιν τού Λονδίνου, ενθουσίασε τούς Άγγλους, οι οποίοι καί τού προσέφεραν τό Βρεττανικό Ανώτατο Παράσημο Διακεκριμένων Υπηρεσιών, τό περίφημον "DSO" ("Disdisguished Services Order), το οποίον προσέφερετο είς εξαιρετικά σημαντικές καί ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, αλλά μέ πολύ φειδωλόν τρόπον και ΜΟΝΟΝ είς ξένους.

Ο Αντισυνταγματάρχης, κατά το περιθώριο της Συνδιασκέψεως, ενημέρωσε τούς επίσης παρευρισκομένους  είς τήν Ελληνικήν αποστολήν  Έλληνες Αξιωματικούς τού ΕΣ, κ.κ. Υποστράτηγον Εξαδάκτυλον καί Συνταγματάρχην Λάκωνα, σχετικώς με τό αποφασισθέν από κοινού με τον Αρχηγόν τού Επιτελείου Αντισυνταγματάρχην Πάλλην, Επιτελικόν Σχεδιασμόν της επιθέσεως κατά τής περιοχής του Εσκή Σεχήρ καί τού Αφιόν Καραχισσάρ. Τό ΣΧΕΔΙΟΝ δλδ, τής ταυτόχρονης καί συνδιασμένης επιθέσεως καί υπό τών δύο, ενωμένων, Σωμάτων Στρατού, του Γ'. από τήν Προύσσαν ΚΑΙ τού Α'. από τό Ουσάκ, αφενός μέν καί κατά πρώτον κατά τού Εσκή Σεχήρ καί αφετέρου δέ, ΚΑΙ εν συνεχεία, κατά τού Αφιόν Καραχισσάρ.

Μέ τήν λήξιν τής Συνδιασκέψεως, η Ελληνική Αντιπροσωπεία ανεχώρησε σιδηροδρομικώς πρός  επιστροφήν της είς τήν Ελλάδα (Σημ.: εκείνον τον καιρό ολαι αί μετα κινήσεις εγένοντο αποκλειστικά σιδηροδρομικώς καί όχι αεροπορικώς). Όταν η Αντιπροσωπεία είχε φθάσει πλέον είς τό Μπρίντιζι τής Ιταλίας, τότε μόνον έγινε γνωστόν εις αυτήν ότι είχε ξεκινήσει ΗΔΗ η εαρινή επιθέσις  καθώς καί ότι είχε καταληφθει ήδη τό Αφιόν Καραχισσάρ από τό ένα και μοναδικό Σώμα Στρατού, δλδ τό Α'. εξ Ουσάκ, ενώ, εκ παραλλήλου, είχε αρχίσει και η ανεξάρτητη  επίθεσις τού  άλλου Σώματος τού Γ'., κατά τού Εσκή Σεχήρ. Ο Σαρρηγιάννης τότε έκπληκτος, επληροφορήθη ότι ο Πάλλης ΔΕΝ είχε κρατήσει τήν υπόσχεσιν, τήν οποί αν τού είχε ο ίδιος δώσει πρό τής αναχωρήσεως εις Λονδίνον, ότι δλδ, θά ανέμενε και τήν επιστροφήν είς τό μέτωπον της Μ.Ασίας, τού υπαρχηγού τού Επιτελείου του, Σαρρηγιάννη, προτού εκείνος ξεκινήσει τήν εαρινήν επίθεσιν. Επίσης, έμαθε έκπληκτος, αλλά καί έντρομος, ότι ο Πάλλης, δυστυχώς ΔΕΝ είχε εφαρμόσει τόν, υπό τού Σαρρηγιάννη επιμεληθέντα, - (με τά μεγάλης μάλιστα επιμελείας) -,  Επιτελικόν Σχεδιασμόν, αλλά ότι είχε εκτελέσει ένα δικό του, --ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ -- ΣΧΕΔΙΟΝ, καί, μά λιστα, παρά τίς διαβεβαιώσεις τού ιδίου τού Πάλλη πρός τόν Σαρρηγιάννην περί τού αντιθέτου.

Ο Αντισυνταγματάρχης Σαρρηγιάννης, γνωρίζοντας πολύ καλά, τίς  συγκεντρωμένες, πολύ σοβαρές δυνάμεις τού Κεμάλ εις τήν περιοχήν, είχε πλέον σοβαρότατες αμφιβολίες κατά πόσον θά επετυγχάνετο ο αρχικός Ελληνικός στόχος δλδ, τής καταλήψεως, τής  πολύ μεγάλης στρατηγικής σημασίας περιοχής τού Εσκή Σεχήρ, υπό τού ενός μόνον Σώματος Στρατού, οι δυνάμεις τού οποίου ως εγνώριζε, ήσαν κατά πολύ υποδεέστερες εκείνων τών εκεί συγκεντρωμένων δυνάμεων τού τουρκικού στρατού τού Κεμάλ.

Τίς σοβαρές επιφυλάξεις του καί τούς φόβους του αυτούς μάλιστα,  εξέφρασε  ο Σαρρηγιάννης ευθαρσώς πρός τούς Έλληνες Αξιωματικούς, οι οποίοι επίσης συμμετείχαν είς τήν Συνδιάσκεψιν τού Λονδίνου, τούς κ.κ. Υποστράτηγον Εξαδάκτυλον καί Συνταγματάρχην Λάκωνα, αλλά και πρός τήν Ελληνικήν Κυβέρνησιν, ευθύς μόλις αφίχθη επιτέλους πίσω είς Αθήνας.

Μετά από ολίγον μόλις διάστημα, οι επισήμως εκφρασθέντες υπό  τού Σαρρηγιάννη φόβοι, όντως  επαληθεύθησαν πλήρως (!!!)

Πολλά χρόνια αργότερα, ερωτηθείς από τόν υιόν του Ιωάννην, γιά ποιόν  άραγε λόγον ο Πάλλης ενήρ γησε  μέ τόν τρόπον αυτόν, ο Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης, μετά από αρκετήν περίσκεψιν, απήντησε εις τον Ιωάννην, ότι κατά τήν γνώμη του, ο Πάλλης έτρεφε μίαν ενδόμυχην ζήλειαν έναντί του, διότι, όταν ο ίδιος (ο Πάλλης) ήτο ήδη 50 ετών, ο Πτολεμαίος ήτο μόλις 39 ετών και ήτο ήδη υπαρχηγός τού Επιτελείου, τοποθετηθείς εκεί από τήν Κυβέρνησιν τών Αθηνών, ενώ, εκ παραλλήλου ήτο μάλιστα γνωστός ως Βενιζελικός, ενώ αντι θέτως, ο Πάλλης ήτο Βασιλικός. Επιπλέον δέ ο Πάλλης, είχε αποφοιτήσει μόνον από τήν Σχολήν Ευελπίδων, όπως δλδ καί ο Σαρρηγιάννης, αλλά ο Πτολεμαίος είχε επιπλέον μετεκπαιδευθεί καί εις τήν περίφημην  Ανωτέραν Ακαδημίαν Πολέμου τής Γαλλίας, μέ ιδιαιτέραν γνώσιν είς τήν μελέτην τών Στρατιωτικών Επιτελικών Χαρτών καί επίσης εθεωρείτο αντικειμενικώς από όλους καί απεκαλείτο, ως ο "δεξιοτέχνης επι τών Χαρτών" αυτών. Επίσης, ο Πάλλης ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ σφόδρα νά δεχθεί ΜΟΝΟΝ ο ίδιος, τά συγχαρητήρια καί τίς εύφημες μνείες μετά από τίς -- κατά τήν αντίληψη του -- αναμενόμενες καταλήψεις τού Αφιόν Καραχισσάρ και τού Εσκή Σεχήρ, χωρίς φυσικά και τήν πα ρουσία τού Σαρρηγιάννη, ο οποίος ως γνωστόν, απουσίαζε τότε είς τήν Συνδιάσκεψιν τού Λονδίνου.

Ο Σαρρηγιάννης είχε μάλιστα κληθει νά καταθέσει ενόρκως πρός τήν Ειδικήν Επιτροπήν Δοσιλόγων, η  οποία εδημιουργήθηκε πρό τής δίκης εις το Στρατο δικείον, καί ανέφερε λεπτομερώς ΟΣΑ έχω ήδη ΕΓΩ αναφέρει στο παρόν άρθρο μου, σχετικά με τα τραγικά γεγονότα τού Φεβρουαρί ου τού 1921 στο Εσκή Σεχήρ. 
Ανέφερε ενόρκως ότι εθεωρούσε τόν Αντι συνταγματάρχην Πάλλη ως υπεύθυνον γιά την αποτυχίαν στο Εσκή Σεχήρ διότι εφήρμοσε δικό του σχέδιο. Ανέφερε λοιπόν στήν ένορκη κατάθεση του τήν ήττα ΩΣ ΣΥΝΈΠΕΙΑΝ  τού όλως ΑΥΘΑΙΡΈΤΟΥ  ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΎ τού Αντισυνταγματάρχου Πάλλη.

ΕΊΧΑΜΕ, -δυστυχώς τότε -,  ΤΗΝ ΟΔΥΝΗΡΉΝ ΑΠΟΤΥΧΊΑΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΉΨΕΩΣ
ΤΟΥ ΕΣΚΉ ΣΕΧΗΡ, μέ σοβαρότατες ΜΑΛΙΣΤΑ απώλειες Ελλήνων Στρατιωτών και Αξιωματικών. Όντως,
τουλάχιστον 5.000  νεκροί και λαβωμένοι Ελληνες ήσαν τελικώς οι Ελληνικές απώλειες επί τού λόφου, ο οποίος εδέσποζε τού Εσκή Σεχήρ. Το Γ'. Σώμα Στρατού υπεχώρησε πίσω εις Προύσσαν, αποδεκατισμένον, αλλά επιπλέον και ταπεινωμένον μετά την οδυνηρήν ήτταν του,  ενώ το Α'. Σώμα παρέμεινε μέν επ' ολίγον ακόμη εις Αφιόν Καραχισσάρ, αλλά μετά καί εξ ανάγκης, επεβλήθη όπως υποχωρήσει καί αυτό  πίσω είς Ουσάκ, διότι διαφορετικά θά ήτο απολύτως εκτεθειμένον και πολύ ευάλωτον εις τάς πολύ μεγάλας δυνάμεις τού εχθρού. 

Να υπογραμμίσωμε ότι οι συνέπειες τής ήττης αυτής ήσαν πλέον καταλυτικές γιά τόν ΕΣ.
 Ήτο όντως η πρώτη φορά  κατά την οποίαν ηττήθηκε ο ΕΣ είς τήν Μ. Ασίαν. Μέχρι τότε, ΔΕΝ είχε γνωρίσει ποτέ ουδεμίαν ήτταν, παρά μόνον ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΝΙΚΕΣ (!!!).

Οι άνδρες τού ΕΣ έχασαν όντως τό μέχρι τότε άριστον ηθικόν των, ενώ αντίθετα, τό ηθικόν τών Τούρκων στρατιωτών ανέβηκε πλέον είς τά ύψη. Η φήμη μάλιστα τού ιδίου του Κεμάλ ανυψώθηκε τότε στά ύψη, με αποτέλεσμα πολλοί Τούρκοι στρατιώτες καί αξιωματικοί νά έλθουν εθελοντικά καί νά καταταγούν στίς δυνάμεις του.   

Επιπλέον δε ο Πτολεμαίος, ανέφερε στήν κατάθεσή του καί θέματα σχετικά με τα γεγονότα  τού Αυγούστου 1921 στόν Σαγγά ριον. Ο Στρατηγός, στην ένορκη κατάθεσή του ανέφερε ότι ο ίδιος ήτο κατά αρχάς αντίθετος στήν συνέχιση τής εκστρατείας πρός τόν Σαγγάριο, διότι εγνώριζε πολύ καλά ότι τό ηθικό τών Ελλήνων στρατιωτών ήτο πλέον πολύ χα μηλό μετά την οδυνηρή ήττα τού Φεβρουαρίου, πού υπέστησαν για πρώτην φοράν στήν προσπάθεια καταλήψεως τού Εσκή Σεχήρ, τόν Φεβρουάριον. Εθεωρούσε όμως πλέον ως  απολύτως αναγκαίαν τήν κατάληψιν τής σιδηροδρομικής γραμμής πρός τήν Άγκυρα καί τήν ύστατη προσπάθειαν τού ΕΣ, ώστε νά εξαναγκασθούν οι Τούρ κοι νά απομακρυνθούν καί νά περιορισθούν πέρα από την Άγκυρα.
Διαφορετικά, όπως ο ίδιος ενόρκως ανέφερε, ήτο πεπεισμένος ότι ο ΕΣ δέν θά ήτο είς θέσιν νά διατηρήσει γιά πολύ διάστημα ακόμη τήν περιοχήν τής Σμύρνης.

Η Ελλάς έχασε εντελώς τήν μέχρι τότε  επιφυλακτικήν υποστήριξιν τών συμμάχων της στήν ΑΝΤΆΝΤ, ειδικότερα τών Γάλλων καί Ιτα λών. Και όχι μόνον αυτό, αλλά οι ίδιοι άρχισαν έκτοτε νά υποστηρίζουν ανοικτά τόν Κεμάλ μέ υπερσύγχρονα όπλα καί εφόδια. Ειδικώς δε οι Ιταλοί επεχαίροντο σφόδρα.
Αλλά και οι Άγγλοι άρχισαν νά είναι πλέον και εκείνοι  επιφυλακτικοί  έναντι τών Ελλήνων. 

Πρακτικά αυτό εσήμαινε ότι η προσπάθεια τής Ελληνικής Κυβερνήσεως είς τήν Συνδιάσκεψιν τού Λονδίνου, νά λάβει από τήν Αγγλίαν τήν τόσο απαραίτητη τεχνικήν καί οικονομικήν βοήθειαν, ώστε να μπορέσει νά συνεχίσει τήν όντως πολυδάπανην εκστρατείαν  στήν Μ. Ασίαν.
Τονιζεται επίσης ότι εκτός των Γάλλων και Ιταλών ακόμη καί οι Ρώσσοι κομμουνιστές εβοηθούσαν τον Κεμάλ μέ υπερσύγχρονον και άφθονον οπλισμόν καί εφόδια. Ακόμη δέ καί μέ αεροπλάνα. 

Η κατάστασις γιά τούς Έλληνες ΣΥΝΕΠΏΣ έκτοτε άλλαξε πλέον άρδην καί ριζικώς.
Η απώλεια τού Εσκή Σεχήρ, αλλά κυρίως η μεγάλη καί επιπλέον η πρώτη αυτή ήττα τού ΕΣ, εδημιούργησε όντως μεγάλην ηττοπάθειαν εις τούς Έλληνες στρατιώτες και  ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ η ΑΠΑΡΧΉ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ η οποία μάς στοιχειώνει μέχρι σήμερα (!!!) 

Μετά από τήν ήτταν αυτήν, η όλη κατάστασις έκτοτε είς τό μέτωπον τής Μικράς Ασίας, άλλαξε  πλέον άρδην κατά τών Ελλήνων καί υπέρ τών δυνάμεων τού Κεμάλ (!!!)

Ο Αντισυνταγματάρχης Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης παρέμεινε ως υπαρχηγός τού Επιτελείου και συνέχισε βέβαια τίς προσπάθειες του εις το μέτωπον της Μ. Ασίας όπως ήτο ως εκ τής θέσεως του υποχρεωμένος. Ερωτηθείς, είχε απαντήσει ότι ήτο ήδη πλέον πολύ απαισιόδοξος γιά την τελικήν έκβασιν τού πολέμου τής Μ. Ασίας. 

Ο Στρατηγός είχε επίσης ερωτηθεί από την Ανακριτικήν Επιτροπήν σχετικώς με τήν απομάκρυνσιν και μεταφοράν στήν Ανατολικήν Θράκην σημαντικών στρατιωτικών δυνάμεων από το μέτωπον τού Σαγγαρίου, πρό τής περιβόητης ομώνυμης μάχης, τήν οποίαν διέταξε ο Αρχιστράτηγος Χατζηανέστης. Αυτή η απόφασις τού Αρχιστρατήγου είχε ως φυσικήν συνέπειαν την αποδυνάμωσιν τού ενεργού μετώπου τής Μ. Ασίας, καί φυσικά συνέβαλε καί είς τήν αποτυχίαν τής μάχης τού Σαγγαρίου. Επίσης ο ίδιος είχε ζητήσει νά καταθέσει ως μάρτυς υπερασπίσεως υπέρ τού Χατζηανέστη, αλλά όμως ΔΕΝ τού επετράπη αυτό από τήν Κυβέρνησιν. Εντούτοις, παρά ταύτα, η ένορκη μαρτυρία του ανεγνώσθη κατά την διάρκεια τής δίκης τού Χατζηανέστη.

Η τελική καταστροφή  του ΕΣ φυ σικά έγινε μετά τήν περιβόητην μάχην τού Σαγγαρίου, στίς 10 Αυγού στου 1921, όπου ο Ελληνικός Στρατός ΔΕΝ ηττήθηκε μέν, αλλά εν τούτοις καί ΔΕΝ κατάφερε νά νικήσει ολοκληρωτικά τόν Τουρκικόν Στρατόν ! 
Καί σημειώνομε ότι γιά τούς μέν  Έλληνες, η μη ολοκληρωτική νίκη ισοδυναμούσε στήν πραγματικότητα μέ ήτταν, ενώ αντιθέτως, γιά τούς Τούρκους, η μη ολοκληρωτική ήττα εθεωρείτο ως νίκη.

Έτσι τελικώς, ο αντικειμενικός σκοπός τών Ελλήνων, πού ήταν η κατάληψις τής Άγκυρας, η οποία απείχε μόλις 60 χλμ., απέτυχε οριστικώς καί ο ΕΣ εξαναγκάσθηκε τελικώς, μέ εντελώς καταρρακωμένον ΠΛΕΟΝ τό ηθικό τών ανδρών του, νά υποχωρήσει πίσω είς τίς προηγούμενες θέσεις του, πίσω δλδ, από τόν ποταμόν Σαγγάριον.

[[ ΣΗΜ: Ο  Στρατηγός Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης, ερωτηθείς σχε τικώς μέ τήν Μικρασιατικήν Καταστροφήν πολλά χρόνια αργότερα, από τόν υιόν του Ιωάννην, τού απήντησε χωρίς κανέναν απολύτως δισταγμόν ότι τότε θά ήτο αρκετά πιθανόν ότι η Ελλάδα τελικώς, θά αποχωρούσε μέν από τήν Μ. Ασίαν, αλλά όμως, εάν ΔΕΝ  είχε ηττηθεί είς τήν προηγηθείσα μάχην τού Εσκή Σεχήρ τόν Φεβρουάριο του 1921.]]....
....  [[ Σημ.: η οποία ήττα είχε ως συνεπακόλουθον τήν μή ολοκληρωτικήν νίκην τών Ελλήνων είς τόν Σαγγάριον, η οποία όμως νίκη ισοδυναμούσε στην πραγματικότητα με ήτταν  ]], ....
.... η Ελλάς λοιπόν τότε, κατά τόν Πτολεμαίον, θά μπορούσε νά είχε τότε επισυνάψει υπό τήν αιγίδα της Αγγλίας, μίαν πολύ έντιμην Συνθήκην μέ τήν Τουρκίαν, μέ τήν δυνατότητα μίας απολύτως συντεταγμένης αποχωρήσεως τού ΕΣ από τήν Μ. Ασίαν, αλλά καί μέ τήν παράλληλον επίσης δυνατότητα  Προστασίας και Παραμονής τών Ελλήνων της Μ. Ασίας είς τά πάτρια εδάφη των καί επιπλέον, μέ την δυνατότητα αποδόσεως εις τήν περιοχήν αυτήν, μίας Πολιτικής και Διοικητικής  Αυτονομίας και Αυτοδιοική υπό τών Μεγάλων Δυνάμεων τής εποχής εκείνης. 

Επίσης, η Ανατολική Θράκη ασφαλώς θά παρέμενε είς τήν Ελλάδα μαζί μέ τόν Ελληνικόν πληθυσμόν της, ο  οποίος ανήρχετο είς 500.000 άτομα, τά οποία εξαναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν άρον-άρον τά πάτρια εδάφη των. Επιπλέον η Ελλάς τότε θά μπορούσε πλέον νά ελέγχει απολύτως ΚΑΙ τήν Ευρωπαϊκήν πλευράν τών Δαρδανελλίων καί κατά συνέπεια ΚΑΊ τά ίδια, τά πολύ μεγάλης στρατηγικής αξίας, Στενά τού Βοσπόρου.
Αξίζει ακόμη νά τονισθεί μία  πολύ σημαντική λεπτομέρεια τής επο χής εκείνης. Ότι ο τότε πληθυσμός τής Τουρκίας ήτο περιορισμέ νος, δεδομένου  ότι τό 1922 ανήρ χετο είς μόλις (15) δεκαπέντε εκατομμύρια Τούρκων, όταν είς τήν Ελλάδα, ο αντίστοιχος Ελληνικός πληθυσμός ανήρχετο είς ( 7 ) επτά εκατομμύρια. Δηλαδή, η αναλογία τότε μεταξυ Ελλήνων & Τούρκων ήτο 1:2 (!!!)
Φυσικά, οι ισορροπίες αυτές έχουν σήμερα μετατραπεί απολύτως είς βάρος τής Ελλάδος, δεδομένου ότι οι μουσουλμάνοι κάτοικοι πλέον ανέρχονται είς 90 περίπου εκατομμύρια, ( αλλά όμως, εξ αυτών, οι μή Τούρκοι κάτοικοι, ήτοι οι Κούρδοι, είναι περίπου (20) εκατομμύρια). Εν πάση περιπτώσει η σημερινή  αναλογία είναι 10/70  είς βάρος της Ελλάδος, όταν το 1922 ήτο 1/2 (!!!)


Σχόλια

  1. Φιλιστωρ ποια ηταν τα λαθη που σε εκαναν να αποσυρεις το αρθρο σου; Μπορεις να γινεις πιο συγκεκριμενος; Γιατι η σταση σου παραειναι αμυντικη απεναντι στους κυριους Σαρηγιαννη και Αναστασιου, οι οποιοι εχουν δικαιωμα φυσικα να θελουν να υπερασπιστουν την μνημη του συγγενη-φιλου τους, αλλα η Ιστορια δεν ειναι ουτε προσωπολατρεια, ουτε ιδεοληψιες...Ωρα ειναι να πλακωσουν εδω και αλλοι συγγενεις διαφορων προσωπικοτητων(Βενιζελου, Καραμανλη, Κονδυλη, Πλαστηρα, Παγκαλου κλπ) για τους οποιους εχεις γραψει και να αρχισουν κα σου κανουν υποδειξεις τι να γραφεις και πως...Το υφος μου ειναι καπως επιθετικο διοτι απο αυτα που διαβασα, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ειδα οι συγκεριμενοι κυριοι να παραθετουν καποια αποδειξη, παρα μονο την προσωπικη τους αποψη(τι ξερω για τον Σαρηγιαννη, τι μου ειπε ο Σαρηγιαννης). Αυτου του ειδους λοιπον τα στοιχεια, κατατασονται στις "μαρτυριες" και οχι στις 'αποδειξεις" και αξιολογουνται αναλογως...

    Υ.Γ. 1 Μιας και εισαι σε φαση αναθεωρησης, θα σου προτεινα να ξαναδιαβασεις μια παλια βιβλιοκρισια που ειχες κανει στο "Επιχειρηση Κοφινου" του Παπαγεωργιου. Ειχες κανει καποιες κρισεις για το ποιος απεσυρε την μεραρχια και ειχα πει τοτε οτι ο Χατζηδακης ετοιμαζει βιβλιο για αυτο. Το βιβλιο βγηκε("Γεωργιος Παπαδοπουλος και Κυπριακο" και επανεκδοση του ως διτομο με τιτλο "Ανοιγουμε τον Φακελο της Κυπρου 1950-1974"). Εκει αποδειχτηκε πληρως η ευθυνη του βασιλια οσο και το κινητρο(συνωμοσια του τριγωνου βασιλιας-Καραμανλης-Μακαριος για την ανατροπη του καθεστωτος της 21ης Απριλιου). Θα σου προτεινα λοιπον να το ξαναδιαβασεις και να το ξαναγραψεις.

    Υ.Γ 2 Ο εμπαθης Μαυρογορδατος εβγαλε προσφατα βιβλιο για τις επιστολες του Κωνσταντινου Α' στην ερωμενη του Παολα. Θα ηταν ενδιαφερον να το διαβασεις και να γραψεις μια κριτικη, διοτι τα συστημικα μεσα παλι θα τον χιλιοπροβαλλουν τον κυριο καθηγητη, οπως τοτε με το υπερεκτιμημενο βιβλιο του "1915 Ο Εθνικος Διχασμος"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ με τον Ανώνυμο στο θέμα του Σαρηγιάννη, καθώς οι υποστηρικτές του δεν παρουσίασαν κάποιο ατράνταχτο στοιχείο παρά μόνο προσωπικές απόψεις. Όσο για τη Κοφίνου ( αν και ξεφεύγουμε από το θέμα του άρθρου) το βιβλίο του Παπαγεωργίου αποδεικνύει τις ευθύνες του Μακάριου για την επιχείρηση. Το βιβλίο του Χατζηδάκη δεν το έχω διαβάσει, αλλά ο συγκεκριμένος συγγραφέας έχει κάποια εμπάθεια με βασιλιά και Καραμανλή, όπως και οι περισσότεροι υμνητές της 21ης Απριλίου και είναι φυσικό να ρίχνει τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον πλην του Παπαδόπουλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς τον ανώνυμο που μου απαντησε για το θέμα του Παπαγεωργίου. Όντως ο συγγραφέας αποδεικνύει πληρως τις ευθύνες του Μακαρίου στο συγκεκριμένο θέμα (το απεδειξε και ο Παπαχελάς αργότερα, βασισμενος στα αμερικανικά αρχεία που ερεύνησε). Ταυτόχρονα, αποδίδει ευθύνες και στην "χουντα" αορίστως χωρίς να μπορεί να εισέλθει στο παρασκήνιο των γεγονότων και να δει τις εσωτερικές συγκρούσεις του καθεστώτος (παρόλο που φαινεται σε σημεία ότι υποψιάζεται κάποια πράγματα...). Το τελείως αστοχο της υπόθεσης, είναι ότι στο τέλος του βιβλίου κι ενώ έχει ολοκληρωσει μια σοβαρή έρευνα εν έτει 1987 κι έχει βγάλει κάποια κατα βάση ορθά συμπεράσματα, μας παραθέτει τα άρθρα που έγραψε ο ίδιος αμεσως μετα την απόσυρση της μεραρχίας όπου εβριζε τον Παπαδόπουλο! Εκει λοιπόν το πραγμα μπερδεύεται κι εκεί βοηθαει το βιβλίο του Χατζηδάκη να γίνει ξεκάθαρο το όλο θέμα. Αλλωστε ο ίδιος ο Παπαγεωργίου σε συνέντευξη που έδωσε στο ΤΗΛΕΤΩΡΑ το 1996(καταχωρημένη στο βιβλίο των Γρηγόρη Μιχαλόπουλου και Σπύρου Ζουρνατζή "21 Απριλίου 1967 Μυθοι και Αλήθεια"), όπως και σε μεταγενέστερη συνέντευξη του στον Ελεύθερο Κοσμο, είχε αφησει πίσω το αντιπαπαδοπουλικο μένος του διοτι μαλλον ειχε κατανοήσει τι είχε παιχτεί τον Νοέμβριο του 67....Το να αποκαλείς τον Χατζηδάκη απλά "υμνητη της 21ης Απριλίου" ειναι αδικία. Αναντίρρητα είναι συμπαθών του καθεστώτος και ΚΥΡΙΩΣ(έχει σημασία αυτό) του Παπαδόπουλου, αλλά το έργο του είναι μια τεράστια συμβολή στην ιστοριογραφία, διότι ανέδειξε πολλά αγνωστα ή και εσκεμμένα κρυμμένα από κάποιους, στοιχεία...Με την ίδια λογική κάποιος μπορεί να χαρακτηρισει τον Παπαγεωργίου "υμνητη του Γρίβα", αλλά αυτό δεν ακυρώνει το έργο του! Όσο για την "εμπάθεια" του Χατζηδάκη απεναντι στον βασιλιά Κωνσταντίνο και στον Καραμανλή, δεν ξέρω γιατί θεωρείται εμπαθεια το να αναδεικνυονται τα ψέματα που εγραψε ο Κωνσταντίνος στην αυτοβιογραφία του! Δηλαδή όταν τον βγάζουν ψεύτη, το ημερολόγιο του ίδιου του πιστου Αυλαρχη του, Λεωνίδα Παπάγου, ή τα αμερικανικά απορρητα εγγραφα που ανεδειξε ο Παπαχελάς, θα πρέπει ο Χατζηδάκης να τα αποκρύψει ώστε να μην δυσαρεστήσει τους βασιλόφρονες; Όσο για τον Καραμανλή, δεν θα μπω καν στον κοπο να ασχοληθώ με τον ψευτοεθναρχη, αλλά να πω ότι ο Παπαγεωργίου χρονια πριν τον Χατζηδάκη, τον είχε περιποιηθεί με τα γραπτά του.

      Διαγραφή
  3. Φιλιστωρ,

    Ειναι δυνατον να αναρτησεις ξανα το προηγουμενο αρθρο σου ( 2011) που εγραψες για τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα προς όλους, Σε σχέση με τις μαρτυρίες και τις σημειώσεις που υπήρχαν στο προηγούμενο άρθρο, δεν χρησιμοποίησα απολύτως καμία που δεν διασταύρωσα από άλλη πηγή. Είμαι πεπεισμένος από την όλη πολιτεία του ότι ο Σαρηγιάννης ήταν αντικομμουνιστής και η εμπλοκή του βοηθούσε την εξόριστη κυβέρνηση. Το νόημα του αρχικού άρθρου ήταν ότι ο Σαρηγιάννης συνέδεσε τη παρουσία του με τις μεγαλύτερες αποτυχίες του Ελληνικού στρατού. Και στο παρόν άρθρο δεν έχει αλλάξει αυτό, απλώς αναιρώ κάποιες σημαντικές ανακρίβειες όπως ότι η επίθεση του Μαρτίου έγινε σύμφωνα με το δικό του σχέδιο. Αυτό μάλλον δεν ισχύει, έκανε νέο ο Πάλλης. Αναμφίβολα είχε ευθύνες για την προέλαση στην Άγκυρα, αλλά είναι υπερβολή να του τα φορτώσουμε όλα και ίσως κάπως βολικό λόγω του βενιζελικού παρελθόντος του. Ο τόνος και η φρασεολογία που χρησιμοποίησα στο προηγούμενο άρθρο εκνεύριζε ακόμη και εμένα όταν το διάβαζα 8 χρόνια μετά. Για τον λόγο αυτό το απέσυρα και ίσως αποσύρω - αναμορφώσω και κάποια ακόμη πριν το 2014 για τους ίδιους λόγους.

    Για την Κοφίνου δεν έχω να πω πολλά, η βιβλιοκρισία είχε ως θέμα τι υποστηρίζει ο Παπαγεωργίου όχι τι πραγματικά συνέβη. Σέβομαι την προσπάθεια του Μάνου Χατζηδάκη, και ως όγκο εργασίας αλλά και σε επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά είμαι λίγο δύσπιστος όταν κάποιος δεν βρίσκει τίποτε μεμπτό σε αυτό που ολοφάνερα υπερασπίζεται. Από την άλλη, οι γνώσεις μου στα θέματα επταετίας είναι μικρές και η μικρή απόσταση από την εποχή εκείνη δεν βοηθά για μια ψύχραιμη αποτίμησή της. Σίγουρα δεν θέλω να ασχοληθώ με οτιδήποτε την αφορά!! Συμπτωματικά βέβαια, εντός 15θημέρου θα έχουμε ένα άρθρο για τον Ιωαννίδη, τον αμερικανικό παράγοντα και την μεταπολίτευση, που έγραψε ένας αρθρογράφος μας.

    Σε σχέση με αυτό που μου ζητάει ο φίλος Γιάννης, σίγουρα δεν έχω να απολογηθώ για κάτι και δεν θέλω να επαναφέρω το παλαιό, αλλά να συζητήσουμε επί της ουσίας για το παρόν άρθρο. Αν πια υπάρχει κάποιος τόσο σοβαρός λόγος που το ζητάτε, θα σας το επαναφέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς τον ανώνυμο που μου απαντησε για το θέμα του Παπαγεωργίου. Όντως ο συγγραφέας αποδεικνύει πληρως τις ευθύνες του Μακαρίου στο συγκεκριμένο θέμα (το απεδειξε και ο Παπαχελάς αργότερα, βασισμενος στα αμερικανικά αρχεία που ερεύνησε). Ταυτόχρονα, αποδίδει ευθύνες και στην "χουντα" αορίστως χωρίς να μπορεί να εισέλθει στο παρασκήνιο των γεγονότων και να δει τις εσωτερικές συγκρούσεις του καθεστώτος (παρόλο που φαινεται σε σημεία ότι υποψιάζεται κάποια πράγματα...). Το τελείως αστοχο της υπόθεσης, είναι ότι στο τέλος του βιβλίου κι ενώ έχει ολοκληρωσει μια σοβαρή έρευνα εν έτει 1987 κι έχει βγάλει κάποια κατα βάση ορθά συμπεράσματα, μας παραθέτει τα άρθρα που έγραψε ο ίδιος αμεσως μετα την απόσυρση της μεραρχίας όπου εβριζε τον Παπαδόπουλο! Εκει λοιπόν το πραγμα μπερδεύεται κι εκεί βοηθαει το βιβλίο του Χατζηδάκη να γίνει ξεκάθαρο το όλο θέμα. Αλλωστε ο ίδιος ο Παπαγεωργίου σε συνέντευξη που έδωσε στο ΤΗΛΕΤΩΡΑ το 1996(καταχωρημένη στο βιβλίο των Γρηγόρη Μιχαλόπουλου και Σπύρου Ζουρνατζή "21 Απριλίου 1967 Μυθοι και Αλήθεια"), όπως και σε μεταγενέστερη συνέντευξη του στον Ελεύθερο Κοσμο, είχε αφησει πίσω το αντιπαπαδοπουλικο μένος του διοτι μαλλον ειχε κατανοήσει τι είχε παιχτεί τον Νοέμβριο του 67....Το να αποκαλείς τον Χατζηδάκη απλά "υμνητη της 21ης Απριλίου" ειναι αδικία. Αναντίρρητα είναι συμπαθών του καθεστώτος και ΚΥΡΙΩΣ(έχει σημασία αυτό) του Παπαδόπουλου, αλλά το έργο του είναι μια τεράστια συμβολή στην ιστοριογραφία, διότι ανέδειξε πολλά αγνωστα ή και εσκεμμένα κρυμμένα από κάποιους, στοιχεία...Με την ίδια λογική κάποιος μπορεί να χαρακτηρισει τον Παπαγεωργίου "υμνητη του Γρίβα", αλλά αυτό δεν ακυρώνει το έργο του! Όσο για την "εμπάθεια" του Χατζηδάκη απεναντι στον βασιλιά Κωνσταντίνο και στον Καραμανλή, δεν ξέρω γιατί θεωρείται εμπαθεια το να αναδεικνυονται τα ψέματα που εγραψε ο Κωνσταντίνος στην αυτοβιογραφία του! Δηλαδή όταν τον βγάζουν ψεύτη, το ημερολόγιο του ίδιου του πιστου Αυλαρχη του, Λεωνίδα Παπάγου, ή τα αμερικανικά απορρητα εγγραφα που ανεδειξε ο Παπαχελάς, θα πρέπει ο Χατζηδάκης να τα αποκρύψει ώστε να μην δυσαρεστήσει τους βασιλόφρονες; Όσο για τον Καραμανλή, δεν θα μπω καν στον κοπο να ασχοληθώ με τον ψευτοεθναρχη, αλλά να πω ότι ο Παπαγεωργίου χρονια πριν τον Χατζηδάκη, τον είχε περιποιηθεί με τα γραπτά του.

      Διαγραφή
    2. Όμως και ο Χατζηδάκης αποφεύγει κάποια δυσάρεστα για τον Παπαδόπουλο σημεία. Όπως πχ τις δηλώσεις του πως η Κύπρος είναι μια οδαλίσκη που μπορούν να τη χαίρονται δυο πασάδες κλπ κλπ εννοώντας Ελλάδα και Τουρκία. Επίσης για την Κοφίνου θυμάμαι να λέει σε μια δημόσια συζήτηση με κάποιον άλλον πως ο Παπαδόπουλος δεν απέτρεψε την απόσυρση της μεραρχίας γιατί δήθεν σεβάστηκε την συνταγματική νομιμότητα και τη θέληση του Βασιλιά. Την οποία νομιμότητα δεν είχε πρόβλημα να καταπατήσει πριν λίγους μήνες κάνοντας πραξικόπημα!

      Διαγραφή
    3. Θα σε παρακαλεσω να μου δωσεις πηγη για αυτες τις δηλωσεις του Παπαδοπουλου περι Κυπρου και οταν λεω πηγη, εννοω την πρωταρχικη και οχι το βιβλιο καποιου συγγραφεα τυπου Αριστερου Αριστεροπουλου, ο οποιος υποτιθεται οτι παραπεμπει σε λογο του Παπαδοπουλου(ειναι μετρ στην κοπτικη-ραπτικη αυτοι οι συγγραφεις...) κι επισης αν μπορεις δωσε μου και λινκ για να δω την δηλωση του Χατζηδακη, η οποια αν ειναι οπως τα λες, ειναι οντως ατυχης(στο βιβλιο του για το Κυπριακο παντως, αναλυει εκτενως τους λογους αποσυρσης της μεραρχιας και δεν θυμαμαι να κανει λογο για συνταγματικη νομιμοτητα κλπ)

      Διαγραφή
    4. Θα την ψάξω την δήλωση, την είχα διαβάσει σε βιβλίο και είμαι σίγουρος πως δεν ήταν γραμμένο από αριστερό. Για τον Χατζηδάκη νομίζω ότι το είχε πει σε διαδικτυακό διάλογο με τον Κρανιδιώτη όταν ο δεύτερος σε μια ανάρτηση του στο FB έβαλε και τον Παπαδόπουλο μέσα στους υπαίτιους της Κυπριακής τραγωδίας..

      Διαγραφή
    5. Το αν ηταν γραμμενο απο αριστερο δεν εχει τοσο μεγαλη σημασια(απλως εδωσα ενα γλαφυρο παραδειγμα), οσο η ακριβεια της πληροφοριας. Οσο για τον διαλογο με τον Κρανιδιωτη, ελπιζω να παρατηρησες ποσο αναδιπλωθηκε ο Κρανιδιωτης στο τελος, υστερα απο τον καταιγισμο συντριπτικων στοιχειων που δεχτηκε απο τη μερια του Χατζηδακη...

      Διαγραφή
    6. Νομίζω ήταν το βιβλίο του Δημήτρη Κιτσίκη "Ιστορία του ελληνοτουρκικού Χώρου" που έλεγε και κάποιες δηλώσεις του Παπαδόπουλου για ελληνοτουρκική συνομοσπονδία ( τουλάχιστον έτσι τις παρουσίαζε ο συγγραφέας). Αλλά και πάλι πρέπει ν α ομολογήσω ότι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για την πηγή.

      Διαγραφή
    7. Α μαλιστα...του Κιτσικη. Εχω διαβασει καποια βιβλια του(μεταξυ αυτων και το βιβλιο που ανεφερες) και παρακολουθω κατα καιρους διαδικτυακα τις(γραφικες και στα ορια της παρανοιας πλεον-εικαζω λογω γηρατος)αποψεις του. Τα παλια του βιβλια εχουν καποιο ενδιαφερον, ωστοσο διαφωνω με την λογικη του οχι επειδη υποστηριζει την "ελληνοτουρκικη συνομοσπονδια"(αυτο ειναι μια γεωπολιτικη επιλογη που καλλιστα μπορει να συζητηθει), οσο για το οτι ειναι προθυμος να διαστρεβλωσει οποιοδηποτε ιστορικο δεδομενο ωστε να ταιριαξει με αυτη του την οπτικη. Ο ανθρωπος δεν ειναι απλα τουρκοφιλος, αλλα τουρκολαγνος και στο μυαλο του που εχει διαμορφωθει πληρως υπο την μαρξιστικη λογικη του σχηματος "θεση-αντιθεση", κυριαρχει η ερμηνευτικη λογικη της νεοελληνικης ιστοριας με το σχημα "ανατολιστες(τουρκοφιλοι πατριωτες Ελληνες)-δυτικοι(ευρωλιγουρηδες γραικυλοι αντιτουρκοι)". Προκειται για συγγραφεα λοιπον που χρειαζεται μεγιστη προσοχη οταν τον διαβαζουμε! Στο δια ταυτα τωρα, ξανακοιταξα τις σελιδες που αφορουν την περιοδο της 21ης Απριλιου, στο βιβλιο που ανεφερες παραπανω. Δεν την βρηκα την δηλωση του Παπαδοπουλου περι "οδαλισκης" κλπ. Αν μου διεφυγε καπου, παρακαλω πες μου σελιδα. Απο εκει και περα, ναι ειδα τις δηλωσεις του Παπαδοπουλου περι ελληνοτουρκικης συνομοσπονδιας η οποια μπορει να γινει "σε 20 η 50 χρονια" οπως ειπε...Εχω μιλησει με τον Χατζηδακη για αυτο το θεμα, μου ειπε οτι ηταν απαντηση σε δηλωσεις καποιου αντιστοιχου Τουρκου αξιωματουχου που κινηθηκε σε παρομοιο κλιμα(δηλαδη φιλοφρονησεις και κλιμα φιλιας μεταξυ των δυο χωρων). Απο εκει και περα, οταν ο Χατζηδακης κυκλοφορησε την 4τομη βιογραφια του Παπαδοπουλου, ο αλαζονας Κιτσικης εχοντας διαβασει μονο τον πρωτο τομο, βιαστηκε να γραψει στο fb οτι ο Χατζηδακης αποσιωπει τις αποψεις Παπαδοπουλου για την ελληνοτουρκικη συνομοσπονδια κλπ. Του απαντησε ο Χατζηδακης για την δηθεν τουρκοφιλια του Παπαδοπουλου με συγκεκριμενα στοιχεια με αποτελεσμα ο Κιτσικης να σιωπησει...

      Διαγραφή
    8. Ενδιαφέροντα αυτά τα στοιχεία, πρέπει να πως πως δεν τα γνώριζα.

      Διαγραφή
    9. Φιλιστωρ, αν το αρθρο του συνεργατη σου που λες οτι θα δημοσιευθει σχετικα με Ιωαννιδη, μεταπολιτευση κλπ, ειναι αυτο που ανεβασει ο Γιαννης Παπακωνσταντινου στο academia.edu, τοτε εχω να πω οτι θα προκαλεσει αισθηση...ειναι πολυ δυνατο πραγματικα!

      Διαγραφή
  5. Προς ΑΝΩΝΥΜΟ: Ο Φιλίστωρ δεν είναι ιδεοληπτικός-ιστοριογράφος (που θεωρεί τίς εκπεφρασμένες απόψεις του ως θέσφατο). Είναι γνήσιος ερευνητής-ιστορικός (πάντα έτοιμος να αναθεωρήσει απόψεις και αξιολογήσεις του για ιστορικά πρόσωπα και πράγματα, καθώς τίθενται υπ' όψιν του ιστορικά δεδομένα). Μακάρι να είχαμε και άλλους τέτοιους σήμερα. Τότε θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε όλοι μαζί (δεξιοί και αριστεροί, θρησκευόμενοι και άθρησκοι, κ.τ.λ.) στο ΙΔΙΟ συνέδριο και να αντιπαραθέσουμε διαλεκτικώς και βάσει ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΠΗΓΩΝ τίς απόψεις ενός εκάστου--ας πούμε σε ένα συνέδριο για τό 1821 ενόψει τής Διακοσιετηρίδος (2021) τού Αγώνα τής Παλιγγενεσίας, ή σε ένα συνέδριο για τήν Μικρασιατική Καταστροφή ενόψει τής Εκατοεντηρίδος της (2022). Δυστυχώς, ένα τέτοιο πραγματικά πολυφωνικό, χωρίς ex ante σκοπιμότητες, πραγματικά ελεύθερο συνέδριο (και όχι παραταξιακό, "στρατευμένο" και καθοδηγούμενο) ΔΕΝ έχει διεξαχθεί εδώ και αιώνες, από τήν δολοφονία τού Καποδίστρια μέχρι σήμερα. Ας αφήσουμε λοιπόν τόν Φιλίστωρα να "περάσει" αυτό τό νέο ερευνητικό-ακαδημαϊκό ήθος ("ανοικτής" δυναμικής ερευνητικής μεθοδολογίας) στη νέα γενιά, μπας και βρεί κάποιους μιμητές, διότι από τήν παλαιά γενιά ("δογματικών" ή "ιδεοληπτικών") ιστοριογράφων δεν είδαμε προκοπή μέχρι σήμερα: Πόσοι άραγε Έλληνες (ή και ιστοριογράφοι) έχουν συνειδητοποιήσει τίς διαγενεακές επιπτώσεις τής δολοφονίας τού Καποδίστρια, ή τούς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ λόγους τής Μικρασιατικής Καταστροφής, ή τούς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ λόγους τού Εμφυλίου Πολέμου (τότε που σφαχτήκαμε αναμεταξύ μας με 55.000 νεκρούς εκατέρωθεν, περισσότερους και απ' όσους έσφαξαν οι Τούρκοι τό 1821...), αν μη τι άλλο για να μην ξανακάνουμε (και ξαναπάθουμε) τα ίδια και χειρότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιας και απευθύνεστε σε μένα, ήθελα να πω ότι ενώ συμφωνώ απολύτως με το πρώτο σκέλος της απάντησης σας, καπου το χανετε μετά διότι τσουβαλιαζετε όλους τους παλαιούς ιστοριογράφους ως δογματικούς και ιδεοληπτικους και ταυτόχρονα μας λέτε για "πραγματικά αιτια της μικρασιατικής καταστροφής, του εμφυλίου κλπ" με ύφος παντογνώστη...σας προτείνω να ηρεμήσετε λιγάκι και να εισεί περισσότερο σεμνος γιατί σε λίγο θα μας πείτε να πετάξουμε τον Μαρκεζίνη τον Δαφνή τον Σόλωνα Γρηγοριάδη και την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών και να αγοράσουμε τα βιβλία του μεγάλου John Pappas...

      Διαγραφή
  6. Προς ΑΝΩΝΥΜΟ: Μάλλον δεν αντελήφθητε (ή τουλάχιστον έτσι εμφανίζεσθε) αυτό που έγγραψα και μάλιστα με ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα. Όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρεσθε --"Μαρκεζίνης", "Δαφνής" "Σόλων Γρηγοριάδης", "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών" και (ειρωνικά) "μεγάλος John Pappas"-- αποτελούν ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΕΙΣ ή ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΣ πηγές. Όλοι ανεξαιρέτως.

    Απεναντίας αυτό που πρότεινα (και θα συνεχίσω να προτείνω) είναι ότι είναι καιρός να επαναστραφούμε στις ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ ΠΗΓΕΣ (αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Φιλίστωρ στο ιστολόγιό του), διότι εκεί μας περιμένουν όλους μας πολύ-πολύ μεγάλες εκπλήξεις. Και διότι η αλήθεια δεν ταυτίζεται (και δη ως θέσφατο) με τίς (υποκειμενικές) απόψεις και τα προσωπικά (διανοητικά) όρια κανενός ιστοριογράφου, όπως όλοι αυτοί που παραθέτετε. Απολύτως κανενός.

    Η ιδέα λοιπόν για τά πραγματικά ελεύθερα συνέδρια ιστορίας που πρότεινα, έχει μεταξύ άλλων ως εξής: Θα μπορεί εκεί να μιλήσει κάθε σύνεδρος και να πεί ότι θέλει απολύτως ελεύθερα, με μία και μόνο προϋπόθεση: Να τεκμηριώνει τις απόψεις του επί τη βάσει ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ και μόνον πηγών. Εάν επιμένει σε ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΕΙΣ ή ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΣ πηγές (τί έγραψε ό ένας και ο άλλος σε μεταγενέστερο χρόνο), τότε θα τόν παραπέμπουμε ευγενικά να συμμετάσχει σε άλλα συνέδρια, π.χ. σε εκείνα που οργανώνουν κρατικοδίαιτοι καθηγητές τών ελλαδικών ΑΕΙ, ή κρατικοδίαιτα ελλαδικά κόμματα, κ.ο.κ.

    Πάντως η παρέμβασή σας, έστω και με "ανεβασμένους" τόνους, απέβη χρήσιμη στο ιστολόγιο και στους αναγνώστες, διότι μάς παρώθησε να εγείρουμε τό μείζον θέμα περί ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΩΝ αιτίων και ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ πηγών.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για το θέμα του συνεδρίου και του πως πρέπει να γίνει ο διάλογος, συμφωνω απολύτως, όπως ειπα και παραπάνω. Στα υπόλοιπα που λέτε, είστε λάθος (η τουλάχιστον πολύ απόλυτος) και θα εξηγήσω γιατί! Καταρχάς και ο Φίλιστωρ χρησιμοποιει κατα καιρούς εκτός από πρωτογενείς πηγές και δευτερογενείς (που φυσικά δεν είναι κάτι κακό οπως θα εξηγήσω παρακάτω). Απο εκεί και πέρα το ότι μία πηγη είναι πρωτογενής δεν σημαίνει ότι αυτοματως έχει πιστοποιητικό εγκυρότητας. Πχ το ημερολόγιο του Μεταξά είναι μία σπουδαία πρωτογενής πηγη, αλλά δεν παύει να είναι η οπτική του Μεταξά στα γεγονότα, οποτε το να βασιστεί κάποιος αποκλειστικά και μόνο σε αυτό προκειμενου να διαμορφώσει άποψη για τα γεγονότα, προφανώς και είναι λάθος. Πρέπει να μελετήσει συγκριτικα και πολλές άλλες πηγές. Από την άλλη, για να μελετήσει κάποιος όλες τις πρωτογενείς πηγές για μια ιστορική περίοδο, είναι πρακτικά αδύνατον, διοτι χρειάζεται άπειρο χρόνο και χρήμα, εφόσον μιλάμε για απίστευτο όγκο γραπτών (απομνημονεύματα, ημερολόγια και αρχεια πρωταγωνιστών, πρακτικα Βουλής, ΦΕΚ, ημερήσιος τυπος, αρχεια υπουργειων κλπ). Επίσης, κάποιες από αυτές τις πρωτογενείς πηγές απλούστατα δεν είναι προσβάσιμες σε οποιονδήποτε τυχόντα, αλλά δίνονται με ειδική άδεια (πχ αρχεια υπουργείου εξωτερικών). Εκεί λοιπόν έγκειται η σπουδαιότητα των δευτερογενων πηγών, βιβλίων συγγραφέων που συνέλεξαν αυτά τα στοιχεία. Έτσι λοιπόν, αυτό που μετράει ειναι η εγκυροτητα των στοιχείων και όχι τόσο αν εινεί πρωτογενείς ή δευτερογενείς οι πηγές! Βεβαίως, χρεος του καθε ευσυνείδητου ιστορικού ερευνητή (ιδιως αυτου που θέλει να γράψει καποιο βιβλίο) είναι να καταφύγει σε όσο το δυνατόν περισσοτερες πρωτογενείς πηγές και οπου δεν είναι δυνατόν αυτό, σε έγκυρες δευτερογενείς πηγές. Το τονίζω αυτό διότι καμιά φορά παρατηρούμε το φαινόμενο βιβλίων που στηρίζονται αποκλειστικά σε δευτερογενείς πηγές, οπότε το αποτέλεσμα είναι συνήθως μη ικανοποιητικό ή μονομερές. Για να φέρω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα πάντως σχετικά με αυτά που είπα προηγουμένως, καποιος που θέλει να μελετήσει την εξωτερική πολιτική του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, θεωρητικά θα έπρεπε να μελετήσει πρωτίστως τα διπλωματικά έγγραφα Ελλάδος, Βρετανίας, Γερμανίας κλπ. Προφανώς και αυτό δεν μπορεί να γίνει, αλλά κάλλιστα μπορεί να προμηθευτεί τα βιβλία ανθρώπων που μελέτησαν τα συγκεκριμένα αρχεία (Κιτσίκης, Κολιόπουλος, Πετρακη, Βελλιαδης, Ηλιόπουλος) και να έχει υπεύθυνη πληροφορηση! Κλείνοντας, να πω ότι οι συγκεκριμένοι συγγραφείς που ανέφερα (Μαρκεζίνης, Δαφνης και Γρηγοριάδης), όντας ενεργά μετέχοντες στην πολιτική ζωη οι ιδιοί με τις ιδιότητές τους, μας παρέχουν και κάποιες πληροφορίες που έχουν την μορφή πρωτογενούς πηγης, εφόσον τους παραχωρήθηκαν αρχεια και μαρτυριες απο πρωταγωνιστες της εποχής αλλά και οι ιδιοί επαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση των γεγονότων .

      Διαγραφή
  7. Δεν είμαι ιστορικός, καθηγήτρια Λυκείου είμαι, αλλά για το παράδειγμα του Μεταξά που γράφετε, προσωπικά σε μένα ήταν χρήσιμο το βιβλίο με τη δημόσια αντιπαράθεση-αρθρογραφία μεταξύ Βενιζέλου-Μεταξά μετά τη συντριβή μας στη Μικρά Ασία. Από τα ίδια τα πρωτότυπα κείμενα των δύο αυτών πολιτικών, είδα πόσο συγκροτημένος και χωρίς αντιφάσεις ήταν ο γραπτός λόγος του Μεταξά, και πόσο ενίοτε αντιφατικός και ασυνάρτητος. με υπεκφυγές κ.τ.λ., ήταν ο επίσης γραπτός λόγος και άρα και η διανοητική συγκρότηση του Βενιζέλου. Από τη στιγμή που έχω διαβάσει κατ' αντιπαράθεση τα πρωτότυπα κείμενα των δύο πολιτικών, έχω πλέον διαμορφώσει προσωπική άποψη περί της νοημοσύνης και γενικά της διανοητικής επάρκειας ή ανεπάρκειας εκάστου, έχω πλέον την προσωπική εντύπωση ότι έχω καταλάβει γιατί ο Μεταξάς ήταν εναντίον της συμμετοχής της Ελλάδας στη συμμαχική απόβαση στα Δαρδανέλια (ενώ ο Βενιζέλος ήταν υπέρ), γιατί ο Μεταξάς ήταν κατά της Μικρασιατικής εκστρατείας (ενώ ο Βενιζέλος τη μεθόδευσε), κ.τ.λ, και επομένως νομίζω ότι έχω ανθρώπινο δικαίωμα να αισθάνομαι ότι δεν έχω ανάγκη από τον ένα ή άλλο ιστορικό, καθηγητή, συγγραφέα, κ.τ.λ., να με "μεταπείσει" περί τού πόσο "ιδιοφυία" υποτίθεται ότι ήταν ο Βενιζέλος, κ.τ.λ.

    Πότε θα γίνει το συνέδριο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρία Αγγέλου με το μήνυμα σας μου δίνετε μια εξαιρετική πάσα να σας αποδείξω ότι αυτό που λέτε ότι δεν σας χρειάζεται (καθοδήγηση ιστορικου κλπ) στην πραγματικότητα σας χρειάζεται και δεν αρκεί απλά η μελετη των άρθρων των Βενιζέλου και Μεταξά στην συγκεκριμένη περίπτωση. Πριν από αυτό όμως, να τονισω ότι εγώ αναφερθηκα στο Ημερολόγιο του Μεταξά και παρακάτω στην εξωτερική πολιτική της 4ης Αυγούστου και όχι στην αρθρογραφία του περι Εθνικου Διχασμού. Επίσης, η αρθρογραφία αυτή συνέβη τέλη 1934 έως αρχες 1935. Το λέω αυτό διότι απο την φράση σας φαίνεται λες και γράφτηκαν τα αρθρά αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Για να πάμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης, όντως αυτή η αρθρογραφικη μονομαχία είναι μια εξαιρετική πηγή για την περίοδο του Εθνικού Διχασμού και συμφωνώ ότι η επιχειρηματολογία Μεταξά είναι πιο συγκροτημένη και πειστική. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο "αλλά"! Η αρθρογραφία αυτή δεν γράφτηκε σε κάποια ομαλη περίοδο και με πρόθεση νηφαλιας εξέτασης των γεγονότων, αλλά την περίοδο όπου το μίσος μεταξύ βενιζελικών και αντιβενιζελικών ειχε ξαναφουντωσει! Πολιτικη κοντρα στην ουσία κάνουν οι Βενιζέλος-Μεταξας μεσα από αυτά τα άρθρα και όχι καποια νηφάλια αποτιμηση. Γι'αυτό κιόλας και οι δύο προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη του Διχασμού αποκλειστικά στην άλλη πλευρά! Θα σας αναφέρω δύο απτά παραδείγματα όπου ο Μεταξάς σε αυτά τα άρθρα, δεν θα πω ότι ψευδεται, αλλά ότι αποκρύπτει καποιες πτυχες της πραγματικότητας. Το πρώτο και κυριότερο είναι ότι ενώ αποκαλύπτει ότι οι Γερμανοί είχαν δώσει γραπτες υποσχέσεις για εδαφικα ανταλλαγματα στον βασιλιά Κωνσταντίνο σε περίπτωση που η Ελλάς παρεμενε ουδέτερη, εντούτοις το παρουσιάζει ως μια αυθόρμητη κίνηση των Γερμανών που ήρθε ξαφνικά τον Σεπτέμβριο του 1915. Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτές οι εγγυήσεις προήλθαν ύστερα απο πολύμηνες διαπραγματεύσεις που τις επεδίωκε στην πραγματικότητα η ελληνική (βασιλικη) πλευρά, η οποια πίστευε ότι οι Γερμανοί θα νικήσουν τον πολεμο. Φυσικά εν έτει 1934 που ο Μεταξας θέλει να καλλιεργήσει καλες σχέσεις με τους Αγγλογάλλους, δεν έχει κανένα λόγο να αναφέρει δημόσια ότι ο ίδιος (υπάρχουν αρκετές εγγραφές στο ημερολόγιο του που το αποδεικνύουν) και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος πίστευαν στη νίκη των Γερμανών κατά τον εθνικο διχασμό! Εδώ λοιπόν έρχεται η συνδρομή του ιστορικού και συγκεκριμένα του Γ.Β Λεονταρίτη, ο οποίος μελέτησε τεραστιο αρχειακό υλικό και μεσα σε αυτό και τα αδημοσίευτα αρχεία του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών και εφερε στο φως τις συνεννοήσεις που ανέφερα παραπάνω. Το δεύτερο παράδειγμα αφορά το γεγονός ότι ο Μεταξάς στην αρθρογραφία του υποστηρίζει πλήρως την πολιτική που ακολούθησαν οι μετανοεμβριανες κυβερνήσεις στο μικρασιατικό, ενώ γνωρίζουμε παλι από το ημερολόγιο του αλλά κι από αλλά στοιχεία (πχ επιστολή του στον Κροκιδα) ότι είχε σοβαρές αντιρρήσεις πάνω σε αυτό. Αλλά προφανώς και δεν μπορούσε εν έτει 1934 να μην υπερασπιστεί την αντιβενιζελικη πολιτική όταν ο ίδιος ήταν αρχηγός κόμματος του χώρου αυτου και διατηρουσε εκείνη την στιγμή καλες σχέσεις με το Λαϊκό Κόμμα. Έτσι λοιπόν είναι φανερό ότι η μελέτη μόνο αυτής της αρθρογραφικης μονομαχίας δεν οδηγεί σε πλήρη γνώση και κατανόηση του εθνικού διχασμού, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζεται η μεγάλη αξία της!

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Άγνωστε,
      Διαβάζοντας προσεκτικά την αρθρομαχία Βενιζέλου/Μεταξά βγάζω το συμπέρασμα οτί ο Βενιζέλος δεν μπόρεσε να αντικρουσή τα αρθρά του Μεταξά.
      Οσον αφόρα τον έθνικό διχασμό, εχώ την εντύπωση οτι η θεωρία ο κακός, γερμανόφιλος Κωνσταντίνος και ο καλός πατριώτης Βενιζελός ειναι λίγο παρατραβηγμένη.

      Διαγραφή
    3. Κύριε Γιάννη δεν έγραψα πουθενά για "κακό Κωνσταντίνο και καλο πατριώτη Βενιζέλο". Ναι αυτη είναι όντως η εικόνα που προβάλλουν τα συστημικα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα, την οποία εγώ δεν ασπαζομαι(άλλωστε στο πρώτο μου σχόλιο, απεκαλεσα τον κατ'εξοχην βενιζελικό συγγραφέα της εποχής μας-Μαυρογορδατο- εμπαθή. Μάλιστα στην ιστοσελίδα γνωστου βιβλιοπωλείου έγραψα τόσο οξυ σχόλιο για το νεο του βιβλίο που δεν το δημοσιευσαν). Αυτό που είπα απλά, είναι ότι κανένας από τους δυο αρθρογραφους-μονομαχους δεν έγραψε ολόκληρη την ιστορική αλήθεια σε αυτά τα άρθρα. Ξαναλέω πάντως ότι συμφωνω πως η επιχειρηματολογία Μεταξά είναι πιο πειστική και συγκροτημένη

      Διαγραφή
    4. κ. Ανώνυμε 14 Ιαν 2019, 2:23:00 π.μ.: Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας να μου απαντήσετε και τις χρήσιμες πληροφορίες σας, στις οποίες ευχαρίστως θα παράπεμπα τους μαθητές μου εάν μου το επέτρεπε το Υπουργείο Παιδείας (που δεν το επιτρέπει, δυστυχώς). Θα ήθελα όμως να παρατηρήσω ότι όσα γράφετε είναι χρήσιμα και σωστά (περί Εθνικού Διχασμού, πολιτικών σκοπιμοτήτων και τών δύο, επιλεκτικής επίκλησης στοιχείων και από τους δύο κλπ), αλλά εγώ έθεσα ένα άλλο θέμα, ένα ειδικό θέμα, περί διανοητικής επάρκειας/συγκρότησης τού Βενιζέλου σε σύγκριση με εκείνης του Μεταξά. Δεν αναφέρθηκα στην ουσία τών επιχειρημάτων τους, δηλαδή στο γενικότερο θέμα τής ευθύνης τους για τον Εθνικό Διχασμό και τα τραγικά παρεπόμενα. Χωρίς να έχω μελετήσει το θέμα, πέρα από ένα μάλλον μαθητικό επίπεδο, η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι και οι δύο ευθύνονται, και οι δύο απέτυχαν, ως πρωταγωνιστές τού Εθνικού Διχασμού. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι η μάλλον προβληματική διανοητική συγκρότηση τού Βενιζέλου όπως προκύπτει από τα γραπτά του κείμενα, όχι από την ουσία των επιχειρημάτων του αλλά από τον τρόπο που τα διατυπώνει (με αντιφάσεις από κείμενο σε κείμενο, ακόμη και με εσωτερικές αντιφάσεις στο ίδιο κείμενο κ.τ.λ.). Ενώ στα κείμενα τού Μεταξά δεν εντόπισα κάποια αντίφαση του ιδίου (ανεξάρτητα από την ουσία των επιχειρημάτων του).
      Μήπως λοιπόν γνωρίζετε κάποιον ιστορικό-ψυχολόγο που με βάση αυτά τα κείμενα έχει διατυπώσει κάποια επιστημονική γνώμη για την ψυχοδιανοητική κατάσταση του Βενιζέλου (οξύνοια, πολυπαραγοντικότητα, συνεκτικότητα κ.τ.λ.);

      Διαγραφή
    5. Δυστυχως δεν εχω υπ'οψιν καποιο βιβλιο που να προσπαθει να αναλυσει ψυχολογικα τον Βενιζελο. Σε καποιο αλλο σχολιο εδω, ανεφερα το βιβλιο του Κωστα Λουλου "Η Γερμανικη Πολιτικη Στην Ελλαδα 1896-1914". Αν διαβασετε αυτο το βιβλιο(τα τελευταια κεφαλαια βασικα), θα σας δημιουργηθουν ακομα μεγαλυτερες αμφιβολιες για την ψυχοδιανοητικη κατασταση του Βενιζελου, διοτι θα δειτε συμφωνα με τα αρχεια του γερμανικου υπουργειου Εξωτερικων, αλλα και του ελληνικου, οτι στα τελη του 1913 και αρχες 1914 προωθουνταν απο μεριας Ελλαδος μια πολιτικη στενων σχεσεων με την Τουρκια και την Ρουμανια την οποια επεδιωκε και υποστηριζε κατ'εξοχην η Γερμανια! Κυριος αξονας αυτης της πολιτικης απο μεριας Ελλαδος ηταν φυσικα ο βασιλιας Κωνσταντινος και το στενο του περιβαλλον, αλλα με ΠΛΗΡΗ ΑΝΟΧΗ και ενθαρρυνση του πρωθυπουργου Βενιζελου! Αυτος ο ανθρωπος λοιπον, ενω ενεργουσε ετσι, μετα απο μερικους μηνες κατηγορουσε τον Κωνσταντινο για γερμανοφιλια και προδοσια απεναντι στην Ανταντ...

      Υ.Γ. Επειδη αναφερομαι συχνα στο βιβλιο του Λουλου, αισθανομαι την υποχρεωση να ευχαριστησω δημοσια τον συνεργατη του παροντος ιστολογιου Βασιλειο Τσιχλη, συγγραφεα του εκπληκτικου βιβλιου "Το Κινημα Του Γουδη Και Ο Ελευθεριος Βενιζελος", διοτι στο τελος του βιβλιου, οπου παραθετει την βιβλιογραφια που χρησιμοποιησε, λεει και 5 λογια για το καθε βιβλιο(πολυ χρησιμη παραθεση που σχεδον κανενας αλλος ιστορικος συγγραφεας δεν το πραττει) και χαρη στην εκει αναφορα του στο βιβλιο του Λουλου, παρακινηθηκα κι εγω να το αγορασω.

      Διαγραφή
  8. Αγαπητέ Φιλίστορ, είμαι ο σχολιαστής που υποψιάζεσαι πότε ξανασχολίασα από το ύφος της γραφής μου.

    Καταθέτω απλώς έναν προβληματισμό και γι΄αυτό ίσως φανώ ανακόλουθος με το προηγούμενο μήνυμά μου - το οποίο πια δε φαίνεται γιατί διεγράφη μαζί με την παλιότερη εκδοχή του παρόντος άρθρου.

    Σαφώς και κανείς δεν μπορεί να σού κάνει υποδείξεις για το τι θα γράφεις ή θα διορθώνεις στη δική σου ιστοσελίδα! Αλλά από τη στιγμή που αναφέρεις πως θα ξεκινήσεις να ξαναγράφεις κάποια άρθρα που είχες αναρτήσει πριν το 2014, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος της αυτολογοκρισίας, ιδίως αν πρόκειται για άρθρα σχετικά με τον Εθνικό Διχασμό, στον οποίο το σάιτ σου έχει μια "μη συμβατική" θεώρηση για το θέμα, κατά την τρέχουσα άποψη.

    Προσωπικά έχω κάποιες ενστάσεις για τη θεώρησή σου αυτή, ή, ακόμη πιο πολύ με τη γνώμη σου για τον Εμφύλιο, αλλά σκέψου: Σε συνδυασμό με το ότι θα διαγραφούν και όλα τα σχόλια κάτω από τα άρθρα αυτά, τότε πραγματικά αναιρείται, έστω κι αθέλητα, και μία από τις βασικές αρετές της ιστοσελίδας, την οποία και εξήρα στο προηγούμενο μήνυμά μου: η ελευθερία της έκφρασης κι ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη! Μάλιστα, θα παρατηρηθεί το παράδοξο ο ίδιος ο οικοδεσπότης να μη σέβεται τη ... δική του παλαιότερη γνώμη, αν αυτή θεωρείται αντίθετη με τις αντιλήψεις κάποιων! Εδώ υπάρχουν άλλα σάιτ για ιστορικά ή παρόμοια θέματα, όπου οι σχολιαστές που έχουν άλλη οπτική σχεδόν ... προπηλακίζονται από τους διαχειριστές, κι εσύ θα πας στο άλλο άκρο; Θεός φυλάξοι...

    Γενικώς, για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος, - που, δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω: αν γίνει πράξη θα αναιρέσει την βασική αρετή του σάιτ - πιστεύω ότι θα πρέπει να προτιμήσεις όχι τη διαγραφή των άρθρων που αναφέρεις, αλλά μία προσθήκη στο τέλος κάθε ενός από αυτά με όσα θα άλλαζες ή θα πρόσθετες κλπ.

    Αναμένω κι εγώ την πρόσκληση για το ...συνέδριο και όσον αφορά το πλαίσιο, νομίζω πως ο Ανώνυμος της 13 Ιαν 2019, 8:39:00 μ.μ. υπήρξε ακριβέστατος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η παρατήρηση "το ότι θα διαγραφούν και όλα τα σχόλια κάτω από τα άρθρα αυτά, τότε πραγματικά αναιρείται, έστω κι αθέλητα, και μία από τις βασικές αρετές της ιστοσελίδας" είναι πολύ εύστοχη και καίριας σημασίας, αφού άπτεται τής θεμελιώδους δημοκρατικής αρχής τής ΑΠΟΛΥΤΗΣ ελευθερίας γνώμης (μη-λογοκρισίας) που διέπει αυτό τό φιλόξενο ιστολόγιο. Είμαι βέβαιος ότι ο Φιλίστωρ θα τό δεί τό θέμα, δεδομένου μάλιστα ότι τά σχόλια τών αναγνωστών είναι ακέραιο και αναπόσπαστο μέρος κάθε άρθρου, ενίοτε δε κάποια σχόλια είναι σημαντικότερα και από τό άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα σε όλους. Ξεκινώ με κάτι που είναι αυτονόητο αλλά ίσως οφείλω να το αναφέρω. Ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου (john Papas) τυγχάνει της απολυτης αποδοχής της ομάδας σύνταξης του ιστολογίου, όχι μόνο σε επιστημονικό επίπεδο αλλά και σε προσωπικό.

    Όσονα αφορά τις πρωτογενείς και τις δευτερογενείς πηγές, όταν ξεκίνησα το 2009 το ιστολόγιο αυτό δεν είχα πρόθεση να χρησιμοποιήσω καμμία απολύτως πρωτογενή πηγή. Η πρόθεση μου δεν ήταν τόσο να πω κάτι νέο, αλλά να φωτίσω ζητήματα που ήδη η έρευνα είχε φέρει στο φως αλλά δεν υπήρχαν στο διαδίκτυο. Το ιστολόγιο σε πρώτο χρόνο υπήρξε κυρίως εγκυκλοπαιδικό σε επίπεδο διαδικτύου. Ουσιαστικά ήταν ένα εκλαϊκευτικό ιστορικό περιοδικό από κάποιον που έχει ασχοληθεί αρκετά και ήθελε να μοιραστεί αυτά που είχε μάθει.

    Η αλλαγή προέκυψε μετά το 2014, λόγω της προσθήκης όλων των συνεργατών που διάλεξαν τα istorikathemata για να δημοσιεύσουν τις εργασίες τους, αλλά και επειδή εγώ προσωπικά ασχολήθηκα συστηματικότερα με την αρχειακή έρευνα στην περίοδο του Μεσοπολέμου, άρα κάποια άρθρα μου μοιραία επηρεάστηκαν από αυτή. Αν με ρωτήσετε τι έχει μεγαλύτερη αξία θα σας έλεγα ότι για την κοινωνία το πρώτο, για την επιστήμη το δεύτερο. Ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου πιστεύω ότι έχει δίκαιο στο εξής: πολλές φορές δεν παίζει ρόλο μόνο να δουλεύεις με πρωτότυπο υλικό, αλλά παίζει ρόλο και ο ιστορικός ως πρόσωπο. Δηλαδή αν εγώ και ένας Μαρξιστής επεξεργαστούμε την ίδια πρωτογενή πηγή, πιθανά (αν όχι σίγουρα) τα συμπεράσματά μας να διαφέρουν. Ερμηνεύοντας λοιπόν την θέση του Παπακωνσταντίνου πιστεύω πως ακριβώς αυτό θέλει να πει: να ξαναδούμε το πρωτογενές υλικό πό νέο πρίσμα. Προφανώς δεν απαξιώνει όσους το έχουν κάνει ήδη αυτό.

    Αναφορικά με τα σχόλια και εμένα με προβληματίζει αυτό. Γνωρίζετε όσοι συχνάζετε εδώ ότι έχω αλεργία με την λογοκρισία. Θα το σκεφτώ και θα επανέλθω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η δική μου παρέμβαση περί λογοκρισίας είχε, υπενθυμίζω, διττό νόημα, δλδ. περιλάμβανε ΚΑΙ τον κίνδυνο της αυτολογοκρισίας του Φιλίστορος - όπως θα λέγαμε στα ... κακά ελληνικά της σήμερον, "παθητική λογοκρισία", σαν το σαχλό "παθητική δωροδοκία". Έγνοια μου είναι, άρα, όχι μόνο να μην κάνει αλλά και να μην ... πάθει λογοκρισία (και με ...χρονοκαθυστέρηση 5ετίας, μάλιστα!) το ιστολόγιο, που δεν είναι απλά φιλόξενο αλλά ΟΑΣΗ γνώσης και ελευθερίας έκφρασης ανάμεσα στα ομοειδή εν Ελλάδι! Άρα, δεν αναφέρομαι μόνο στα σχόλια, αλλά και στα άρθρα καθεαυτά.

    Και επί τη ευκαιρία, να ρωτήσω τον Φιλίστορα κι από αυτό το άρθρο κάτι που δεν απαντήθηκε κάτω από άλλο άρθρο:

    όντως υπήρχαν σχέδια των βενιζελικών για επέμβαση στον Πόντο με τη συμμετοχή και βρετανικών δυνάμεων σχεδόν πάνω στις εκλογές του '20; Πόσο επεξεργασμένα και έτοιμα ήταν; Και πόσο είχαν την έγκριση των Βρετανών; Επίσης, μπορούν να θεωρηθούν ότι σχετίζονται καθ' οιονδήποτε τρόπο με το αγωνιώδες τηλεγράφημα Βενιζέλου προς τον Λλόυδ Τζωρτζ στις 22 Σεπτ. / 5 Οκτωβρίου 1920, για άμεση ριζική αντιμετώπιση των κεμαλικών δυνάμεων, με στήριξη, ανάμεσα στα άλλα, και ποντιακού κράτους; "Κληρονομιά" αυτών ήταν και οι προτάσεις Σαρηγιάννη, που αναφέρει το παρόν άρθρο, για απόβαση στον Πόντο με στρατιωτική συνεργασία με το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής; Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φιλίστωρ Βλέπω πολλές φορές σε σχόλια της σελίδας να γίνεται λόγος για το βιβλίο του Τροτσκιστή αν δεν κάνω λάθος ( άρα περισσότερο προκατειλημμένος προς τον Βασιλιά), Λεονταρίτη. Σαν να αυτό να κατέχει τη απόλυτη αλήθεια. Το έχει διαβάσει κανείς άλλος ; Είναι πράγματι τα γερμανικά αρχεία η μήπως ο συγγραφέας τα ερμηνεύει κατά πως θέλει ( πχ σαν τον Ενεπεκίδη;) Μου φαίνεται περίεργο να δικαιώνουν σε κάποια θέματα τον Βενιζέλο και να μην έχει γίνει σημαία από τους διάφορους " πανεπιστημιακούς " και φιλοβενιζελικούς συγγραφείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιας και ειμαι αυτος που ανεφερε παραπανω το βιβλιο του Λεονταριτη και μιας και ειμαι απο αυτους που το εχουν αναφερει αρκετες φορες σε σχολια(ειμαι βλεπεις παλιος αναγνωστης της ιστοσελιδας), ειμαι υποχρεωμενος να σου απαντησω και μετα, χρησιμο θα ηταν να τοποθετηθει και ο Φιλιστωρ. Λοιπον, το βιβλιο του πανεπιστημιακου καθηγητη Ιστοριας Γ.Β. Λεονταριτη "Greece And The Great Powers 1914-1917" που εκδοθηκε το 1974 απο το Ινστιτουτο Βαλκανικων Σπουδων και δεν μεταφραστηκε ποτε στα ελληνικα(ωστοσο, αυτουσιες πληροφοριες του δημοσιευονται στον 15ο τομο της ΙΕΕ της Εκδοτικης Αθηνων, της οποιας αλλωστε συντελεστης ηταν μεταξυ αλλων και ο Λεονταριτης), το εμαθα απο τον ιδιο τον Φιλιστωρα περιπου 10 χρονια πριν(σε προσωπικο μηνυμα που μου ειχε στειλει σε καποιο φορουμ που ειμασταν και οι δυο μελη)! Προηγουμενως αγνοουσα και την υπαρξη του βιβλιου και τον ιδιο τον συγγραφεα(μαλιστα στην αρχη νομιζα οτι αναφεροταν στον Γ.Α. Λεονταριτη, γνωστο δημοσιογραφο και ιστορικο συγγραφεα, ο οποιος ειναι ξαδερφος του παραπανω). Ο Φιλιστωρ λοιπον με προετρεψε να βρω το βιβλιο και να το μελετησω. Εψαξα να το βρω, αγορασα αρχικα το επομενο βιβλιο του, το οποιο υπαρχει στα ελληνικα("Η Ελλαδα Στον Α' Παγκοσμιο Πολεμο 1917-1918") και εν τελει βρηκα να υπαρχει ενα αντιτυπο στην βιβλιοθηκη του Παντειου πανεπιστημιου. Το δανειστηκα(οντας φοιτητης στο συγκεκριμενο ιδρυμα τοτε), ξεκινησα να το διαβαζω και οταν καταλαβα οτι το περιεχομενο ειναι πολυ δυνατο, το φωτοτυπησα και του εκανα και μαι στοιχειωδη βιβλιοδεσια. Για να απαντησω στα ερωτηματα σου τωρα. Δεν ξερω ποσοι το εχουν κανει σημαια η οχι, γενικα εχω δει αρκετους συγγραφεις να παραπεμπουν σε αυτο(πχ και ο Ριχτερ στο προσφατο βιβλιο του, Ρουκουνας κ.α.), αλλα γενικα υποπτευομαι οτι αρκετοι το αγνοουν λογω της γνωστης ασχετοσυνης των Ελληνων καθηγηταδων και "ιστορικων"(ειναι παντως γεγονος πως ειναι δυσκολα εντοπισιμο βιβλιο οπως καταλαβες). Απο εκει και περα, για το αν ειναι αξιοπιστο η οχι και αν ειναι οντως αυτα τα γερμανικα αρχεια η οχι, νομιζω οτι δεν ειμαι σε θεση να σου απαντησω ουτε εγω ουτε ο Φιλιστωρ σε αυτο, διοτι απλουστατα ποτε δεν μελετησαμε τα αρχεια του γερμανικου υπουργειου Εξωτερικων! Πρωτιστως αυτο θα επρεπε να ενδιαφερει τους φιλοβασιλικους ιστορικους ερευνητες και αυτη θα ηταν και μια ουσιαστικη τους συμβολη στην ιστορικη μνημη και την γνωση περι του βασιλικου θεσμου στην Ελλαδα. Να πηγαιναν δηλαδη να κανουν την δικη τους ιστορικη ερευνα πανω σε αυτο το αντικειμενο, παρα να αγνοουν η να κανουν οτι αγνοουν τις ερευνες του Λεονταριτη, του Ενεπεκιδη κ.α. η απλως να τις προσπερνουν λεγοντας επιπολαια "δεν εμπιστευομαι τον τροτσκιστη, "δεν εμπιστευομαι τον βενιζελικο" κλπ. Ξαναλεω οτι αυτο θα ηταν πολλαπλως χρησιμο και σαφως καλυτερο απο το να ασχολουνται με ιδρυση"βασιλικων ενωσεων", υποδοχες του Κωνσταντινου κλπ.... (συνεχιζεται)

      Διαγραφή
    2. (Συνεχεια απο το προηγουμενο) Παντως, ο συγγραφεας χρησιμοποιει τεραστιο αριθμο πρωτογενων και δευτερογενων πηγων(εφημεριδες, πρακτικα κοινοβουλιων, επισημες στρατιωτικες ιστοριες, ημερολογια και απομνημονευματα πρωταγωνιστων κλπ-τις αναφερει αναλυτικα στο τελος του βιβλιου), χρησιμοποιει δημοσιευμενα διπλωματικα εγγραφα(Ελλαδος, Γερμανιας, Αυστριας, Βρετανιας, Γαλλιας, ΗΠΑ και Ιταλιας αν θυμαμαι καλα) καθως και αδημοσιευτα διπλωματικα εγγραφα Ελλαδος, Γερμανιας(αυτο που μας ενδιαφερει στην συγκεκριμενη περιπτωση) και αδημοσιευτα πρακτικα υπουργικων συμβουλιων Βρετανιας. Οι παραπομπες στις πηγες του εντος του κειμενου, ειναι συνεχεις και με πληρη λεπτομερεια(πχ αρχεια γερμανικου υπουργειου Εξωτερικων, φακελος με αριθμο ταδε, τηλεγραφημα του ταδε στον δεινα με ημερομηνια ταδε κλπ). Αρα λοιπον εγω προσωπικα αντιμετωπιζω αυτη την μελετη ως εγκυρη μεχρι αποδειξεως του εναντιου! Οταν λοιπον ο Μπαρμπης, ο Σταματοπουλος, ο Μιχαλοπουλος η δεν ξερω κι εγω ποιος αλλος, αποφασισει να κανει ερευνα στα γερμανικα αρχεια και μπορεσει να αποδειξει ενδεχομενως οτι ο Λεονταριτης πλαστογραφησε, ειμαι προθυμος να αναθεωρησω την οπτικη μου. Να προσθεσω κατι ενδιαφερον παντως. Ο Λεονταριτης στην εισαγωγη του βιβλιου γραφει οτι το πιθανοτερο ειναι πως δεν θα εχουμε ποτε πληρη εικονα του τι ακριβως εγινε επι Εθνικου Διχασμου, διοτι πολλα εγγραφα καταστραφηκαν(αναφερει ποια και ποτε).
      Τελος, θα ηθελα να σε ρωτησω για αυτο που εγραψες για τον Ενεπεκιδη. Λες οτι ερμηνευει τα αρχεια οπως θελει. Αποδειχτηκε αυτο απο καποιον που μελετησε τα συγκεκριμενα αρχεια; Προσοχη, μιλαω για αλλοιωση πληροφοριων και οχι την προσωπικη κριση του Ενεπεκιδη σε αυτα που διαβαζε απο τα αυστριακα αρχεια! Ειναι γεγονος οτι τα σχολια του Ενεπεκιδη ειναι υπερβολικα και σαφως φιλοβενιζελικα και οπως εχω επισημανει σε παλιοτερο σχολιο μου, κακως εβγαλε τοσο ασφαλη συμπερασματα εχοντας μελετησει κατα βαση μονο τα αυστριακα αρχεια! Θα επρεπε να γραψει βιβλιο για τον Διχασμο αφου ειχε κανει ευρυτερη μελετη πρωτα, η να δημοσιευσει το υλικο των αυστριακων αρχειων χωρις πολλα σχολια απο μερους του. Αλλα ως γνωστον το βιβλιο του Ενεπεκιδη δημοσιευτηκε για πρωτη φορα σε συνεχειες αρθρων μεγαλης εφημεριδας, την εποχη του "Ανενδοτου Αγωνα" , οποτε ειναι εμφανες το κινητρο του συγγραφεα...

      Διαγραφή
    3. Να πω, για λόγους ιστορικής ακρίβειας, προς τους δύο Ανωνύμους που συζητούν για τον Leon, ότι, τουλάχιστον στο βιβλίο που έχει βγει από το ΜΙΕΤ, αναφέρει ότι μελέτησε τα μικροφίλμ των τηλεγραφημάτων σε αμερικανικό πανεπιστήμιο (δεν θυμάμαι ποιο και δεν έχω και το βιβλίο πρόχειρο) - άρα, όχι στο γερμανικό ΥΠΕΞ. Δεν έχω το αγγλόγλωσσο, του ΙΜΧΑ, οπότε δε γνωρίζω αν ισχύει και εκεί, αλλά πιθανολογώ πως ναι. Επίσης, ο Βίκτωρ Παπακοσμάς στο κλασσικό του σύγγραμμα για το Κίνημα του 1909 ("Ο στρατός στην πολιτική ζωή της Ελλάδος"), αναφέρει ότι η μετατροπή των γερμανικών αρχείων σε μικροφίλμ έγινε από τους Συμμάχους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

      Βέβαια, από την άλλη, ο Γυαλίστρας πήρε επικυρωμένο αντίγραφο από το γερμανικό ΥΠΕΞ για τις εγγυήσεις του Κάιζερ προς τον Κωνσταντίνο τον Οκτώβριο του 1916 (υπάρχει φωτοτυπημένο στο τέλος της έκδοσης του Κυρομάνου με την αρθρογραφία Μεταξά-Βενιζέλου για τον Διχασμό, το 1934-35).

      Διαγραφή
    4. Ευχαριστω για τις ενδιαφερουσες πληροφοριες(ειμαι ο ανωνυμος που ανεφερε τι περιλαμβανει το βιβλιο του Λεονταριτη). Το να μελετησει καποιος τα γερμανικα αρχεια σε μικροφιλμ των οποιων οι Συμμαχοι εκαναν την μετατροπη, οντως ενεχει εναν κινδυνο, την διαστρεβλωση στοιχειων εκ μερους οχι του συγγραφεα, αλλα αυτων που εκαναν την μετατροπη. Επιμενω παντως οτι οι φιλοβασιλικοι συγγραφεις-ερευνητες θα επρεπε να ειχαν κανει αντιστοιχες ερευνες εδω και χρονια! Την θυμαμαι και την περιπτωση Γυαλιστρα και αναρωτιεμαι γιατι φροντισε να παρει αντιγραφο μονο για την συμφωνια Καιζερ-Κωνσταντινου του Σεπτεμβριου-Οκτωβριου 1915 και οχι να αναζητησει και εγγραφα που αφορουν τους προηγουμενους μηνες...Παντως ο Λεονταριτης προηγηθηκε απο τον Γυαλιστρα μιας και αναφερεται αναλυτικα στην συγκεκριμενη συμφωνια Καιζερ-Κωνσταντινου(κοινως, απεδειξε και αυτος, οσο και ο Γυαλιστρας μετα, οτι ο Μεταξας, ειχε δικιο να επιμενει στην αρθρογραφικη μονομαχια του με τον Βενιζελο, οτι υπηρχε τετοια συμφωνια. Το θεμα ειναι ποτε ξεκινησαν αυτες οι συνεννοησεις, διοτι οπως εγραψα και παραπανω, ο Μεταξας το παρουσιαζει σαν να ηρθαν απο το πουθενα...). Υπαρχει παντως ενα ενδιαφερον βιβλιο με τιτλο "Η Γερμανικη Πολιτικη Στην Ελλαδα 1896-1914" του Κωνσταντινου Λουλου. Ο συγγραφεας μελετησε κι αυτος τα αδημοσιευτα αρχεια του γερμανικου υπουργειου Εξωτερικων(δεν γνωριζω αν εγινε απευθειας στην Γερμανια η οχι) και μπορω να πω οτι απο αυτα που διαβασα, οι σχεσεις Κωνσταντινου-Γερμανων δεν φαινεται να διαφερουν απο το πως παρουσιαζονται στο βιβλιο του Λεονταριτη.

      Διαγραφή
    5. Συμφωνώ με το σχόλιο για την αποσιώπηση των στοιχείων του Leon από την αντιβενιζελική ιστοριογραφία (π.χ. Μπαρμπής, Κακούρη) και, αν έχω καταλάβει ποιος σχολιαστής είσαι, έχουμε κάνει την ίδια κουβέντα κάτω από το άρθρο για το βιβλίο του Ρϊχτερ σχετικά με τα ρωσικά αρχεία. Επίσης, να πω πως το βιβλίο για τον Λούλο το έμαθα από εσένα και είναι από τις εξαιρετικές αλλά, δυστυχώς, όχι ευρέως γνωστές μελέτες για την περίοδο αυτή.

      Δύο πρόσφατα βιβλία, και αυτά πραγματικά αξιόλογα και με μεγάλη ερευνητική "προστιθέμενη αξία" είναι "Το Τέλος της Μεγάλης Ιδέας" του Σωτήρη Ριζά και "Τα Μυστήρια της Αιγηίδος" του Σπύρου Πλουμίδη.

      Αντίθετα, αγανακτεί κανείς όταν βλέπει να προβάλλονται υπέρμετρα βιβλία όπως το "1915", τα οποία όχι μόνο δεν εισφέρουν τίποτα καινούργιο, αλλά είναι γραμμένα με εμπαθή και μονομερή τρόπο. Και το λέω αυτό, μολονότι και οι "Επίστρατοι" και το "Stillborn Republic" πραγματικά άνοιξαν νέους δρόμους στην ιστορική έρευνα για το Διχασμό.

      Χώρια που, στο "1915" ο Μαυρογορδάτος, αντί να "δικαιώνει... αντικειμενικά", όπως διατείνεται (!!!), τον Βενιζέλο, υιοθετεί ρητά την αντιβενιζελική επιχειρηματολογία για το Μικρασιατικό: έχει ολόκληρο υποκεφάλαιο με τίτλο "Η τύφλωση με τη Σμύρνη" (σελ. 122-125 του βιβλίου), όπου λέει πως, τελικά, βγήκαν σωστές οι εκτιμήσεις του Μεταξά και ο Βενιζέλος θα έπρεπε να έχει διεκδικήσει, καλύτερα, εδάφη στα Βαλκάνια και όχι στη Μικρά Ασία. Και αυτά τα έγραφε ήδη από το 2007, στην "Καθημερινή" ("Μοναδική ευκαιρία, αλλά λάθος επιλογή"):
      http://www.kathimerini.gr/286666/article/epikairothta/ellada/monadikh-eykairia-alla-la8os-epilogh

      Να δύο χαρακτηριστικά σημεία:

      "η ίδια η προσήλωση στη Σμύρνη ήταν εξαρχής λάθος επιλογή, τόσο από στρατιωτική όσο και από οικονομική άποψη. Όπως είχε έγκαιρα διαγνώσει ο Ιωάννης Μεταξάς, ήταν μακροπρόθεσμα δυσβάστακτο ή και εντελώς ανέφικτο για την Ελλάδα να διατηρήσει τη Σμύρνη και τα παράλια της Μικράς Ασίας πολεμώντας διαρκώς με την Τουρκία, που δεν επρόκειτο ποτέ να συμφιλιωθεί με την απώλειά τους", και λίγο πιο κάτω:

      "Αν η εμμονή στη Σμύρνη υπήρξε εξαρχής λάθος, το λάθος δεν πληρώθηκε μόνο με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πληρώθηκε επίσης με τα «διαφυγόντα κέρδη» που μπορούσε διαφορετικά να είχε αποκτήσει και διατηρήσει η Ελλάδα, αν στη θέση της Σμύρνης είχε τεθεί εγκαίρως άλλος πρωταρχικός στόχος (Ανατολική Θράκη, Βόρεια Ηπειρος ή και Κύπρος)".

      Τώρα, τι θα γινόταν με τους πληθυσμούς στις περιοχές της Μικράς Ασίας, δε μάς λέει... Αλλά αυτό ακριβώς είναι μια απορία που εξέφραζαν οι ... βενιζελικοί προς τους αντιβενιζελικούς, ήδη από το 1915!!!

      Όσο για την "Πάολα", ειλικρινά προκαλεί απορία γιατί σημερινό ιστορικό βιβλίο για τις σχέσεις ενός προ 100ετίας εστεμμένου με τη γκόμενά του θα έπρεπε να είναι γραμμένο σε τέτοιο ύφος τόσο οξείας και συχνά άκομψης ρητορικής - και, την ίδια στιγμή, να αντλούνται τόσα λίγα ιστορικά στοιχεία από 100 περίπου επιστολές...

      Διαγραφή
    6. Πολυ ευστοχες οι παρατηρησεις σου φιλε! Συμπτωματικα, τα δυο βιβλια που ανεφερες απο Ριζα και Πλουμιδη, ειναι μεσα σε αυτα που θελω να αποκτησω καποια στιγμη(αν και ο Ριζας με ειχε απογοητευσει με την βιογραφια-αγιογραφια που ειχε γραψει για τον Καραμανλη και ειχε μπει σαν ενθετο στην Καθημερινη...). Κοιταζοντας εν τω μεταξυ χθες ξανα την βιβλιογραφια του Λουλου, απ'οτι καταλαβα, μελετησε τα γερμανικα αρχεια κατευθειαν στην Γερμανια(Βοννη) κι αυτο ειναι σημαντικο! Σχετικα με τον Ριχτερ, ναι τα ειχαμε ξαναπει, χρησιμο βιβλιο και ενδιαφερον(η βιβλιοκριτικη του Φιλιστορα ηταν πολυ καλη), αλλα προκαλει εντυπωση οτι χρησιμοποιει απο τον Leon μονο οτι τον βολευει σαν οπτικη και αποσιωπα τα υπολοιπα. Ωρες ωρες το μυαλο μου συνωμοσιολογει(αν και δεν θελω να το κανω) και επειδη εχω ακουσει οτι ο Ριχτερ στα βιβλια του σχετικα με την Κατοχη(δυστυχως δεν τα εχω διαβασει), παρουσιαζεται καπως φιλοεαμικος, υποπτευομαι οτι εχει "αντιανταντικα"-"αντιβρετανικα" απωθημενα που ενδεχομενως να του βγηκαν ως συμπαθεια προς τον Κωνσταντινο ως προς τον Α' Παγκοσμιο και συμπαθεια προς το ΕΑΜ για τον Β' Παγκοσμιο, αλλα οι ιστορικοι πρεπει να καταλαβουν οτι πρεπει να αφησουν τους συναισθηματισμους πισω! Σχετικα με τον υπερεκτιμημενο και υπερπροβεβλημενο Μαυρογορδατο παλι συμφωνω μαζι σου(και οντως το βιβλιο του για τους Επιστρατους ηταν αξιολογο). Αυτο που εχω καταλαβει για τον Μαυρογορδατο ειναι οτι ο ανθρωπος ειναι "συμβατικος"(με την χειροτερη δυνατη εννοια) συγγραφεας οσο δεν παει! Ετσι, για να φανει συνεπης "δημοκρατης" φυσικα πρεπει να ειναι βενιζελικος και αντιμεταξικος, αντικωνσταντινικος και γενικα κατα της "επαρατης δεξιας". Απο την αλλη σαν συνεπης "αντιεθνικιστης" και "συγχρονος ανθρωπος", πρεπει να ειναι και κατα της Μεγαλης Ιδεας, των εθνικων εξαρσεων, του "ιμπεριαλισμου" κλπ κλπ. Ετσι λοιπον, κραταει απο τον βενιζελισμο ο,τι τον βολευει και το παρουσιαζει ως δηθεν αντικειμενικη θεωρηση...Στο παρακατω λινκ θα δεις το οντως σκληρο μου σχολιο σχετικα με το νεο του βιβλιο, το οποιο κοπηκε απο την ιστοσελιδα γνωστου βιβλιοπωλειου, διοτι μαλλον στις τελευταιες γραμμες ξεπερασα καποια ορια(παρολα αυτα, οντως πιστευω οτι ετσι ειναι τα πραγματα)
      https://www.youtube.com/watch?v=61zPiqTxKqk&t=831s

      Διαγραφή
    7. Αγαπητέ φίλε, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που συμφωνούμε σχεδόν συνολικά. Να πω κάποια πράγματα για κάθε ένα από τα θέματα στα οποία αναφέρεσαι:

      1. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Ριζά για τον Καραμανλή, αλλά το βιβλίο για τη Μικρά Ασία είναι μια πολύ καλή και ισορροπημένη μελέτη για το θέμα, με ωραία αφήγηση. Για εμένα σε εγκυρότητα και σφαιρικότητα μπορεί να συγκριθεί μόνο με το παλιό και κλασσικό "Η Σκιά της Δύσεως" του Σακελλαρόπουλου, αν και το τελευταίο είναι αντιβενιζελικής απόκλισης, διακριτικά, βέβαια, χωρίς να είναι "στρατευμένο". Και του Πλουμίδη, όμως, προσφέρει, μεταξύ άλλων, μια πολύ καλή και διεξοδική αναδίφηση και στις εφημερίδες της εποχής αλλά και σε αρχεία μικρασιατικών συλλόγων κλπ. ήδη πριν τον Α' Παγκόσμιο.

      2. Για τον Ρίχτερ, αν και δεν έχω διαβάσει άλλο του βιβλίο, από αναδημοσιεύσεις σε site και συνεντεύξεις σου, νομίζω πως το ψυχογράφημά σου "έπεσε διάνα"!

      3. Σχετικά με τον Μαυρογορδάτο και το σχόλιό σου στο βίντεο: αυτό με τον Μανωλικάκη, αν και το βιβλίο πάλι από αναφορές στο Ίντερνετ το ξέρω, μού ήρθε κι εμένα στο μυαλό. Ωστόσο, νομίζω ότι με τον Μαυρογορδάτο δεν είναι τόσο θέμα προσαρμογής στο "πνεύμα των καιρών" ή ακόμη πιο ύποπτων κινήτρων, αλλά κυρίως προσωπικών καταβολών, από τη στιγμή που πρόκειται για γιο βενιζελικού βουλευτή της Χίου. Και στο "1915" υπάρχει ένα σχήμα αρκετά παλιό σε μια πτέρυγα του βενιζελισμού, τουλάχιστον: "η Ελλάδα όποτε άκουσε τις σειρήνες της υποτιθέμενης ανεξαρτησίας και δεν ακολούθησε την προσαρμογή προς τη Δύση, καταστράφηκε, με κορυφαίο παράδειγμα τον Διχασμό και το 1922". Ο ίδιος έχει μιλήσει για "την τάση του Έλληνα να είναι αφεντικό στο σπίτι του, ακόμη και αν αυτό είναι μία καλύβα, αρκεί να μην υπάρχει οποιαδήποτε εξάρτηση από τους ξένους. Είναι αυτό που οι Κωνσταντινικοί έλεγαν με το «ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά». Αυτό δημιουργεί προβλήματα στη σχέση μας με τους ξένους, ενώ τους χρειαζόμαστε". Δεν το κρίνω το σχήμα αυτό, αναφέρω απλά τι λέει και πώς θεωρώ πως διαμορφώνει και μία οπτική πάνω στην Ιστορία αν απολυτοποιηθεί.

      Αν θες, η "συμβατικότητα" και η "προσαρμογή" στο πνεύμα των καιρών, στην οποία αναφέρεσαι, όντως υπάρχει, σε ένα βαθμό, στα γραπτά του. Όμως, δεν είναι μόνο ο εύκολος "αντεθνικισμός" του καιρού μας αλλά μάλλον δείχνει και κάποια ιστορική τιμιότητα το ότι την ίδια στιγμή παραδέχεται π.χ. τις προβλέψεις του Μεταξά για το Μικρασιατικό στο "1915", όπως αναφέρω παραπάνω. Επίσης, θετικά για τον Μεταξά μιλά και στο "1922" αλλά έμμεσα και στην "Πάολα" (αυτό θα το κατάλαβαν, ελπίζω, οι προσεκτικοί αναγνώστες), ενώ νομίζω ότι είναι ο μόνος από τους βενιζελικούς ιστορικούς σήμερα που παραδέχεται πως ήταν λάθος του Βενιζέλου το ότι δικαιολόγησε τόσο άγαρμπα τη ρηματική διακοίνωση της Αντάντ τον Ιούνιο του 1916. Νομίζω, όμως, πως, αν προσπαθήσω να ερμηνεύσω περαιτέρω την αντίφαση ανάμεσα σε τέτοια στοιχεία και το γενικό ύφος του έργου του, μάλλον θα καταφύγω σε "ψυχολογισμούς" και θα αδικήσω τη συζήτηση ...

      Διαγραφή
    8. Εξαιρετικες για αλλη μια φορα οι παρατηρησεις σου! Ομολογω οτι δεν ηξερα πως ο Μαυρογορδατος ειναι γιος βενιζελικου βουλευτη! Καπου ειχα ακουσει οτι συγγενευει με την παλαια πολιτικη οικογενεια των Μαυροκορδατων(Αλεξανδρος Μαυροκορδατος κλπ). Ισχυει αυτο; Αν ναι, νομιζω οτι εξηγει πολλα σχετικα με αυτη την θεση που ανεφερες παραπανω περι ανεξαρτησιας, σχεσεις με τους ξενους κλπ. Δεν αντεχω να μην κανω μια παρατηρηση πανω σε αυτο! Σε καμια περιπτωση δεν ειμαι της λογικης οτι η Ελλας δεν εχει αναγκη απο συμμαχους, οτι μπορει να καταφερει τα παντα μονη της κλπ κλπ. Γι'αυτο και αποφευγω να αποκαλω "ξενοδουλους" και "προδοτες" διαφορους πολιτικους, σε αντιθεση με αλλους που εχουν αυτους τους χαρακτηρισμους πολυ ευκολους στο να τους προσαψουν σε καποιον! Tα πραγματα στην πολιτικη και κατ'επεκταση στην μελετη της ιστοριας ειναι πολυ πιο συνθετα απο απλοικα σχηματα τυπου "καλοι-κακοι", "πατριωτες-προδοτες" κλπ. Υπαρχει ομως ενα μεγαλο ΑΛΛΑ!! Θα ηθελα να ρωτησω τον κο Μαυρογορδατο και τον καθενα της νοοτροπιας του, που ειναι το κακο να ειναι ο καθε λαος αφεντικο στον τοπο του και να ειναι ανεξαρτητος στο μετρο του δυνατου; Και τελος παντων, αν αυτο δεν ειναι κακο(που νομιζω οτι ο καθε λογικος ανθρωπος θα συμφωνησει οτι δεν ειναι κακο), δεν θα πρεπει καπως να το υλοποιησει αυτο; Οχι με σπασμωδικες κινησεις φυσικα, αλλα με μελετημενο προγραμμα ισχυροποιησης του κρατους. ισχυροποιησης οικονομικης, στρατιωτικης και εν τελει διπλωματικης! Νομιζω οτι ειναι σαφως καλυτερα ετσι παρα να αφηνομαστε σε μια μοιρολατρικη εθελοδουλεια και λογικη τυπου "ανηκομεν εις την Δυσην" η να λεμε "τι να κανουμε, ειμαστε μικρη χωρα" κλπ. Ξεφυγα καπως, αλλα πραγματικα εκνευριστηκα με αυτη την οπτικη του Μαυρογορδατου. Παντως ναι, θεωρω οτι προσπαθει σε καποια σημεια να φανει αντικειμενικος, αλλα οι ιδεοληψιες του δεν τον αφηνουν. Κυριως ομως με ενοχλει το πως τον προβαλλουν(και αυτοπροβαλλεται) ως ο πλεον ειδικος επι του Διχασμου και με ενοχλουν και φρασεις του τυπου "αν η θεωρηση μου γερνει προς το μερος του Βενιζελου, ειναι διοτι τα γεγονοτα ειναι υπερ του", λες και ο ανθρωπος μελετησε ΟΛΕΣ τις πηγες και εβγαλε τελεσιδικη αποφαση που δεν επιδεχεται αμφισβητηση...

      Διαγραφή
    9. Αγαπητέ φίλε, είμαι σχεδόν 100% βέβαιος πως ο Μαυρογορδάτος ΔΕΝ κατάγεται από τη φαναριώτικη οικογένεια των Μαυροκορδάτων, οι οποίοι έχουν κι αυτοί καταγωγή από τη Χίο αλλά κάποια στιγμή (κάπου στις αρχές του 17ου αι.) πήγαν στην Κωνσταντινούπολη και εισέδυσαν στην αριστοκρατία που διαμορφωνόταν πέριξ του Πατριαρχείου (αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, μάλλον ξαναπήγαν στην Πόλη, γιατί πρέπει να προέρχονται από εκεί και να κατέφυγαν στη Χίο μετά την Άλωση). Οι Μαυρογορδάτοι, αντίθετα, εικάζω πως πρέπει να είναι οι Μαυροκορδάτοι που ... δεν ξαναγύρισαν στην Πόλη - άρα, η όποια συγγένεια πρέπει να χάνεται στα 1600κάτι. Από την άλλη, οι Μαυροκορδάτοι, από τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο που αναφέρεις και μετά, συγγενεύουν με άλλες μεγάλες οικογένειες (Ζαΐμη, Τομπάζη, Συγγρού, Μπαλτατζή, Τρικούπη και πολλές άλλες), που, τουλάχιστον ως το 1922, μάλλον κατατάσσονται στα ηγετικά κλιμάκια του αντιβενιζελισμού. Το λήμμα στη wiki είναι κατατοπιστικό:
      https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85

      Ο πατέρας του καθηγητή Μαυρογορδάτου, Θεμιστοκλής, αντίθετα, διετέλεσε για ενάμιση χρόνο (1933-35) γερουσιαστής Χίου με τον Βενιζέλο:
      https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

      Ο ίδιος ο γνωστός ιστορικός δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα του Κέντρου (ΕΔΗΝ) και στη Μεταπολίτευση ήταν σύμβουλος της ΕΚ-Νέες Δυνάμεις κατά τη συζήτηση του Συντάγματος το 1975:
      https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

      Συνεπώς, εμφορείται από έναν καταγωγικό αντιβασιλισμό, ο οποίος έχει μη "λαϊκιστικές" βενιζελικές καταβολές (αφού, εξ όσων γνωρίζω, ο καθηγητής δε νομίζω να ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ του '70-'80) - οι όροι που χρησιμοποιώ είναι συμβατικοί, απλώς για να συνεννοούμαστε.

      Στο πλαίσιο αυτό, θεωρείται ότι ο ελληνικός λαός στις εκλογές του 1920 θέλησε "να είναι ανεξάρτητος" από την Αντάντ και τον "τύραννο" Βενιζέλο, με συνέπεια να χάσει την εμπιστοσύνη των Συμμάχων και να οδηγηθούμε, εξαιτίας της λαϊκιστικής αυτής συμπεριφοράς, στην Μικρασιατική Καταστροφή - ενώ και πριν, οι αντιβενιζελικοί Παλαιοελλαδίτες πιο πολύ προτιμούσαν την "αυτοτέλειά" τους, παρά να πάνε στη Μικρά Ασία, για τον "ξενόδουλο Βενιζέλο και το όραμά του". Και επειδή όντως ο Κωνσταντίνος και η παράταξή του είχε "ανεξαρτησιακή ρητορική" την περίοδο 1915-1920, όλο αυτό θεωρείται, κατά την οπτική αυτή, ένα πάγιο μοτίβο της συλλογικής μας συμπεριφοράς, με καταστρεπτικά, κάθε φορά, αποτελέσματα για το Έθνος. Εδώ και ολόκληρη η συνέντευξη από την οποία ήταν το απόσπασμα που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου:
      http://popaganda.gr/mavrogordatos-giorgos-ethnikos-dixasmos-venizelos-konstantinos-vivlio/

      Σημειώνω τέλος, ότι το βιβλίο "1915" δεν εκδόθηκε το 2015 απλά και μόνο επειδή είχαμε να σβήσουμε τα 100 κεράκια της ... επετείου του Εθνικού Διχασμού, έτσι;

      Διαγραφή
  13. Κάποιος ανώνυμος (θα ήταν ευχής έργον αν οι διάφοροι ανώνυμοι χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα προκειμένου να μπορούμε να συνεννοούμαστε), σημειώνει ότι ο Μπαρμπής είναι αντιβενιζελικός ιστορικός. Βασικά ο Μπαρμπής δεν είναι ιστορικός (τον Κακούρη δεν τον γνωρίζω). Επειδή κάποιος γράφει βιβλία που άπτονται της ιστορίας δεν γίνεται και ιστορικός. Έπεσε τυχαία στα χέρια μου το βιβλίο «Βενιζέλος εθνικός ολετήρας» το οποίο ήταν εμπαθές, ατεκμηρίωτο, χωρίς ανάλυση και χωρίς ενδιαφέρον. Παραθέτει πλουσιότατη βιβλιογραφία την οποία όμως δεν έχει συμβουλευθεί. Δεν γνωρίζω ιστορικό ο οποίος ασχολείται λεπτομερώς με τον διχασμό και να παραλείπει τον Leon.

    Το βιβλίο του Λούλου είναι πράγματι σημαντικό διότι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η γερμανική πολιτική δεν ήταν εκ σχεδιασμού ανθελληνική. Πράγματι, όπου μπορούσαν οι Γερμανοί να βοηθήσουν χωρίς να διακυβεύονται τα συμφέροντά τους, βοήθησαν όπως στο να διατηρήσουν οι Έλληνες την Καβάλα το 1912 και όχι οι Βούλγαροι. Ο Λούλος φαίνεται ιδιαιτέρως σοβαρός και είναι κρίμα που δεν έχουμε περισσότερες μελέτες του για την εποχή αυτήν.

    Ο Μαυρογορδάτος έχει ασχοληθεί με την εποχή, έχει δημοσιεύει άρθρα αλλά όχι σημαντικές αυτοτελείς μελέτες, πλην του βιβλίου για τους επίστρατους. Η διδακτορική του διατριβή Stillborn Republic, αν και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, δεν είναι ακριβώς ιστορικό έργο, είναι μεταξύ πολιτικής επιστήμης και κοινωνιολογίας με λίγη ιστορία. Τα βιβλία 1915 κτλ. δεν προσφέρουν τίποτε καινούργιο ούτε αποτελούν πρωτότυπες μελέτες. Για τους επίστρατους συγκεκριμένα, αν και κάνει σημαντική δουλειά, το συμπέρασμά του είναι απολύτως εσφαλμένο. Τους θεωρεί πρώιμο φασιστικό μόρφωμα. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός για να παρατηρήσει τις διαφορές των επιστράτων με τους φασίστες του Μουσολίνι (πόσω μάλλον με τους Ναζί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Μπαρμπης στα διαφορα βιογραφικα σημειωματα που υπαρχουν στα βιβλια του, δηλωνει οτι διετελεσε καθηγητης ελληνικης ιστοριας και λογοτεχνιας σε παραρτημα αμερικανικου πανεπιστημιου στην Αθηνα(χωρις να δινει περαιτερω πληροφοριες για τις σπουδες του και για το ποιο ηταν αυτο το ιδρυμα στο οποιο υποτιθεται οτι διδαξε). Επισης τον ειχα ακουσει εγω ο ιδιος να λεει σε καποια ομηγυρη οταν τον ρωτησαν(ηταν πριν αρχισει μια παρουσιαση ενος βιβλιου του) οτι εχει σπουδασει ιστορια και νομικη. Οποτε, αν λεει αληθεια, μπορει καποιος να τον αποκαλεσει ιστορικο. Οπως και να'χει, ειναι συγγραφεας ιστορικων βιβλιων και δεν εχει τοσο μεγαλη σημασια το αν εχει σπουδασει ιστορια, οσο η ακριβεια των πληροφοριων που καταγραφει(μπορω να παραθεσω πολλα ονοματα αξιολογοτατων ιστοριογραφων που δεν εχουν σπουδασει ιστορια). Ειναι παντως γεγονος οτι ο συγκεκριμενος συγγραφεας υπηρετει την στρατευμενη ιστοριογραφια, οποτε, αν καποιος νομιζει οτι διαβαζοντας μονο τα βιβλια του, θα πλησιασει την ιστορικη αληθεια, ειναι νυχτωμενος! Εντουτοις τα βιβλια του παρεχουν και καποιες χρησιμες πληροφοριες περι των βασιλεων του νεοελληνικου κρατους και ειναι καλο να διαβαζονται ως αντιρροπο της μεταπολιτευτικης ισοπεδωτικης λογικης που παρουσιαζει τους βασιλεις ως προδοτες και τερατα!! Διαβαζοντας λοιπον καποιος και τον Μπαρμπη και φροντιζοντας να διαβασει και συγγραφεις αλλων ιδεολογιων και κανοντας διασταυρωση στοιχειων, εχει μια ολοκληρωμενη εικονα! Σαφως καλυτερο βεβαιως ειναι να διαβασει κανεις το βιβλιο "Περι της Βασιλειας στη Νεωτερη Ελλαδα" του επισης βασιλοφρονα Κωστα Σταματοπουλου, το οποιο ομως ειναι πολυ αντικειμενικο. Παντως σχετικα με τους Επιστρατους εχει ενδιαφερον οτι και ο Δημητρης Μιχαλοπουλος(ο οποιος σε αντιθεση με τον Μαυρογορδατο, συμπαθει την κινηση των Επιστρατων) στην αντιστοιχη μελετη του, τους θεωρει πρωτοφασιστικη κινηση(ιδεωδη φασισμο οπως τους αποκαλει). Στον παρακατω συνδεσμο μια κριτικη που ειχα γραψει για το βιβλιο του Μπαρμπη που ανεφερες παραπανω(ηθελα να γραψω μεγαλυτερη και πιο λεπτομερη κριτικη αλλα δυστυχως στην ιστοσελιδα υπαρχει περιορισμος μεγεθους κειμενου). Διαφωνω ομως οτι ειναι "ατεκμηριωτο" βιβλιο οπως ειπες. Τεκμηριωνει ο Μπαρμπης, αλλα παραπεμποντας μονο στους συγγραφεις που τον βολευουν, ή σε σημεια που τον βολευουν(πχ οταν παραπεμπει στον Ζαβιτσιανο, το κανει μονο οταν αυτος λεει αρνητικα για τον Βενιζελο και αποσιωποντας τις θετικες αναφορες). Καταγραφει και αληθειες μεσα, αλλα ΚΥΡΙΩΣ μισες αληθειες και καμποσα ψεματα επισης.
      https://www.politeianet.gr/books/9789605221133-mparmpis-n-kostas-pelasgos-eleutherios-benizelos-203460

      Διαγραφή
  14. Ο Σαρηγιάννης υποστήριξε την προέλαση στην Άγκυρα και στην ανακριτική επιτροπή. Είπε πως θεωρούσε πως θα είχε πιθανότητες επιτυχίας 60%. Αυτό είναι πολύ μεγάλο ποσοστό για την ανάληψη μιας επιχείρησης. Όταν ο Θεοτόκης είπε στον Μεταξά " μα καλά βρε αδερφέ δεν έχουμε ούτε 60% πιθανότητες να τα καταφέρουμε?" ο Μεταξάς του απάντησε "Λες αν είχαμε 60% να μην δεχόμουν να αναλάβω την διεξαγωγή των επιχειρήσεων?" Ο Σπυρίδωνος αναφέρει διαλόγους που διημείφθησαν μεταξύ Παπούλα, Πάλλη, Σαρηγιάννη και Σπυρίδωνος μετά την κατάληψη της σιδηροδρομικής γραμμής όπου ο Σαρηγιάννης εκφράζεται υπέρ της εκστρατείας το γρηγορότερο δυνατόν.
    Το σχέδιο επιχειρήσεων του Μαρτίου του 21 έχαιρε της επιδοκιμασίας αν όχι και της πατρότητας του Γουβέλη. Υποστήριξε την ανάγκη ταυτόχρονης κατάληψης των Εσκί Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ και ενώπιον της ανακριτικής επιτροπής. Ασφαλώς και το σχέδιο δεν ήταν αυθαίρετο. Η επιχείρηση προκλήθηκε από την γαλλοκεμαλική συμφωνία που θα έδινε τη δυνατότητα στον Κεμάλ να μεταφέρει στρατεύματα από την Κιλικία στο ελληνικό μέτωπο. Έπρεπε λοιπόν να καταληφθεί η πόλη του Αφιόν και ο σιδηροδρομικός κόμβος ώστε να αποτραπεί η ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων στο Εσκί Σεχήρ την ώρα που ο ελληνικός στρατός θα προσπαθούσε να συντρίψει τις εκεί δυνάμεις πριν αυτές ενισχυθούν περαιτέρω με στρατεύματα από τον νότο που θα διέρχονταν μέσω του Αφιόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πριν από όλα να δηλώσω τη χαρά μου για τη συμμετοχή όλων των εκλεκτών σχολιαστών που το έχουν βασανίσει το θέμα και τοποθετούνται επί της ουσίας. Είναι όμως απαραίτητο όλοι να έχετε ένα ψευδώνημο γιατί δεν είναι αντιληπτό ποιός λέει τι. Για το ζήτημα εκστρατείας του Ελληνικού στρατού στον Πόντο που τέθηκε, ρώτησα έναν από τους συμβούλους του ιστολογίου που είναι αυθεντία στα ζητήματα αυτά και μου έδωσε την κάτωθι απάντηση:

    "Στις συνεννοήσεις Βενιζέλου - Παρασκευοπούλου τον Ιούνιο/Ιούλιο 1920 τα σχέδια ανέφεραν προέλαση έως Άγκυρα και πιθανόν Ικόνιο.
    Στην επιστολή Βενιζέλου τον Οκτώβριο 1920 έκανε αναφορά για διάλυση κεμαλικών συγκεντρώσεων σε Άγκυρα-Πόντο και συνεπώς την ίδρυση ανεξαρτήτου ποντιακού κράτους. Η διαφορά όμως είναι ότι ενώ τον Ιούνιο/Ιούλιο ο Βενιζέλος έλεγε στον Παρασκευόπουλο για συμμετοχή και 3 βρετανικών ταξιαρχιών πεζικού (κάτι που το είχαν προτείνει οι Βρετανοί) ο Παρασκευόπουλος ήταν αρνητικός γιατί θεωρούσε ότι η διάθεση 3 ελληνικών μεραρχιών ως ενίσχυση των 3 βρετανικών ταξιαρχιών δεν έπρεπε να γίνει καθώς το ελληνικό επιτελείο μπορούσε να αξιοποιήσει τις 3 ελληνικές μεραρχίες καλύτερα. Τον Οκτώβριο ο Βενιζέλος δεν ανέφερε κάτι για άμεση βρετανική συμμετοχή.
    Μελέτη σε γενικό επιτελικό επίπεδο, έγινε τόσο από ελληνικής όσο και βρετανικής πλευράς. Σύμφωνα με τα σχέδια του Ιουνίου έπρεπε να κινητοποιηθούν 3 ελληνικές μεραρχίες και αυτό εξακολουθούσε να ισχύει τον Οκτώβριο, ιδίως από την στιγμή που μεταξύ Ιουνίου-Οκτωβρίου είχε γίνει απόλυση ηλικιών που υπηρετούσαν.
    Σίγουρα συνδέονταν τα 2 σενάρια, αλλά όταν τέθηκε θέμα Πόντου, δεν θα υπήρχε άμεση στρατιωτική εμπλοκή των Βρετανών, αλλά μόνο υλική και χρηματική βοήθεια στην Ελλάδα από την Μεγ. Βρετανία."

    Για τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη και τις (αποτυχημένες) επιχειρήσεις του Μαρτίου έχω τοποθετηθεί εντός κειμένου. Ίσως δεν έχει ευθύνες για το σχέδιο και τον τρόπο διεξαγωγής των επιχειρήσεων, αλλά σίγουρα ευθύνεται για την αποτυχημένη παρουσία της Ελληνικής διπλωματικής αποστολής στην Αγγλία. Επίσης ώθησε υπερβολικά στο να γίνει η επίθεση χωρίς όμως να έχει ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης στο μέτωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλίστορα, ευχαριστώ πολύ για την εμπεριστατωμένη απάντηση και τον συνεργάτη σου που σού την έδωσε και εσένα για το ότι μπήκες στον κόπο να ρωτήσεις. Αληθεύει ότι σχεδιαζόταν να γίνει όντως κάποια τέτοια επιχείρηση (δηλαδή με αγγλική στήριξη) και συμμετοχή και ποντιακών αντάρτικων σωμάτων αμέσως μετά τις εκλογές του 1920 αλλά τελικά μεσολάβησε η ήττα του Βενιζέλου; Επίσης, τα σχέδια που εξέθεσε ο Σαρηγιάννης για το θέμα το 1921 στο Λονδίνο ήταν βασισμένα στις ιδέες αυτές;

      Δεν έχω πρόχειρες πηγές για το εν λόγω θέμα αυτή τη στιγμή. Όπως έγραψα σε προηγούμενο μαίηλ, σχετικές αναφορές έχω δει στο "Γύρω στην άσβεστη φλόγα" του Θεοφύλακτου Θεοφυλάκτου καθώς και στις "Αναμνήσεις" της Πηνελόπης Δέλτα, ενώ σκόρπιες αναφορές έχω βρει και στο Ίντερνετ π.χ. σε άρθρα του Αγτζίδη κλπ., αλλά χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες σε καμία από όλες αυτές τις περιπτώσεις. Ποιες είναι, άρα, οι βασικές (πρωτογενείς ή δευτερογενείς) πηγές για το θέμα;

      ΥΓ. Θα άξιζε ίσως ένα αφιέρωμα από τα "Ιστορικά Θέματα"για την ζωή και τη δράση του Θεοφύλακτου Θεοφυλάκτου, Αντιπροέδρου του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου (ήτοι της Ποντιακής Κυβέρνησης), ο οποίος υπήρξε μεγάλη προσωπικότητα. Σπεύδω να πω πως δεν έχω ούτε συγγένεια μαζί του ούτε καν σχέση με τον Πόντο ή τη Μικρά Ασία, η εκτίμησή μου προέρχεται από αναγνώσματα. Επίσης, θα άξιζε ένα αφιέρωμα και στον εθνομάρτυρα Νίκο Καπετανίδη.

      Διαγραφή
  16. Δυστυχώς τελευταία η σελίδα αρχίζει να παίρνει μια φιλοβενιζελική στροφή. Κρίμα. Πρώτα η αλλαγή του άρθρου για τον Σαρηγιάννη, στηριζόμενη σε στοιχεία συγγενών του. Τώρα εμφανίστηκε άλλος ένας υμνητής του βενιζελισμού ο Αναστασίου που προκαλεί όποιον διαφωνεί μαζί του. Άλλος παλιός σχολιαστής που έμπαινε επώνυμα ( αυτό φαίνεται από το τρόπο γραφής του ) και υποστήριζε με μένος τον Βενιζέλο ( αλλά και την χούντα όπως όλοι οι βενιζελογενείς φιλοστρατοκράτες ) τώρα σαν ανώνυμος, δημοσιεύει αμέτρητα σχόλια προσπαθώντας δήθεν να κάνει τον αντικειμενικό, αλλά στην πραγματικότητα και πάλι να δικαιώσει τον βενιζέλο. Θέλω να πιστεύω ότι η σελίδα δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγγνωμη που ο Φιλιστωρ δεν πηρε την αδεια σου για το τι "στροφη" θα κανει και συγγνωμη επισης που δεν τρωμε αμασητα αυτα που γραφει ο Μπαρμπης και συνεχιζουμε να ψαχνομαστε και προς αλλες κατευθυνσεις! Σου απαντω γιατι υποψιαζομαι οτι αναφερεσαι σε μενα μιας και ειμαι αυτος που εχει δημοσιευσει τα περισσοτερα σχολια σε αυτο το αρθρο, αλλα κανεις ενα σοβαρο λαθος και με μπερδευεις απ'οτι καταλαβαινω με τον αυτοαποκαλουμενο "ιστορικο", ο οποιος οντως υποστηριζε με μενος τον Βενιζελο. Δεν ειμαι ομως αυτος, αλλα λυπαμαι αν σου χαλαω τις φαντασιωσεις με το να μην λεω για τον "Εβραιο Μπενι Σελον" κλπ φαιδρα.
      Οσο για την 21η Απριλιου, ναι τυχαινει και την υποστηριζω, οπως φαινεται και απο τα σχολια που αφησα παραπανω, σχετικα με τα βιβλια του Χατζηδακη κλπ. Μηπως θα σου ζητησω και την αδεια για το ποιον θα υποστηριξω; Ειμαι εδω για να συζητησουμε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ θες σχετικα με την 21η Απριλιου! Αλλα για να τελειωνουμε με τις ανακριβειες και τις ανοησιες, ωραια τα απλοικα σχηματα, οπως αυτο που παρουσιασες για "βενιζελογενεις φιλοστρατοκρατες που συμπαθουν την 21η Απριλιου", αλλα τα πραγματα ειναι πιο συνθετα απ'οτι νομιζεις! Υπηρξαν καμποσοι βενιζελικοι που δεν συμπαθησαν ποτε την 21η Απριλιου, οπως και αλλοι που την συμπαθησαν(οπως συνεβη αλλωστε και με ολους τους Ελληνες). Ετσι κι αλλιως το σχημα βενιζελισμος-αντιβενιζελισμος εκεινη την εποχη ειχε πεθανει(μηπως να σου θυμησω τις προσχωρησεις Φιλελευθερων στον Ελληνικο Συναγερμο και μετεπειτα στην ΕΡΕ; Η μηπως τις πολυ καλες σχεσεις του Πλαστηρα και του Σοφοκλη Βενιζελου με τον βασιλεα Παυλο; Το οτι ο βασιλοφρων Γεωργιος Γριβας ηταν θαυμαστης του Βενιζελου το γνωριζες;) ΑΛΛΑ αν ειχες παντως τις στοιχειωδεις γνωσεις, θα ηξερες οτι μητρα(εστω και μακρινη) της κινησης της 21ης Απριλιου, ηταν ο ΙΔΕΑ, ο οποιος σχηματιστηκε ακριβως πανω στην λογικη της νομιμοφροσυνης στο καθεστως(βλ. Βασιλεα Γεωργιο). Ηταν το αντιβαρο των οργιων που προκληθηκαν στην Μεση Ανατολη με μεγαλο μεριδιο ευθυνης τοσο των βενιζελογενων πολιτικων, οσο και των βενιζελογενων αξιωματικων(αποτακτοι του '35). Ο ιδιος ο Παπαδοπουλος αλλα και πολλοι αλλοι απριλιανοι μπηκαν στην Ευελπιδων και αποφοιτησαν απο αυτην επι 4ης Αυγουστου. Ο πατερας του Παπαδοπουλου ηταν κομματαρχης του Μιμη Στεφανοπουλου(πατερα του Κωστη Στεφανοπουλου) και μαλιστα αλλαξε το επωνυμο του απο Παπαθανου σε Παπαδοπουλος ακριβως για να ξεχωριζει απο τους βενιζελικους συγγενεις του! Να πω μηπως για την συμμετοχη του Παπαδοπουλου και αλλων απριλιανων στο λεγομενο κινημα του ΙΔΕΑ που εγινε το 1951 προς υποστηριξη του Παπαγου; Η μηπως να αναφερω την συμμετοχη του Παπαδοπουλου στην επιτροπη αντιμετωπισης του κομμουνισμου(αποτελουμενη απο πολιτικους, στρατιωτικους, και διανοουμενους) που ιδρυθηκε μετα τις εκλογες του '58, με την εγκριση του Καραμανλη; Ολα αυτα τα αγνοεις η κανεις οτι τα αγνοεις, αναμασοντας τσιτατα περι "βενιζελογενων" αξιωματικων, οπου η μονη "τεκμηριωση" που κανουν αυτοι που τα λενε, ειναι οτι ο Ντερτιλης ηταν γιος βενιζελικου αξιωματικου και οτι επι 21ης Απριλιου εγινε αδριαντας του Βενιζελου. Για να μην πω για την ατεκμηριωτη φημη-κουτσομπολιο οτι δηθεν ο πατερας του Παπαδοπουλου ηταν κουμπαρος με τον Γεωργιο Παπανδρεου...απλα ελεος!!

      Διαγραφή
  17. Κ/Δ ΚΒ
    Σε σχέση με τον Σαρρηγιάννη μερικές λεπτομέρειες. Δεν ήταν αντισυνταγματάρχης το 1921. Από τις 15 Ιουλίου 1919 είχε προαχθεί σε συνταγματάρχη "διά πράξιν διακεκριμμένην επί του πεδίου της μάχης" του προβιβασμού λογιζόμενου από τις 26 Απριλίου 1919. Και ο Πάλλης όταν ανέλαβε επιτελάρχης στην ΣΜΑ είχε προαχθεί σε συνταγματάρχη, αλλά ήταν αρχαιότερος του Σαρρηγιάννη. Ένα από τα κύρια στοιχεία που διέκριναν τον Σαρρηγιάννη όσον αφορά τα επιτελικά καθήκοντα, ήταν η κατάρτιση εξαιρετικά πλήρων και λεπτομερών σχεδίων επιχειρήσεων. Η ικανότητα για λεπτομερή εξέταση χαρτών λίγο πρέπει να βοήθησε στην διάρκεια των επιχειρήσεων στην Μικρά Ασία, εξαιτίας των τελείως ανεπαρκών και ανακριβών χαρτών (βρετανικών) που διέθετε η ΣΜΑ. Πιθανόν ως επιτελάρχης της Μεραρχίας Κρήτης μεταξύ Ιουλίου 1917 - Αυγούστου 1918 είχε να επιδείξει τις ιδιαίτερες ικανότητές του, αν οι τότε διαθέσιμοι χάρτες Μακεδονίας, Βουλγαρίας, Σερβίας ήσαν άκρως λεπτομερείς. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που τον διέκρινε ήταν η μεγάλη δραστηριότητά του. Είναι εξαιρετικά υπερβολικό να θεωρήσει κάποιος ότι ένας επιτελικός της ΣΜΑ από την Σμύρνη θα μετέβαινε κρυφά στην κεμαλική ζώνη για κατασκοπεία. Το πιθανότερο είναι ότι ο Σαρρηγιάννης έχοντας προωθηθεί με το επιτελείο του Γ΄ ΣΣ στην Προύσσα κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων του Δεκεμβρίου 1920, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το έδαφος των επιχειρήσεων του Μαρτίου 1921, ενώ ευρισκόμενος σε προωθημένη θέση κάποια στιγμή να δέχθηκε και πυρά που έπληξαν κάποιους γύρω από αυτόν. Θεωρώ ότι ο Σαρρηγιάννης δεν είχε τον χρόνο για λεπτομερή μελέτη και σύνταξη ολοκληρωμένου σχεδίου επιχειρήσεων για την κατάληψη της γραμμής Εσκή Σεχίρ και Αφιόν. Προφανώς είχε προβεί σε γενική μελέτη και είχε καταλήξει στο ορθό συμπέρασμα ότι επειδή η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε αδυναμία αποστολής ενισχύσεων, έπρεπε σε α΄φάση να επιδιωχθεί η κατάληψη του Εσκή με συνεργασία/σύγκλιση των Γ΄ και Α΄ ΣΣ. Το γεγονός ότι δεν διέθετε χρόνο επαρκή, φαίνεται από το ότι οι επιχειρήσεις Δεκεμβρίου 1920, έληξαν -σε γενικές γραμμές- την 1η Ιανουαρίου 1921 όταν το επιτελείο της ΣΜΑ επέστρεψε στην Σμύρνη. Ο Σαρρηγιάννης έφυγε για Αθήνα-Λονδίνο μετά από 30 περίπου ημέρες. Στο μεταξύ όμως του είχε ανατεθεί η σύνταξη έκθεσης συμπερασμάτων για τις επιχειρήσεις Δεκεμβρίου 1920, την οποία κατέθεσε στις 9 Ιανουαρίου 1921. Στις 17 Ιανουαρίου πράγματι η ΣΜΑ απαντώντας στην κυβέρνηση για πρώτη φορά δείχνει τα ίχνη της σκέψης/μελέτης του Σαρρηγιάννη για τις επιθετικές επιχειρήσεις του Μαρτίου όπου δήλωνε ρητά την σε α΄ φάση κατάληψη μόνο του Εσκή -που ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό της σκέψης Σαρρηγιάννη σε σχέση με το εκτελεσθέν σχέδιο του Πάλλη. Το να είχε συνταχθεί όμως πλήρες σχέδιο επιχειρήσεων δεν είναι κάτι σίγουρο, άλλωστε δεν έχει εντοπιστεί κάποιο έστω προσχέδιο. Ο Πάλλης ισχυριζόταν ότι ο Σαρρηγιάννης απλά είχε καταστήσει κοινωνό των σκέψεών του τον Παπούλα (κάτι που το δηλώνει κι ο ίδιος) δίχως όμως να έχει ενημερώσει τον Πάλλη γιατί στις 10 Ιανουαρίου 1921 ο Πάλλης αναχωρούσε για την Αθήνα, ενώ όταν επέστρεφε στην Σμύρνη, ο Σαρρηγιάννης έφευγε για το Λονδίνο. Ο Πάλλης δηλώνει ότι δεν είχε ενημερωθεί για κάποιο σχέδιο που να είχε υποβάλλει ο Σαρρηγιάννης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απάντηση προς τόν Ανώνυμον 9.37μμ:
      Τα γεγονότα δεν ήσαν ακριβώς έτσι όπως τά ερμηνεύετε. Μελετώ όμως τό θέμα αυτό καί θα επανέλθω μέ περισσότερα στοιχεία.

      Διαγραφή
  18. Δυο λέξεις μόνο για τη "βενιζελική στροφή". Ο σκοπός μας δεν μπορεί να είναι να ποδοσφαιροποιήσουμε την ιστορική μας θεώρηση. Ήμουν ο πρώτος στο διαδίκτυο που έγραψα ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε επί Βενιζέλου, όχι γιατί είμαι αντιβενιζελικός, αλλά γιατί αυτό απλώς συνέβη και πρέπει ο κόσμος να το μάθει (μάλιστα έχω γράψει και το σχετικό λήμμα στη βικιπεδία). Προσπάθησα να φωτίσω τις βενιζελικές ευθύνες για τη μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή όχι γιατί είμαι εχθρός της μνήμης του βενιζέλου, αλλά γιατί απλά αυτές υπάρχουν. Σέβομαι τον αντιβενιζελισμό, όμως και αυτός θα υποστεί κριτική όπως και ο βενιζελισμός. Διεκδικώ για τον εαυτό μου το μερίδιο μου στην αντικειμενικότητα. Αν πειστώ για κάτι θα το πω χωρίς φόβο. Όσοι με παρακολουθούν από παλιά το ξέρουν αυτό. Δεν δέχομαι μαθήματα αντιβενιζελισμού, καθώς θεωρώ ότι είμαι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός, που παρουσίασα επιχειρήματα του χωρίς αγκυλώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σε επίμετρο στο βασικό άρθρο μπορείτε να διαβάσετε ολοκληρωμένο το σύνολο των άρθρων του κ Αναστασίου τον οποίο και ευχαριστώ για την συμμετοχή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Κωνσταντίνος Γουβέλης σε υπόμνημα που στέλνει προς τον Θεοτόκη στις 28 Μαρτίου, μετά την αποτυχία δηλαδή των επιχειρήσεων, μιλάει περί «αρίστου, όντως, στρατηγικού σχεδίου προβλέποντα δια την πρώτην περίοδον του όλου μελετηθέντος αγώνος ταυτόχρονον κατ’ αμφοτέρω των σημαντικοτάτων στρατηγικών σημείων Εσκί Σεχίρ και Αφιόν Καραχισάρ επίθεσιν, σχεδίου δε, ούτινος κατ’ ευτυχίαν υπήρξα ο προφήτης και θερμότατος υποστηρικτής» Μήπως ζήλευε και ο Γουβέλης τον Σαρηγιάννη? Δηλαδή να πιστέψουμε πως οι δύο αρχηγοί των επιτελείων, Γενικού και Στρατιάς Μικράς Ασίας, ανώτεροι του Σαρηγιάννη, υιοθέτησαν ένα σχέδιο επιχειρήσεως όχι επειδή το θεωρούσαν προσφορότερο αλλά για να προβληθούν ή να υποσκάψουν τον κατώτερό τους? Θα κρατάγαμε την κοιλιά μας από τα γέλια για την έλλειψη λογικής αν δεν ήταν θλιβεροί αυτοί οι ισχυρισμοί και μόνο να διατυπώνονται. Γιατί αν ο Πάλλης πίστευε πως το σχέδιο που εφαρμόστηκε είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, ποσώς μας ενδιαφέρει αν ζήλευε ή όχι τον Σαρηγιάννη. Αν πάλι δεν πίστευε στο σχέδιο που εφάρμοσε, ας μας πουν τι είχε να κερδίσει ο Πάλλης από την αλλαγή του σχεδίου. Αυτός που ζηλεύει τον κατώτερο του ή παίρνει το καλό σχέδιο του κατώτερου και βάζει τη δική του υπογραφή για να πάρει εκείνος τη δόξα, όπως ίσως έκανε ο Δούσμανης με τον Μεταξά, ή βάζει σε ένα κακό σχέδιο την υπογραφή του υφιστάμενου του για να χρεωθεί την αποτυχία και να απαλλαχτεί από αυτόν. Ανήθικη λογική μεν, λογική δε. Έκανε κάτι από τα δύο ο Πάλλης? Με τι λογική λοιπόν επικαλούνται ζήλια πίσω από την αλλαγή του σχεδίου? Δεν κινδύνευε ο Πάλλης να χάσει τη θέση του και να δει σε αυτήν τον Σαρηγιάννη ή κάποιον άλλον αν υιοθετούσε σκοπίμως ένα κατώτερης αξίας σχέδιο? Συνεπώς οι αρχηγοί των επιτελείων εκπόνησαν και υιοθέτησαν το σχέδιο που θεωρούσαν καταλληλότερο και που είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Και είναι τουλάχιστον μικροπρέπεια, ο άνθρωπος που βρέθηκε στο Λονδίνο και έμαθε εκ των αξιωματικών πρώτος για τη γαλλοκεμαλική συμφωνία και μιλάει στα τηλεγραφήματα για τροποποίηση της στρατιωτικής κατάστασης και γνωρίζει βεβαίως καλά γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε το σχέδιο του, να λέει, αν πράγματι το είπε, πως το σχέδιο άλλαξε απλώς από ζήλια.
    Ώρα να διαμαρτυρηθούν οι βενιζελικοί που δεν χρησιμοποιήθηκε το τόσο καλό σχέδιο του Σαρηγιάννη και τον Ιούνιο του 21 και πήγαμε πρώτα από Αφιόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαντώ στον "Ανώ νυμον"κ. Γιάννη, ο οποίος εντελώς αδί κως κατηγορεί τόν Στρατηγόν Πτολεμαί ον Σαρρηγιάννην ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ αθωώνει τόν Πάλλη, πού είναι ο μοναδικός υπεύθυ νος γιά τήν ταπεινω τικήν ήτταν, πού υπέ στη γιά Πρώτην Φο ράν ο αήττητος μέχρι τότε Ελληνικός Στρα τός στό Εσκή Σεχήρ, μέ τρομακτικήν απώ λειαν 5.000 αξιωμα τικών & ανδρών(!!!) Ο λόγος τής ήττας οφείλεται εις την χρήση δικού του ΑΥΘΑΙΡΈΤΟΥ ΣΧΕ ΔΙΑΣΜΟΎ και ΌΧΙ εκείνο πού είχε εκπο νήσει με μεγάλην προσοχήν & επιμέ λειαν ο Σαρρηγιάν νης και τό οποίο Επι τελικό Σχέδιο είχε καί ο ίδιος εγκρίνει (!!!)
      Η άποψη ότι η ενέρ γεια τού Πάλλη οφεί λεται εις τήν σφοδράν επιθυμίαν του νά δεχ θεί, μόνον εκείνος, τά συγχαρητήρια από τήν επιτυχή- (όπως ενόμιζε) -έκβαση τής μάχης, οφείλεται εις τό γεγονός ότι ξεκί νησε μόνος τήν εα ρινήν εκστρατείαν, τόν Φεβρουάριον 1921, δίχως νά ανα μένει τήν επιστροφήν τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ από την αποστολήν του είς Λονδίνον, στήν οποίαν μάλιστα ο ίδιος ο Πάλλης τόν είχε αποστείλει(!!!)
      Νά υπογραμμισθεί ότι
      ο Πάλλης είχε υποσχε θεί στόν Πτολεμαίον ότι θά τόν αναμένει νά επιστρέψει από τό Λονδίνον καί μετά θά ξεκινήσει τήν εαρινήν επίθεσιν (!!!).

      Διαγραφή
    2. Συνέχεια πρός τόν Ανώνυμον Γιάννη:
      Ο Πτολεμαίος ανέφε ρε, πολλά χρόνια αργότερα ΚΑΙ μόνον πρός τόν υιόν του, ότι πιθανώς η ΟΛΗ, η γενικότερη συμπερι φορά τού Πάλλη έναν τί του, και ΟΧΙ ΜΟ ΝΟΝ στήν περίπτωση τού Εσκή Σεχήρ,ίσως
      (επαναλαμβάνω τό ίσως) νά οφείλετο σέ ένα είδος υποβόσκου σας ενδομύχως ζήλιας του έναντι τού Πτολε μαίου. Ποτέ ΔΕΝ είπε ότι στην ζήλια οφεί λετο η ήττα τού Εσκή Σεχήρ. Εξ άλλου, ο ίδιος, στήν ένορκη κατάθεσή του ενώ πιον τής Επιτροπής Δοσιλόγων, ανέφερε ότι ο Πάλλης,εξ αρχής είχε αντιρρήσεις σχε τικώς με τό Επιτελικό Σχέδιο πού είχε εκπο νήσει, μετά μεγάλης επιμελείας & προσο χής στις λεπτομέρειές του, ο Σαρρηγιάννης, διότι ο Πάλλης υποτι μούσε σφόδρα τίς δυ νάμεις τού Κεμάλ (καθώς και τον ίδιον τον Κεμάλ). Θεωρού σε ΛΟΙΠΟΝ, ως υπερ βολήν τού ΣΑΡΡΗΓΙ ΑΝΝΗ νά ζητά τήν ταυτόχρονην χρήση καί τών δύο Σωμάτων Στρατού κατά τού Εσκή Σεχήρ, ενώ ο ιδιος, επίστευε ότι το ενα ΜΟΝΟΝ Σώμα αρκούσε καί ότι τό δεύτερο θά έπρεπε νά κατευθυνθεί & νά καταλάβει, ταυτοχρό νως με το Εσκή Σε χήρ, και τό Αφιόν Καραχισσάρ(!!!)
      Αρχικώς όμως, προσ ποιήθηκε ότι είχε ΔΗ ΘΕΝ πεισθεί από τά ΣΟΒΑΡΑ επιχειρήμα τα τού υφισταμένου του. Δυστυχώς όμως, ΔΕΝ ήταν αληθές αυ τό και κατά την απου σία τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝ ΝΗ στο Λονδίνο, ΕΦΉΡΜΟΣΕ τό δικό του, τό ΑΥΘΑΊΡΕΤΟ ΣΧΈΔΙΟ, ΜΕ ΤΟ ΓΝΩ ΣΤΌ ΤΡΑΓΙΚΌ ΑΠΟ ΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΎ ΟΝΤΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑ ΣΙΑΤΙΚΉΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟ ΦΗΣ (!!!).

      Διαγραφή
    3. Σου γράφω τι έγραψε επισήμως σε υπόμνημα ο Γουβέλης, ο οποίος μάλιστα στην ανακριτική επιτροπή του Πάγκαλου είπε πως εκείνος επέμενε να καταληφθούν ταυτόχρονα το Εσκή Σεχήρ και το Αφιόν Καραχισάρ τον Μάρτιο του 21, και εξακολουθείς να μου λες για αποκλειστική ευθύνη του Πάλλη επειδή ήταν κάπως ζουλιάρης διότι έτσι εκμυστηρεύτηκε ιδιαιτέρως ο και ψυχολόγος Σαρηγιάννης στο γιο του μετά μάλιστα από πολύ (εδώ οφείλω να εντυπωσιαστώ φαντάζομαι) περίσκεψη. Οι αποφάσεις των αρχηγών των επιτελείων, ανωτέρων του Σαρηγιάννη, χαρακτηρίζονται ως "αυθαίρετες" κι εμείς οφείλουμε να πειστούμε πως έπρεπε να ακολουθήσουν τον Σαρηγιάννη, γιατί?, γιατί έτσι, επειδή ήταν ο Σαρηγιάννης και του είπε και του είπαν και έχει γραφτεί και ολόκληρο μυθιστόρημα και να μην πάει χαμένο. Συγγνώμη, αλλά έτσι δεν γίνεται συζήτηση αλλά ανταλλαγή μυθιστορημάτων.

      Διαγραφή
    4. Απαντώ στά σχόλια τού "Ανωνύμου Γιάννη":
      Η άποψη σου φίλε Γιάννη, μού δείχνει ότι προσωπικά τρέφεις μίαν ανεξή γητη προκατάληψη, πού φθάνει ακομη και στά όρια τής εχθρότη τας, κατά τού Υπο στρατήγου Πτολε μαίου Σαρρηγιάννη.
      Χρησιμοποιείς πολύ υποτιμητι κές εκφράσεις όπως πχ "" ο ζου λιάρης"", και ""ότι τώρα ο Σαρρηγιάννης έγινε καί μέγας ψυχο λόγος"".
      Τίποτε όμως από αυτά που αναφέρεις ότι τά χα τά έγραψε ο Πτολε μαίος, ΔΕΝ έχουν πο τέ γραφεί από τόν ίδιον(!!!) Και τό γρά φεις αυτό, ενώ εγώ διευκρίνισα εξ αρχής, ότι στό κείμενο μου, απλώς ανέφερα μίαν απλήν,απολύτως ιδιω τικήν συζήτηση μετα ξύ τού Υποστρατήγου καί τού υιού του Ιωάν νη, πού έλαβε χώραν πολλά χρόνια αργότε ρα, (γύρω στό 1951), όταν ο Ιωάννης ρώτη σε τόν πατέρα του εάν εγνώριζε τόν λόγον τής περίεργης συμπε ριφοράς τού Πάλλη έναντι του καί εάν εγνώριζε τόν λόγον γιά τόν οποίον ο Πάλ λης δεν εφήρμοσε τό μελετηθέν, με σοβαρό τητα και υπευθυνότη τα Επιτελικό Σχέδιο τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ, αλλά εφήρμοσε άλλο, δικό του,"αυθαίρετο" σχεδιο. Υπενθυμίζεται εδώ, ότι τό Σχέδιο μά λιστα αυτό τού ΣΑΡ ΡΗΓΙΆΝΝΗ, τό είχε καί ο ίδιος ο Πάλλης αποδεχθεί και εγκρί νει, παρά τίς αρχικές αντιρρήσεις του.
      Εσχολίασα μάλιστα ότι αυτά μού τα εδιη γήθη μόλις προσφά τως ο ίδιος ο Ιωάννης, απαντώντας σέ σχετι κή, δική μου, ερώτη ση-απορία γιά τό ίδιο θέμα. Μάλιστα καί εγώ,τώρα πιά,θεωρώ ότι πολύ κακώς σάς ανέφερα τίς όντως ασήμαντες αυτές λεπ τομέρειες,εφόσον ΔΕΝ υπάρχουν κατα γεγραμμένα στοιχεία, αλλά αποτελούν μό νον καποιες απλές συ ζητήσεις δικές μου μέ τόν φίλο μου Ιωάννη.
      Καί έρχεσαι ΤΩΡΑ ΕΣΥ Γιάννη καί δημιουρ γείς ολόκληρο θέμα και μάλιστα εκ τού μηδενός, προκειμέ νου έτσι νά υποβαθμί σεις και να υποτιμή σεις τήν όλην προσ φοράν τού Σαρρηγι άννη.
      Γιάννη, ανέφερες τά εξής:
      "" Το σχέδιο επιχειρή σεων τού Μαρτίου τού 21,έχαιρε τής επι δοκιμασίας αν όχι και τής πατρότητας τού Γουβέλη, ο οποίος υποστήριξε την ανάγ κη ταυτόχρονης κατά ληψης των Εσκί Σεχήρ και Αφιόν Καραχισάρ και ενώπιον τής ανα κριτικής επιτροπής. Ασφαλώς και το σχέ διο του δεν ήταν αυθαίρετο"".
      Σχολιάζω:
      Ο Πάλλης ήταν αυτός πού ξεκίνησε μόνος τήν εαρινήν επίθεση τον Φεβρουάριον τού 2019 (και όχι τον Μάρ τιον) διασπώντας τίς δυνάμεις τού ΕΣ, δλδ, αποστέλλοντας χωρι στά το Γ'. Σώμα Στρα τού κατά τού Εσκή Σεχήρ καί χωριστά, το Α'. Σώμα Στρατού κα τά τού Αφιόν Καραχισ σάρ. Επίσης ΔΕΝ ανέ μενε τήν επιστροφήν τού Πτολεμαίου από την Συνδιάσκεψιν τού Λονδίνου,από τίς 8 έως 21 Φεβρουαρίου, στην οποίαν ο ίδιος, μέ δική του διαταγή, είχε αποστείλει τόν Υπαρχηγόν του και παρά τό γεγονός ότι τού είχε ο ίδιος ρητά υποσχεθεί ότι θα ανα μένει τήν επιστροφήν του, προτού εκείνος ξεκινήσει την εαρινήν επίθεση. Επιπλέον ως γνωστόν, ΔΕΝ εφήρ μοσε τό μελετηθέν με επιμέλεια, σοβαρότη τα και υπευθυνότητα Επιτελικό Σχέδιο τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ, αλλά εφήρμοσε δικό του "αυθαίρετο" σχέδιο. Υπενθυμίζεται εδώ, ότι αυτό τό συγκεκρι μένο Επιτελικό Σχέδιο τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ, τό είχε μάλιστα καί ο ίδιος ο Πάλλης αποδε χθεί και εγκρίνει πα ρά τίς αρχικές αντιρ ρήσεις του.Έγραψες ότι τό σχέδιο επιχειρή σεων τού Πάλλη έχαι ρε τής επιδοκιμασίας αν όχι και τής πατρό τητας τού Γουβέλη. Προφανώς, ο Πάλλης είχε φροντίσει νά πεί σει προηγουμένως τόν Γουβέλη περί τού δικού του σχεδίου, χω ρίς κάν νά τού αναφέ ρει τό σχέδιο τού ΣΑΡ ΡΗΓΙΆΝΝΗ.

      Διαγραφή
    5. Συνέχεια στό προη γούμενο): Γιάννη, Έγραψες ότι τό σχέδιο επιχειρήσεων τού Πάλλη έχαιρε τής επι δοκιμασίας, αν όχι και τής πατρότητας τού Γουβέλη. Σχολιάζω: Προφα νώς, ο Πάλλης είχε φροντίσει να πείσει προηγουμένως τόν Γουβέλη περί τού δικού του σχεδίου, χωρίς κάν νά τού αναφέρει τό σχέδιο τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ. Ο οποίος εγνώριζε πάρα πολύ καλά τίς συγκεν τρωμένες είς Εσκή Σεχήρ μεγάλες δυνά μεις του Κεμάλ, πού ανήρχοντο σέ 10 με ραρχίες και ακριβώς γι' αυτόν τόν λόγον, είχε εισηγηθεί τήν ταυτόχρονη χρήση καί τών δύο Σωμάτων Στρατού, δλδ, τίς 12 Ελληνικές μεραρχίες. Εξ άλλου, τό σχέδιο τού ΣΑΡΡΗΓΙΆΝΝΗ προέβλεπε καί τήν μετ' ολίγων μόλις ημερών, μετά όμως από τήν κατάληψη τού Εσκή Σεχήρ, δλδ, εντός 4-6 ημερών αρ γότερα, την πολύ εύκολη πλέον κατά ληψη καί τού Αφιόν Καραχισσάρ, είς τό οποίο υπήρχε μία μι κρή μόνο τουρκική φρουρά προκαλύ ψεως εκ 1.000 ανδ ρών. Ο ίδιος ο Σαρ ρηγιάννης, προκειμέ νου νά μεταπείσει τόν Πάλλην, πρό τής ανα χωρήσεώς του εις Λονδίνον, τού είχε ρητά αναφέρει ότι ακόμη και εάν ο ίδιος είχε δίκιο καί ορθώς υποτιμούσε τίς δυ νάμεις τού Κεμάλ, εντούτοις ΔΕΝ θά ήτο συνετόν νά τό δια κινδυνεύσουν δια σπώντας τίς δυνάμεις τού ΕΣ, διότι θά προ σέφεραν έτσι ένα αναπάντεχο δώρο στον Κεμάλ. Συγκε κριμένα ο Σαρρηγιάν νης, ανέφερε στόν Πάλλην ότι εάν τυχόν διεμοιράζοντο οι Ελ ληνικές δυνάμεις στά δύο, αντί να ενεργή σουν ταυτοχρόνως και τά δύο Σώματα Στρατού ενωμένα, αυτό θά ήταν ένα αναπάντεχο δώρο πρός τόν Κεμάλ, ώστε νά δράσει κατά την κλασσικήν Ναπολεόν τειον Στρατηγικήν τών '" ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΥΝΆΜΕΩΝ "' (!!!)

      Διαγραφή
    6. (Συνέχεια από τό προηγούμενο) Γιάννη, Έγραψες ότι :
      "" ο Γουδέλης υπο στήριξε την ανάγκη ταυτόχρονης κατάλη ψης των Εσκί Σεχήρ και Αφιόν Καραχισ σάρ και ενώπιον της ανακριτικής επιτρο πής. Ασφαλώς και το σχέδιο δεν ήταν αυ θαίρετο. Η επιχείρη ση προκλήθηκε από την γαλλοκεμαλική συμφωνία, που θα έδι νε τη δυνατότητα στον Κεμάλ να μεταφέ ρει στρατεύματα από την Κιλικία στο ελλη νικό μέτωπο. Έπρεπε λοιπόν να καταληφθεί η πόλη του Αφιόν και ο σιδηροδρομικός κόμ βος, ώστε να αποτρα πεί η ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων στο Εσκί Σεχήρ, την ώρα που ο ελληνικός στρατός θα προσπα θούσε να συντρίψει τις εκεί δυνάμεις, πριν αυτές ενισχυ θούν περαιτέρω με στρατεύματα από τον νότο που θα διέρχον ταν μέσω τού Αφιόν"".
      Σχολιαζω: Μόλις ο Συνταγματάρχης Πτολεμαίος Σαρρη γιάννης επέστρεψε από την Συνδιάσκε ψιν τού Λονδίνου, επεσκέφθη τό Στρατη γείο στήν Αθήνα, όπου καί συναντή θηκε μέ τόν Γουδέλη. Εκείνος δέ περιχαρής τού ανέφερε τήν κατά ληψιν τού Αφιόν Κα ραχισσάρ, λέγοντας του μάλιστα ότι ο ίδι ος είχε συμβάλλει στην επίτευξιν τού στόχου αυτού. Τότε ο Σαρρηγιάννης εβρέθη σέ πολύ δύσκολη θέ σιν, αλλά παρά ταύτα, τού ανέφερε μέ παρ ρησίαν ότι ο ίδιος ήτο αντίθετος μέ τό σχέ διο τής ταυτόχρονης επιθέσεως χωριστά τών δύο Σ.Σ. δλδ, τού Γ'. Σ.Σ. κατά τού Εσκή Σεχήρ καί χωριστά τού Α'. Σ.Σ. κατά τού Αφιόν Καραχισσάρ καί ότι τώρα είχε πολύ μεγάλον φόβον ότι η κατάληψις τού Εσκή Σεχήρ θά απε τύγχανε τελικώς, λό γω τών εκεί πολύ ενισχυμένων τουρ κικών δυνάμεων, τίς οποίες ο ιδιος ο Γου δέλης, μέχρι τότε, αγνοούσε παντελώς. Και όντως, εντός ολί γων ημερών αργότε ρα, οι φόβοι τού Συνταγματάρχου επαληθεύθησαν απο λύτως.Ο ΣΑΡΡΗΓΙΆΝ ΝΗΣ, όπως ήδη ανέ φερα, εγνώριζε πολύ καλά ο ίδιος, μετά μάλιστα από δική του, προσωπικήν αυτοψί αν, μέσα στίς γραμ μές τών Τούρκων,τίς συγκεντρωμένες μεγά λες δυνάμεις τού Κεμάλ και τίς οχυρώ σεις του επί τού παρα κειμένου λόφου. Εξ άλ λου, τό σχέδιο του, προέβλεπε καί τήν μετ' ολίγων μόλις ημερών, δλδ, εντός 4-6 ημερών αργότε ρα, κατάληψη και τού Αφιόν Καραχισσάρ, μετά όμως από τήν κατάληψη τού Εσκή Σεχήρ.
      Τι άραγε θά άλλαζε εάν η κατάλη ψη τού Αφιόν Καραχισσάρ καθυ στερούσε για λίγο καί εγένετο μετά από 4 έως 6 ημέρες ;;; ΚΑΙ μάλιστα με την χρήση δύο μόλις μεραρχιών, αντί τού ενός ολοκλή ρου Σώματος Στρατού
      ( δλδ, 6 μεραρχίες), πού έστειλε ο Πάλλης δεδομένου ότι η τουρκική φρουρά εκεί ήταν μόλις 1.000 άνδρες. Ο Πάλλης, επειδή ακριβώς υποτιμούσε ο ίδιος τίς δυνάμεις τού Κεμάλ, - (αλλά καί τόν ίδιον τόν Κεμάλ) - , αποδυνάμωσε τίς δυνάμεις τού ΕΣ κατά τού Εσκή Σεχήρ μέ τά τραγικά τότε αποτε λέσματα καί τις σοβαρότατες, μετέπειτα, συνέπειες (ητο όντως η Πρώτη ήττα τού ΕΣ, μέ τεράστια απώλεια ανδρών - 5.000 αξιωμα τικών και οπλιτών - φονευθέντων και λαβωθέντων - στόν παρακεί μενο λόφον, αλλά καί την έκτοτε σοβαροτάτη υποχώρηση τού ηθικού τών Ελλήνων στρατιωτών, πού ήταν και τά προεόρτια τής μετέπειτα μεγάλης αποτυχίας τού ΕΣ στόν Σαγγάριον. ).

      Διαγραφή
    7. Τιμώ τον Σαρηγιάννη γιατί δεν πιστεύω πως βρίσκεται κάποιος τυχαία σε μια τέτοια θέση όπως εκείνος σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για τα εθνικά θέματα. Για τον ίδιο λόγο όμως τιμώ και τον Πάλλη και δεν το βρίσκω έντιμο να τον παρουσιάζουν ως ανόητο ή απλώς ζηλιάρη χωρίς να αναζητούν τους στρατιωτικούς λόγους για τους οποίους εφαρμόστηκε κάποιο σχέδιο και όχι κάποιο άλλο. Τιμώ και όλους όσους είχαν θέση ευθύνης εκείνη την εποχή εκτός από όσους αποποιήθηκαν εκ των υστέρων τις ευθύνες τους για να επιβιώσουν του βενιζελικού μένους. Το οποίο βενιζελικό μένος για να εκδηλωθεί, αφού τους είχε βγάλει όλους ανίκανους πλην του Παπούλα με τον οποίο συναλλάχτηκε, έπρεπε πρώτα να απαντήσει στο εξής ερώτημα: Τί έκανε ένας αντιβενιζελικός ανάμεσα στους βενιζελικούς για να αποτρέψει όσα έγιναν και ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του, αν έχει? Οπότε φτιάχτηκε όλη αυτή η ιστορία που είναι όλοι κακοί εκτός από τον Παπούλα και τον Σαρηγιάννη. Συνεπώς δεν είμαι εγώ που μειώνω τον Σαρηγιάννη αλλά εσύ που τους βγάζεις όλους σκάρτους εκτός του Σαρηγιάννη και αποδίδεις στον αρχηγό του επιτελείου ζήλιες και καμώματα.
      Και για να μην πολυλογώ, αν ήταν το σχέδιο του Σαρηγιάννη το καλύτερο, θα εφαρμοζόταν το καλοκαίρι του 21. Σχέδιο αποτυχίας ήταν κι εκείνο, αν υπήρξε.

      Διαγραφή
  21. Βλέπω άρχισε και λογοκρισία στα μηνύματα. Παρά τα περί απέχθειας προς αυτήν κλπ κλπ . Μάλιστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι, αλλά δεν γίνεται να κάνουμε εμπαθή διάλογο για τη Χούντα σε νήμα για τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη. Διαγράφηκαν μηνύματα και από τους δύο. Παρακαλώ μείνετε εντός θέματος.

      Διαγραφή
  22. Τελικα απο τα σχολια του κυριου Αναστασιου προκυπτει οτι ο Σαρηγιαννης ηταν μαλλον σουπερ ηρωας, κατι μεταξυ Σουπερμαν και Μπατμαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς Ανώνυμον 8:12.00μμ : Η σιωπή μου προς απάντησή σου Ανώνυμε (!!!)

      Διαγραφή
    2. Απάντησις πρός Ανώνυμον 8:12.00μ.μ.:

      Επανέρχομαι στό άκρως ειρωνικό σου σχόλιο πρός τά υπ'εμού γραφόμενα, όπου ειρωνικώς
      αλλά και ΑΔΙΚΩΣ, ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ τόν Υποστράτηγον Πτολε μαίον Σαρρηγιάννην ως δήθεν "Σούπερ Ήρωα", "Σούπερ μαν" και μέ άλλα ειρωνικά επίθετα !!!
      Σέ πληροφορώ λοιπόν Ανώνυ με ότι, ό,τι έχω ήδη αναφέρει στίς σχετικές αναρτήςεις μου είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΣΑ ΑΝΕΦΕΡΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΨΕΜΑ ή έςτω ΤΥΧΟΝ ΥΠΕΡΒΟΛΗΝ (!!!)
      Ο λόγος πού απεφά σισα νά γράψω είναι διότι ο πολύ καλός μου φίλος, ο Ιωάννης, ο Υιός τού Υποςτρατή γου Σαρρηγιάννη, λόγω τής ηλικίας του (90 ετών), αδυνατεί νά γράψει ο ίδιος, προ κειμένου νά υπερα σπισθεί ο ίδιος, όπως διακαώς θά τό επιθυ μούσε, τήν τιμήν καί τήν ιστορικήν μνήμην τού πατέρα του, η οποία, κατά καιρούς, έχει τρωθεί από διά φορες ανακρίβειες πού έχουν γραφεί !!!
      Ο πρώτος, ο οποίος ανέφερε στό βιβλίο του, τό έτος 1926, τίς σοβαρότερες ανακρί βειες, ήτο ο Πρίγκηψ Νικόλαος, ο οποίος τότε είχε γράψει ότι ο Συνταγμα τάρχης Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης, ως Υπαρχηγός τού Επιτε λικού Γραφείου τής Στρατιάς τής Σμύρνης, ευθύνετο δήθεν γιά τήν πρώτην μεγάλην ήτταν, πού υπέστη ο Ε.Σ., τόν Φεβρουάριον τού 1921, κατά τήν Μάχην γιά τήν κατά ληψιν τού Εςκή Σεχήρ !!! Ανέφερε δέ επίσης ότι ο Σαρρηγιάννης θα έπρεπε νά έχει δικασθεί και νά εχει καταδικασθεί εις θάνα τον, κατά την γνωστήν Δίκην των εξη!
      Μόλις εκυκλοφόρησε τό ως άνω βιβλίου τού Νικολάου, τό έτος 1926, ο Σαρρηγιάννης εδημοσίευσε είς τό Ελεύθερον Βήμα, τόν Δεκέμβριον τού 1926, αποσπάσματα από τήν ένορκην κατά θεσίν του, ενώπιον τής ειδικής Επιτροπής Δοσιλόγων, μετά τήν ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΝ Τραγωδίαν. Είς τήν ένορκην κατάθεσίν του λοιπόν, ο Συνταγ ματάρχης ανέφερε ότι ο ίδιος είχε επιμελη θεί, μέ μεγάλην όντως επιμέλειαν καί προσο χήν τό Επιτελικόν Σχέδιον επιχειρήσεων γιά τήν διαδοχική κατάληψιν τών περι οχών Εσκή Σεχήρ καί Αφιόν Καραχισσάρ, τόν Φεβρουά ριον τού 1921.
      Το Σχέδιον επιχειρήσεων του προέβλεπε τήν ταυτόχρονην και από κοινού, συνδιασμέ νην επίθεσιν καί τών δύο Σωμάτων Στρατού, ήτοι τού Γ'. από τήν Προύσσαν καί τού Α'. από τό Ουσάκ, πρώτα διά τήν κατάληψιν τού Εσκή Σεχήρ καί έν συνεχεία, ήτοι 3-6 ημέρες αργότερα, τήν κατάληψιν καί τού Αφιόν Καραχισσάρ, μέ τήν χρήσιν πλέον δύο μόλις μεραρχιών στρατού εκ τού Α'. Σ.Σ.
      Ο ίδιος δέ ο Πτολε μαίος, είχε ενημερώσει καί παραδώσει τό ως άνω Επιτελικόν Σχέδιον του, τόσο τόν τότε προιστάμε νόν του, Αρχηγόν τού Επιτελικού Γραφείου τής Στρατιάς τής Σμύρνης, δλδ, τόν Συνταγματάρχην Πάλλην, όσο καί τόν ιδιον τόν Αρχηγόν τής Στρατιάς είς Σμύρνην, τόν Αντιστράτηγον Παπούλα !!!

      Διαγραφή
    3. (Συνέχεια από τό προηγούμενο σχόλιο μου)Ο ίδιο δέ ο Πτολεμαίος, ακολού θως, είχε διαταχθεί υπό τού Πάλλη νά φύγει από τό μέτωπον των επιχειρήσεων, προκειμένου νά πα ραβρεθεί, από 8 έως 21 Φεβρουαρίου 1921, είς τήν συμμαχικήν Συνδιάσκεψιν τού Λονδίνου. Στό ίδιο διάστημα, ο Πάλλης, χωρίς νά αναμένει τήν εκ Λονδίνου επιστροφήν τού Υπαρχηγού τού Επιτελείου του, του Σαρρηγιάννη, ξεκί νησε μόνος του τήν εαρινήν επίθεσιν γιά τήν ταυτόχρονην κα τάληψιν τών περιο χών Εσκή Σεχήρ καί Αφιόν Καραχισσάρ, εφαρμόσας όμως, όχι τό υπό τού Σαρρηγιάν νη εκπονηθέν Επιτελι κόν Σχέδιον δράσεως, τό οποίο μάλιστα ο ίδιος είχε προηγου μένως αποδεχθεί καί εγκρίνει, αλλά ένα διαφορετικό, δικής του εμπνεύσεως Σχέδιον, μέ τήν συνδι ασμένην χρήσιν όχι καί τών δύο ταυτοχρό νως συνδιασμένων Σ.Σ. κατά τού Εσκή Σεχήρ, όπως δλδ, προέβλεπε τό υπό τού Σαρρηγιάννη Σχέδιον δράσεως, αλλά τού ενός μόνον Σ.Σ., τού δέ άλλου Σ.Σ. χρησιμο ποιηθέντος εξ ολοκλή ρου, κατά τού Αφιόν Καραχισσάρ ( !!!)
      Η φυσική συνέπεια τού σχεδίου του Πάλ λη ήτο η τεράστια ήττα τήν οποίαν τότε υπέστη τό Γ'. Σ.Σ. εις τό Εσκή Σεχήρ από τίς εκεί συγκεντρωθείσες κατά πολύ ισχυρότε ρες στουρκικές δυνά μεις τού Κεμάλ(!) Οι απώλειες του ΕΣ ήσαν πολύ μεγάλες (!) Ήτοι, 5.000 αξιωματι κοί καί οπλίτες ήσαν οι φονευθέντες και λα βωθέντες Έλληνες άν δρες του ΕΣ, στόν παρακείμενον
      λόφον ( !!!)
      Ο Σαρρηγιάννης στήν ανακριτικήν Επιτρο πήν Δοσιλόγων, ανέ φερε μέ παρρησίαν ότι ο ίδιος θεωρούσε τόν Πάλλην ως τόν κατ' εξοχήν υπεύθυ νον γιά τήν σοβαρο τάτην ήτταν αυτήν τού ΕΣ, πού ήτο όντως, καί η πρώτη ήττα του ΕΣ, ο οποίος μέχρι τότε, ήτο πράγ ματι αήττητος ! Έκτοτε, λόγω ακρι βώς τής ήττας αυτής, τό μέχρι τότε υψηλό ηθικό τών Ελλήνων στρατιωτών καταρρα κώθηκε καί έπεσε στά τάρτάρα, ενώ αντίθε τα, τό ηθικό τών Τούρ κων ανήλθε εις τά ύψη (!!!) Αυτή η ήττα ήτο όντως γιά τόν ΕΣ καί η απαρχή τής Μι κρασιατικής τραγω
      δίας (!!!)

      Διαγραφή
  23. Έχει δίκιο ο ανώνυμος που αποκαλεί κάτι σαν σούπερ ήρωα τον Σαρηγιάννη. Αν νομίζει ο Αναστασίου πως με κατεβατά, αυθαίρετα συμπεράσματα που δεν υποστηρίζονται από ιστορικά στοιχεία και προκλητικό ύφος να δικαιολογήσει τα... αδικαιολόγητα είναι γελασμένος. Απλά θα τον αγνοήσουν οι περοισότεροι. Θα ξαναπώ πως μάλλον τα ανεκδιήγητα σεντόνια του έχουν να κάνουν με την αλλαγή πολιτικής της σελίδας. Κρίμα για όσους την παρακολουθούσαμε και την υποστηρίζαμε από το ξεκίνημα της. Αν έτσι τη επιθυμεί ο δημιουργός της είναι φυσικό δικαίωμα του όπως και δικαίωμα των αναγνωστών της να μην ξεγελιούνται πλέον από παχιά λόγια για δήθεν ιστορική αλήθεια και άλλα παρόμοια. κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A παλι καλα που συμφωνησεις μαζι μου! Ειμαι ο ανωνυμος που απεκαλεσα τον Σαρηγιαννη σουπερ ηρωα αλλα και βριστηκα μαζι σου για την 21η Απριλιου(ναι αυτος που σωνει και καλα θες να βγαλεις βενιζελικο, αλλα ελα που δεν ειμαι...τουλαχιστον με την εννοια που το φανταζεσαι εσυ...)

      Διαγραφή
    2. Απαντώ στόν Ανώνυμον 3:52 .00μμ
      ΕΣΥ Ανώνυμε είσαι ο προκλητικός πού ενώ δεν έχεις σοβαρή και τεκμηριωμένη πληρο φόρηση, εν τούτοις αμφισβητείς τα γραφόμενα μου καί επιπλέον, με περισσή ειρωνεία ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ τον έντιμο Υποστρά τηγο Σαρρηγιάννη ως Σούπερμαν κ.α. αηδί ες(!!!) Διάβασε καί μόνος σου αυτά ακριβώς, πού εδημο σίευσε ο ίδιος ο Σαρρηγιάννης στό Ελεύθερον Βήμα, τόν Δεκέμβριο τού 1926, πού είναι απόσπασμα από τήν ένορκη κατά θεσή του ενώπιον τής Επιτροπής Δοσιλόγων το 1923 (!!!)
      Τό ότι ΔΕΝ αποδέχε σαι τό ότι ο Σαρρη γιάννης επήγε στον ΕΑΜ- ΕΛΑΣ μετά από εντολή τής Εξόριστης
      Ελληνικής Κυβερνή σεως τού Κα•ί•ρου, είναι δικό σου λαθος. Το θέμα προκύπτει καί από τό γεγονός ότι η Ελλην. Κυβέρνη ση καί οι Άγγλοι εφ ρόντισαν να φυγαδεύ σουν εγκαίρως τήν οικογένεια του, γιά νά τήν προστατέψουν από τούς Ναζί, μέ κα•ί•κι, μέσω Ευβοί ας, πρώτα στήν Μ. Ασίαν,εν συνεχεία στο Χαλέπι τού Λιβά νου καί τέλος στό Κάιρο τής Αιγύπτου, όπου και παρέμειναν μέχρι το τέλος τού πολέμου,ως φιλοξε νούμενοι τών Άγ γλων, λαμβάνοντας μάλιστα καί μηνιαίο επίδομα γιά τά πρός τό ζήν (!!!).Ο φίλος μου ο Ιωάννης Σαρρη γιάννης, ο υιός τού Πτολεμαίου, είναι 90 ετών, εν ζωή, καί ο ίδιος ο Ιωάννης, μού εζήτησε νά αναρτήσω ΟΣΑ έγραψα, ( διότι ο ίδιος αδυνατεί νά τό κάνει αυτό ). Ο Ιωάννης λοιπόν ήταν τότε 15 ετών καί έζησε από κοντά όλην αυτήν τήν περιπέτεια στήν Αίγυπτον καί ευτυχώς ζεί καί μπο ρεί ασφαλώς νά επι βεβαιώσει μόνος του, ή και μέσω τού ιατρού υιού του, τού Πτολε μαίου, ο οποίος ζεί καί εργάζεται ως Καθηγητής Πανεπι στημίου & ερευνητής νευροεπιστήμων, στήν Αγγλία, όλα τά ανωτέρω.

      Διαγραφή
    3. Και αυτό τι σχέση έχει; Επειδή τον είχαν φυγαδεύσει οι Άγγλοι ( που πάντα έπαιζαν ένα πολύ περίεργο παιχνίδι τύπου διαίρε και βασίλευε ), σημαίνει πως μπήκε στο ΕΑΜ με εντολή του Παπανδρέου; Αυτό το λες απόδειξη; Είσαι εντελώς λάθος και σε αυτό το θέμα. Άλλωστε στην μέση ανατολή βρέθηκαν πολλοί βενιζελικοί-απότακτοι αξιωματικοί που στην συνέχεια στήριξαν το ΕΑΜ και δημιούργησαν πολλά προβλήματα, στον εκεί ελληνικό στρατό. Μήπως και αυτοί το έκαναν με εντολή της κυβέρνησης για εθνικό σκοπό ; Χωρίς αποδείξεις μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Τα γεγονότα όμως και η φιλοεαμική θέση του δε αλλάζουν.

      Διαγραφή
    4. Ανωνυμε, τελικά είσαι ένας άπιστος Θωμάς. Μίλα με τόν υιόν τού Πτολεμαίου, τόν Ιωάννη, νά σού διηγηθεί ο ίδιος τά γεγονότα πού τά έζη σε σέ ηλικία 15 ετών, μαζί με την μητέρα του & τήν αδελφή του, οι οποίες ΔΕΝ ζούν πλέον.Η Αγγλική Κυβέρνηση, σέ συνερ γασία μέ τήν Εξόρι στη στήν Αίγυπτο Ελ ληνικήν Κυβέρνηση, αμέσως εφρόντισε να φυγαδεύσει στήν Αί γυπτον τήν οικογένει αν τού Υποστρατή γου, πού τότε εκινδύ νευσε απο τούς ΝΑΖΙ. Όταν ο Γ.Παπανδρέου έφθασε στήν Αθήνα μετά τήν Κατοχή, κά λεσε τόν Σαρρηγιάν νη καί τόν έχρισε ως Υφυπουργόν Στρατιω τικών στήν Κυβέρνη ση Εθνικής Ενότητας ως Μέλος " κοινής αποδοχής " !!! Παρέμεινε στήν θέση τού Υφυπουργού γιά μόλις τρείς μέρες. Μεσολάβησαν τά τρα γικά γεγονότα τής Πλατείας Συντάγμα τος, όπου οι χωροφύ λακες άνοιξαν πύρ κα τά τών άοπλων διαδη λωτών καί εφόνευ σαν περίπου 15 ανύπο πτα άτομα.Τότε οι κομ μουνιστές, αμέσως πα ραιτήθησαν από τήν Κυβέρνηση σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όμως ο Σαρρηγιάννης ΔΕΝ πα ραιτήθηκε μαζί μέ τούς κομμουνιστές, δεδομένου ότι ο ίδιος ΔΕΝ ήτο κομμουνι στής. Παραιτήθηκε ΜΟΝΟΝ τήν επόμενη μέρα και αφού οι κομ μουνιστές απείλησαν τήν οικογένεια του. Μάλιστα, τήν απειλή τήν δέχθηκε ο ίδιος ο υιός του, ο Ιωάννης, πού θά μπορούσε νά σάς τό διαβεβαιώσει εαν τού τηλεφωνή σετε(!!!)
      Εσύ Ανώνυμε αναφέ ρεις τήν metapedia ότι δεν γράφει σχετι κά με τον Σαρρηγιάν νη. Από πού όμως προκύπτει ΑΡΑΓΕ ότι η metapedia είναι η αυθεντία, πού ό,τι γράφεται εκεί είναι ΤΆΧΑ και τό θέσφατο (;;;; !!!)

      Διαγραφή
  24. Και δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση αν και αυτό το σχόλιο, το φάει η λογοκρισία που ( μονόπλευρα φυσικά) απεχθάνονται οι της σελίδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Επίσης εντελώς αυθαίρετη είναι η θέση πως εντάχθηκε στο ΕΑΜ μετά από προτροπή του Παπανδρέου για να βοηθήσει το έργο της κυβέρνησης. Από που αποδεικνύεται αυτό; Σύμφωνα με την metapedia ο Σαρηγιάννης " Αντικαταστάθηκε ή παραιτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1944 από τον Λεωνίδα Σπαή, με την επίμονη πίεση του Πέτρου Γαρουφαλιά στον Παπανδρέου, ενώ το ίδιο είχε ζητήσει και ο Λεωνίδας Σπαής, καθώς αποκαλύφθηκε ότι ο Σαρηγιάννης διατηρούσε μυστικές επαφές με το ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος [Κ.Κ.Ε.], το Γιώργο Σιάντο, με τον οποίο γνωρίζονταν από τη Μικρά Ασία, όπου ο Σιάντος υπηρετούσε ως λοχίας υπό τις διαταγές του Σαρηγιάννη. Η αντικατάσταση του άλλαξε τη μοίρα της Ελλάδος και διευκόλυνε την καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας που ακολούθησε. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θεμα ειναι πως το τεκμηριωνει η metapedia και οχι το οτι το λεει. Κι εγω μπορω να πω οτι ειμαι ο Σουπερμαν...

      Διαγραφή
  26. Ο Λε
    Ο Λεωνίδας Σπαής είχε χρηματίσει υφιστάμενος τού Σαρρηγιάννη στό μέτωπο τής Μ. Ασίας καί φυσικά εγνώριζε ότι ο Σαρρηγιάνης ΔΕΝ ήταν κομμουνιστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντελώς αυθαίρετη είναι η δική σου θέση Ανώνυμε 4:07.00 μμ πού γράφεις χωρίς καμμίαν απολύτως αποδειξη ότι ο Σαρρη γιάνης ΔΕΝ εντάχθη κε μετά από τήν προ τροπή τής Εξόριστης Ελληνικής Κυβερνή σεως στον ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Αυτό δε έγινε οτότ οι Γερμανοί ήσαν πλέον έτοιμοι να φύγουν από τήν Ελλάδα. Εάν ήταν ΟΝΤΩΣ κομμου νιστής όπως ΕΣΥ, εν τελώς αυθαίρετα δια τείνεσαι,τότε ασφα λώς θά είχε φροντίσει νά έχει ενταχθεί
      ΉΔΗ από τήν αρχήν τής Κατοχής καί ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ στό τέλος της. Η μυστική απο στολή πού είχε τήν εντολή της Ελληνικής Κυβερνήσεως νά εκτε λέσει εντασσομενος στον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,ητα ή να προσπαθησεπ να μεταπείσει τούς κομ μουνιστές από τό νά κτυπήσουν τούς Γερ μανούς κατά την διάρκεια τής αποχω ρήσεώς των. Διότι οι Γερμανοί είχαν διακη ρύξει ότι θά κατέστρε φαν ΟΛΕΣ τίς εθνικές υποδομές τής Ελλά δος, στήν περίπτωση πού οι αντάρτες θά τούς κτυπούσαν κατά την αποχώρησή τους.

      Διαγραφή
    2. Και πάλι μιλάς χωρίς αποδείξεις αλλά με βαρετές θεωρίες. Έτσι μπορείς να υποστηρίξεις ότι εκτελούσε και εντολές του Τσώρτσιλ και οποιουδήποτε. Τι θα πει μπήκε από την αρχή. Και λοιπόν; Με ανύπαρκτα στοιχεία και επαναλαμβανόμενα κατεβατά, απλά δείχνεις γραφικός και τίποτα περισσότερο.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμε, με εκνευ ρίζουν οι επίμονες αλλα και απολυτως αβάσιμες αντιρρήσεις σου. Ζητάς αποδείξεις ότι ο Σαρρηγιάννης εκτελούσε μυστική αποστολή τής Εξόρι στης Ελληνικής Κυ βερνήσεως τής Αι γύπτου. Καί μέ ειρω νικό ύφος ανακατεύ εις ακόμη καί τών Τσώρτσιλ,(!!!)
      Σου πρότεινα ΗΔΗ νά μιλήσεις απευθείας με τόν εν ζωή υιόν του Στρατηγού, τον Ιωάν νην Σαρρηγιάνην, ή καί μέ τόν εγγονόν του, τόν Πτολεμαίον Σαρρηγιάννη, ο οποί ος όμως δεν ζεί στήν Ελλάδα, αλλά στήν Αγγλία. Επικοινώνησε μαζί μου στο e-mail:
      philip.anastassiou@gmail.com, ώστε νά σού δώσω τόν Αρ.Τηλ. τού Ιωάννη.

      Διαγραφή
    4. Συνεχίζεις την εκνευριστική και αβάσιμη θέση σου με περίεργο μένος. Ειλικρινά είσαι απλά εξοργιστικός. Εκτός και αν η φλυαρία χωρίς νόημα γίνεται επίτηδες.

      Διαγραφή
  27. Συνέχεια από το προηγούμενο)
    Νά σημειωθεί ότι η Εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση τής Αιγύ πτου, μέσω τού ειδικού μυστι κού συνεργάτου της στήν Αθή να, αρχικά είχε επικοινωνή σει μέ τό Στρατηγόν Οθωναί ον,ο οποίος όμως αρνήθηκε τήν εντολήν, προφασιζόμενος θέμα υγείας. Τότε πλέον, ο απεσταλμένος, ήλθε σέ επαφή με τόν Σαρρηγιάννη, ο οποίος θεώρησε ότι είχε πατριωτικό καθήκον έναντι τής Πατρίδος του νά αναλάβει τήν μυστι κήν αποστολήν τής Κυβερνή σεως. Μάλιστα δέ, ήλθε σέ αν τίθεση με τήν σύζυγό του, η οποία διαφωνούσε. Η οικογέ νεια μάλιστα τού Πτολεμαίου υπέστη τότε μεγάλες ταλαι πωρίες. Στήν διάρκειαν τής διαφυγής των με βάρκα από την Ν. Μάκρην πρός τήν Εύ βοιαν καί από εκεί πρός τήν Μ. Ασίαν, εκινδύνευσαν δύο φορές νά συλληφθούν από τούς ΝΑΖΊ. Επίσης, μετά τά Δεκεμβριανά, ο υιός τού Σαρ ρηγιάννη, ο Ιωάννης, αδυ νατούσε νά βγάλει Δελτίο Ταυτότητος, διότι ο Διοικητής τού ΑΤ, πού είχε χάσει τόν αδελφόν του από τούς κομμου νιστές στόν ανταρτοπόλεμο , τού είχε πεί, ότι όσο θά ήταν ο ίδιος υπεύθυνος στό ΑΤ, ο Ιω άννης ΔΕΝ θά ελάμβανε τό αιτούμενο ΔΤ. Ο Υποστράτη γος τότε, γιά νά βοηθήσει τόν υιό του, πήγε στό ΑΤ καί κατέ θεσε, χωρίς κανέναν δισταγ μόν, έγγραφη δήλωση αποκη ρύξεως τού κομμουνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι να' ναι...Κομμουνιστής μπορεί να μην ήταν ο στρατηγός Σαρηγιάννης αλλά τιο πιο ποθανόν είναι να εντάχθηκε στο ΕΑΜ από καθαρό καιροσκοπισμό ή λόγω απωθημένων εξαιτίας του θλιβερού κινήματος του 1935. Όπως και πολλοί άλλοι δήθεν δημοκρατικοί αξιωματικοί.

      Διαγραφή

  28. Πρός Ανώνυμον 10:23.00μμ

    Απορώ μαζί σου γιά τό πώς τολμάς νά επιμένεις σε μία δι κή σου, απολύτως αυθαίρετη και εντελώς αστήρικτη άποψη ότι ο Σαρρηγιάνης εντάχθηκε στον ΕΑΜ ΕΛΑΣ, ΤΆΧΑ ΑΠΌ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΝ, ΚΑΊ ΜΆΛΙΣΤΑ ,"ΚΑΘΑΡΌΝ"(!!!) Έγραψα πολλές φορές ήδη ότι εκτελούσε μυστική αποστολή τής Ελληνικής Κυβερνήσεως του Κα•ί•ρου(!!!)
    Σού έγραψα ΗΔΗ ότι μπορείς να συνομιλήσεις, εάν τό επιθυ μείς, με τόν εν ζωή υιόν τού Στρατηγού, τόν Ιωάννη, ο οποίος εβίωσε αφάνταστες τα λαιπωρίες, κακουχίες και τρό μον, όταν η οικογένεια τού Στρατηγού, κυνηγημένη από τούς ΝΑΖΊ, χρειάσθηκε νά φυγαδευθεί, μέ τήν βοήθεια των Άγγλων καί τής Εξόρι στης Ελληνικής Κυβερνή σεως, στην Αίγυπτο, όπου παρέμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου. ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά τα υπέστησαν ΤΆΧΑ από τόν "ΚΑΘΑΡΌΝ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙ ΣΜΟΝ" ΤΟΎ ΠΑΤΈΡΑ
    ΤΟΎ (!!!) Ασφαλώς είναι γιά γέλια καί γιά κλάματα όλος ο συλλογισμός αυτός (!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι εκνευριστικός. Είναι σίγουρο πως τρολάρεις δεν εξηγείται αλλιώς,

      Διαγραφή
    2. Δεν ασχολούμαι άλλο δεν αξίζει τον κόπο.

      Διαγραφή
    3. Εσύ Ανώνυμε καί αν είσαι εκνευριστικός με τήν παράλογη και απολυτως αναίτια εμμονή σου έναντι τού Υποστρατήγου Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη.
      ΕΓΩ βγαίνω και γράφω ευθαρσώς και με παρρησία, μέ τό όνομα μου και με την ηλεκτρονική μου διεύθυνση, ενώ ΕΣΎ κρύβεσαι δειλά, πίσω από την ανωνυμία σου.(!!!)

      Διαγραφή

  29. Αγαπητέ Φίλε Φιλίστωρ, μέ το παρόν μήνυμα μου, επιθυμώ νά εκφράσω δημοσίως τήν βαθειά οδύνην μου, διότι ο πολύ καλός μου Φίλος καί πολύ καλός μέχρι τέλους Άνθρωπος, ο Ιωάννης
    Πτολεμαίου Σαρρηγιάννης, ο υιός τού σπουδαίου Αντι στρατήγου Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη, γιά τόν οποίον έγραψες εδώ τμήματα τού βιογραφικού του εις Μικράν Ασίαν και κατά τήν περίοδον τής Γερμανικής Κατοχής, δυστυχώς ευρίσκεται επί τού παρόντος εις τό Λαικό Νοσοκομείον, όπου δέχεται ανακουφιστικήν αγωγήν πλέον, εν αναμονή τού θανάτου του, μετά από επώδυνην ανίατον νόσον.

    Εύχομαι όπως Θεός ας είναι συνεχώς μαζί του καί στήν μετά θάνατον Ζωήν .

    Εκφάζω τήν μεγάλην μου λύπην πρός τήν αγαπημένην σύζυγόν του Αναστασίαν, καθώς καί πρός τά δύο αγόρια του, τόν Πτολεμαίον Σαρρηγιάννη καί τον Νικόλαον Σαρρηγιάννη, οι οποίοι ευρίσκονται συνεχώς εις τό πλευρόν του.

    Φιλικά
    Φίλιππος Αναστασίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  30. Όπως ανέφερα ήδη πιό πάνω ο Ιωάννης Πτολεμαίου Σαρρηγιάννης, ο υιός τού Αντιστρατήγου Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη, ο πολύ καλός μου ΦΊΛΟΣ και πάρα πολύ ΚΑΛΟΣ Άνθρωπος (με Α Κεφαλαίο), ευρίσκεται πλέον σέ κατάσταση αναστολής, νοσηλευόμενος στό Λαϊκό Νοσοκομείο. Είναι μόνο θέμα ωρών η αναχώρηση του γιά τήν Μεταθανάτια Ζωή.
    Ο Ιωάννης Πτολεμαίου Σαρρηγιάννης, εκτός από καλός Ανθρωπος είναι καί εξαιρετικά ΈΝΤΙΜΟ πρόσωπο. Είχε χρηματίσει Δημόσιος Υπάλληλος στό Υπουργείο Βιομηχανίας, σε σημαντική θέση, όπου είχε γίνει μάλιστα εχθρικός καί αντιπαθής, σέ πολλά άτομα λόγω ακριβώς τής υποδειγματικής καί αδιάλλακτης εντιμότητός του, η οποία τόν χαρακτήριζε σέ όλον του τόν βίον.
    ΕΎΧΟΜΑΙ ΚΑΛΉΝ ΔΥΝΑΜΗΝ στήν αγαπημένη του Οικογένειαν.
    Φιλικά,
    Φίλιππος Αναστασίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Λυπάμαι ιδιαίτερα που το ακούω. Ευχόμαστε το καλύτερο για τον ίδιο και την οικογένεια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  32. Το θέμα αυτό είναι ασχετο μέ τό τού Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη, αλλά αφορά την ίδια περίοδο τού Μικρασιατικού Πολέμου.

    Νικόλαος Πλαστήρας
    (Μέρος Α'. )
    Ο αντίλογος γιά τόν Νικόλαο Πλαστήρα !!!
    (αντιγραφή από το: "Βελισάριος")

    Η προβληματική δράση του Συνταγματάρχη Νικολάου Πλαστήρα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία – Μέρος Ι

    Γράφει ο Αρματιστής
    (Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)
    Γενικά
    Οι Συνταγματάρχες Πεζικού Δημήτριος Καλιαγκάκης και Κωνσταντίνος Τσάκαλος, παντελώς άγνωστοι στο ευρύ κοινό, ήταν διοικητές του 26ου και 2ου Συντάγματος Πεζικού αντίστοιχα κατά τη τελευταία περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Και οι δύο έπεσαν επί του πεδίου της μάχης στην ευρύτερη περιοχή του Τουμλού Μπουνάρ· ο μεν πρώτος στη μάχη του Χαμούρκιοϊ Ιλμπουλάκ στις 16 Αυγούστου 1922, προμαχώντας του Συντάγματός του στην απέλπιδα προσπάθεια να ανοίξει τον δρόμο προς το Τουμλού Μπουνάρ για να σωθεί η Ομάδα του Υποστράτηγου Τρικούπη από την επαπειλούμενη κύκλωση, ο δε δεύτερος στη μάχη του Αλή Βεράν στις 17 Αυγούστου 1922, προμαχώντας έφιππος των ανδρών του Συντάγματός του, που μάχονταν για να καλύψουν την εγκλωβισμένη στη κοιλάδα του Αλή Βεράν – Σάλκιοϊ Ομάδα Τρικούπη.

    Οι δύο πολέμαρχοι έπεσαν σαν άλλοι Διγενείς στα Μαρμαρένια Αλώνια, μαχόμενοι έναντι πολλαπλασίων Τουρκικών δυνάμεων, πιστοί μέχρι τέλους στον όρκο και στο καθήκον τους. Έπεσαν υπό τα όμματα του Συνταγματάρχη Νικολάου Πλαστήρα, διοικητή του Αποσπάσματος του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, χωρίς να τύχουν από αυτόν βοήθειας και συνδρομής στη μάχη που διεξήγαγαν υπό δυσμενείς συνθήκες. Και αυτό είναι κάτι ανήκουστο, αφού κάθε μαχητής και κάθε μονάδα έχουν χρέος και ιερό καθήκον να παρέχουν αμέριστα τη συνδρομή τους σε μονάδες και μαχητές που έχουν αποκοπεί, ή μάχονται υπό δυσμενείς και κινδυνώδεις συνθήκες.

    Δυστυχώς όμως και οι δύο αυτοί μεγάλοι πρόμαχοι παραμένουν άγνωστοι μεταξύ των πολλών άλλων αγνώστων ηρώων που πρόσφεραν τη ζωή τους στους πολέμους του Έθνους. Ελάχιστοι είναι οι στρατιωτικοί που γνωρίζουν κάτι σχετικό για τη δράση αυτών των αξιωματικών και του ηρωικού θανάτου τους. Τα ονόματα τους δεν έχουν δοθεί σε λεωφόρους, οδούς και πλατείες. Ούτε έχουν ανεγερθεί ανδριάντες ή προτομές προς τιμή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας