Αθανάσιος Αγνίδης: μια σύντομη βιογραφία (1889-1984)

Αθανάσιος Αγνίδης

Ο Αθανάσιος Αγνίδης γεννήθηκε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας το 1889 και προερχόταν από εύπορη οικογένεια γαιοκτημόνων. Έκανε λαμπρές σπουδές φοιτώντας στην Μεγάλη του Γένους Σχολή, στο Γαλλικό κολλέγιο "St Joseph", στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και στο πανεπιστήμιο των Παρισίων. Εξειδικεύτηκε στα νομικά στην Σορβόννη. Λόγω των σπουδών του και της ευρυμάθειας του συνδέθηκε με την Κοινωνία των Εθνών της οποίας υπήρξε διακεκριμμένος εμπειρογνώμων και από τους στενότερους συνεργάτες του γενικού γραμματέα του οργανισμού Eric Drummond. Από την θέση αυτή ο Αγνίδης προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου. Βοήθησε αποφασιστικά στην Διεθνή οικονομική αρωγή για την αποκατάσταση των προσφύγων, ενώ άλλη μεγάλη του υπηρεσία ήταν οι ενέργειες του για την ακύρωση του πρωτοκόλλου Πολίτη-Calfoff που υπεγράφει τον Σεπτέμβριο του 1924 και προς στιγμήν αποτέλεσε απειλή για την Ελληνική κυριαρχία στην Μακεδονία.

Το 1936, στα πλαίσια της Κ. τ. Ε. ο Αγνίδης οργάνωσε την συνδιάσκεψη του Montreux που επανεξέτασε το Διεθνές καθεστώς των Στενών των Δαρδανελλίων, το ίδιο έτος διοργάνωσε την Συνδιάσκεψη του Lyons με θέμα την καταδίκη της πειρατείας στο Αιγαίο, θέμα που στρεφόταν εμμέσως κατά της Ιταλίας του Μουσσολίνι. Κατά την διάρκεια του πολέμου, το 1942, διορίστηκε από την εξόριστη κυβέρνηση Τσουδερού στο Κάιρο, μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών και λίγο αργότερα στην κρίσιμη θέση του Έλληνα πρεσβευτή στο Λονδίνο. Ο Αθανάσιος Αγνίδης ορίστηκε επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ και επέδωσε τον Δεκέμβριο του 1946 στον ΓΓ Lie Trygve επιστολή καταγγελία εναντίον της υποστήριξης (άσυλο και εκπείδευση) των Γιουγκοσλάβων , Αλβανών και Βουλγάρων στους Έλληνες Κομμουνιστές αντάρτες. Το 1947 ορίστηκε μέλος του φροντιστηρίου του Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, ενώ επί 17 συναπτά έτη διετέλσε πρόεδρος δύο επιτροπών του Ο. Η. Ε. Απεβίωσε το 1984.

Ο Αγνίδης ήταν υπέρ της μυστικής διπλωματίας και υπέρ του πραγματισμού και του ρεαλισμού στον χειρισμό θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Κατά την διάρκεια του β΄παγκοσμίου πολέμου στις επαφές του με Βρετανούς επισήμους, προσπάθησε να ανακινήσει το Κυπριακό. Γενικώς η θέση στο Κυπριακό ήταν ότι η Ελληνική πλευρά όφειλε να περιμένει, να μην προσβάλλει το Βρετανικό γόητρο, ενώ θα όφειλε να διαφυλάξει την ελληνοτουρκική φιλία Βενιζέλου-Ατατούρκ ως κόρην οφθαλμού. Επίσης υποστήριζε πως η Ελλάδα όφειλε να ανακινήσει το θέμα όταν θα κυβερνούσε την Αγγλία το Εργατικό κόμμα και όχι το συντηρητικό που ποτέ δεν θα αποδεχόταν μείωση των Βρετανικών αποικιών.  

Πηγή

Μαρκεζίνης, Σπύρος, Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος (1828 – 1964)