Vincent Delecroix, Ο ήρωας μου ο Αχιλλέας, Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2013, σσ.143



γράφει ο Μιχαήλ Γαβριήλ Δημητριάδης

Με το έργο αυτό ο Vincent Delecroix δεν επιθυμεί να προσθέσει το όνομά του σε ένα μακρύ κατάλογο λογοτεχνών που εμπνεύστηκαν από τον Αχιλλέα. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να ανιχνεύσει τα πολλά πρόσωπα που αποδόθηκαν στον ήρωα του Ομήρου κατά τη διάρκεια των είκοσι οκτώ αιώνων της ύπαρξής του. Το φιλοσοφικό αυτό δοκίμιο συγκαταλέγεται στα βιβλία τα οποία αξιώνουν από τον αναγνώστη μια ενστικτώδη και συνειρμική ανάγνωση, με αποτέλεσμα η οποιαδήποτε λογική προσέγγιση να τα απογυμνώνει από τη λογοτεχνική τους συγκίνηση. Ο Αχιλλέας είναι το alter ego του συγγραφέα, είναι ένας ήρωας που δοξάστηκε από την τέχνη όλων των εποχών και αγαπήθηκε για τη γνησιότητα και την ακλόνητη απόφασή του να μην αφήσει το πεπρωμένο να αλλάξει τις επιλογές του. 

Ο ήρωας αυτός, καθώς περνά αλώβητος, και μόνος μέσα από τους αιώνες, συμβολίζει την επιθυμία του ανθρώπου να επιλέξει το τραχύ μονοπάτι και προβάλλει την τραγικότητα όσων τελικά πορεύονται στη ζωή χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στον κώδικα των αξιών τους. Όλοι τελικά λυγίζουμε κάτω από το βάρος του Αχιλλέα - τον έχουμε ως πρότυπο και κριτή, ως μέτρο σύγκρισης και σημείο αναφοράς. Διαβάζοντας το βιβλίο, ο αναγνώστης θα εισδύσει στα μύχια του εαυτού του, θα αναρωτηθεί, θα προβληματιστεί, θα αναθεωρήσει κάποια από τα δεδομένα του και τελικά θα καθαρθεί, γιατί ο Αχιλλέας είναι ήρωας του φωτός. Θα ανακαλύψει επίσης διαφορετικές συγκινήσεις, καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο βαθιά προσωπικό. 

Ο συγγραφέας μας παρουσιάζει με απρόσμενη οικειότητα με τον βασιλιά των Μυρμιδόνων, καθώς διακρίνει όλες τις κρυφές πτυχές της προσωπικότητάς του. Πέρα από την οργή του ήρωα, πέρα από τη μήνι του για τον Αγαμέμνονα, πέρα από τον πρώτο πολεμιστή της Τροίας, διακρίνει επίσης το παιδί το οποίο, μεταμφιεσμένο σε γυναίκα, κρυβόταν ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη και το οποίο τελικά δεν ξέφυγε από τη θνητή του φύση. Διακρίνει τον ήρωα που πέθανε από το βέλος του Πάρι, το οποίο βρήκε το μοναδικό τρωτό σημείο του, τη φτέρνα. Η πανανθρώπινη αγωνία της θνητότητας και η προσπάθεια του ανθρώπου για υστεροφημία διατρέχει όλο το βιβλίο. Ο Delecroix κάνει μια εκ βαθέων εξομολόγηση, την οποία μόνο ένας ήρωας με το διαμέτρημα του Αχιλλέα μπορεί να αναδείξει.

Σχόλια

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας