Το μνημείο των "Εξι" (άρθρο του Γεωργίου Βλάχου, Καθημερινή" 18/11/1934) και μια ανακοίνωση για το καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο στην μνήμη τους
Ο χώρος - μνημείο όπου δολοφονήθηκαν οι "έξι" όπως είναι σήμερα |
Θέλομεν να υπάρξη τρόπος, ούτως ώστε εις την μετόπην της εκκλησίας αυτής, εκεί υπό τον Σταυρόν, να γραφή εις ολίγας λέξεις η ιστορία των: Πώς προσεπάθησαν, εντολή του Λαού, να φέρουν εις πέρας μίαν τραγικήν εκστρατείαν, πώς η εκστρατεία αυτή, εν τη συλλήψει της ατυχής, κατέστη - έργω των συλλαβόντων αυτήν - δυσχερεστέρα και πώς, όταν η εκστρατεία απέτυχεν, αυτοί οι οποίοι ήσαν οι αίτιοι της αποτυχίας, ράδιουργούντες εις τα μετόπισθεν και εις το μέτωπον φεύγοντες, συνηλθον εις Επαναστατικόν Δικαστήριον - σύλλογον υποκριτών αιμοβόρων - το οποίον είχε λάβει την απόφασιν του θανάτου των πριν δικάση.
Θέλομεν εκεί, όπου έπεσε διάτρητος από σφαίρας Ελληνικάς ο Δημήτριος Γούναρης, ο χρηστότερος, αγαθώτερος, ο περισσότερον πατριώτης και σοφώτερος Έλλην πολιτικός, εκεί όπου εσκορπίσθη γηράσας εν τη υπηρεσία του Έθνους ο νους του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, εκεί όπου εσωριάσθη νέος, πλήρης νου, ευφυίας και σφρίγους ο Νικόλαος Στράτος, εκεί όπου έπεσαν ο
ευγενέστατος των Ελλήνων Γεώργιος Μπαλτατζής και ο τιμιώτατος πατριώτης Νικόλαος Θεοτόκης νεκροί, τους οποίους συνώδευσεν όρθιος, ευθυτενής και γενναίος ο Αρχιστράτηγος Χατζηανέστης, να κτισθή από πολύτιμα μάρμαρα ναϊσκος, μικρός, δια να ημπορούν να γονυπετούν και μεταμελούνται οι απομένοντες αντιπρόσωποι της σημερινής κατηραμένης γενεάς των Ελλήνων, δια να ενθυμούνται μεθαύριον οι επιγενόμενοι. Θέλομεν να είναι κτήμα όλων των Ελλήνων η εκκλησία. Κτήμα της ευλάβειας των μεν, ελεύθερος να ανοίξη την θύραν της μετανοίας των άλλων. Να είναι και να μείνη μόνος εκεί ο συγγενής των Νεκρών και ο Δολοφόνος των. Διότι αυτός ο τελευταίος θα το ζητήση. Θα έλθη ημέρα, κατά την οποίαν αργά, με του ηλίου την δύσιν, θα περάση τον δρόμον των κυπαρισσίων ο Δολοφόνος, δια να ζητήση από τον Θεόν και τας Σκιάς των συγγνώμην δια το απαίσιον, το τρομακτικόν, το ανήκουστον έγκλημα του.»
Δημήτριος Γούναρης, Γεώργιος Μπαλτατζής |
Ο χώρος, όπου εξετελέσθησαν οι Έξι, εις το Γουδί, διεμορφώθη λίγο-πολύ όπως τον εφαντάσθη ο Γεώργιος Βλάχος. Ωργανώθη λαϊκός έρανος και με πρωτοβουλίαν του Δημητρίου Μαξίμου, στενού συνεργάτου του Γούναρη, ανηγέρθη ο βυζαντινής τεχνοτροπίας ναΐσκος της Αναστάσεως. Εις τα έξι σημεία, όπου εστάθησαν οι κατάδικοι απέναντι από το εκτελεστικόν απόσπασμα και όπου έπεσαν νεκροί κάτω από τας σφαίρας, εφυτεύθησαν ισάριθμα κυπαρίσσια. Ο χώρος είναι, σήμερον, ένα ήσυχον αλσύλιον, εις μίαν περιοχήν που, εις το μεταξύ, εξειλίχθη εις πυκνοκατωκημένον προάστιον της πρωτευούσης. Όλα είναι ήμερα και γαλήνια εις εκείνο το μέρος. Η Σκιά των, όμως, εξηκολούθησε να βαραίνη τον δημόσιον βίον της χώρας μας επί πολλά έτη μετά την τραγικήν εκείνην 15ην Νοεμβρίου 1922.
«Οι πολιτικοί ηγέται δεν φυγομαχούν, αλλά λογοδοτούν προ της αδεκάστου ιστορίας της Πατρίδος"
Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, φυλακές Αβέρωφ, όταν φίλοι του ήρθαν για να τον φυγαδεύσουν
Ανακοίνωση
Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013, πρώτη Κυριακή μετά την αποφράδα επέτειο της εκτέλεσης, θα τελεσθεί το ετήσιο μνημόσυνο των Έξι στον ιερό Ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που βρίσκεται παραπλεύρως του τόπου της εκτέλεσης. Μετά την θεία λειτουργία θα ψαλεί Τρισάγιο στον τόπο της εκτέλεσης.
Ο ναός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και το μνημείο των πεσόντων (τόπος της εκτέλεσης) βρίσκονται στον Χολαργό, στην οδό Αναστάσεως.
Πρώτη δημοσίευση: http://naxios.blogspot.gr/
Πρώτη δημοσίευση: http://naxios.blogspot.gr/