Περιμένω τη γραπτή συγγνώμη της κ. Ρεπούση! (άρθρο-απάντηση του Κωνσταντίνου Φωτιάδη για την ένδοξη Ελληνική Ιστορία κατά τα πέτρινα χρόνια της Οθωμανοκρατίας)
Στο άρθρο αυτό θα της απαντήσω, όχι για ένα Ζάλογγο, αλλά για πολλά που υπάρχουν στην ένδοξη ιστορία μας τα πέτρινα χρόνια της οθωμανοκρατίας. Μόνο στον Πόντο, με βάση τις έγκυρες πηγές που διαθέτουμε έως σήμερα, έχουμε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις ανάλογων ηρωικών πράξεων.
Η εμφανισιακά συμπαθής συνάδελφος κ. Μαρία Ρεπούση ξαναχτύπησε, αδιαφορώντας για το τραυματικό κλίμα που δημιουργεί στη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού με τις αληθινά ανιστόρητες τοποθετήσεις της. Μου θυμίζει τον αρχαίο Αλκιβιάδη. Στο αντίστοιχο Κολωνάκι της κλασικής Αθήνας κάθε απόγευμα βγαίνανε βόλτα οι καθώς πρέπει κυρίες και συζητούσαν τα γυναικεία θέματα της επικαιρότητας.
ΜΕΣΑ σε αυτά ήταν και ο σκύλος του Αλκιβιάδη με την πανέμορφη ουρά του. Εγωπαθής ο Αλκιβιάδης, χαιρόταν με τις γυναικείες συντροφιές και τα χαϊδέματα της ουράς του σκύλου του. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και οι γυναίκες χόρτασαν τα παιχνιδίσματα και τις αγάπες της ουράς. Ο Αλκιβιάδης δεν ήταν πια στην κοσμική επικαιρότητα. Για να την ξαναποκτήσει, έκοψε την πανέμορφη ουρά του σκύλου -αυτός ήταν ο σοβαρός λόγος της επικοινωνίας- και ξανάρχισε τις βόλτες του. Τα αρνητικά σχόλια και οι κριτικές δεν τον ενδιέφεραν. Ο Αλκιβιάδης συνειδητά επεδίωκε να είναι καθημερινά στην επικαιρότητα. Ειλικρινά, η κ. Ρεπούση μου θυμίζει τον Αλκιβιάδη. Επιδιώκει να είναι καθημερινά στην επικαιρότητα, αδιαφορώντας για την ψυχική ταραχή που προκαλούν οι δήθεν ιστορικές τοποθετήσεις της. Τι το ήθελε το Ζάλογγο ντάλα καλοκαίρι; Η 25η Μαρτίου είναι πολύ μακριά για να ανεβάσει την επιστημονική πίεση μας. Αλήθεια, είναι ιστορικός μύθος το Ζάλογγο και η Αραπίτσα της Νάουσας;
ΠΕΡΙΜΕΝΩ τις απαντήσεις των καθ' ύλην αρμόδιων ιστορικών, της ελλαδικής ιστορίας γιατί η κ. Ρεπούση καλά θα κάνει να ασχοληθεί πλέον με τις βασικές της σπουδές που ήταν τα μαθήματα της Γαλλικής Φιλολογίας. Εγώ στο άρθρο αυτό θα της απαντήσω, όχι για ένα Ζάλογγο, αλλά για πολλά που υπάρχουν στην ένδοξη ιστορία μας τα πέτρινα χρόνια της Οθωμανοκρατίας. Ως γυναίκα, και μάλιστα φεμινίστρια, θα έπρεπε να είναι υπερήφανη και να προβάλλει ερευνώντας το ηρωικό κεφάλαιο της θυσίας των γυναικών, που προτιμούν τον λυτρωτικό θάνατο από την ταπείνωση. Μόνο στον Πόντο, με βάση τις έγκυρες πηγές που διαθέτουμε έως σήμερα, έχουμε τουλάχιστον τέσσερις περίπτώσεις ανάλογων ηρωικών πράξεων.
ΣΤΕΚΟΜΑΙ με σεβασμό στη θυσία των γυναικών της Κουνάκας του Πόντου και των γειτονικών χωριών της Ματσούκας, οι οποίες όταν είδαν ότι δεν υπήρχε άλλη ελπίδα σωτηρίας εξερχόμενες από το σπήλαιο Αγροτσάλ της Κουνάκας, έπεσαν στα νερά του ποταμού της Γέφυρας και πνίγηκαν.
ΣΗΜΕΡΑ τα εγγόνια των κατοίκων της περιοχής, που ζουν σε χωριά της Κοζάνης και της Καβάλας, θυμούνται τη θυσία των άγαμων γυναικών, που δεν πρόφτασαν να τεκνοποιήσουν, και η αδυναμία αυτή είναι μία άλλη μορφή γενοκτονίας, αλλά και των μανάδων και γιαγιάδων τους γιατί η μνήμη είναι δύναμη. Αυτή μας κρατά ενωμένους με το ηρωικό ιστορικό μας παρελθόν. Υπάρχει όμως και το ιστορικό τραγούδι του Γεώργιου Αμαραντίδη, με τον τίτλο «Αγροτσάλ», που αναφέρεται στο συγκεκριμένο μαρτυρικό γεγονός. Η επίσημη πηγή του εγγράφου, σταλμένη από την ελληνική πρεσβεία της Αγίας Πετρούπολης, υπάρχει στο Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, στην Αθήνα, και είναι στη διάθεση κάθε ερευνητή. Καταθέτω στο τέλος του άρθρου τον ειδικό φάκελο.
ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ έγγραφο υπάρχει επίσης και στο δίτομο έργο που έχει εκδώσει η εφημερίδα Real news με τον τίτλο «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου». Από το έγγραφο αυτό δανείζομαι ένα απόσπασμα που περιγράφει το γενοκτονικό κλίμα που επικρατούσε στην περιοχή του ανατολικού Πόντου: «Την 15ην Απριλίου οι κάτοικοι των 16 χωρίων της περιοχής Βαζελώνος περιφερείας Τραπεζούντας άπαντες Έλληνες λαβόντες διαταγήν των τουρκικών στρατιωτικών αρχών να φύγωσιν εις το εσωτερικόν της Αργυρουπόλεως και φοβηθέντες μη έμελλον καθ' οδόν να σφαγώσιν, καθ' ον τρόπον είδον σφαγέντας τους Αρμενίους, εγκατέλειπαν τας κατοικίας των και εισήλθαν εις τα δάση, ελπίζοντες να σωθώσι εκ ταχείας τινός προελάσεως του ρωσικού στρατού. Εκ τούτων, εις 6.000 ανερχομένων, 650 κατέφυγον εις την μονήν Βαζελώνος, εις ην προϋπήρχον και άλλοι 1.500 εκ Τραπεζούντας πρόσφυγες, 1.200 εισήλθον εις εν μέγα σπήλαιον του χωρίου Κουνάκα και οι λοιποί διεσκορπίσθησαν εις τα ανά δάση σπήλαια και τας διαφόρους κρύπτας. Έπεσαιι αι οικίαι των χωρίων τούτων ελεηλατήθησαν και αι περιουσίαι διηρπάγησαν υπό του τουρκικού στρατού. Οι εν τω σπηλαίω της Κουνάκας κρυβέντες αναγκασθέντες εκ της πείνης, μετά συνθηκολόγησιν, παρεδόθησαν.
ΕΚ ΤΟΥΤΩΝ 26 γυναίκες και νεανίδες ίνα αποφύγωσιν την ατίμωσιν έρριψαν εαυτάς εις τίνα ποταμόν κείμενον παρά το χωρίον Γέφυρα και παρά τας προσπαθείας των άλλων, προς σωτηρίαν των, επνίγησαν». (Α.Υ.Ε., Κ.Υ., 1917, Β' [35,38,45,59] Εκθεσις περί της θέσεως του ελληνισμού της Τραπεζούντας και της περιφερείας αυτής κατά τους τελευταίους μήνας της Τουρκοκρατίας υπό αρχμανδρίτου Παναρέτου Βαζελιώτου, Πετρούπολη [28.8.1916]).
ΠΕΡΙΜΕΝΩ τη γραπτή συγγνώμη της κ. Ρεπούση. Ένας αληθινός ιστορικός αυτό θα έκανε για να λυτρώσει την ψυχή του και να λυτρωθεί από τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς των θυμάτων.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ
Καθηγητής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, συγγραφέας του βιβλίου «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου»
Από την εφημερίδα «Realnews» Κυριακή 2 Ιουνίου 2013
Αγαπητέ κύριε Καθηγητά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην περιμένετε καμιά συγγνώμη από ανθρώπους, που είναι ηλίου φαεινότερον, ότι εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα. Ακόμη και ένα μικρό παιδάκι γνωρίζει τα αυτονόητα. Δεν χρειάζονται επομένως ντοκουμέντα για να πειστεί κάποιος του μεγέθους της κας Ρεπούση. Και βεβαίως δεν είναι καθηγήτρια ιστορίας, αλλά φιλόλογος με σπουδές ούτε καν ελληνικής φιλολογίας, αλλά γαλλικής...άσχετα αν οι γνωστές σκοτεινές διαδρομές και η αναξιοκρατία, που επικρατούν στη χώρα μας, την έχουν τοποθετήσει σε τέτοια θέση...Και δυστυχώς όχι μόνο αυτό, αλλά και με κάποιες εκατοντάδες ψήφους- αν δεν κάνω λάθος όχι περισσότερες από 1600 τον αριθμό- την έστειλαν και στη Βουλή, προκειμένου να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον της πατρίδας μας. Αλλά αυτή η κυρία ξεχνάει, ότι όλοι στον τόπο αυτό δεν είναι ζώα, υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν και καταλαβαίνουν, ότι τέτοιες δηλώσεις εντάσσονται στο πλαίσιο μιας γενικότερης πολιτικής, που ακολουθείται από μια ομάδα ανθρώπων ενδεδυμένων με επιστημονικό μανδύα,ιδιαζόντως προβεβλημένων από τα ΜΜΕ και τους πατριδοκάπηλους, που στόχο έχουν τη λείανση της ιστορίας μας. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε αυτά τα περί συνωστισμού, τα περί ομοφυλοφιλίας των μεγάλων αγωνιστών του '21 και άλλα τέτοια αισχρά ψέμματα, γιατί ακολουθούντες τη γκαιμπελική μέθοδο της προπαγάνδας- πες πες...κάτι θα μείνει- πιστεύουν, ότι θα κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων και θα επιβάλλουν το τελικό στάδιο του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης, που με τόση συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια υπηρετούν. Προσπαθούν, αλλά μάταια, να μας πείσουν ότι στα παραμύθια δεν υπάρχουν "κακοί". Ξεχνούν, ότι και δράκοι υπάρχουν και βασιλιάδες και πριγκιποπούλες και νεράϊδες και μάγισσες...Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή είναι η ιστορία κάθε λαού, αυτή είναι και η ιστορία της Ελλάδος, που έχει γραφεί με αίμα, πόνο και θυσίες από τα αρχαία χρόνια μέχρι τα τωρινά. Μην περιμένετε λοιπόν, κύριε Καθηγητά, καμιά απάντηση, γιατί είναι σαν να περιμένετε- επιτρέψτε μου την έκφραση- καλλιγραφία στης μαϊμούς τον κώλο...Εμείς πρέπει να τους απαντήσουμε μόνο με ένα τρόπο: Ας την/τους αγνοήσουμε...η αδιαφορία είναι το καλύτερο όπλο να τους "πολεμήσουμε". Όταν δεν θα υπάρχουν ευήκοα ώτα, που θα αποτανθούν; στα επαίσχυντα "συγγράμματά τους", τα οποία κανείς δεν θα διαβάζει? Πού?
Η αριστερά πάντα παρήγαγε ανθέλληνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔασκαλε,μεγαλυτερη & εντονοτερη αντιδραση απο μορφες του πνευματικου σου αναστηματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ποιούς προσπαθείτε να συννενοη θείτε κύριε Φωτιάδη;Με τους λακέδες των ξένων συμφερόντων; Χάνετε άδικα τον καιρό σας.Καλύτερα να μιλήσετε στα ντουβάρια του σπιτιού σας.Άλλωστε,με όλο το σεβασμό,απο τότε που βγήκε το συγνώμη,χάθηκε το φιλότιμο
ΑπάντησηΔιαγραφήκ. Φωτιάδη, μια και είσαστε εκπαιδευτικός θα πρέπει να δίνετε το παράδειγμα στους μαθητές σας, να αναζητούν τις πλέον πρωτότυπες πηγές πριν εκφράσουν γνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι λοιπόν, θα είναι καλό να βρείτε τι έχει πει η κ. Ρεπούση, και όχι τι της αποδίδεται ότι είπε.
Αν το ψάξετε θα δείτε οτι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρείτε κάπου να έχει αμφισβητήσει το Ζάλογγο ή την γενοκτονία του Πόντου. Πολύ απλά γιατί δεν έχει πει κάτι τέτοιο.
Οπότε δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να σας ζητήσει συγνώμη από τον οποιονδήποτε για κάτι που δεν είπε.
Επί πλέον, η ιδιότητάς σας σαν ιστορικού προφανώς συνεπάγεται ορισμένες ιστορικές γνώσεις, το ίδιο όμως συνεπάγεται για κάθε ένα που έχει αυτή την ιδιότητα, οπότε ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η κ. Ρεπούση είχε πει ότι της αποδίδεται, (που δεν το έχει πει) σαν ιστορικός οφείλεται να αναγνωρίσετε την ακαδημαϊκή της ιδιότητα και γνώση σαν ανάλογη με την δική σας, τουλάχιστον μια και είναι πανεπιστημιακή καθηγήτρια στον τομέα της ιστορίας, οπότε η διαφωνία σας (αν υφίσταται, μια και δεν ξέρουμε τις απόψεις της στο θέμα)αποτελεί μια διαφωνία ανθρώπων που κατά τεκμήριον έχουν γνώση του αντικειμένου που αναφέρονται και πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον σεβασμό που αρμόζει σε δύο απόψεις επιστημόνων που τίθενται σε αντιπαράθεση.Δεν ξέρω αν σε αυτό το επίπεδο αντιπαράθεσης αρμόζουν αναμονές συγνώμης.
καλως τον δικηγορο της Ρεπουση! Δεν χρειαζεται να ερευνησουμε αν αρνειται η οχι η "κυρια" Ρεπουση, την Γενοκτονια των Ποντιων! Μας αρκει το οτι σηκωθηκε κι εφυγε απο την αιθουσα της Βουλης, οταν τηρηθηκε ενος λεπτου σιγη...
ΑπάντησηΔιαγραφή