Στις 15 Νοεμβρίου
1922, οι πραξικοπηματίες Πάγκαλος, Πλαστήρας και Γονατάς εκτέλεσαν στο τότε
Γουδή (και σημερινό Παπάγου) τους λεγόμενους Έξι. Πριν από την
εκτέλεση, οι πραξικοπηματίες είχαν οργανώσει ένα είδος
"στρατοδικείου". Επρόκειτο για
μία παρωδία δίκης, που σκοπό είχε να προσδώσει μία επίφαση νομιμότητας στις
εκτελέσεις που οι πραξικοπηματίες είχαν ήδη αποφασίσει πολύ νωρίτερα. Τις "ανακρίσεις" είχε κάνει ο
πραξικοπηματίας Θεόδωρος Πάγκαλος (παππούς του σημερινού). Δεν έχει επιβεβαιωθεί ποιος έγραψε το κείμενο
του "κατηγορητηρίου", αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι βασική ευθύνη για
αυτό είχε ο Γεώργιος Παπανδρέου (παππούς του σημερινού), που εκείνη την εποχή
ήταν ο "πολιτικός σύμβουλος της επαναστάσεως".
Όλες οι
"κατηγορίες" που περιείχε το "κατηγορητήριο" έχουν
αποδειχθεί ψεύτικες. Και όμως, το
περιεχόμενο του "κατηγορητηρίου" έχει μετατραπεί σε επίσημη ερμηνεία
της ελληνικής ιστορίας και διδάσκεται σήμερα στα σχολεία σαν δήθεν
"αιτίες" της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ένα από αυτά τα
ψέματα είναι ότι μία από τις αιτίες της ήττας της Ελλάδος στη Μικρά Ασία ήταν
το ότι οι βασιλόφρονες αξιωματικοί δήθεν δεν ήταν
"εμπειροπόλεμοι". Το
"κατηγορητήριο" ισχυριζόταν ότι, μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου
το Νοέμβριο του 1920, οι κυβερνήσεις απομάκρυναν τους δήθεν εμπειροπόλεμους
βενιζελικούς αξιωματικούς και τους αντικατέστησαν με άλλους που δεν είχαν το
ίδιο "καλή" πολεμική εμπειρία.
Η "επιστημονική" επίφαση αυτού του ψέματος είναι ότι, δήθεν,
οι βασιλόφρονες αξιωματικοί είχαν πολεμήσει για τελευταία φορά στους
Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 και έτσι η εμπειρία τους ήταν
απαρχαιωμένη. Αντίθετα, οι βενιζελικοί
αξιωματικοί είχαν, δήθεν, πιο πρόσφατη πολεμική εμπειρία, επειδή είχαν
πολεμήσει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά την περίοδο 1917-1918. Η επίσημη ιστορική άποψη που επικρατεί σήμερα
στην Ελλάδα ισχυρίζεται ότι αυτή η υποτιθέμενη "έλλειψη" εμπειρίας
των αξιωματικών της περιόδου 1920-1922 ήταν μία από τις αιτίες της ήττας των
Ελλήνων στη Μικρά Ασία.
Αυτή η θεωρία είναι
αβάσιμη για πολλούς λόγους.
Πρώτον, οι
υποτιθέμενα πιο "έμπειροι" βενιζελικοί αξιωματικοί είχαν ήδη αποτύχει
να καταπνίξουν την αντίσταση του Κεμάλ και να εδραιώσουν την παρουσία του
ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Ο
ελληνικός στρατός ήταν υπό βενιζελική ηγεσία (με τον Πάγκαλο ως Επιτελάρχη του
Αρχηγού του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία) από τον Μάϊο του 1919 μέχρι το
Νοέμβριο του 1920. Εκείνη την περίοδο,
το κίνημα του Κεμάλ ήταν ακόμα στα σπάργανα και αγωνιζόταν εναντίον πολυάριθμων
εχθρών σε πολλά διαφορετικά σημεία της σημερινής Τουρκίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν ο πόλεμος
εναντίον των Αρμενίων και των Γάλλων κοντά στα σύνορα με τη σημερινή Συρία (οι
Γάλλοι την αποκαλούν "εκστρατεία της Κιλικίας" και οι Τούρκοι το
"Νότιο Μέτωπο"), καθώς και ο πόλεμος εναντίον του κράτους της
Αρμενίας στον Καύκασο (οι Τούρκοι το αποκαλούν το "Ανατολικό
Μέτωπο"). Η βενιζελική πολιτική και
στρατιωτική ηγεσία απέτυχε να εκμεταλλευτεί τις δυσκολίες του Κεμάλ σε όλο αυτό
το μεγάλο και κρίσιμο χρονικό διάστημα 1919-1920.
Όταν ο Βενιζέλος
έχασε τις εκλογές το Νοέμβριο του 1920, κληροδότησε στους διαδόχους του ένα
στρατιωτικό χάος στη Μικρά Ασία. Ο Κεμάλ
είχε μόλις συντρίψει τους Αρμενίους του Καυκάσου (σε συνεργασία με τους
Κομμουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης), καθώς και τους Γάλλους και Αρμενίους στα
σύνορα με τη Συρία. Ο στρατός του Κεμάλ
μεγάλωνε σε αριθμό και οργάνωση κάθε μέρα και λάμβανε στρατιωτικό υλικό και
υποστήριξη από τους Κομμουνιστές της Σοβιετικής Ένωσης (το άγαλμα του
Κομμουνιστή Σοβιετικού Μιχαήλ Φρούνζε βρίσκεται ακόμα πλάι στο άγαλμα του Κεμάλ
στο "μνημείο της Τουρκικής απελευθέρωσης" στην
Κωνσταντινούπολη). Η βενιζελική
στρατιωτική ηγεσία ήταν ανίκανη να αντιδράσει.
Επεξέτεινε συνέχεια τις δυνάμεις της πιο βαθιά στη Μικρά Ασία, ψάχνοντας
άκαρπα να βρει σημεία οχύρωσης και άμυνας κατά του Τουρκικού ανταρτοπολέμου. Και δεν είχε κανένα σχέδιο για το πώς θα
μπορούσε η Ελλάδα να νικήσει αυτόν τον πόλεμο.
Συνεπώς, είναι
αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι οι βενιζελικοί αξιωματικοί ήταν δήθεν οι πιο
"εμπειροπόλεμοι" και "κατάλληλοι" να αντιμετωπίσουν τον
Κεμάλ. Η βενιζελική στρατιωτική ηγεσία
είχε ήδη δοκιμαστεί και νικηθεί από την τακτική του Κεμάλ το 1919-1920. Δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι θα
κατάφερνε να νικήσει τον Κεμάλ εάν συνέχιζε να διοικεί τον ελληνικό στρατό μετά
το Νοέμβριο του 1920.
Σωματάρχες της εξόρμησης του 1921 |
Δεύτερον, η
στρατιωτική εμπειρία των Βαλκανικών Πολέμων ήταν πολύ πιο χρήσιμη και σχετική
από ό,τι η εμπειρία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο λόγος για αυτό είναι ότι η φύση του πολέμου
στη Μικρά Ασία ήταν πολύ πιο κοντά στα χαρακτηριστικά των Βαλκανικών Πολέμων
από ό,τι σε εκείνα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αντίθεση με τον
Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρά Ασία ο εχθρός δεν καλυπτόταν πίσω από
χαρακώματα και συρματοπλέγματα και οι μάχες δεν είχαν τον χαρακτήρα μονομαχίας
βαρέως πυροβολικού πάνω από σταθερά οχυρωμένες θέσεις. Αντίθετα, η Μικρά Ασία απαιτούσε γρήγορες
μετακινήσεις στρατού, κυκλωτικές κινήσεις και μάχες σε ακάλυπτα πεδία με ένα
διαρκώς κινούμενο εχθρό ο οποίος στην ανάγκη υποχωρούσε σε νέες, πιο μακρινές
τοποθεσίες. Όλα αυτά ήταν πολύ πιο κοντά
στις εκστρατείες και μάχες που έδωσε ο ελληνικός στρατός κατά τη διάρκεια των
Βαλκανικών Πολέμων, παρά στα χαρακώματα και τα βαριά πυροβόλα οχυρών του Πρώτου
Παγκοσμίου Πολέμου.
Συνεπώς, η εμπειρία
που στα αλήθεια χρειάζονταν οι Έλληνες αξιωματικοί στην Μικρά Ασία ήταν η
εμπειρία των Βαλκανικών Πολέμων.
Αντίθετα με τις θεωρίες του "κατηγορητήριου", το να έχει ένας
αξιωματικός αυτήν την εμπειρία ήταν πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα για την
συμμετοχή του στον πόλεμο της Μικρά Ασίας.
Οπότε, ακόμα και εάν υποτεθεί ότι οι βασιλόφρονες αξιωματικοί πράγματι
είχαν διαφορετική πολεμική εμπειρία από ό,τι ο Πάγκαλος, ο Κονδύλης και οι
φίλοι τους, αυτό δεν αποτελεί "αιτία" της ελληνικής ήττας.
Τρίτον, οι αλλαγές των αξιωματικών μετά το Νοέμβριο του 1920 δεν ήταν σαρωτικές. Πράγματι αποκαταστάθηκαν αξιωματικοί που είχαν διωχθεί από το αυταρχικό βενιζελικό καθεστώς την περίοδο 1917-1920. Όμως, οι αξιωματικοί του στρατού παρέμειναν κατά πλειοψηφία βενιζελικοί. Αυτό
το παραδέχονται, αντιφάσκοντας με τον εαυτό τους, ακόμα και οι οπαδοί
του "κατηγορητηρίου" όταν προσπαθούν να οικειοποιηθούν τις μεγάλες μάχες
του 1921 στην Μικρά Ασία. Τελικά, οι μαχητές του Σαγγάριου το 1921 ήταν βενιζελικοί "ήρωες" ή βασιλόφρονες "χωρίς κατάλληλη πολεμική εμπειρία"; Αυτό είναι ένα ερώτημα που οι οπαδοί του "κατηγορητηρίου" αποφεύγουν πάντα να απαντήσουν.
Η
πραγματικότητα είναι ότι, μετά τις εκλογές του 1920, απομακρύνθηκαν από
τον ελληνικό στρατό μόνο εκείνοι που χρησιμοποιούσαν τη θέση τους για
το κομματικό ή προσωπικό τους συμφέρον. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Γεώργιος Κονδύλης. Τόσο
η έως τότε διαγωγή τους, όσο και η μελλοντική καριέρα τους ως κατ'
επανάληψιν πραξικοπηματιών και δικτατόρων τις δεκαετίες του 1920 και
1930 δικαιώνει απόλυτα την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να τους
απομακρύνει από την ενεργό υπηρεσία μετά το Νοέμβριο του 1920.
Το σημείο που ίσως δείχνει καλύτερα το πόσο
αβάσιμο ήταν το "κατηγορητήριο", αλλά και την τραγικότητα της
εκτέλεσης των Έξι, είναι ότι ένας από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας
που παρουσίασαν οι πραξικοπηματίες ήταν ο στρατηγός Αναστάσιος Παπούλας. Πρόκειται για αυτόν που οι αντι-βενιζελικές
κυβερνήσεις είχαν διορίσει Αρχηγό του στρατού στη Μικρά Ασία από το 1920 μέχρι
λίγους μήνες πριν την Καταστροφή του 1922.
Πρόκειται επίσης για αυτόν που επρόκειτο να υπάρξει βασικός συνωμότης
στο πραξικόπημα του Βενιζέλου και του Πλαστήρα το 1935.
σχετικά με την αντικατάσταση των βενιζελικων αξιωματικων, θα ηθελα να αναφερω οτι, οι βενιζελικοι αξιωματικοι οι οποιοι αυτομολυσαν στην Κωνσταντινουπολη (πολυ πατριωτικη και ηρωικη πραξη!!!) ήταν αρκετοι περισσοτεροι αριθμητικώς απο εκεινους τους οποιους αντικατεστησαν οι αντιβενιζελικη μετα τις εκλογες της 1 νοεμβριου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το γεγονός οτι ο Βενιζέλος της "Βουλής των Λαζάρων" επέμενε για εκλογές κάτι λέει...Πάντως ακόμη και οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν τον ήθελαν.Μπορεί να ήταν και πράκτορας των εγγλέζων εβραιομασόνων,ποιος ξέρει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης στα σχολεία δεν διδάσκουν την ελληνική ιστορία με την έννοια που την αντιλαμβάνεται ο κάθε λογικός άνθρωπος αλλά κάνουν πλύση εγκεφάλου με κάθε δυνατό τρόπο για να χαθεί απο τις νέες γενιές κάθε ίχνος πατριωτισμού.
Η επίσημη ερμηνεία της ελληνικής ιστορίας είναι γεμάτη βενιζελικούς μύθους, όπως ότι η εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 20 έγινε με σύνθημα την αποστράτευση και την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό. Σκοπός ενός τέτοιου μύθου προφανώς ήταν να επιρρίψει τις ευθύνες της ήττας στις μετανοεμβριανές κυβερνήσεις με το σκεπτικό ότι, αφού άλλα πίστευαν και υποσχέθηκαν και άλλα έπραξαν, άρα καλά να πάθουν και εκτελέστηκαν οι έξι στο Γουδί. Δηλαδή, ας πρόσεχαν. Η διεργασία αυτή αποδεικνύει την σιωπηλή αναγνώριση και ομολογία εκ μέρους των ίδιων των βενιζελικών πως το κατηγορητήριο της δίκης των οκτώ ήταν μια μπούρδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως δεν το διατύπωσα εντελώς όπως θα ήθελα. Σκοπός του μύθου ήταν, ομολογώντας σιωπηρά το αστήρικτο του κατηγορητήριου, να επιρρίψει τις ευθύνες των εκτελέσεων στους ίδιους τους δολοφονημένους, με το σκεπτικό ότι, ας φρόντιζαν να πραγματοποιήσουν όσα δήθεν υποσχέθηκαν. Βενιζελικός κυνισμός.
ΔιαγραφήΒΟΘΗΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ Α. ΛΙΑΚΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=Bz2oQLgYedE
Ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης, στο συμπλήρωμα της "Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους" του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, αναφέρει ότι η διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων ενάντια στην επιστροφή του Κωνσταντίνου, μετά τις εκλογές του 1920, ήταν έργο των Γάλλων και του Ελευθερίου Βενιζέλου. Αυτό γράφεται το 1930, εν μέσω βενιζελικής "Χρυσής Τετραετίας", και, εξ όσων γνωρίζω, δεν διαψεύδεται. Ας σημειωθεί, επίσης, ότι ο Καρολίδης, μολονότι αντιβενιζελικός ως το 1922 (και υποστάς και διώξεις την περίοδο 1917-20), το 1923 πρωτοστατεί σε συλλαλητήριο υπέρ της επανόδου του Βενιζέλου στην εξουσία προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη διάλυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, μού προκαλεί απορία και το εξής: ο Βενιζέλος, με την επιμονή του να μην αναγνωριστεί το μετανοεμβριανό καθεστώς, δεν καταλάβαινε ότι αυτό σήμαινε πως η χώρα θα έμενε χωρίς δάνεια και, άρα, χωρίς πόρους για να συνεχίσει την εκστρατεία που εκείνος άρχισε; Δεν καταλάβαινε πως αυτό οδηγούσε μοιραία στην κατάρρευση του μεγαλειώδους δημιουργήματός του, της Συνθήκης των Σεβρών;
Βέβαια, μού προκαλεί απορία και το ότι κανείς ούτε από τους υποστηρικτές του την εποχή εκείνη αλλά και σήμερα δεν το ΄χει συνειδητοποιήσει αυτό - αλλά ούτε κι έχω δει ο "Φιλίστωρ" ή κανένας σχολιαστής στο παρόν ιστολόγιο να αναφέρει τίποτα...
Δηλαδή οι αντι-βενιζελικοί δε φέρουν καμία ευθύνη και ευθύνεται μονάχα η βενιζελική παράταξη? Το γεγονός ότι οι αντίπαλοι του Βενιζέλου έφεραν στην Ελλάδα το Βασιλιά Κων/νο μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 παρά το ότι οι ίδιοι γνώριζαν ότι θα είχε ως συνέπεια τη διπλωματική απομόνωση της Ελλάδας από τις νικήτριες δυνάμεις της Αντάντ δεν ήταν εγκληματική ενέργεια? Μην ξεχνάτε άλλωστε και την πολιτική ευμενούς ουδετερότητας του Κωνσταντίνου στον Α' ΠΠ όταν παρέδωσε το οχυρό Ρούπελ και την Καβάλα στους Γερμανούς αμαχητί. Τουλάχιστον με τον Βενιζέλο στο τιμόνι η Ελλάδα υπερδιπλασιάστηκε μέσα σε 22 χρόνια ύστερα από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 χάρη στις μεταρρυθμίσεις που έκανε. Και αυτό ιστορικά οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Βασιλιάς Κων/νος ήρθε μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 αφού πρώτα τον είχαν διώξει με ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΌ τρόπο τον Ιούνιο του 1917 οι σύμμαχοι μετά και τον ναυτικό αποκλεισμό της χώρας που είχε σαν συνέπεια την λιμοκτονία του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό δεν ήταν δεν ήταν εγκληματική ενέργεια; Επίσης, αναφέρετε ότι "παρέδωσε το οχυρό Ρούπελ και την Καβάλα στους Γερμανούς αμαχητί.". Ο Βενιζέλος δεν έλεγε το ίδιο για την Καβάλα; Να την παραχωρήσει στους Βουλγαρους; Επίσης, βάσει του άρθρου 99 του Συντάγματος όπου αναφέρεται ότι «Άνευ νόμου στρατός ξένος δεν είναι δεκτός εις την ελληνικήν υπηρεσία, ουδέ δύναται να διαμένη εις το Κράτος ή να διέλθη δι’αυτου», πώς επέτρεψε ο κ. Βενιζέλος να γίνει κατάληψη του Μούδρου από τον ανταντικό στόλο και πώς αποφάσισε να έρθουν τα στρατεύματα της Αντάντ στην Μακεδονία το 1915 χωρίς την έγκριση της Βουλής; Δεν ήταν αντισυνταγματική αυτή η πράξη; Έτσι στην ουσία έσπασε την ουδετερότητα ο Βενιζέλος και ανάγκασε και την εισβολή των Βουλγάρων στο Ρούπελ. Η Ελλάς, από την στιγμή που άφησε έναν στρατό να εισέλθει στο έδαφος της, δεν μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο παρά να αφήσει και τον άλλο στρατό.
ΔιαγραφήΤέλος, όσον αφορά την ουδετερότητα της Ελλάδος, δεν ισχύει. Αυτό είναι μια προπαγάνδα των Βενιζελικών. Η κυβέρνηση Γούναρη που διαδέχθηκε τον κ. Βενιζέλο έκανε 3 φορές πρόταση για να βγούμε στον πόλεμο αλλά αρνήθηκε η Αντάντ. Γιατί; Επίσης πρόταση (4η) έκανε και ο Υπηρεσιακός πρωθυπουργός κ. Ζαΐμης αλλά πάλι απορρίφθηκε. Για άλλη μια φορά (5η) ο Καλογερόπουλος πρότεινε την έξοδο στον πόλεμο αλλά πάλι η Αντάντ αρνήθηκε. Γιατί; Μήπως γιατί αυτές οι κυβερνήσεις ζητάγανε ανταλλάγματα ενώ ο Βενιζέλος έλεγε να μπούμε με λευκή επιταγή.....!!!! Εσείς ποιον θα προτιμάγατε;
Άλλο ένα γελοίο και εμμονικό σχόλιο βενιζελομανούς, που δεν μπήκε να κάνει διάλογο αλλά να αφαιρέσει το δικαίωμα να κρίνουμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Μιλάω για το αμέσως προηγούμενο σχόλιο, ο συντάκτης του οποίου δεν είναι απλά "βενιζελικός" αλλά δογματικός οπαδός ενός στρεβλού αφηγήματος. Ο συντάκτης του άρθρου και οι υπόλοιποι σχολιαστές διατύπωσαν κριτική σε ορισμένες πτυχές της πολιτείας και του έργου του Βενιζέλου. Εσύ, μέσα στην άθλια πόρωσή σου, θες να μην διατυπώνεται καμία κριτική ή αμφισβήτηση επειδή διπλασίασε την Ελλάδα κλπ. Καλό θα ήταν - αν δεν ζητήσεις συγγνώμη για την προπέτειά σου - να διαγραφεί το σχόλιό σου γιατί αμφισβητεί το δημοκρατικό δικαίωμα όλων των άλλων στην κριτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι ο Βενιζέλος υπερδιπλασιασε την Ελλάδα δεν μετράει; Και μόνον αυτό φτάνει για να αποδείξει το μεγάλο πολιτικό ανάστημα αυτού του ανδρός
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για ποιο λόγο λέτε΄ότι ο Βενιζέλος διπλασίασε την Ελλάδα και όχι ο Ανώτατος Άρχοντας που ήταν ο Βασιλεύς;
ΔιαγραφήΠρόσφατα σε άρθρο του ο κρανιδιώτης επέμενε για πολλοστή φορά πως καλώς εκτελέστηκαν οι Έξι και πως χάρις σε αυτή την πράξη φτάσαμε στο έπος του '40 !!!! Όταν δήθεν δεξιοί πολιτικοί ( πρώην πασόκος βέβαια όπως και ο Τζήμερος) έχουν εν έτει 2023 τέτοιες ανεκδιήγητες απόψεις, πως περιμένουμε κάτι καλύτερο από σχολιαστές και συστημικούς "ιστορικούς"...
ΑπάντησηΔιαγραφή