Μετά την (απρόσμενη για πολλούς) απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου 1912, η Βενιζελική πολιτική απέναντι στην πολυπληθή Εβραϊκή κοινότητα των Σεραφαδιτών, διαπνεόταν από ανεκτικότητα και διαλλακτικότητα. Ταυτόχρονα όμως η Ελληνική Πολιτεία κατήργησε όλα τα παλαιά προνόμια που απολάμβαναν τα μέλη της επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Εβραίοι αντιμετώπισαν με καχυποψία και (αρχικώς όχι εμφανή) δυσαρέσκεια την κατάργηση των Οθωμανικών Αρχών και συνακόλουθα και των προνομίων τους που ήταν κατοχυρωμένα από τις αρχές του 15ου αιώνα. Ο ίδιος ο Βενιζέλος συναντήθηκε με τους αντιπροσώπους της κοινότητας και τους διαβεβαίωσε για τις καλές του προθέσεις απέναντι τους. Ταυτόχρονα όμως κατήργησε όλα τα προνόμια τους, καθώς υπογράμμισε πως αυτά ήταν απαράδεκτα σε μια Δυτική κοινωνία ισότητας και ισονομίας όπως η Ελληνική.
Μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που μετέτρεψε σε στάχτη το κέντρο της πόλης που το κατοικούσαν κυρίως Εβραίοι, ο νέος σχεδιασμός της, μοιραία απομάκρυνε τα φτωχότερα τμήματα του Εβραϊκού πληθυσμού προς τα προάστια, κάτι που ενθάρρυνε ο ίδιος ο Βενιζέλος, καθώς θεώρησε πως έτσι θα αποκτούσαν οι Έλληνες τον έλεγχο της πόλης.
Η επιδείνωση των σχέσεων των δύο πλευρών προήλθε από την μαζική υπερψήφιση των αντιβενιζελικών συνδυασμών από τους Εβραίους της πόλης στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920. Η ψήφος αυτή ίσως να μην έκρινε το τελικό αποτέλεσμα, αλλά ήταν τόσο μαζική που ήταν ξεκάθαρο πως αποτελούσε μια κοινοτική Εβραϊκή επιλογή κατά του Βενιζέλου. Όταν οι βενιζελικοί επανήλθαν στην εξουσία μετά την "επανάσταση" του 1922, ο πολιτικός σύμβουλος του Πλαστήρα και της "επανάστασης" Γεώργιος Παπανδρέου συνέταξε ένα νέο εκλογικό σύστημα κατά το οποίο η Εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ψήφιζε με χωριστούς εκλογικούς καταλόγους των οποίων τα αποτελέσματα δεν λαμβάνονταν υπ΄όψιν στο τελικό άθροισμα, ενώ οι εκπρόσωποί τους δεν υπολογίζονταν στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς που θα προέκυπταν.
Η πολιτική αυτή γκετοποίηση συνεχίστηκε και στις εκλογές του 1928 στις οποίες ο Ελευθέριος Βενιζέλος θριάμβευσε ακόμη και ανάμεσα στον Εβραϊκό πληθυσμό, λόγω της γενικότερης δυναμικής που απολάμβανε στην συγκεκριμένη συγκυρία η υποψηφιότητα του. Ο ίδιος ερωτώμενος για την διατήρηση του ίδιου εκλογικού καθεστώτος στις εκλογές αυτές εις βάρος των Εβραίων δήλωσε ότι…"έχω καθήκον να είπω εις την Ισραηλιτικήν κοινότητα της Θεσσαλονίκης, την οποίαν εκτιμώ μεγάλως καί την οποίαν θεωρώ έν λαμπρόν στοιχείον προόδου της βορείου Ελλάδος, να της είπω ότι μέχρι της στιγμής κατά την οποίαν θα αισθανθή εαυτήν Ελληνικήν ψυχικώς – δεν ομιλώ διά το θρήσκευμα – μέχρι της στιγμής κατά την οποίαν θα κρίνω, ότι συμφέρον ιδικόν των είναι να φροντίζουν όπως εις τα σχολεία των διδάσκεται επαρκώς η Ελληνική γλώσσα, μέχρι της στιγμής κατά την οποίαν θα κάμνωσι συνδυασμούς υπό τον τίτλον του Ισραηλίτου ή του Σιωνιστού, θα γνωρίζουν ότι το Κράτος έχει το δικαίωμα, να τους δώση τα πολιτικά δικαιώματα εις χωριστούς συλλόγους αμυνόμενον κατά ενδεχομένης καταχρήσεως [!] της ψήφου". Η Ελληνική Πολιτεία προσπάθησε επίμονα μέσω της Παιδείας και των σχολείων να "εξελληνίσει" τα παιδιά των Εβραϊκών οικογενειών, με πενιχρά όμως αποτελέσματα.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής έκανε μια σειρά από φιλικές δηλώσεις προς την Εβραϊκή κοινότητα αποδοκιμάζοντας τον αντισημιτισμό των τοπικών Βενιζελικών εφημερίδων της Θεσσαλονίκης, αλλά πολλοί άλλοι Βενιζελικοί αξιωματούχοι εξέφραζαν την εχθρότητά τους ανοιχτά στηρίζοντας μια σειρά από εθνικιστικούς πολιτικούς συλλόγους με αντισημιτικό προσανατολισμό που ιδρύθηκαν στην πόλη (ο κορυφαίος ήταν η πασίγνωση ΕΕΕ). Την οργάνωση αυτή στήριξε πολιτικά τόσο ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Στυλιανός Γονατάς όσο και ο υπουργός Πρόνοιας Λεωνίδας Ιασωνίδης κορυφαίος πολιτικός εκπρόσωπος των προσφύγων της Θεσσαλονίκης εκείνη την εποχή. Η ένταση μεταξύ Ελλήνων (κυρίως των προσφύγων) και των Εβραίων στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησε να κλιμακώνεται ήδη από το 1929 με εμπρηστικά άρθρα των εφημερίδων που αντιπροσώπευαν τις δύο πλευρές, με την πρώτη δημοσίευση μετάφρασης στα Ελληνικά των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών και με καθημερινά μικροεπεισόδια στους δρόμους της πόλης.
Η κορυφαία πράξη αντιεβραικής βίας στην Θεσσαλονίκη (και μοναδική τέτοιου μεγέθους στην σύγχρονη ελληνική Ιστορία) υπήρξε ο εμπρησμός της Εβραϊκής συνοικίας του Κάμπελ στις 29 Ιουνίου του 1931. Μετά την ίδρυση από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης του αθλητικού συλλόγου Μακάμπι και από μια σειρά εμπρηστικών δημοσιευμάτων Βενιζελικών εφημερίδων (κυρίως από την Βενιζελική εφημερίδα "Μακεδονία")κατά των Εβραίων που κατηγορούνταν ως συμμετέχοντες σε διαπραγματεύσεις με Βούλγαρους για την αυτονόμηση της Μακεδονίας, υπήρχε ένα τεταμένο κλίμα στην πόλη. Αρχικώς, μια ομάδα προσφύγων από την Καλαμαριά επιτέθηκε σε Εβραϊκό καφενείο στο Κάμπελ. Ακολούθησε ο σοβαρός τραυματισμός δύο Ελλήνων αεροπόρων από μια ομάδα πολιτών ( Εβραίων σύμφωνα με την εφημερίδα "Μακεδονία" και τον αστυνομικό διευθυντή της πόλης Καλοχριστιανάκη) η οποία τους επιτέθηκε με λοστούς και μαχαίρια.
Το νέο αυτό διαδόθηκε ταχύτατα στους προσφυγικούς συνοικισμούς της πόλης και εξερέθισε περαιτέρω την κατάσταση. Αρχικώς κινήθηκαν κατά του Κάμπελ έφεδροι στρατιώτες από τους όρχους της αεροπορίας, που εμποδίστηκαν επιτυχώς από την αστυνομία. Αργότερα ένα πλήθος 2.000 Ελλήνων (ανάμεσα τους και στελέχη της ΕΕΕ) προερχόμενο κυρίως
από τις προσφυγικές συνοικίες της Τούμπας και της Καλαμαριάς ξεχύθηκαν στην Εβραϊκή συνοικία Κάμπελ βάζοντας φωτιά στα μαγαζιά και στα σπίτια της και προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές. Στην συνοικία αυτή κατοικούσαν κυρίως οι φτωχοί Εβραίοι, πολλοί εκ των οποίων έπεσαν θύματα μαζικών ξυλοδαρμών. Η κυβέρνηση και ο Βενιζέλος καταδίκασαν τα γεγονότα και υποσχέθηκαν αποζημίωση, που όμως δεν καταβλήθηκε. Ως υπεύθυνοι για την πράξη αυτή θεωρήθηκαν από τις Αρχές οι αρχηγοί της οργάνωσης ΕΕΕ και ο διευθυντής της εφημερίδας "Μακεδονία", αλλά στην δίκη που ακολούθησε, αθωώθηκαν όλοι.
Η Εβραϊκή κοινότητα απογοητεύθηκε πλήρως από την Βενιζελική πολιτική διακρίσεων απεναντί της και την υπόθαλψη των εθνικιστικών οργανώσεων και καταψήφισε μαζικά τον Βενιζελισμό στις εκλογές του 1932 στηρίζοντας τους Λαϊκούς του Τσαλδάρη. Ο Βενιζέλος ερμήνευσε την πολιτική αυτή ενέργεια ως "εχθρική πράξη κατά της μισής Ελλάδας". Σε άλλες δηλώσεις του σε δημοσιογράφο της Jewish Post το 1934 ο Βενιζέλος ανέφερε ότι "...οι Έλληνες δεν θέλουν οι Εβραίοι να επηρεάζουν την Ελληνική πολιτική...Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ακολουθούν εθνική Εβραϊκή πολιτική. Δεν είναι Έλληνες και δεν νιώθουν Έλληνες. Επομένως δεν πρέπει να ανακατεύονται στις Ελληνικές υποθέσεις".
Και συνέχισε "...Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι Έλληνες πατριώτες αλλά Εβραίοι πατριώτες. Αισθάνονται πιο κοντά στους Τούρκους παρά σε εμάς. Δεν θα επιτρέψω στους Εβραίους να επηρεάζουν την Ελληνική πολιτική".
Να σημειωθεί ότι τόσο οι αντιβενιζελικοί του Τσαλδάρη, όσο και οι Μεταξάς και Βασιλιάς Γεώργιος Β μετά την Παλινόρθωση του Στέμματος, ευνόησαν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης καταργώντας τους χωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ακολουθώντας μια γενικότερη φιλική πολιτική απέναντι τους και διαλύοντας την εθνικιστική οργάνωση ΕΕΕ (τα μέλη της ήταν γνωστά και με την ονομασία "χαλυβδόκρανοι"). Στην δικτατορία του Μεταξά εξομαλύνθηκαν πλήρως οι διακοινοτικές σχέσεις στην Θεσσαλονίκη, ενώ ο ίδιος ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ πέρασε από την συναγωγή Μπεν Σαούλ όταν επισκέφθηκε επίσημα στην Θεσσαλονίκη.
Ι. Β. Δ.
Πηγή
Mark Mazower, Θεσσαλονίκη πόλη των φαντασμάτων, εκδόσεις Αλεξάνδρεια
εφημερίδα "Μακεδονία"
Μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που μετέτρεψε σε στάχτη το κέντρο της πόλης που το κατοικούσαν κυρίως Εβραίοι, ο νέος σχεδιασμός της, μοιραία απομάκρυνε τα φτωχότερα τμήματα του Εβραϊκού πληθυσμού προς τα προάστια, κάτι που ενθάρρυνε ο ίδιος ο Βενιζέλος, καθώς θεώρησε πως έτσι θα αποκτούσαν οι Έλληνες τον έλεγχο της πόλης.
Η επιδείνωση των σχέσεων των δύο πλευρών προήλθε από την μαζική υπερψήφιση των αντιβενιζελικών συνδυασμών από τους Εβραίους της πόλης στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920. Η ψήφος αυτή ίσως να μην έκρινε το τελικό αποτέλεσμα, αλλά ήταν τόσο μαζική που ήταν ξεκάθαρο πως αποτελούσε μια κοινοτική Εβραϊκή επιλογή κατά του Βενιζέλου. Όταν οι βενιζελικοί επανήλθαν στην εξουσία μετά την "επανάσταση" του 1922, ο πολιτικός σύμβουλος του Πλαστήρα και της "επανάστασης" Γεώργιος Παπανδρέου συνέταξε ένα νέο εκλογικό σύστημα κατά το οποίο η Εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ψήφιζε με χωριστούς εκλογικούς καταλόγους των οποίων τα αποτελέσματα δεν λαμβάνονταν υπ΄όψιν στο τελικό άθροισμα, ενώ οι εκπρόσωποί τους δεν υπολογίζονταν στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς που θα προέκυπταν.
εβραίοι ενεχυροδανειστές |
Εβραίος χαμάλης |
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής έκανε μια σειρά από φιλικές δηλώσεις προς την Εβραϊκή κοινότητα αποδοκιμάζοντας τον αντισημιτισμό των τοπικών Βενιζελικών εφημερίδων της Θεσσαλονίκης, αλλά πολλοί άλλοι Βενιζελικοί αξιωματούχοι εξέφραζαν την εχθρότητά τους ανοιχτά στηρίζοντας μια σειρά από εθνικιστικούς πολιτικούς συλλόγους με αντισημιτικό προσανατολισμό που ιδρύθηκαν στην πόλη (ο κορυφαίος ήταν η πασίγνωση ΕΕΕ). Την οργάνωση αυτή στήριξε πολιτικά τόσο ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Στυλιανός Γονατάς όσο και ο υπουργός Πρόνοιας Λεωνίδας Ιασωνίδης κορυφαίος πολιτικός εκπρόσωπος των προσφύγων της Θεσσαλονίκης εκείνη την εποχή. Η ένταση μεταξύ Ελλήνων (κυρίως των προσφύγων) και των Εβραίων στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησε να κλιμακώνεται ήδη από το 1929 με εμπρηστικά άρθρα των εφημερίδων που αντιπροσώπευαν τις δύο πλευρές, με την πρώτη δημοσίευση μετάφρασης στα Ελληνικά των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών και με καθημερινά μικροεπεισόδια στους δρόμους της πόλης.
Η κορυφαία πράξη αντιεβραικής βίας στην Θεσσαλονίκη (και μοναδική τέτοιου μεγέθους στην σύγχρονη ελληνική Ιστορία) υπήρξε ο εμπρησμός της Εβραϊκής συνοικίας του Κάμπελ στις 29 Ιουνίου του 1931. Μετά την ίδρυση από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης του αθλητικού συλλόγου Μακάμπι και από μια σειρά εμπρηστικών δημοσιευμάτων Βενιζελικών εφημερίδων (κυρίως από την Βενιζελική εφημερίδα "Μακεδονία")κατά των Εβραίων που κατηγορούνταν ως συμμετέχοντες σε διαπραγματεύσεις με Βούλγαρους για την αυτονόμηση της Μακεδονίας, υπήρχε ένα τεταμένο κλίμα στην πόλη. Αρχικώς, μια ομάδα προσφύγων από την Καλαμαριά επιτέθηκε σε Εβραϊκό καφενείο στο Κάμπελ. Ακολούθησε ο σοβαρός τραυματισμός δύο Ελλήνων αεροπόρων από μια ομάδα πολιτών ( Εβραίων σύμφωνα με την εφημερίδα "Μακεδονία" και τον αστυνομικό διευθυντή της πόλης Καλοχριστιανάκη) η οποία τους επιτέθηκε με λοστούς και μαχαίρια.
Το νέο αυτό διαδόθηκε ταχύτατα στους προσφυγικούς συνοικισμούς της πόλης και εξερέθισε περαιτέρω την κατάσταση. Αρχικώς κινήθηκαν κατά του Κάμπελ έφεδροι στρατιώτες από τους όρχους της αεροπορίας, που εμποδίστηκαν επιτυχώς από την αστυνομία. Αργότερα ένα πλήθος 2.000 Ελλήνων (ανάμεσα τους και στελέχη της ΕΕΕ) προερχόμενο κυρίως
Λεωνίδας Ιασωνίδης |
Η Εβραϊκή κοινότητα απογοητεύθηκε πλήρως από την Βενιζελική πολιτική διακρίσεων απεναντί της και την υπόθαλψη των εθνικιστικών οργανώσεων και καταψήφισε μαζικά τον Βενιζελισμό στις εκλογές του 1932 στηρίζοντας τους Λαϊκούς του Τσαλδάρη. Ο Βενιζέλος ερμήνευσε την πολιτική αυτή ενέργεια ως "εχθρική πράξη κατά της μισής Ελλάδας". Σε άλλες δηλώσεις του σε δημοσιογράφο της Jewish Post το 1934 ο Βενιζέλος ανέφερε ότι "...οι Έλληνες δεν θέλουν οι Εβραίοι να επηρεάζουν την Ελληνική πολιτική...Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ακολουθούν εθνική Εβραϊκή πολιτική. Δεν είναι Έλληνες και δεν νιώθουν Έλληνες. Επομένως δεν πρέπει να ανακατεύονται στις Ελληνικές υποθέσεις".
Και συνέχισε "...Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι Έλληνες πατριώτες αλλά Εβραίοι πατριώτες. Αισθάνονται πιο κοντά στους Τούρκους παρά σε εμάς. Δεν θα επιτρέψω στους Εβραίους να επηρεάζουν την Ελληνική πολιτική".
Να σημειωθεί ότι τόσο οι αντιβενιζελικοί του Τσαλδάρη, όσο και οι Μεταξάς και Βασιλιάς Γεώργιος Β μετά την Παλινόρθωση του Στέμματος, ευνόησαν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης καταργώντας τους χωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ακολουθώντας μια γενικότερη φιλική πολιτική απέναντι τους και διαλύοντας την εθνικιστική οργάνωση ΕΕΕ (τα μέλη της ήταν γνωστά και με την ονομασία "χαλυβδόκρανοι"). Στην δικτατορία του Μεταξά εξομαλύνθηκαν πλήρως οι διακοινοτικές σχέσεις στην Θεσσαλονίκη, ενώ ο ίδιος ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ πέρασε από την συναγωγή Μπεν Σαούλ όταν επισκέφθηκε επίσημα στην Θεσσαλονίκη.
Ι. Β. Δ.
Πηγή
Mark Mazower, Θεσσαλονίκη πόλη των φαντασμάτων, εκδόσεις Αλεξάνδρεια
εφημερίδα "Μακεδονία"
Κατα τα αλλα, σου λενε για Μπενι Σελον, ο Μπαρμπης κλπ γραφικοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορα εβραιουπολη την ελεγε την θεσ/νικη ο "εθναρχης" στους βαλκανικους, και σε αυτο δεν φταιει ο Μπαρμπης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ φαίνεται ένας γενικότερος τρόπος με την οποίο "ξηγιόταν" πολύ βενιζελικοί (ναι ναι και από την άλλη πλευρά είχαμε ακρότητες αλλά η άλλη πλευρά καταδικάστηκε και καταδικάζεται καθημερινά δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο,ας πούμε και τα των βενιζελικών τώρα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιες συμπεριφορές δεν μας τιμάνε!
Είναι βέβαια γεγονός ότι οι Εβραίοι δεν ένιωθαν και δεν ήταν Έλληνες και δεν μπορείς φυσικά να απαιτήσεις κάτι τέτοιο από αυτό!Το μόνο που μπορείς να απαιτήσεις είναι ως Έλληνες πολίτες να είναι αναγκαστικά νομιμόφρονες χωρίς καμία παρέκκλιση!
Είναι ακόμα γεγονός ότι οι περισσότεροι Σεφαραδίτες Εβραίοι προτιμούσαν σαφώς το στάτους κβο της Οθωμανικής να παραμείνει ή την πόλη να καταλάβει η Βουλγαρία ή η Σερβία!Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί ακρότητες!
Τελευταία γίνεται βέβαια μια προσπάθεια σε αριστερούς ως επί το πλείστον κύκλους και σε κάποια εβραϊκά ιστολόγια να δειχθεί ότι η "απολύτως εβραϊκή Θεσσαλονίκη" ήταν ένας παράδεισος,μια εβραϊκή Ντίσνεϋλαντ!Πράγμα που σαφώς και δεν ισχύει και ειδικά σε ότι έχει να κάνει με το ελληνικό στοιχείο της πόλης!Και ότι μετά ήρθαν από τον ουρανό οι κακοί Έλληνες και κατέστρεψαν οι απολίτιστοι τα πάντα!Θα είχε ενδιαφέρον να μελετηθούν και άλλες πτυχές της ιστορίας της πόλης από το 1502 μέχρι την απελευθέρωσή της που να δείχνουν ποιες ήταν οι σχέσεις των Ελλήνων/Χριστιανών με τους Εβραίους,πολλά ακούγονται αλλά θα θελα να γίνει περισσότερη τεκμηρίωση.
επειδη ειμαι αυτος που εκανε το πρωτο σχολιο, εχω να πω το εξης στον φιλο που μου απαντησε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειμαι κανας βενιζελολαγνος, απλα κραζω κατι ελεεινα λιβελογραφηματα τυπου "Ελευθεριος Βενιζελος, Εθναρχης η Εθνικος Ολετηρας?", του γραφικου προπαγανδιστη, Μπαρμπη...
Η παραπάνω ανάρτηση είναι ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΗΜΑ που ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό είναι να μαθαίνουμε και την άλλη πλευρά...έξω από τις Εβραϊκές πηγές.
Οι Εβραίοι έχουν ένα θεματάκι με την αλήθεια και με το δίκαιο που γίνεται αισθητό εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ΠΡΙΝ από τον Β' ΠΠ.
Τις μέρες που πέθανε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος στην Αθήνα ... οι Ισραηλινοί σκότωσαν στη Γάζα πάνω από 250 μωρά με βομβαρδισμούς. Ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ 15 μέρες μετά τον θάνατο ΕΝΟΣ Αλέξη. Κι όμως φρόντισαν να ΜΗΝ μάθουμε τίποτα, να ΜΗΝ γίνει ποτέ πρωτοσέλιδο.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=2172857
Οι Εβραίοι ... δεν εξελληνίστηκαν βίαια...διότι ήταν ΠΑΝΤΑ μία πανίσχυρη κοινότητα, αφού ήλεγχε το χρήμα και τον χρυσό. Και είναι ΒΛΑΚΩΔΕΣ ... να μιλάει κανείς για βίαιο εξελληνισμό μίας καθαρά ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ και χρηματοπιστωτικής κοινότητας. ΠΩΣ θα πουλούσαν οι έμποροι τα εμπορεύματά τους σε μία Θεσσαλονίκη γεμάτη πρόσφυγες από το 1922 και μετά αν ΔΕΝ ήξεραν άψογα Ελληνικά;
Κι ενώ θα βρείτε πολλούς Έλληνες που διατηρούν ακόμα το αξάν των προπαππούδων τους από το χωριό, δεν θα βρείτε Εβραίους με αξάν ούτε πριν το Β' ΠΠ. Αυτό και για λόγους αυτοπροστασίας από τους φανατικούς αντισημίτες αλλά κυρίως για χρηστικούς και οικονομικούς λόγους.
Τέλος...οι Εβραίοι όπως και οι Έλληνες επιθυμούν να μορφώνονται και στην Θεσσαλονίκη μετά το 1912 ... ΜΟΝΟ Ελληνικά μπορούσαν να μορφωθούν και φυσικά παρέα με τους Έλληνες.
Τα περί φτωχών Εβραίων ... ας τα πούνε σε κάποιους που ΔΕΝ δεν μένουν Θεσσαλονίκη. ΟΛΕΣ οι βίλες στη Θεσσαλονίκη και τα καλύτερα οικόπεδα ήταν κατοικίες Εβραίων.
Όλα τα καταστήματα του παλαιού κέντρου επίσης ήταν δικά τους καταστήματα.
Σήμερα οι περισσότεροι κάνουν τις δουλειές τους πίσω από γενικόλογα ονόματα εταιριών κρύβοντας όσο μπορούν το Εβραικό τους επίθετο καθώς οι Έλληνες είναι αντισημίτες, όχι λόγω δικού τους φασισμού, αλλά λόγω του φασισμού των Εβραίων στην Παλαιστίνη.
ΠΑΓΙΑ τακτική των Εβραίων είναι η συσπείρωση και η ενδυνάμωση των δικών τους επιχειρήσεων. Οι Θεσσαλονικείς ξέρουν καλά την τεχνική των Εβραίων να βγάζουν από την πιάτσα επιχειρηματίες για να μονοπωλούν και να έχουν υπερκέρδη λόγω των μονοπωλίων.
Τέλος η οργάνωση ΕΕΕ διαλύθηκε το 1944 μετά από μία δολοφονία που πέτυχαν κομμουνιστές και ως γνωστό ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ στην Ελλάδα ιδρύθηκε κατ' εξοχήν από "βίαια" εξελληνισμένους Εβραίους το 1918 και σε ΑΨΟΓΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ...
Τα ιδρυτικά τους μανιφέστα ... εδώ http://www.knossopolis.gr/2010-09-08-21-43-18/201-2010-10-04-19-13-42.html
και για το τι ελέγχουν σήμερα οι Εβραίοι από όσα ακούμε και βλέπουμε ... το καταγράφουν οι ίδιοι σε άρθρο των Los Angeles Times
http://articles.latimes.com/2008/dec/19/opinion/oe-stein19
Και δείτε τι παθαίνει κανείς ... εάν τολμήσει ακόμα και να αστειευτεί για τους Εβραίους...
http://macedonia-greece.blogspot.com/2010/10/cnn.html
Τέλος ψάξτε την καταγωγή των κερδοσκόπων που στοιχημάτισαν και ΕΠΙΔΙΩΞΑΝ με κάθε τρόπο την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ και μετά να ξαναμιλήσουμε...
4 στους 5 ήταν Εβραίοι όπως και ο Στρος-Καν (Strauss-Kahn)
http://macedonia-greece.blogspot.com/2010/02/blog-post_28.html
Η Θεσσαλονίκη λόγω των Εβραίων ήταν όντως μία πλούσια πόλη εξαιτίας του πλούτου των Εβραίων.
Φτωχούς Εβραίους δεν είχε εντοπίσει ΟΥΤΕ ο παππούς μου στη Θεσσαλονίκη του 1940.
Κι αυτός είναι ο λόγος που σήμερα στην πόλη που ζουν μερικές χιλιάδες Εβραίων ... δεν μπορεί να εντοπίσει κανείς έστω και έναν ΥΠΑΛΛΗΛΟ Εβραίο!
Πόσο μάλλον έναν σκουπιδιάρη, έναν υδραυλικό , έναν ηλεκτρολόγο.
Όλοι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης είναι ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ και όποιος μου εντοπίσει έναν ΦΤΩΧΟ ή δηλωμένο ΑΝΕΡΓΟ Εβραίο... θα του κάτσω!
Ωραία ... τα σοβαροφανή κείμενα που σκόπιμα αποκρύπτουν τις πιο σημαντικές πληροφορίες αφήνοντας μόνο όσες βολεύουν αλλά ας δούμε ΓΥΡΩ μας τι συμβαίνει και όχι τι μας ΛΕΝΕ ότι συμβαίνει.
πιθανά φίλε "Έλληνα μακεδόνα" δεν διάβασες καθόλου όσα έγραψα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ΄αρχάς στο κείμενο αναφέρομαι στα έτη 1912-1935. όσα λές για τα επόμενα χρόνια και την σημερινή είναι μεν ενδιαφέροντα αλλά εκτός θέματος.
Αναφορικά με την οικονομική κατάσταση της Εβραικής κοινότητας εκείνα τα χρόνια, είναι αναμφίβολο πως τουλάχιστον το 40% της κοινότητας ήταν φτωχοί βιοπαλαιστές. Η καλύτερη απόδειξη είναι ότι τα σπίτια του Κάμπελ ήταν όλα ξύλινα (φτωχικά δηλαδή), κάτι που φαίνεται και από τα δημοσιεύματα της "Μακεδονίας" που μόνο φιλική προς τους Εβραίους δεν είναι.
σε κανένα σημείο δεν αναφέρθηκα σε βίαιο εξελληνισμό των εβραίων της θεσσαλονίκης.
η οργάνωση ΕΕΕ "συγχωνεύτηκε με την μεταξική ΕΟΝ. Ψάχτε το λίγο περισσότερο.
Τρίτο και πιο σημαντικό το κείμενο που χαρακτηρίσατε ως "μπούρδα" αφορά τα γεγονότα της πυρπόλησης του κάμπελ, την Βενιζελική πολιτική του μεσοπολέμου απέναντι στην Εβραική κοινότητα, και την πολιτική τοποθέτηση της κοινότητας στα χρόνια εκείνα.
Στις συγκεκριμένες "μπούρδες" 9όπως λέτε)που γράφω που αφορούν την συγκεκριμένη περίοδο έχετε να αντιτάξετε κάτι συγκεκριμένο εκτός από την σημερινή εβραική παγκόσμια οικονομική κυριαρχία, τα εβραικά εξοχικά στο ντεπώ και την χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας εν έτει 2010;
Με 2000 Εβραίους σε 10000000 γενικό πληθυσμό είναι λογικό να μην μπορείς να εντοπίσεις εύκολα κάποιον,αλλά ναι είναι γεγονός ότι είναι μάλλον πλούσιοι όλοι σχεδόν οι σημερινοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης,πράγμα που δεν είναι κακό.Από εκεί και πέρα σίγουρα οι Εβραίοι δεν καλοδέχτηκαν τους πρόσφυγες όπως το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες σε άλλες περιοχές για να λέμε την αλήθεια και ως ένα βαθμό είναι λογικό.Τα άλλα που λες "Έλληνα Μακεδόνα" είναι μάλλον υπερβολικά κι αυτή η μανία μας για άρνηση συνεργασίας με το Ισραήλ και η παράλογη φανατική αραβοφιλία μας που οι Άραβες μας την ξεπληρώνουν με αχαριστία είδες που οδηγεί.Δεν λέω να μην έχουμε σχέσεις με τους Άραβες,το αντίθετο μάλιστα,αλλά όχι να στηρίζουμε ακρότητες!Αλλά αυτά μάλλον είναι θέματα που δεν αφορούν το ιστολόγιο αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως ψάχνω πληροφορίες για τις σχέσεις Εβραίων-Ελλήνων στην Θεσσαλονίκη και γενικά στη Μακεδονία τα χρόνια της Τουρκοκρατίας,αν κάποιος έχει πηγές ή άλλες πληροφορίες ας μου πει
Οι Έλληνες πάντα είχαμε ένα θεματάκι με την ιστορία: Ήμασταν τα κατεξοχήν θύματα, και ο οίκτος μας δεν περισσεύει για τους Άλλους. Φυσικά λοιπόν δε φταίμε εμείς που κάψαμε το Κάμπελ και δώσαμε τους Εβραίους στους Γερμανούς και πήγαμε στη νεκρόπολή τους με αξίνες. Αφού στη Γάζα..., ο Ιχώρ..., η Μπίλτντεμπεργκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αγνοί και άσπιλοι, αδέρφια.
Για να μην μαλωνουμε με τους ιουδαιους να συμφωνησουμε σε ενα πραμα που ειναι και το πιο σοβαρο?ΟΤΙ οι εβραιοι ειναι αριανοι εκτος απο μακαμπι φυσικα :))) kai για αυτο οποιος θελει να μιλαει για θεσσαλονικη και ελλαδα μονο μια ομαδα υπαρχει που λεγεται Η Ρ Α Κ Λ Η Σ...................ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ..........καλη κυανολευκη χρονια σε ολους σας φιλοι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήακριβώς πιστεύω έπιασες το νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή1000 χρόνια ΗΡΑΚΛΗΣ!!!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα το δημιούργησαν οι Σιωνιστές στους Εβραίους. Δεν τους ήθελαν στην Ευρώπη. Ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του συμβίωνε αρμονικά με την εβραική κοινότητα. Η αντιπαράθεση αυτή των δύο κοινοτήτων είναι ως ένα βαθμό "κατασκευασμένη". Αργότερα,κατα τον Β΄ Παγκόσμιο, η διάθεση για βοήθεια των Ελλήνων απέναντι στους συμπολίτες και συνανθρώπους τους Εβραίους ήταν εμφανής και έχουμε πολλά παραδείγματα. Ας μην ξεχνάμε πως Εβραικές κοινότητες υπήρχαν στον Ελληνικό χώρο απο το 200 π.Χ. με χαρακτηριστικό την ειρηνική συνύπαρξη. Ας μην ψάχνουμε παντου΄"εχθρούς" αγνοώντας τα πολιτικοοικονομικά "σημαδεμένα" παιχνίδια που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το που ήρθαν οι πρόσφυγες Πόντιοι κλπ...έδιωξαν με τον τρόπο τους ,τους Εβραίους...απλό ξεκάθαρο και γνωστό.Όλα τα άλλα είναι υπεκφυγές για να χρυσώσουμε το χάπι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παρουσία των προσφύγων ήταν η κουβέρτα του εθνικού κράτους για να σκεπάσει οτιδήποτε διαφορετικό.
Kανέναν εβραίο δεν έδιωξαν οι Πόντιοι. Αυτά είναι αστεία και ανιστόρητα. Αν οι εβραίοι τα είχαν καλά πάντα με τους Τούρκους και μισούσαν κάθε τι χριστιανικό είναι λογικό να μην ήταν αγαπητοί. Αλλα τους εβραίους τους μάζεψαν οι Γερμανοί στην κατοχή. Απλά και αδιαμφισβήτητα. Αν οι οι ακροαριστεροί ή φιλελε ( γιατί πλέον δεν διαφέρουν και πολύ στην ανάγνωση -αναθεώρηση της ιστορίας) έχουν φτάσει να ...διαγράψουν μέχρι και τον Β Παγκόσμιο ε, πρόβλημα τους.
Διαγραφή