Στις 6 Φεβρουαριου1921 έγινε στο Λονδίνο η πρώτη συνδιάσκεψη των Συμμάχων (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) στην οποία συμμετείχε η Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον τότε πρωθυπουργό Καλογερόπουλο. Την Ελληνική στρατιά της Μ. Ασίας αντιπροσώπευε ο αντ/σχης Πτολεμαίος Σαρηγιάννης ως ειδικός σύμβουλος σε στρατιωτικά θέματα που αφορούσαν το μέτωπο. Ο Σαρηγιάννης είχε κάνει λαμπρές σπουδές στο εξωτερικό, ήταν απόφοιτος της σχολής Πολέμου της Γαλλίας, εθεωρείτο άριστος επιτελικός, είχε προαχθεί επ΄ανδραγαθία στην μάχη του Σκρα το 1917, ενώ ήταν υπαρχηγός του Γενικού επιτελείου στην Μικρά Ασία επί Βενιζέλου. Γενικά είχε ιδιαίτερη σύνδεση με τον επιτελάρχη Θεόδωρο Πάγκαλο του οποίου ήταν προστατευόμενος, αλλά δεν αντικαταστάθηκε μετά την πολιτική μεταβολή του Νοεμβρίου, καθώς η Κυβέρνηση θεώρησε πως έπρεπε να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος με την προηγούμενη ανώτατη διοίκηση που τα περισσότερα μέλη της είτε είχαν παραιτηθεί (Παρασκευόπουλος), είτε είχαν αυτομολήσει ενώπιον του εχθρού πηγαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη (Κονδύλης, Ιωάννου, Ζαφειρίου κτλ) που βρισκόταν υπό διεθνή Αρμοστεία.
Ο Σαρηγιάννης στην Συνδιάσκεψη του Λονδίνου στην οποία συμμετείχε ως ο κύριος στρατιωτικός σύμβουλος της Ελληνικής Κυβέρνησης, ερωτώμενος σχετικά με τις δυνατότητες του Ελληνικού
στρατού, προσπάθησε να πείσει ότι ο Ελληνικός στρατός (80.000 άνδρες τότε) είχε τις δυνάμεις να συντρίψει τον Κεμάλ εντός τριών μηνών βαδίζοντας αν χρειαζόταν και πέραν της Άγκυρας. Ο Αρχιστράτηγος της Γαλλίας Foch νικητής του Α΄ παγκοσμίου πολέμου που παρευρισκόταν στις συσκέψεις δήλωσε πως χρειάζονταν 27 μεραρχίες για την επιχείρηση. Ο Σαρηγιάννης απτόητος βεβαίωνε τους Βρετανούς ιθύνοντες (ναύαρχος Κάρρ) πως ο Ελληνικός στρατός ήταν έτοιμος για προέλαση. Ο Δημήτριος Γούναρης που εν τω μεταξύ είχε επίσης έρθει στο Λονδίνο μετά από πρόσκληση της Συνδιάσκεψης, ακολούθησε τις συμβουλές του Σαρηγιάννη, θεωρώντας πως η επικείμενη στρατιωτική επιτυχία στο μέτωπο θα ενδυνάμωνε διπλωματικά την Ελλάδα. Να σημειωθεί πως ο διοικητής της στρατιάς της Μ. Ασίας υποστράτηγος Παπούλας μετέπειτα μάρτυρας κατηγορίας στην παρωδία δίκης των "εξ", δεν εκδήλωσε αντίθεση στην επιχείρηση. Αντίθεση εκδήλωσε ο υποστράτηγος Γουβέλης που παραιτήθηκε από το Γενικό Επιτελείο, αλλά και ο απόστρατος Βίκτωρ Δούσμανης. Αμφότεροι με εκθέσεις τους προς την Κυβέρνηση ζητούσαν την ενίσχυση του μετώπου με 50.000 άνδρες πριν την περαιτέρω προέλαση, καθώς ορθώς επεσήμαναν την ενδυνάμωση του εχθρού.
Οι συμβουλές και η επιμονή του Σαρηγιάννη και το διπλωματικό αδιέξοδο του Λονδίνου, παρέσυραν την Κυβέρνηση και οδήγησαν στην αποτυχημένη επίθεση του Μαρτίου του 1921, όπου ο Ελληνικός στρατός είχε απώλειες 5.000 νεκρούς αγνοούμενους και τραυματίες. Το ηθικό των Κεμαλιστών ανέβηκε χάρις την νίκη αυτή και εκατοντάδες Τούρκοι αξιωματικοί έσπευδαν να ενισχύσουν τον Κεμάλ, ενώ σπουδαίος ήταν και ο διεθνής αντίκτυπος της αποτυχίας. Μετά την αποτυχία αυτή η κυβέρνηση δεν αποστράτευσε αμέσως τον Σαρηγιάννη, αλλά ο ίδιος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο και στην επίθεση προς την Κιουτάχεια και το Εσκή Σεχίρ, αλλά κυρίως και στην τελική μοιραία προέλαση προς την Άγκυρα. Στο πολεμικό συμβούλιο της Κιουτάχειας (μια από τις δραματικότερες στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας), ο Σαρηγιάννης υποστήριξε με θέρμη την προέλαση προς την Άγκυρα, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι ο Κεμάλ είχε ήδη συντριβεί και η νίκη ήταν εξασφαλισμένη.
Ο Σαρηγιάννης αποστρατεύθηκε έξι μήνες (πολύ αργά πλέον) πριν την Μικρασιατική Καταστροφή. Πριν την "δίκη" των "εξ" και ενώ η Ελλάδα "καιγόταν" από την Μικρασιατική Καταστροφή, τους πρόσφυγες και τον κοινωνικο-οικονομικό αναβρασμό, ο Σαρηγιάννης επανήλθε στο στράτευμα από τον Πάγκαλο και την "επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά" με προαγωγή για τις μεγάλες υπηρεσίες που είχε προσφέρει ως τότε. Ο Πάγκαλος τον κάλεσε και ως μάρτυρα στην προανάκριση της δίκης, αλλά δυστυχώς δεν σώζεται η κατάθεση του καθώς τα αρχεία της προανάκρισης καταστράφηκαν με ύποπτο τρόπο από την "επαναστατική κυβέρνηση" Πλαστήρα λίγους μήνες μετά την εκτέλεση (δολοφονία) των "εξι". Περιέργως ο Σαρηγιάννης δεν συμμετείχε ως μάρτυρας στην "δίκη" (ούτε και ως κατηγορούμενος ως μάλλον θα όφειλε κατά την γνώμη μας). Η υπεράσπιση του Χατζηανέστη (σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής) ζήτησε με αίτημα της να εξεταστεί σε αντιπαράσταση με τον κατηγορούμενο, αλλά ο "πρόεδρος" της έδρας Οθωναίος καταπατώντας τους πλέον στοιχειώδεις νομικούς κανόνες, αρνήθηκε αναιτιολόγητα να τον καλέσει ως μάρτυρα, αλλά ακόμη και να διαβάσει την κατάθεση του από την έδρα.
Το καλοκαίρι του 1925 ο Θεόδωρος Πάγκαλος αφού την προανήγγειλε από τις στήλες των εφημερίδων, επιβάλλει την δικτατορία του, με την συγκατάθεση της πλειοψηφίας της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης, γεγονός πρωτοφανές στην κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας. Η βασικότερη πρόθεση του Παγκάλου σύμφωνα με άρθρα και δηλώσεις του, ήταν η επανάληψη του πολέμου (revanche) με την Τουρκία. Ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τον επικείμενο πόλεμο που θα ξεκινούσε με επίθεση στον Έβρο, επέλεξε (ποιόν άλλον;) τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη (μάλλον θα εκτίμησε τις επιδόσεις του στον Μικρασιατικό πόλεμο), στον οποίο ανέθεσε προσωπικά την ανασύνταξη του Ελληνικού στρατού και την προετοιμασία του για πόλεμο με την Τουρκία. Μετά την πτώση της Παγκαλικής δικτατορίας, ο Σαρηγιάννης αποστρατεύεται εκ νέου από την Οικουμενική κυβέρνηση Ζαίμη, ακολουθώντας την τύχη των υπολοίπων Παγκαλικών αξιωματικών. Στην Κατοχή συναντούμε τον στρατηγό πλέον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη να διαπραγματεύεται σκληρά με το ΕΑΜ για αρχικά να αναλάβει την διοίκηση όλου του ΕΛΑΣ και λίγο μετά μια "μεραρχία" του ΕΛΑΣ. Τελικώς ορίστηκε υποδιοικητής του ΕΛΑΣ υπό τον Στέφανο Σαράφη (μην μείνει αναξιοποίητος τέτοιος "μέγας στρατάρχης") και μάλιστα στάλθηκε ως αντιπρόσωπος του ΕΑΜ στην συνδιάσκεψη του Λιβάνου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που προέκυψε από την Συνδιάσκεψη, συμμετείχε ως υφυπουργός στρατιωτικών και ήταν επίσης ένας από τους υπουργούς της αριστεράς που παραιτήθηκαν στις 3 Δεκεμβρίου 1944, παραίτηση που οδήγησε στην κυβερνητική κρίση και στα αιματηρά "Δεκεμβριανά" που αιματοκύλισαν την Αθήνα.
Συμπέρασμα
Η άποψη μας για την "δίκη" των "εξ" έχει εκφραστεί τεκμηριωμένα πολλές φορές στο παρελθόν με αρκετές δημοσιεύσεις. Η περίπτωση Σαρηγιάννη και η κραυγαλέα απουσία του από το εδώλιο του κατηγορουμένου, αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση για τον στημένο και προαποφασισμένο χαρακτήρα της "δίκης" που αποτέλεσε την πλήρη γελοιοποίηση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, για την συντεχνιακή υπεράσπιση των πραξικοπηματιών στρατιωτικών (Πάγκαλος, Πλαστήρας, Γονατάς, Οθωναίος) υπέρ άλλων συναδέλφων τους (Σαρηγιάννης). Υπάρχουν επίσης και βάσιμες υποψίες ότι οι σχέσεις Παγκάλου - Σαρηγιάννη διατηρήθηκαν και μετά τον Νοέμβριο του 1920, ενώ πολλοί συνδέουν τις σχέσεις αυτές με τις περίεργες εισηγήσεις του Σαρηγιάννη κατά το κρίσιμο πολεμικό έτος του 1921 (δεν υπάρχουν πάντως σοβαρά στοιχεία που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο).
Προφανώς δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Σαρηγιάννης εσκεμμένα συμβούλεψε εσφαλμένα για να οδηγήσει την Ελληνική στρατιά στην ήττα και στον όλεθρο. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν αδιανόητο για Έλληνα αξιωματικό του στρατού και ούτε εμείς υιοθετούμε μια τέτοια κατηγορία. Για τους "έξ" αθώους που εκτελέστηκαν (δολοφονήθηκαν) υπήρχαν άραγε τέτοιες αποδείξεις;
Ι. Β. Δ.
ΠΗΓΕΣ
Γεράσιμος Βασιλάτος, Η δίκη των "εξ"
Ξενοφών Στρατηγός, Η Ελλάδα στην Μικρά Ασία
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Επίτομος Ιστορία της Μικρασιατικής εκστρατείας
Ιωάννη Πασσά, η αγωνία ενός έθνους
Ο Σαρηγιάννης στην Συνδιάσκεψη του Λονδίνου στην οποία συμμετείχε ως ο κύριος στρατιωτικός σύμβουλος της Ελληνικής Κυβέρνησης, ερωτώμενος σχετικά με τις δυνατότητες του Ελληνικού
Νικόλαος Καλογερόπουλος |
Οι συμβουλές και η επιμονή του Σαρηγιάννη και το διπλωματικό αδιέξοδο του Λονδίνου, παρέσυραν την Κυβέρνηση και οδήγησαν στην αποτυχημένη επίθεση του Μαρτίου του 1921, όπου ο Ελληνικός στρατός είχε απώλειες 5.000 νεκρούς αγνοούμενους και τραυματίες. Το ηθικό των Κεμαλιστών ανέβηκε χάρις την νίκη αυτή και εκατοντάδες Τούρκοι αξιωματικοί έσπευδαν να ενισχύσουν τον Κεμάλ, ενώ σπουδαίος ήταν και ο διεθνής αντίκτυπος της αποτυχίας. Μετά την αποτυχία αυτή η κυβέρνηση δεν αποστράτευσε αμέσως τον Σαρηγιάννη, αλλά ο ίδιος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο και στην επίθεση προς την Κιουτάχεια και το Εσκή Σεχίρ, αλλά κυρίως και στην τελική μοιραία προέλαση προς την Άγκυρα. Στο πολεμικό συμβούλιο της Κιουτάχειας (μια από τις δραματικότερες στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας), ο Σαρηγιάννης υποστήριξε με θέρμη την προέλαση προς την Άγκυρα, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι ο Κεμάλ είχε ήδη συντριβεί και η νίκη ήταν εξασφαλισμένη.
Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης αγορεύει στην "δίκη" των εξ |
Το καλοκαίρι του 1925 ο Θεόδωρος Πάγκαλος αφού την προανήγγειλε από τις στήλες των εφημερίδων, επιβάλλει την δικτατορία του, με την συγκατάθεση της πλειοψηφίας της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης, γεγονός πρωτοφανές στην κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας. Η βασικότερη πρόθεση του Παγκάλου σύμφωνα με άρθρα και δηλώσεις του, ήταν η επανάληψη του πολέμου (revanche) με την Τουρκία. Ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τον επικείμενο πόλεμο που θα ξεκινούσε με επίθεση στον Έβρο, επέλεξε (ποιόν άλλον;) τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη (μάλλον θα εκτίμησε τις επιδόσεις του στον Μικρασιατικό πόλεμο), στον οποίο ανέθεσε προσωπικά την ανασύνταξη του Ελληνικού στρατού και την προετοιμασία του για πόλεμο με την Τουρκία. Μετά την πτώση της Παγκαλικής δικτατορίας, ο Σαρηγιάννης αποστρατεύεται εκ νέου από την Οικουμενική κυβέρνηση Ζαίμη, ακολουθώντας την τύχη των υπολοίπων Παγκαλικών αξιωματικών. Στην Κατοχή συναντούμε τον στρατηγό πλέον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη να διαπραγματεύεται σκληρά με το ΕΑΜ για αρχικά να αναλάβει την διοίκηση όλου του ΕΛΑΣ και λίγο μετά μια "μεραρχία" του ΕΛΑΣ. Τελικώς ορίστηκε υποδιοικητής του ΕΛΑΣ υπό τον Στέφανο Σαράφη (μην μείνει αναξιοποίητος τέτοιος "μέγας στρατάρχης") και μάλιστα στάλθηκε ως αντιπρόσωπος του ΕΑΜ στην συνδιάσκεψη του Λιβάνου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που προέκυψε από την Συνδιάσκεψη, συμμετείχε ως υφυπουργός στρατιωτικών και ήταν επίσης ένας από τους υπουργούς της αριστεράς που παραιτήθηκαν στις 3 Δεκεμβρίου 1944, παραίτηση που οδήγησε στην κυβερνητική κρίση και στα αιματηρά "Δεκεμβριανά" που αιματοκύλισαν την Αθήνα.
Συμπέρασμα
Η άποψη μας για την "δίκη" των "εξ" έχει εκφραστεί τεκμηριωμένα πολλές φορές στο παρελθόν με αρκετές δημοσιεύσεις. Η περίπτωση Σαρηγιάννη και η κραυγαλέα απουσία του από το εδώλιο του κατηγορουμένου, αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση για τον στημένο και προαποφασισμένο χαρακτήρα της "δίκης" που αποτέλεσε την πλήρη γελοιοποίηση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, για την συντεχνιακή υπεράσπιση των πραξικοπηματιών στρατιωτικών (Πάγκαλος, Πλαστήρας, Γονατάς, Οθωναίος) υπέρ άλλων συναδέλφων τους (Σαρηγιάννης). Υπάρχουν επίσης και βάσιμες υποψίες ότι οι σχέσεις Παγκάλου - Σαρηγιάννη διατηρήθηκαν και μετά τον Νοέμβριο του 1920, ενώ πολλοί συνδέουν τις σχέσεις αυτές με τις περίεργες εισηγήσεις του Σαρηγιάννη κατά το κρίσιμο πολεμικό έτος του 1921 (δεν υπάρχουν πάντως σοβαρά στοιχεία που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο).
Προφανώς δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Σαρηγιάννης εσκεμμένα συμβούλεψε εσφαλμένα για να οδηγήσει την Ελληνική στρατιά στην ήττα και στον όλεθρο. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν αδιανόητο για Έλληνα αξιωματικό του στρατού και ούτε εμείς υιοθετούμε μια τέτοια κατηγορία. Για τους "έξ" αθώους που εκτελέστηκαν (δολοφονήθηκαν) υπήρχαν άραγε τέτοιες αποδείξεις;
Ι. Β. Δ.
ΠΗΓΕΣ
Γεράσιμος Βασιλάτος, Η δίκη των "εξ"
Ξενοφών Στρατηγός, Η Ελλάδα στην Μικρά Ασία
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Επίτομος Ιστορία της Μικρασιατικής εκστρατείας
Ιωάννη Πασσά, η αγωνία ενός έθνους
...συνεπής ο πτολεμαίος, δεν μπορείς να πείς...σαραντα χρόνια από επιτυχία σε επιτυχία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟθωναίος, Γρηγοριάδης, Σαρηγιάννης κατέληξαν στην κατοχή στον ΕΛΑΣ. Τυχαίο άραγε; Πάντως, το άρθρο επιβεβαιώνει την άποψη ότι η ιστορία γύρω από το 1922, πρέπει να ξαναγραφεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να συστήσω και το πολύ ωραίο "Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞ, ΤΑ ΕΣΤΕΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ" εκδόσεων ΠΡΩΙΑΣ ΤΟΥ 1931.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης θα ήθελα να πω ότι όλοι,σχεδόν, οι βενιζελικοί κατέληξαν στον ΕΛΑΣ. Οι ελάχιστοι έχοντες νουν όπως ο Ν. Ζέρβας διαφοροποιήθηκαν για να αποδειχθεί ότι το "Κέντρο" σαν πολιτικός σχηματισμός, δεν έχει ιδεολογία και οι οπαδοί του, οπαδοί της "αρπαχτής", επιτρέψτε μου τον όρο, στις δύσκολες στιγμές θα καταφύγουν είτε στην αριστερά, είτε στην δεξιά.
Οδυσσεα οι περισσοτεροι βενιζελικοι πηγαν στο Ζερβα και τον Ψαρρο και απο κει και περα, στη Μεση Ανατολη, ακομα και στα Ταγματα Ασφαλειας! Μην λεμε ο,τι θελουμε! Λιγοι πηγαν στον ΕΛΑΣ και σιγουρα οχι με σκοπο να γινει η Ελλαδα σοβιετικη επαρχια! Να προσθεσω και τους Σαραφη και Μπακιρτζη στον καταλογο του 2ου ανωνυμου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την "Δίκη των 6" τα έχουμε ξαναπει "χίλιες φορές" αρχίζει -νομίζω- και κουράζει η εμμονή να λέμε και να ξαναλέμε το πόσο λάθος ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα μόλις είχε υποστεί μία συντριπτική ήττα από τον προαιώνιο εχθρό της, ήττα αν όχι μεγαλύτερη σίγουρα εφάμιλλη της Αλώσεως του 1453, και η επαναστατική κυβέρνηση βρήκε και παρέδωσε στην "δικαιοσύνη" αυτά τα 8 εξιλαστήρια θύματα ώστε "άρον-άρον" να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του ελληνικού λαού.
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι πέρα από το νομικώς γελοίο κατηγορητήριο και οι 8 είχαν κάποιες ευθύνες στην κακή διαχείριση της κρίσης που οδήγησε στην καταστροφή. Μόνον ο Πρωτοπαπαδάκης -ίσως- έφταιγε το λιγώτερο, ίσως και καθόλου, και μόνον η ιδιοφυής του ενέργεια με το κόψιμο του χαρτονομίσματος στα δύο και τον ευρηματικότατο γιά την εποχή εκείνη τρόπο με τον οποίο πέτυχε την σύναψη του εσωτερικού δανείου, έπρεπε να τον είχε απαλλάξει από τις όποιες άλλες κατηγορίες.
Από τους υπόλοιπους 7 κακώς αθωώθηκαν οι 2 και κακώς εκτελέσθηκαν και οι άλλοι 4.
Διότι όλοι είχαν πολιτικές ευθύνες, όχι όμως τέτοιες που να δικαιολογούν την εκτέλεσή τους μετά μάλιστα από απόφαση εκτάκτου στρατοδικίου! Πρωτοφανές δηλ. το ότι οι πολιτικοί δικάστηκαν ως στρατιωτικοί.
Αλλά ας μην επαναλαμβάνουμε τα χιλιοειπωμένα...
Το μόνο που θέλω να καταθέσω είναι η γνώμη μου ότι καλώς εκτελέσθηκε ο Χατζηανέστης! Διότι οι στρατιωτικώς απαράδεκτες ενέργειές του συνετέλεσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην αναποτελεσματικότητα της ελληνικής άμυνας, στην αποσύνθεση του στρατού, την άτακτη υποχώρηση και καταστροφή. Ως στρατιώτης λοιπόν που την ώρα της μάχης δεν έκανε αυτά που έπρεπε και σύμφωνα με τον στρατιωτικό κώδικα, καλώς δικάστηκε από (έκτακτο) στρατοδικείο, πολύ καλώς καταδικάστηκε και είναι πλήρως δικαία η ποινή του θανάτου που του επιβλήθηκε.
Για να κλείσω, η μικρασιατική "περιπέτεια" του 1919-1922 αποτελεί ένα ιστορικό παράδειγμα, άξιο βαθιάς μελέτης. Διότι ναι μεν η αποστολή στρατού στην Σμύρνη ήταν μιά ευκαιριακή ενέργεια, πλήν όμως υπό τις τότε ισχύουσες συνθήκες αν η Ελλάδα έπαιζε σωστά τα χαρτιά της και -κυρίως- ενεργούσε γρηγορότερα και αποφασιστικότερα, πιθανότατα σήμερα να μην μιλούσαμε για καταστροφή αλλά ούτε και για εν έτει 1923 ιδρυθέν (νέο) Τουρκικό Κράτος.
Η ανθρώπινη ιστορία διδάσκει ότι ο "οπορτουνισμός" είναι κακός και έχει συνήθως αρνητικά αποτελέσματα. Εκτός όμως στην περίπτωση όπου συνοδεύεται από την μέγιστη δυνατή αποφασιστικότητα μεγάλη ταχύτητα στην εκτέλεση και όταν κατευθύνεται από τα επιδέξια χέρια (και μυαλό, προσθέτω εγώ) ενός ικανότατου ΗΓΕΤΗ.
Αυτό ακριβώς συνέβη κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία: Οι τούρκοι ευτύχησαν να έχουν τιμονιέρη" έναν αξιότατο στρατιωτικό και ταυτόχρονα εξαιρετικό πολιτικό τον Κεμάλ, πλαισιωμένο από ένα επίσης ικανότατο και έμπιστο επιτελείο και ένα πρόθυμο και υπάκουο λάο.
Εμείς τί ακριβώς είχαμε; Ένα ΤΙΠΟΤΑ, το απόλυτο ΜΗΔΕΝΙΚΟ.
Και επειδή η ιστορία πρέπει να διδάσκει, η περίοδος εκείνη θυμίζει πολύ την σημερινή. Διότι και πάλι την ώρα της κρίσης η Ελλάδα βρίσκεται απομονωμένη, αδύναμη και χωρίς σοβαρή ηγεσία, ενώ η τουρκία εμφανίζεται στρατιωτικά δυνατή, διπλωματικά δραστήρια, γεωπολιτκά αναβαθμισμένη και κυρίως έχει ένα στιβαρό ηγέτη με όραμα για την πατρίδα του.
Ενώ εμείς ...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 1:57 καλησπέρα. Θα μου επιτρέψεις να επιμείνω στην γνώμη μου. Το σύνολο των βενιζελικών συντάχθηκε στον ΕΛΑΣ βασικά γιατί όλοι τους εκείνη την εποχή ήσαν «απότακτοι» ενώ ταυτόχρονα νόμιζαν ότι έτσι μάχονται την μοναρχία. Βέβαια όταν κατάλαβαν τους σκοπούς και τον υποκινητή πολλοί από αυτούς διαφοροποιήθηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήbas
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσχετο με το άρθρο αλλά σχετικό με τα σχόλια.
Στο θέμα: Τι ήταν ο ΕΛΑΣ, κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως ΔΕΝ ήταν κομματικός στρατός.
Οπότε ξεπεράστε το "αντικουμουνιστικό" σας μένος, όταν δεν ξέρετε καλά-καλά για τι πράγμα μιλάτε. Ενδεικτικά μπορεί στον ΕΛΑΣ να βρήκε χώρο ο Σαρηγιάννης, είχε όμως σημαντικότατη συμμετοχή ο αντισυνταγματάρχης ΠΖ Γεώργιος Ρήγος, διοικιτής της ΙΙ μεραρχίας του ΕΛΑΣ με έδρα την Αττικοβιωτία και την Φωκίδα-υπήρξε οργανωτής και εκτελεστής των μεγάλων μαχών της Άμφισας (1/7/44) και των Καρουτών (5/8/1944) και ΗΤΑΝ ΠΑΡΙΜΟΙΩΔΗΣ ΑΝΤΙΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΓΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ. Με την λογική ορισμένων σχολιαστών θα έπρεπε ο ΕΛΑΣ να χαρακτιριστεί "στρατός που υποστηρίζει την μοναρχία!"
Το μεγαλύτερο ποσσοστό των ενταχθέντων στον ΕΛΑΣ δεν ήξερε καν τι θα πει Κουμουνισμός.
Ο ΔΣΕ ο οποίος ήταν κομματικός στρατός είναι μιά διαφορετική ιστορία.
bas
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άλλα λόγια (επειδή έχω κι ένα παιδάκι από το σπίτι που δεν μου επιτρέπει ενασχόληση με Η/Υ για πολύ) συμμετείχαν οι πάντες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, όλων των επιπέδων μόρφωσης κάτι που ίσχυε και για τους αξιωματικούς
Πολύ ενδιαφέρουσα, συνοπτική και κατατοπιστική η συμβολή του κ. Ιάσονα Χανδρινού με το "ΕΛΑΣ ο μεγαλύτερος στρατός της εθνικής αντίστασης" (Μονογραφίες Σ.Ι.).
Ανάμεσά τους και βενιζελικοί αξιωματικοί.
αυτά που λες bas για τον ΕΛΑΣ είναι αληθή, αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά αληθή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμφίβολα το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ πέτυχαν την μεγέθυνση τους αποφεύγοντας να αναφερθούν στις πραγματικές τους προθέσεις και πολιτικές τους καταβολές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτές δεν υπήρχαν και δεν εκφράστηκαν.
Έτσι ο ΕΛΑΣ μονοπώλησε την Αντίσταση διαλύοντας και εξοντώνοντας και σπιλώνοντας κάθε άλλη αντιστασιακή δύναμη που αναδυόταν δειλά, εξόντωσε τον Ψαρρό, διέλυσε τις ένοπλες δυνάμεις της Μ. Ανατολής και επέβαλλε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα που αφορούσε την... έλευση του Βασιλιά.
Είναι αδιαμφισβήτητο πως η ηγεσία του ΕΑΜ_ΕΛΑΣ ενδιαφερόταν κυρίως για την εξουσία στην μεταπολεμική Ελλάδα, είτε εγκαθιδρύοντας την πολυπόθητη "δικτατορία του προλεταριάτου" είτε δορυφοροποιώντας την Ελλάδα γύρω από την ΕΣΣΔ.
Μακροπρόθεσμα είναι επίσης αδιαμφισβήτητο πως η πλειοψηφία των ανταρτών του ΕΛΑΣ ενστερνίστηκε ένα μίνιμουμ πολιτικών θέσεων όπως το περιέγραψα. Αναμφίβολα ο ΕΛΑΣ κατέγραψε στο ενεργητικό του πολλές ένδοξες σελίδες αντίστασης. Πάντως η πρώτη του προτεραιότητα (ειδικά μετά το 1943) ήταν η μεταπολεμική πολιτική εξουσία.
bas
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, αλλά αυτό είναι για διαφορετικό άρθρο!
...παρεπιπτόντως, ο Σαριγιάννης κατέθεσε -εστω και με υπόμνημα- στην δικη των εξι, ως μάρτυρας υπεράσπισης!
ΑπάντησηΔιαγραφή...παρεπιπτόντως αυτό που το διάβασες; την προανάκριση την κάνουν οι....ανακριτές (στην συγκεκριμένη περίπτωση ο...αντικειμενικός Πάγκαλος) και η υπεράσπιση δεν έχει την δυνατότητα να καλεί μάρτυρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσχύει κάτι άλλο; (πές μου γιατί δεν είμαι δικηγόρος αλλά με ενδιαφέρει να μάθω)
Φίλε Φιλίστωρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αναφέρθηκα στην προανάκριση αλλά στη δίκη. Ο Σαρηγιάννης λοιπόν είναι στη λίστα των μαρτύρων υπεράσπισης. Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο δεν παρέστη , αλλά το υπόμνημά του αναγνώστηκε την έκτη μέρα της δίκης (5/11/22) εμβόλιμα στην κατάθεση του μάρτυρα υπεράσπισης Κωνσταντίνου Πάλλη.
Πηγή: Εις θάνατον, Β. Τζανακάρη εκδ. Μεταίχμιο
Ο στρατηγός Σαρηγιάννης όντως κατέθεσε με υπόμνημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατάθεση του αναγνώσθηκε απο το γραμματέα του δικαστηρίου και συνοπτικά βρήκα εδώ περιεχόμενο της.
http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=37598&s=0&STEMTYPE=1&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARvASJASZASPASLASRASEASVASVASPASa&CropPDF=0
Ο Σαρηγιάννης καταθέτει πως ήταν αντίθετος στην πολεμική επιχείρηση του Μαρτίου του 1921 και στη συνέχεια με δική του συνδρομή επιτεύχθη η κατάληψη διάφορων εχθρικών θέσεων.
Επίσης,διεφώνησε με την προέλαση στην Άγκυρα
Βέβαια,στη στήλη που βρίσκεται ακριβώς αριστερά αναφέρεται μαρτυρία του υποστρατήγου Πάλλη(;) σύμφωνα με την οποία ο Σαρηγιάννης ήταν μάλλον θετικός για την προέλαση στον Σαγγάριο τον Μάρτιο του 1921.
Μια αναφορά στη δράση του στρατηγού Σαρηγιάννη:
Πολέμησε στο Μακεδονικό Αγώνα,στους Βαλκανικούς πολέμους,στο Μακεδονικό μέτωπο στα πλαίσια του Α Παγκοσμίου Πολέμου ως επιτελάρχης της Μεραρχίας Κρητών όπου και διακρίθηκε στη μάχη του Σκρα.
Ο ΕΛΑΣ ήταν Στρατιωτική Κομματική Επιτροπή Επί των Στρατιωτικών του ΚΚΕ. Άλλωστε το προηγούμενο όνομά του πριν γίνει"ΕΛΑΣ" ήταν "Στρατιωτική Επιτροπή του ΚΚΕ". Ηταν ένα από τα πολλά σκευάσματα του Ιωάννη Ιωαννίδη, δεύτερου τότε του ΚΚΕ, αλλά δρώντας υπογείως, ουσιαστικά πρώτου. Κατάφερε να δημιουργήσει μια πολυκομματική Αντιστασιακή Οργάνωση (το ΕΑΜ) και στη συνέχεια να της δώσει ως στρατιωτικό εργαλείο μία επιτροπή του ΚΚΕ (τον ΕΛΑΣ) και μία κάθετη οργάνωση, επίσης του ΚΚΕ (δηλαδή τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ), καθιστώντας έτσι τους μη κομμουνιστές ΕΑΜικούς αχυράνθρωπους, αλλά και τον ίδιο του τον γραμματέα (ντεμέκ) Γεώργιο Σιάντο. Το πολιτικό του ανάστημα και η πολιτική του αντίληψη όμως ήταν τόσο μικρά που οδήγησε τον εαυτό του, το γραμματέα του, το κόμμα του, το ΕΑΜ, την Ελλάδα σε ένα σωρό λάθη και λόγω της ξεροκεφαλιάς του αριστερού, για να καλύψει το ένα λάθος υπέπεφτε σε νεό και ούτω καθεξής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σαρρηγιαννης δεν αποχωρησε 6 μηνες πριν την καταστροφη, αλλα το Μάιο του 1922, όταν εφυγε ο Παπουλας, και φαινεται ότι αυτό εγινε με δικο του αιτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτος που διεταξε την επιστροφή του δεν ηταν ο....Παγκαλος, αλλα η Κυβερνηση Πρωτοπαπαδακη, η οποια τον επανεφερε στο Επιτελειο της Στρατιας μαζι με τον Παλλη στις 24 Αυγουστου 1922, σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να σωσει την κατασταση.
Οι αξιωματικοι που ειχαν κανει σπουδες σε φημισμενες επιτελικες σχολες της Ευρωπης την εποχη εκεινη ηταν παρα πολυ λιγοι, όχι πανω από 10-20 ατομα, και επομενως ο Σαρρηγιαννης ανηκε εκ των πραγματων στους εκλεκτους των εκλεκτων. Υπενθυμιζεται ότι από τους 4 βασιλοφρονες αξιωματικους που ειχαν σπουδασει στη Γερμανικη Ακαδημια Πολεμου, (Μεταξας, Στρατηγος, Παλλης, Παπαβασιλειου), μονο ο Παλλης πηγε να αναλαβει υπηρεσια στη Μικρα Ασια.
Τη «μοιραια προελαση προς την Αγκυρα» δεν την υποστηριξε μονο ο Σαρρηγιαννης, αλλα και αλλοι, όπως ο Ξ. Στρατηγος. Πανω από αυτους όμως ηταν ηταν ο Επιτελαρχης της Στρατιας Υποστρατηγος Κ. Πάλλης, ο Αρχιστρατηγος Α. Παπουλας, ο Υπουργος Στρατιωτικων Θεοτοκης,ο Πρωθυπουργος Γουναρης, και βεβαιως ο Βασιλευς Κωνσταντινος, που εδωσε και την τελικη εγκριση. Ποιος τους εμποδισε ολους αυτους να ακουσουν τη φωνη της λογικης, που εκπροσωπουσε ο Συνταγματαρχης Σπυριδωνος;
Ακρως ενδιαφερον το κομματι για τη δραση του Σαρρηγιαννη στην Κατοχη. Μηπως αυτος που εστησε τον ΕΛΑΣ ως στρατιωτικο οργανισμο, ηταν ακριβως ο επιτελικος εγκεφαλος του .... «ιμπεριαλιστικου πολεμου» στη Μικρα Ασια;
Στο πρώτο κομμάτι έχεις απόλυτο δίκαιο και εγώ έκανα λάθος (μάλλον στηρίχθηκα σε λάθος πηγές αδικαιολόγητα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τον ΕΛΑΣ, η απάντηση είναι όχι. Ο ΕΛΑΣ (τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 1943) ήταν δημιούργημα του Βελουχιώτη, του Σαράφη και του Μακρίδη.
έχω επίσης δύο νέες πληροφορίες αρκετά ενδιαφέρουσες για τον Σαρηγιάννη. Η πρώτη αφορά το γεγονός ότι ο Σαρηγιάννης ήταν σύνδεσμος μέσω του οποίου έγιναν οι επαφές του Παπούλα με την "Άμυνα Κωνσταντινούπολης". Επίσης ο Σαρηγιάννης ταξίδεψε στην Αθήνα για να πείσει την κυβέρνηση για το εφικτό της υπόθεσης.
Επίσης ο Σαρηγιάννης συμμετείχε στην αποστολή υπό τον Μαζαράκη που πήγε στα Μουδανιά για τις διαπραγματεύσεις της ανακωχής με την οποία χάθηκε η Ανατολική Θράκη.
Τέλος ανακάλυψα τι υποστηρίζει ο Σαρηγιάννης για τις ευθύνες του επί της Ελληνικής προέλασης το 1921 που απέτυχε και ενέπλεξε την Ελλάδα σε δεινή διπλωματική περιπέτεια. Ο Σαρηγιάννης σε συνέντευξη του το 1926 υποστήριξε πως δεν ευθυνόταν για την αποτυχία (που είχε πολύ σημαντικές προεκτάσεις) γιατί η επίθεση δεν έγινε με το σχέδιο που είχε εκπονήσει, αλλά με άλλο που συνέταξε ο Πάλλης! Αυτή η θέση Σαρηγιάννη όμως μπορεί να διασταυρωθεί...
Μάλλον πρέπει να ξαναγράψω το άρθρο και να το συμπληρώσω....
Η μεταμορφωση του ΕΛΑΣ από ασυντακτο κοπαδι σε κατι σαν κανονικο στρατευμα, που μπορεσε μαλιστα να σταθει κοντρα στους Βρεττανους το 1944, είναι ενδιαφερον θεμα. Μου φαινεται ότι μονο ενας εμπειρος επιτελικος αξιωματικος θα μπορουσε να στησει από το τιποτα στρατιωτικο οργανισμο, με διοικητικη διαρθρωση, σχηματισμους, υπηρεσιες, επιτελικο σχεδιασμο, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος το εκανε αραγε; Ο Σαρηγιαννης θα ηταν ενας προφανης υποψηφιος. Ο Σαραφης θα μπορουσε, ειχε την αναγκαια εμπειρια και επιτελικη καταρτιση. Ο Βελουχιωτης ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Ενας ημιαναλφαβητος «πρακτικος γεωπονος» δεν μπορει να κανει τετοια πραγματα.
Είναι γνωστη η συμμετοχη Σαρηγιαννη-Μαζαρακη στην αποστολη στα Μουδανια.
Σχετικα με την αποφαση για την επιθεση στο Σαγγαριο, ο καθενας από τους πρωταγωνιστες τα ριχνει στους αλλους, και ολοι νιπτουν τας χειρας τους. Είναι από μονο του ένα τεραστιο θεμα. Παντως θα ηθελα να δω τη συνεντευξη του Σαρηγιαννη στην οποια τα ριχνει στον Παλλη.
Ώστε ο Σαρηγιαννης παρεσυρε τον Παπουλα στις «κακες παρεες» με τους Αμυνιτες. Καθολου παραξενο.
Στην υπομνημα Σαρρηγιαννη στηριχθηκε εν πολλοις το κατηγορητηριο κατά του Χατζηανεστη. Ο «ανισορροπος» Χατζηανεστης όμως υπερασπιστηκε τον εαυτο του με πολύ πειστικο τροπο, και αν ο Σαρηγιαννης εξεταζοταν ως μαρτυρας θα ερχοταν σε δυσκολη θεση. Τα σχετικα αποσπασματα της απολογιας του Χατζηανεστη είναι πραγματικη απολαυση.
Για να λεμε την αληθεια όμως ο Σαρηγιαννης ηταν οντως πολύ ικανος επιτελης.
.
Απο τα απομνημονευματα του Στρατηγου Αλεξανδρου Μαζαρακη-Αινιανος, Εκδοσεις Ικαρος, σελιδα 311:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφερεται στο ταξιδι προς τα Μουδανια το Σεπτεμβριο του 1922:
“Εφυγα λοιπον με εν αντιτορπιλλικον, ηλθε δε μαζι μου και ο Αρχηγος της Επαναστασεως Πλαστηρας, και περνωντας απο την Ραιδεστον επηραμε και τον Συνταγματαρχη Σαρηγιαννην.
Θα κανω μιαν παρεμβασιν δια τον αξιωματικον αυτον, διοτι επαιξεν ουσιαστικόν ρόλον είς την μικρασιατικην έκστρατείαν. Ειχαμε μαζι σπουδάσει εις την άνωτέραν πολεμικην σχολην τών Παρισίων. Δεν ειχε λάβει μέρος είς τήν έθνικην Αμυναν. Ειχεν υπηρετήσει επειτα είς διάφορα έπιτελεια και τέλος ως υπαρχηγος του έπιτελείου της στρατιάς Μικράς Άσίας. 'Όταν ηλλαξε τό καθεστως τόν έκράτησαν είς την ίδίαν θέσιν και ετσι σχεδον αύτός διηύθυνε, λογω της προηγουμένης πείρας του τας στρατιωτικας έπιχειρήσεις τοϋ Ίουλίου 1921 μέχρι και της ηττης του Σαγγαρίου.
Eιχεv αντίληψιν και έργατικότητα πολλήν. Άλλ' οχι πολυ βάθος, άπεριόριστον δε αύτοπεποίθησιν μέχρις εγωισμου. 'Αποσταλεις ώς στρατιωτικός συμβουλος τής έλληvικής αντιπροσωπείας τόν Μάρτιον του 1921 είς Λονδινον έπέμεινεν έκει περι τής δυναμικότητος τoυ έλληνικου στρατου να συντρίψη το κεμαλικον κίνημα και. χάρις είς τας είσηγήσεις του διετάχθη έκειθεν ή έκτέλεσις τών επιχειρήσεων πρός Έσκι Σεχιρ καl Άφιόν Καραχισσάρ, αί οποίαι κακώς διευθυνόμεναι στρατηγικώς άπέτυχον και παρέσχον είς τους Τούρκους την εύκαιρίαν να έορτάσουν την νικην του Ίνεϊνου, ως την ονομάζουν, ή όποία άνύψωσε τό ήθικόν των και υπηρξε , μετα την προηγειθησαν άποτυχίαν τών επιχειρήσεων προς Έσκι Σεχιρ του Δεκεμβρίου του 1920, ή σοβαρα προειδοποίησις περι τών δυσχερειών και κινδύνων νέων έκ μέρους του έλληνικου στρατου έπιθετικών έπιχειρήσεων.
Έπίσης δεν ήμπορουσα να έννοήσω πώς ό Σαρρηγιάννης είχεν έγκρίνει η είσηγηθή την άκατανόητον έκστρατείαν της 'Αγκύρας. 'Όταν τον είδα του εξέφρασα την απορίαν μου, μου απήντησε δε οτι αύτός ήτο έναντίον της Εκστρατείας αύτής. Άλλ' οτι ό Ξ. Στρατηγος του είπεν on είναι πολιτικη ανάγκη και ήναγκάσθη ουτω να υποκυψη και έργασθή δια την επιχείρησιν αύτήν.
Τό περίεργον είναι οτι ολοι βγαίνουν οτι ησαν έναντίον ίδίως οί υπεύθυνοι έκτελεσταί ό αρχιστράτηγος Παπούλας, ό έπιτελάρχης Πάλλης, ό υπαρχηγός Σαρηγιάννης, ό διευθυντης του IV γραφείου Σπυρίδωνος και ομως η Επιχείρησις εγινε. Φαίνεται οτι κανεις δεv ειχε τό σθένος να υποστηρίξη την γνώμην του και έν άνάγκη να παραιτηθει της θέσεώς του, ίδίως ο αρχιστράτηγος καl ό έπιτελάρχης, μόνον και μόνον δια να μη γίνουν δυσάρεστοι εις τόν βασιλέα και την κυβέρνησιν.”
1. Οι Παλλης-Σαρρηγιαννης εδεναν και ελυναν στη Στρατια, με δεδομενη την ανεπαρκεια του Παπουλα.Ιδιως ο δευτερος.
2. Δεν ηταν Αμυνιτης, οπως ανακριβως αναφερεται στο Διαδικτυο. Και αυτο ισως ηταν ενας λογος που διεσωθη στις μετανοεμβριανες εκκαθαρισεις.
2. Ειναι απολυτως βεβαιο οτι ο Σαρρηγιαννης ηταν υπερ της αιματηροτατης επιθεσης στην Αγκυρα, και μετα οπως ολοι, προσπαθουσε να βγαλει την ουρα του απέξω.
Εδω ειναι η μονη φωτογραφια του Σαρρηγιαννη που εχω δει.Στο Λονδινο, Φεβρουαριος 1921, με πολιτικο κουστουμι, δευτερος απο αριστερα.
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Kalogeropulos,_Kaftantzoglou,_Sarigiannis,_Bouboulis.jpg
αυτό το καιρό δουλεύω σε μια μεγάλη προσωπική έρευνα πάνω στην πρώτη περίοδο του μεσοπολέμου και ανακάλυψα εντελώς τυχαία ότι ο Πτολεμαίος ήταν αυτός ο οποίος είχε το γενικό πρόσταγμα κατά την επίθεση της Ελλάδας κατά της Βουλγαρία επί Παγκάλου, ενώ διεξήγαγε προσωπικά τις διαπραγματεύσεις με την ΚΤΕ που οδήγησε στην καταδίκη της Ελλάδας σε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως έγραψε ο πρώτος ανώνυμος: "σαραντα χρόνια από επιτυχία σε επιτυχία!!!"
Ηταν Αρχηγος του ΓΕΣ το 1925 , οποτε προφανως αυτος ηταν επικεφαλης. Αλλα το βουλγαρικο επεισοδιο ηταν μαλλον ασημαντο. Η πολεμικη δραση του Σαρρηγιαννη τελειωνει το 1922.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιταξτε να δειτε, ο Σαρρηγιανης ηταν πολύ καλος επιτελικος αξιωματικος, παρα τα λαθη του. Και για κάθε λαθος που εκανε στη Μικρα Ασια, ως αναπληρωτης Επιτελαρχης, καλο είναι να θυμομαστε ότι συνυπευθυνος είναι ο αντιβενιζελικος Επιτελαρχης Κ. Παλλης, διοτι αυτοι οι δυο ενεργουσαν μαζι, σε βαθμο που είναι πολύ δυσκολο να διαχωριστουν οι ευθυνες τους.
Στην παρακατω ιστοσελιδα υπαρχει ένα πολύ ενδιαφερον αφιερωμα στη Δικη των Εξι σε συνεχειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.kessariani-vironas.gr/2012-12-04-09-58-58/koinonia/6518-2014-11-17-16-25-14.html
Στον παραπανω συνδεσμο υπαρχει ένα πολύ ενδιαφερον αποσπασμα από την απολογια του Ξενοφώντος Στρατηγού. Η απολογια του Ξ. Στρατηγου, δεν υπαρχει στο κλασσικο βιβλιο «Η Δικη των Εξ. Τα εστενογραφημενα πρακτικα» και για αυτό είναι εξαιρετικα δυσευρετη.
Λεει λοιπον ο Ξ. Στρατηγος ότι θεωρουσε ακαταλληλο τον Χατζηανεστη, λογω των αυστηρων και μονοκομματων μεθοδων διοικησης που ακολουθουσε.
Λεει και κατι άλλο πολυ ενδιαφερον:
«Από τα δεκαπέντε σημεία της κατηγορίας, κύριοι στρατοδίκες, δεν κατάφερα να βρω ούτε έναν κόκκο ενοχής να βαραίνει τους ώμους μου. Δεν ήμουν στρατιωτικός σύμβουλος της κυβέρνησης και δεν μπορώ να βρω τους λόγους για τους οποίους κατέθεσε όσα κατέθεσε εναντίον μου ο Σαρηγιάννης. Όσο για την εκστρατεία του Σαγγαρίου, θα ήθελα να είχα την ευθύνη, ώστε να πω προς αυτούς που την αποφεύγουν: "Μην τρέμετε πανικόβλητοι. Εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη!" ».
Αυτό το τελευταιο μαλλον μπηχτή για τον Πτολεμαίο μου ακουγεται.....
http://www.kessariani-vironas.gr/2012-12-04-09-58-58/koinonia/6518-2014-11-17-16-25-14.html
Αναλαμβανω και εγω την ευθυνη για το παρπανω σχολιο!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ξεχασα να βαλλω ψευδωνυμο στο σχετικο πεδιο)
Συνεχιζω την επισημανση των αμετρητων ανακριβειων που υπαρουν σχεδον σε καθε γραμμη του κειμενου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παπουλας το Φεβρουαριο του 1921 δεν ηταν Υποστρατηγος, αλλα Αντιστρατηγος.
Ο στραταρχης Φος δεν συμμετειχε καν στη Διασκεψη του Λονδινου το Φεβρουαριο του 1921, και αυτος που αντιμετωπισε τον Σαρηγιαννη ηταν ο Στρατηγος Γκουρώ. Η δε αποψη για τις «27 Μεραρχιες» ειχε υποβληθει στους Συμμαχους με γραπτο υπομνημα απο τη στρατιωτικη επιτροπη του Φος που εδρευε στις Βερσαλλιες στις..............30/3/1920.
Ο Σαρηγιαννης δεν συμμετειχε καν στο Πολεμικο Συμβουλιο της Κιουταχειας της 15/7/1921 !
Επιπλεον ο Μ. Λιούελιν Σμιθ, που τοσο υποληπτεται το ιστολογιο, αναφερει επι λεξει στη σελιδα 407 του βιβλιου του οτι στο Συμβουλιο της Κιουταχειας «η πιεση για ενεργο δραση προηλθε απο τον Γουναρη»!
Οταν οι Βρεττανοι συγκαλεσαν τη διασκεψη του Λονδινου, τεθηκε το ζητημα ποιος θα ηγειτο της ελληνικης ανιπροσωπειας. Ο Γουναρης και οι δικοι του σκοπευαν βεβαιως να ηγηθουν αυτοι, αλλα μεσολαβησε ενα απροοπτο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 30/1/1921 ο Ελευθεριος Βενιζελος εστειλλε επιστολη στην Κυβερνηση Ραλλη, στην οποια την ενημερωνε για τις επαφες του με τους Βρεττανους, εδινε διαφορες συμβουλες και συνιστουσε να λαβει ο Στρατός αμυντικη διαταξη γυρω απο την επαρχια Σμυρνης, την οποια θα μπορουσε να κρατησει με μια δυναμη 45,000 ανδρων.
Ο γηραιος Πρωθυπουργος, που ηταν μετριοπαθης και αποδεκτος απο την Ανταντ, εντυπωσιαστηκε βαθια απο τις αποψεις του Βενιζελου, και θελησε να ηγηθει ο ιδιος της ελληνικης αντιπροσωπειας στο Λονδινο, ωστε να επιβαλλει την εφαρμογη τους.
Τη συνεχεια μας τη δινει ο Μ. Λιουελιν Σμιθ:
«Αυτο, και η προθυμια του γερου να ακουει τις αποψεις του Βενιζελου, ηταν παρα πολυ για τους γουναρικους αρχηγους- τον απαλλαξαν απο την εξουσια και εβαλλαν για διαδοχο του τον ασημαντο Καλογεροπουλο»
Κατα τα αλλα τους φταιει ο Σαρηγιαννης.....................
Ο Βενιζέλος και το επιτελείο του έπρεπε να παραδώσουν την κυβέρνηση και να ενημερώσουν υπεύθυνα για την κατάσταση κι όχι να φύγουν σαν τους κλέφτες. Και θα έπρεπε ακόμη να παραδεχτεί το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η εκστρατεία κι όχι να μιλά με γρίφους αποδίδοντας την εκλογική του ήττα στον κάματο του πολέμου.
ΔιαγραφήΔιάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο (και τις απαντήσεις στο blog) του Ιωάννη Φιλιστωρα σχετικά με την δίκη των έξι καθώς και την αναφορά του στον παππού μου Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη. Παραθέτω άρθρο δημοσιευμένο στο ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ (Τρίτη 14 Δεκεμβριου1926, τέσσερα χρόνια μετα την μικρασιατική καταστροφή) στο οποίο ο παππούς μου αναφέρεται με λεπτομέρειες στα γεγονότα που οδήγησαν στη κατάρρευση του μικρασιατικου μετώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.scribd.com/document/396628740/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%A0%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD-%CE%92%CE%B7%CE%BC%CE%B1-1926
Σχετικά με την ανάμιξη του στρατηγού Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη με το ΕΑΜ και τη ΠΕΕΑ παραθέτω γράμμα προς την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ δημοσιευμένο 20 χρόνια μετα τον θάνατό του το οποίο γράφτηκε από τον Α Κ Πετρόπουλο προς την διεύθυνση της εφημερίδας. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Διαγραφήhttps://www.scribd.com/document/396628999/%CE%95%CE%91%CE%9C%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%A0%CE%A3%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
Αγαπητέ κ. Σαρηγιάννη καλημέρα και καλή χρονιά, Πριν από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σας. Δεύτερον, να πως ότι σέβομαι απολύτως την πρόθεση σας να υπερασπιστείτε την μνήμη του προγόνου σας. Καταλαβαίνω απολύτως τη θέση σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο που θα ήθελα να πω είναι να απολογηθώ για το ύφος του άρθρου το οποίο είναι εριστικό χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Τόσο αυτό, όσο και κάποια άλλα που έχω γράψει πριν το 2014, κανονικά πρέπει να τα ξαναγράψω για να καταστούν χρήσιμα στον δημόσιο λόγο.
Επί της ουσίας όμως, οφείλω να επιμείνω στο νόημα του άρθρου. Ο Πτολεμαίος Σαρηγιάννης συνέδεσε το όνομα του με τις μεγαλύτερες αποτυχίες του Ελληνικού στρατού. Δεν υπαινίσσομαι ότι έκανε κάτι εσκεμμένα. Αλλά το νόημα του άρθρου κατά τη γνώμη μου ισχύει. Να προσθέσω ότι ο Σαρηγιάννης είχε το γενικό πρόσταγμα κατά την εισβολή στη Βουλγαρία επί Παγκάλου, ενώ παρουσίασε (αποτυχημένα) τις ελληνικές θέσεις στην αντιπροσωπεία της ΚΤΕ που όπως ξέρουμε το πόρισμα της καταδίκασε την Ελλάδα σε βαρειά αποζημείωση. Ειλικρινά όπου και να τον πιάσεις τον βρίσκεις οφ-σάιντ.
Για τα δημοσιεύματα που μας παραθέσατε , το πρώτο δεν κατάφερα να το διαβάσω. Το δεύτερο παρουσιάζει ενδιαφέρον, δεν το έχω ξαναδιαβάσει όμως πουθενά από τις παραδεδειγμένες πηγές. Όταν είχε γίνει κάτι αντίστοιχο με τους Σαράφη - Κωστόπουλο, είχε γίνει σημαία της δεξιάς ιστοριογραφίας. Είναι περίεργο ότι η μαρτυρία αυτή δεν έχει αξιολογηθεί.
Τελειώνω δηλώνοντας ότι σέβομαι απολύτως τις προθέσεις σας, απολογούμαι για το κάπως εριστικό ύφος του άρθρου που δεν με εκφράζει αλλά ήταν προϊόν μιας συγγυρίας και δεσμεύομαι στην απόσυρση του άρθρου και στην ριζική αναδιαμόρφωση του όπως και στη διασταύρωση όσων μας φέρατε.
Καλή χρονιά και πάλι...
Αγαπητέ κ. Φιλίστωρ,
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ευγενική σας απάντηση και καλή χρόνια. Ομολογώ ότι δεν είμαι σε θέση να εκφέρω άποψη για όσα αναφέρονται σχετικά με τον Παππού μου, Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη, αλλά εκτιμώ ιδιαιτέρως την πρόθεσή σας να αναθεωρήσετε το κείμενό σας υπό το φως των στοιχείων τα οποία ανήρτησα.
Η επιστημονική μου κατάρτιση εδράζεται σε εντελώς διαφορετικό τομέα από αυτόν του μπλογκ σας και η Ιστορία είναι πολύπλοκο θέμα για ερασιτέχνες. Η παρέμβαση μου στο μπλογκ έγινε για να έρθουν στο φως κάποια ντοκουμέντα τα οποία βρίσκονται στην κατοχή της οικογένειας μου και όχι για να εκφέρω προσωπική γνώμη η άποψη επί του θέματος. Αυτό το αφήνω στους ειδικευμένους ιστορικούς που ελπίζω να αξιολογήσουν δεόντως και να συνεκτιμήσουν τα στοιχεία αυτά, στο πλαίσιο της έρευνάς τους. Όπως ισχύει για κάθε επιστήμη, η δημοσίευση τεκμηριωμένων άρθρων οφείλει να γίνεται κατόπιν ενδελεχούς εξέτασης του πονήματος από ομότιμους ακαδημαϊκούς με δέουσα κατάρτιση στο θέμα και επακόλουθη αναθεώρηση του κειμένου από τον συγγραφέα προ της δημοσίευσής του, κάτι το οποίο συνήθως δεν συμβαίνει σε περιβάλλον ιστοτόπων και μπλογκ όπου οι εκφραζόμενες εκδοχές γεγονότων στερούνται επαρκούς τεκμηρίωσης και βιβλιογραφικών παραπομπών. Ελπίζω τα στοιχεία τα οποία παρέθεσα να βοηθήσουν στην ιστορική έρευνα της όντως πολυτάραχης εκείνης χρονικής περιόδου.
Με εκτίμηση
Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης
Αγαπητέ κύριε Ιωάννη Φιλίστωρ
ΔιαγραφήΕίμαι προσωπικός φίλος τού Ιωάννη Σαρρηγιάννη, πατέρα τού Πτολεμαίου Σαρρηγιάννη, ο οποίος ενωρίτερα ανήρτησε δημοσίευμα τού Πάππου του, τού Στρατηγού Πτολεμαί ου Σαρρηγιάννη, εις τήν εφημερίδα " Το Ελεύθερον Βήμα " έτους 1926, τού οποίου Ιωάννη ο πατέ ρας, ήταν ο καθ'όλα έντιμος Στρατηγός Σαρρηγιάννης.
Συνεπώς, γνωρίζω πολύ καλά, αρκετά πράγματα από τήν ζωήν τού Στρατηγού, τά οποία ΜΟΥ τά έχει διηγηθεί πρό πολλών ετών, ο ίδιος ο φίλος μου ο Ιωάννης.
Έχων διαβάσει τά εδώ δημοσιεύματά σας , καθώς ΚΑΙ τά διάφορα σχετικά σχόλια, τά οποία ακολούθησαν και τά οποία, ως επί τό πλεί στον, βρίθουν σοβαρών ανακριβει ών καί δίδουν μίαν εσφαλμένην εικόνα γιά τόν αξιόλογον Στρατηγόν αυτόν, επιθυμώ νά εκθέσω τά εξής:
Ένα απολύτως ανακριβές σχετικόν σχόλιον, ανέφερε ότι ο Στρατηγός, τήν περίοδον 1943-44, κατά τήν διάρκειαν τής Γερμανικής Κατο χής, προσεχώρησε δήθεν αυτοβούλως εις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ !
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ίδιος, ΔΕΝ είχε καμμίαν απολύτως ιδεολογικήν σχέσιν μέ τον ΕΛΑΣ, αλλά όμως πλησίασε τόν ΕΑΜ - ΕΛΑΣ μετά από σχε τικήν, μυστικήν εντο λήν, τήν οποίαν έλαβε από τήν εξόριστον εις Κά•ι•ρον Αιγύπτου, Ελληνικήν Κυβέρνη σιν. Συγκεκριμένως, μυστικός εκπρόσω πος τής Ελληνικής Κυβερνήσεως τού Κα•ί•ρου, επεκοι νώνησε, αρχικώς μέν μέ τόν Στρατηγόν Οθωναίον, μέ τήν εντολήν, τήν οποίαν όμως εκείνος δέν απεδέχθη, προφασι ζόμενος προβλήματα υγείας. Τότε, ο μυστι κός εκπρόσωπος τής Κυβερνήσεως, επεκοι νώνησε με τόν Στρα τηγόν Πτολεμαίον Σαρρηγιάννην, ο οποίος, γιά λόγους καθαρά πατριωτικούς καί παρά τίς τότε σοβαρές αντιρρήσεις τής συζύγου του, έκρινε καί απεφάσισε νά τήν αποδεχθεί.
Ο λόγος τής εντολής καί τό μυστικόν έργον, τό οποίον ανέλαβε τότε, από τήν εξόριστον Ελληνικήν Κυβέρνη σιν, όπως εκτελέσει ήτο τό νά επιχειρηθή υπό τού Σαρρηγιάννη όπως μεταπεισθή ο ΕΛΑΣ, από τού νά κτυπήση στρατιω τικώς τούς τότε αποχωρούντες από τήν Ελλάδα Γερμα νούς, οι οποίοι είχαν επισήμως δηλώσει ότι σέ τυχόν παρόμοιαν περίπτωσιν, ως αντίποινα, θά κατέ στρεφαν κατά τήν αποχώρησίν των, ΟΛΕΣ τίς εθνικές υποδομές τής Ελλά δος, όπως λιμάνια, εργοστάσια ηλεκτρι κού ρεύματος, φράγ ματα, γέφυρες κλπ, μέ συνέπειαν τό κόστος ανοικοδομή σεως τής Χώρας νά αναμένεται νά εκτιναχθεί εις υπέρογκα ύψη.
Μέ τήν προσχώρηση τού Στρατηγού εις τόν ΕΛΑΣ, κάποιοι τού ΕΛΑΣ, διέδωσαν τήν είδησιν τής προσχω ρήσεώς του, μέ συνέ πειαν νά κινδυνεύσει σοβαρά & άμεσα από τούς ΝΑΖΊ, η ζωή τής οικογενείας του. Οι Άγγλοι όμως, εφρόντισαν, πρός προστασίαν των υπό τών Γερμανών, όπως φυγαδεύσουν όλην τήν οικογένειαν τού Στρατηγού ( σύζυγον, κόρην & υιόν Ιωάν νην, ηλικίας τότε 15 ετών), τούς οποίους μετέφεραν μέ κα•ί•κι, πρώτα μέν εις Μ. Ασίαν καί μετά, σιδη ροδρομικώς, εις Χαλέ πι Συρίας, όπου παρέ μειναν κάποιους μή νες. Αργότερον, οι Άγγλοι μετέφεραν τήν οικογένειαν εις Κά•ι•ρον, όπου καί παρέμειναν μέχρι τέλους τητ Κατοχής, ως φιλο ξενούμενοί των, λαμβάνοντες και μικρήν χρηματικήν επιχορήγησιν, διά τά πρός τό ζήν. Τελικώς, όλοι επέστρεψαν στήν Ελλάδα, μαζί μέ τήν Κυβέρνησιν, όταν απεχώρησαν οι Γερμανοί.
Όταν η Ελληνική Κυβέρνησις, υπό τόν Γέροντα Γεώργιον Παπανδρέου, επέστρεψε εις τητ Ελλάδα, ο ίδιος ο Πρωθυ πουργός Παπανδρέου εκάλεσε τόν Σαρρηγιάννην καί τον έχρισε Υφυπουργόν επί τών Στρατιωτικών, ως "πρόσωπον κοινής εμπιστοσύνης". Εις τήν θέσιν αυτήν, ο Σαρρηγιάννης παρέμεινε επί τρείς (3) μόνον ημέρες διότι μετά την τριτην ημέραν παραιτήθηκε !!!
( Τό σχόλιό μου συνεχίζεται)
Ο Στρατηγός Σαρρηγιάννης παραιτήθηκε διότι ακριβώς τότε μεσο λάβησαν τά τραγικά γεγονότα τού Συντάγ ματος, κατά τήν διάρ κειαν ειρηνικής δια δηλώσεως πλήθους λαού εις την Πλατείαν Συντάγματος, κά ποιοι, άνοιξαν πύρ κατά του πλήθους καί εσκότωσαν πολλά ανυ ποψίαστα άτομα. Τό γεγονός αυτό, είχε ως συνέπειαν όπως οι κομμουνιστές εξαγ ριωθούν, ( όπως ανεμένετο εξ άλλου), καί αμέσως μετά, όπως αποσυρθούν από τήν Κυβέρνησιν Παπανδρέου, παραι τούμενοι και καταγ γέλοντές την. Οι μέν κομμουνιστές παραι τήθησαν τήν μίαν ημέραν, αλλά όμως, ο Στρατηγός Σαρρηγιάν νης παρέμεινεν εις την θέσιν του, ως Υφυπουργός Στρα τιωτικών, διότι ο ίδιος, ΔΕΝ ήτο κομ μουνιστής καί διότι συμμετείχε εις την Κυβέρνησιν μόνον, ως πρόσωπον κοινής εμπιστοσύνης. Όμως, οι κομμουνιστές, επεκοινώνησαν με τήν οικογένειαν τού Στρατηγού, απει λών τας την μέ αντίποινα. Τήν επομένην μόνον ημέραν, ο Σαρρηγιάν νης εξαναγκάσθηκε πλέον νά παραιτηθεί καί ο ίδιος από τήν θέσιν τού Υφυπουρ γού, προκειμένου όπως προστατεύσει τήν οικογένειάν του από τά αντίποινα τών κομμουνιστών !!! (το Σχόλιον συνεχίζεται)
Διαγραφή
ΔιαγραφήΚατά την διάρκειαν συνεργασίας του μέ κομμουνιστές ΕΛΑΣ, ο Στρατηγός Σαρρηγι άννης, πολλέ φορές ο ίδιος, ήλθε είς σοβα ράς διαφωνίας μαζί των καί μάλιστα, κάποιαν φοράν, μετά από νέαν έντονην διαφωνίαν-αντιπα ράθεσιν του, οι κομμουνιστές, εξαγριωμένοι, τόν συνέλαβαν καί τοτ εξόρισαν εις ορεινόν χωρίον τών ορεινωο περιοχών της Χώρας, τίς οποίες ήλεγχαν. Μάλιστα, ήσαν τόσον
εξαγριωμένοι μαζί του, ώστε ήσαν αποφασισμένοι όπως τόν εκτελέσουν, μαζί και μέ άλλους διαφωνούντες. Τελευταίαν στιγμήν καί ΜΟΝΟΝ εκ τύχης, ο Στρατηγός Σαρρηγιάννης απέφυγε τελικώς τήν εκτέλεσιν.
Νά σημειωθεί επίσης, ότι η παραμονή του Στρατηγού Σαρρηγιάν νη στον ΕΛΑΣ, τόν εστιγμάτισε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα ως "κομμουνιστήν", Οταν κάποια χρόνια αργότερα, ο υιός του ο Ιωάννης θέλησε να λάβη Δελτίον Ταυτότ ητος, ο τότε Αστυνο μικός Διοικητής Ασφαλείας, έχων χάσει τόν αδελφόν του, ο οποίος δολο φονήθηκε κατά τόν ανταρτοπόλεμον, τόν απείλησε ότι " όσο διάστημα εκείνος θά ήτο Διοικητής Ασφα λείας, ο Ιωάννης ΔΕΝ θά ελάμβανε τό αιτούμενο ΔΤ " .
Προκειμένου δέ, ΟΠΩΣ μπορέσει ο Ιωάννης νά αποκτήσει τό ΔΤ, ο Στρατηγός προσήλθε εθελουσίως εις ΑΤ υπογράψας αδιστά κτως, --ως ΜΗ ών ο ίδιος κομμουνι στής--, επίσημον δήλωσιν αποκηρύ ξεως υπ αυτού, τού κομμουνισμού. (!!!)
( Συνεχίζεται)
Αγαπητέ κ. Αναστασίου με αφορμή τα σχόλια σας ετοιμάζω ένα νέο εντελώς άρθρο για τον Πτολεμαίο Σαρηγιάννη. Μεθαύριο 10/1 θα δημοσιευτεί ως πρωτοσέλιδο, οπότε επιφυλάσσομαι να συνεχίσουμε εκεί τη συζήτηση μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν πρόκειται να διαγραφεί το παρόν άρθρο (άποψή μου είναι πως όχι, αλλά θα έπρεπε να προστεθεί κάποια σημείωση για νέα στοιχεία που προέκυψαν κλπ. και παραπομπή στο νέο άρθρο). Πάντως, σε περίπτωση διαγραφής, νομίζω πως ο οικοδεσπότης της ιστοσελίδας θα έπρεπε να λάβει υπ' όψιν και κάποια από τα παλαιότερα σχόλια στο υφιστάμενο άρθρο μαζί με τις πηγές στις οποίες παραπέμπουν (όπου αυτό είναι εφικτό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κύριε Φιλίστωρ, Σας Ευχαριστώ θερμότατα για την ευγενικήν απάντησίν σας. Ετοιμάζω καί εγώ ένα δημοσίευμά μου, τό οποίον αναφέρεται εις τήν μάχη γιά τήν κατάληψιν τού Εσκή Σεχήρ, τήν οποίαν μάχην είχε επιμεληθεί λεπτομερώς, μέν ο Πτολεμαίος Σαρρηγι άννης, ως υπαρχηγός τού Έπιτελείου τής Ελληνικής Στρατιάς, αλλά όμως δυστυχώς, και ενώ ο ίδιος απου σίαζε εκ τού μετώπου εις Λονδίνον, δεδομέ νου ότι ο ίδιος ευρί σκετο εις τήν Σύσκε ψιν τού Λονδίνου, (( κατόπιν μάλιστα τής ρητής εντολής τού ανωτέρου του, τού Αρχηγού τού Έπιτε λείου, τότε Συνταγμα τάρχου Πάλλη)), ο Συνταγματάρχης Πάλλης, δυστυχώς, ΔΈΝ ΕΦΉΡΜΟΣΕ ΤΟ ΥΠΌ ΤΟΎ ΣΑΡΡΗΓΙΆΝ ΝΗ ΕΙΣΗΓΗΘΕΝ ΛΕΠ ΤΟΜΕΡΕΣ ΕΠΙ ΤΕΛΙ ΚΟΝ ΣΧΕΔΙΟΝ, ΑΛΛΆ ΕΦΉΡΜΟΣΕ ΔΙΚΟΝ ΤΟΥ - ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΝ- ΣΧΕΔΙΑΣΜΌΝ. ΩΣ ΣΥΝΈΠΕΙΑΝ ΤΟΎ ΑΥΘΑΙΡΈΤΟΥ ΑΥΤΟΎ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΎ, ΕΊΧΑ ΜΕ, -δυστυχώς-, ΤΌ ΤΕ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ ΡΉΝ ΑΠΟΤΥΧΊΑΝ ΤΗΣ ΚΑ ΤΑΛΉΨΕΩΣ ΤΟΥ ΕΣΚΉ ΣΕΧΊΡ, με σοβαρότατες ΜΑΛΙ ΣΤΑ απώλειες Ελλή νων Στρατιωτών και Αξιωματικών. (Συνεχίζεται)
ΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Αναστασίου, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη τόσο από εσάς και τον κ. Σαρηγιάννη, αλλά και από τον Φιλίστορα για την όποια παρεξήγηση. Επειδή φαίνεται σαν να απαντάτε σε εμένα (Ανώνυμος - 9 Ιαν 2019, 10:37:00 π.μ.), θα ήθελα να διευκρινίσω ότι ΔΕΝ είμαι ο διαχειριστής της ιστοσελίδας, αλλά ένας απλός (και φανατικός) αναγνώστης της, που εξέφρασα την άποψή μου και, ουσιαστικά, η παρέμβασή μου άλλο νόημα δεν είχε παρά να διασωθούν όλα τα ιστορικά στοιχεία που έχει το άρθρο με τη σημερινή του μορφή καθώς και ό, τι νέο κόμισαν τα σχόλια. Ειδικά προς τον διαχειριστή, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη και για την περίπτωση που το σχόλιο εκλήφθηκε ως αγενές ή ως "πατερναλιστικό" και να τον διαβεβαιώσω πως ουδεμία τέτοια πρόθεση είχα - αν, μολαταύτα, συνέβη κάτι τέτοιο, θα παρακαλούσα να διαγραφεί! Τα "Θέματα Ελληνικής Ιστορίας" είναι από τα καλύτερα site στο αντικείμενό τους και ειδικά στο θέμα του Εθνικού Διχασμού το κορυφαίο στην Ελλάδα, κατά την άποψή μου. Αυτό, όμως, που τα κάνει να ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο είναι το ήθος του διαχειριστή τους, που επιτρέπει, πάντα με ευγένεια - πράγμα, δυστυχώς, σπάνιο για ελληνική ιστοσελίδα - την έκφραση όλων των απόψεων! Δεν θα ήθελα, συνεπώς, να το εκμεταλλευθώ. Ευχαριστώ και ζητώ και πάλι συγγνώμη από τους δύο παραπάνω σχολιαστές και τον "Φιλίστορα" για την όποια παρεξήγηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε (υποψιάζομαι ποιος είσαι βάσει τρόπου γραφής) δεν υπάρχει καμία παρεξήγηση κανενός είδους. Αύριο θα γίνει η σχετική δημοσίευση και θα συνεχίσουμε από εκεί. Προς στιγμήν θα έχω και τα δύο online, αλλά μάλλον το παλαιό θα αποσυρθεί καθώς, όντως, είχε πολλά λάθη και γενικά δεν συνεισφέρει και πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιστωρ ποια ηταν τα λαθη που σε κανουν να θες να αποσυρεις το αρθρο σου; Μπορεις να γινεις πιο συγκεκριμενος; Γιατι η σταση σου παραειναι αμυντικη απεναντι στους κυριους Σαρηγιαννη και Αναστασιου, οι οποιοι εχουν δικαιωμα φυσικα να θελουν να υπερασπιστουν την μνημη του συγγενη-φιλου τους, αλλα η Ιστορια δεν ειναι ουτε προσωπολατρεια, ουτε ιδεοληψιες...Ωρα ειναι να πλακωσουν εδω και αλλοι συγγενεις διαφορων προσωπικοτητων(Βενιζελου, Καραμανλη, Κονδυλη, Πλαστηρα, Παγκαλου κλπ) για τους οποιους εχεις γραψει και να αρχισουν κα σου κανουν υποδειξεις τι να γραφεις και πως...Το υφος μου ειναι καπως επιθετικο διοτι απο αυτα που διαβασα, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ειδα οι συγκεριμενοι κυριοι να παραθετουν καποια αποδειξη, παρα μονο την προσωπικη τους αποψη(τι ξερω για τον Σαρηγιαννη, τι μου ειπε ο Σαρηγιαννης). Αυτου του ειδους λοιπον τα στοιχεια, κατατασονται στις "μαρτυριες" και οχι στις 'αποδειξεις" και αξιολογουνται αναλογως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. 1 Μιας και εισαι σε φαση αναθεωρησης, θα σου προτεινα να ξαναδιαβασεις μια παλια βιβλιοκρισια που ειχες κανει στο "Επιχειρηση Κοφινου" του Παπαγεωργιου. Ειχες κανει καποιες κρισεις για το ποιος απεσυρε την μεραρχια και ειχα πει τοτε οτι ο Χατζηδακης ετοιμαζει βιβλιο για αυτο. Το βιβλιο βγηκε("Γεωργιος Παπαδοπουλος και Κυπριακο" και επανεκδοση του ως διτομο με τιτλο "Ανοιγουμε τον Φακελο της Κυπρου 1950-1974"). Εκει αποδειχτηκε πληρως η ευθυνη του βασιλια οσο και το κινητρο(συνωμοσια του τριγωνου βασιλιας-Καραμανλης-Μακαριος για την ανατροπη του καθεστωτος της 21ης Απριλιου). Θα σου προτεινα λοιπον να το ξαναδιαβασεις και να το ξαναγραψεις.
Υ.Γ 2 Ο εμπαθης Μαυρογορδατος εβγαλε προσφατα βιβλιο για τις επιστολες του Κωνσταντινου Α' στην ερωμενη του Παολα. Θα ηταν ενδιαφερον να το διαβασεις και να γραψεις μια κριτικη, διοτι τα συστημικα μεσα παλι θα τον χιλιοπροβαλλουν τον κυριο καθηγητη, οπως τοτε με το υπερεκτιμημενο βιβλιο του "1915 Ο Εθνικος Διχασμος"...