|
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Λιντς (σε συνεργασία με επιστήμονες των πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Μιλάνου) εξέτασαν εθελοντές που, ντυμένοι με ακριβή αντίγραφα πανοπλιών του 15ου αιώνα περπατούσαν και έτρεχαν σε διαδρόμους γυμναστικής. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι οι «ιππότες δοκιμών» δαπανούσαν πολλή ενέργεια για να αντέξουν το βάρος των πανοπλιών, κάτι που τους προκαλούσε και προβλήματα στην αναπνοή.
|
Σύγχρονοι ιστορικοί ερευνητές αποδίδουν την αγγλική νίκη στο γεγονός ότι το γαλλικό βαρύ ιππικό επέλασε κατά των προετοιμασμένων και παραταγμένων σε αμυντική διάταξη Άγγλων κατά μήκος μίας μεγάλης απόστασης, εντός λασπώδους εδάφους που μείωσε κατά πολύ την ταχύτητά του, ενώ παράλληλα δεχόταν σφοδρά πυρά από τους φονικούς τοξότες του αγγλικού στρατεύματος. Όταν οι Γάλλοι ιππότες έφτασαν στις αγγλικές γραμμές, ήταν αποδεκατισμένοι και εξαντλημένοι, καθώς οι πανοπλίες τους ζύγιζαν μεταξύ 30 και 50 κιλών.
Ο 15ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση πρωτοποριακών όπλων για την εποχή, όπως το αγγλικό «μακρύ τόξο» (longbow), πολύ μεγάλης εμβέλειας, και τη βαλλιστρίδα (crossbow), υψηλής διατρητικής ικανότητας. Αντίστοιχα εξελίχθηκαν και οι πανοπλίες, οι οποίες πλέον κατασκευάζονταν από πολλαπλά τμήματα, σχεδιασμένα να καλύπτουν όλο το σώμα του πολεμιστή. Ωστόσο, αυτό σήμαινε μεγαλύτερο βάρος και δυσκινησία, κάτι που προφανώς έπαιξε μεγάλο ρόλο στα πεδία των μαχών. Στο πλαίσιο της έρευνας, οι ερευνητές εξέτασαν πόσο οξυγόνο εισέπνεαν και διοξείδιο του άνθρακα εξέπνεαν οι τέσσερις δοκιμαστές (έμπειροι χρήστες πανοπλιών, καθώς συμμετέχουν σε αναπαραστάσεις μεσαιωνικών μαχών), καταφέρνοντας να υπολογίσουν την ενέργεια που δαπανούσαν. Επίσης, αναλύθηκε η κίνηση των άκρων τους.
Κατά τον δρα Γκράχαμ Άσκιου, επικεφαλής της ομάδας, το συμπέρασμα ήταν πως «ήταν εξαιρετικά δαπανηρό από πλευράς ενέργειας το να κινηθεί κανείς φορώντας πανοπλία» - σε σημείο που υπολογίστηκε πως για τις ίδιες κινήσεις χρειάζεται διπλάσια ενέργεια με πανοπλία από την ποσότητα που χρειάζεται για να γίνουν χωρίς πανοπλία. Επίσης, οι θώρακες στήθους και πλάτης παρεμπόδιζαν την αναπνοή: ο πολεμιστής αναγκαζόταν να παίρνει μικρές, κοφτές ανάσες.
|
Τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν τον 16ο αιώνα, με την εμφάνιση της πυρίτιδας, που σήμανε τη μείωση της έκτασης των μαχών σώμα με σώμα, οπότε και ήταν λιγότερο πιθανό ένα χτύπημα να κόψει το πόδι ενός στρατιώτη: η θωράκιση στα κάτω μέρη των ποδιών μειώθηκε ή εξαφανίστηκε, αυξάνοντας έτσι την ευελιξία των ιπποτών.
Ο Τομ Ρίτσαρντσον, συντηρητής πανοπλιών του Βασιλικού Οπλοστασίου στο Λιντς σχολίασε ότι «είναι πάντα ενδιαφέρουσα η χρήση επιστημονικών μεθόδων για να απαντώνται τέτοιου είδους ερωτήματα, και επιβεβαιώνεται έτσι αυτό που πάντα πιστεύαμε- ότι η χρήση βαριών πανοπλιών περιόριζε την ευκινησία και την ταχύτητα. Αλλά κανείς ποτέ δεν φοράει κάτι στο πεδίο της μάχης αν δεν έχει τη χρησιμότητά του».
Πηγή
"καθημερινή"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).
Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.