Ιωάννης Δ. Παπαδιαμαντόπουλος

Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Δημητρίου Παπαδιαμαντόπουλου, του γνωστού "Στρατόλαου", ονομασία που έλαβε λόγω του ρόλου του στην

Από επιστολικό δελτάριο της εποχής

έξωση του βασιλιά Όθωνα. Ο πατέρας του είχε αναπτύξει στενή σχέση με τα ανάκτορα, γεγονός που συνέβαλε και στην ανέλιξη του γιού του. Παππούς του ήταν ο πλούσιος Πατρινός προύχοντας Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος. Ήδη όμως μετά το τέλος της επανάστασης τα περισσότερα μέλη των Παπαδιαμαντοπουλέων, με εξαίρεση τον Παναγιώτη, είχαν εγκαταλείψει την Πάτρα και είχαν εγκατασταθεί στην Αθήνα. Ο Ιωάννης ακολούθησε όπως και ο πατέρας του τον στρατιωτικό κλάδο επιλέγοντας την σχολή Ευελπίδων, απ'οπου αποφοίτησε το 1860. Σταδιακά κατάφερε να ανέλθει στα υψηλότερα αξιώματα και να γίνει στρατηγός. Η στενή σχέση της οικογένειάς του με τα ανάκτορα συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του πατέρα του. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ σύντομα τον κατέστησε σε έναν απο τους σημαντικότερους συμβούλους του και συνεργάτες. Αρχικά διορίστηκε υπασπιστής του και στη συνέχεια αρχηγός του στρατιωτικού και βασιλικού οίκου.

Απο τη θέση του υπασπιστή ο Παπαδιαμαντόπουλος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε διάφορες έκρυθμες καταστάσεις. Μια απο αυτές ήταν και το πολιτικό κενό που παρουσιάστηκε μετά τις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1902. Ο Γεώργιος Α΄ που υποστήριζε τον Θεοτόκη δεν ήταν πρόθυμος να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη, που είχε βγεί μεν νικητής, χωρίς όμως να καταφέρει να συγκεντρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην προσπάθεια του να αγνοήσει τον Δηλιγιάννη, αρχικά πρότεινε στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Σημαντήρα, να σχηματίσει κυβέρνηση, και μετά την άρνησή του επεξεργάστηκε σχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα εγκαθιδρούσε στρατιωτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό - ποιόν άλλο; - τον υπασπιστή του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, ο οποίος βέβαια ήταν πρόθυμος. Η κυβέρνηση που θα δημιουργείτο βέβαια θα ήταν ουσιαστικά δικτατορική αφού δεν θα βασιζόταν στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς.

Ο Δηλιγιάννης όμως έχοντας γνώση της κατάστασης κινήθηκε αστραπιαία οργανώνοντας δικό του κίνημα με περισσότερους αξιωματικούς. Μπροστά στον φόβο ενός επικείμενου κινήματος, που στόχο θα είχε τον ίδιο τον Γεώργιο, ο βασιλιάς υποχώρησε και έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Δηλιγιάννη. Η χρησιμοποίηση του Παπαδιαμαντόπουλου απο τον βασιλιά για παρασκηνιακές υποθέσεις οδήγησε τον λαό στο να τον αποκαλέσει κοροϊδευτικά "Μαμμή" ή "παρακοιμώμενο". Σχετικά με την αφοσίωση του Παπαδιαμαντόπουλου προς τον Βασιλιά αναφέρεται μια περιγραφή του αξιωματικού Αντωνίου Πάλλη στο περιοδικό "Νέοι Δρόμοι" (τεύχος 56 - 56, 1942, σελ.25), σύμφωνα με το οποίο ο Παπαδιαμαντόπουλος προκειμένου να αποτρέψει το ξέσπασμα κάποιας πυρκαϊάς στο Τατόϊ παρέμενε εκεί συνεχώς, ακόμα και όταν ο Βασιλιάς πήγαινε στην Αθήνα για κάποια εκδήλωση ή συνάντηση. Το 1903 εξέδωσε στην Αθήνα ερμηνεία «Περί της στρατιωτικής ποινικής νομοθεσίας».

Απεβίωσε στις 27 Νοεμβρίου 1909 στην Αθήνα και ο επικήδειός του εκφωνήθηκε απο τον Δημήτριο Γούναρη, υπουργό τότε στην κυβέρνηση Θεοτόκη. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη και είχε πέντε παιδιά: τον Δημήτριο (1869 - 1933), τον Ανδρέα, τον Γεώργιο, τον Κωνσταντίνο και την Αικατερίνη (1875 - 1957). Το αρχείο του Παπαδιαμαντόπουλου δωρήθηκε από τους απογόνους του στον Ε.Λ.Ι.Α.

 

Πηγή

( το φιλικό μπλογκ)

http://istorika-8emata.blogspot.com