Η Άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς και οι επιπτώσεις της (29 Μαρτίου 1430)

Η Άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς και οι επιπτώσεις της (29 Μαρτίου 1430
Η Θεσσαλονίκη στον Βυζαντινό μεσαίωνα υπήρξε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυτοκρατορίας και ένα σπουδαίο πολιτιστικό, θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο. Στα χρόνια της παρακμής της αυτοκρατορίας η Θεσσαλονίκη εκτέθηκε στις επιδρομές Σλαβικών φύλων και πειρατών, ενώ τελικά κατακτήθηκε από τους Φράγκους Σταυροφόρους μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Η κατοχή αυτή υπήρξε προσωρινή, η πόλη ανακτήθηκε από τον δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρο Κομνηνό το 1224 μ. Χ. αργότερα πέρασε στην κατοχή του Ιωάννη Βατάτζη Αυτοκράτορα της Νίκαιας και τελικώς το 1261 προσαρτήθηκε στο νέο βυζαντινό κράτος που αναδύθηκε από τις στάχτες του. Η τύχη της Θεσσαλονίκης στα επόμενα χρόνια γνώριζε συνεχείς εναλλαγές και μεταπτώσεις καθώς στην κατοχή της εναλλάσσονταν Βυζαντινοί, Οθωμανοί και Βενετοί.



Τον Μάρτιο του 1430 ο Μουράτ ο Β΄ αποφάσισε να καταλάβει την πόλη που βρισκόταν υπό την κατοχή των Βενετών και να την προσαρτήσει στις περιοχές που ήλεγχε. Έτσι εμφανίστηκε μπροστά στα τείχη της πόλης με όλο του τον στρατό και ξεκίνησε πυρετωδώς τις προετοιμασίες για την τελική επίθεση τρομοκρατώντας τους κατοίκους. Αρχικώς έκανε μια σειρά από ελκυστικές προτάσεις για παράδοση, υποσχόμενος να σεβαστεί τους κατοίκους και τις περιουσίες τους, αλλά ο Βενετός διοικητής Παύλος Contarini τις απέρριψε όλες, δίνοντας διαταγή να οργανωθεί η άμυνα της πόλης. Για αρκετές μέρες μεταφέρονταν πολιορκητικές μηχανές και πολεμικό υλικό, ενώ λαγουμιτζήδες υπονόμευαν τα τείχη. Η αγωνία των χριστιανών κατοίκων εντεινόταν από διάφορες φήμες που ακούγονταν, αλλά και από την τακτική του Βενετού διοικητή να μην ενημερώνει για τις προθέσεις του τους κατοίκους. Ανάμεσα στους χριστιανούς πολλοί ήθελαν να παραδοθούν για να γλυτώσουν τις σφαγές και την λεηλασία, καθώς ήταν έθιμο πόλη που παραδινόταν να μην λεηλατείται από τους κατακτητές της.

Η τοποθέτηση Βενετών στρατιωτών και στα παραθαλάσσια τείχη, μετά από την είδηση πως οι Οθωμανοί ετοίμαζαν ταυτόχρονη επίθεση από την θάλασσα με πειρατικά πλοία, εκλήφθηκε από τους κατοίκους ως τάση των Βενετών να εγκαταλείψουν την πόλη. Η επίθεση των οθωμανικών στιφών ξεκίνησε τα ξημερώματα της 29ης Μαρτίου με πολεμικές ιαχές και αλαλαγμούς. Ο Μουράτ είχε φανατίσει τους πολεμιστές τους τάζοντας πλήρη ελευθερία λεηλασίας αν η πόλη καταλαμβανόταν. Οι υπερασπιστές των τειχών ήταν λίγοι, άσχημα εξοπλισμένοι και με χαμηλό ηθικό. Οι Οθωμανοί επιτίθονταν κατά κύματα πλησιάζοντας από το Ανατολικό τείχος της πόλης (σημερινό Επταπύργιο) το οποίο ήταν το παλαιότερο και στην χειρότερη κατάσταση. Σύντομα επιτεύχθηκε εκεί το πρώτο ρήγμα με τους Οθωμανούς να στήνουν σκάλες και να ανεβαίνουν στα τείχη.

Το άγγελμα της πτώσης του ανατολικού τείχους, οδήγησε τους Βενετούς σε γρήγορη φυγή προς τα πλοία τους. Οι απώλειες τους ήταν βαρύτατες (270 άνδρες), ενώ ανάμεσα στους σημαντικούς άρχοντες που χάθηκαν ήταν και ο γιος του Contarini Λεονάρδος Γραδενίγο. η απώλεια της Θεσσαλονίκης κόστισε οικονομικά και πολιτικά στην Βενετία και την οδήγησε σε παρατεταμένη παρακμή. Οι Οθωμανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης λεηλατώντας και ρημάζοντας τις περιουσίες των Χριστιανών. Πολλοί Χριστιανοί αιχμαλωτίσθηκαν και εξανδραποδίσθηκαν. Η λεηλασία της πόλης διήρκεσε για τρία μερόνυχτα και προκάλεσε σημαντικές καταστροφές στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, ακόμη και στο νεκροταφείο της πόλης, όπου οι Οθωμανοί ανέσκαπταν τους τάφους ψάχνοντας για κρυμμένους θυσαυρούς.

Στην τέταρτη μέρα σταμάτησε ο χαλασμός, με τον ίδιο τον Μουράτ να μπαίνει στην πόλη και να προσκυνάει στην εκκλησία της Αχειροποίητου, την οποία μετέτρεψε σε τζαμί για να συμβολίζει την νίκη του (μια μικρή επιγραφή από τότε σώζεται μέχρι και σήμερα στον τοίχο της εκκλησίας). Ο Μουράτ γρήγορα κατάλαβε την στρατηγική σημασία της πόλης και αποφάσισε να την εξισλαμίσει εποικίζοντας την με χιλιάδες μουσουλμάνους για να καλύψουν τα πληθυσμιακά κενά που είχαν δημιουργηθεί. Χιλιάδες χριστιανοί εξισλαμίστηκαν βίαια, ενώ πολλοί άλλοι (αγόρια, κορίτσια, ακόμη και παντρεμένες γυναίκες) σύρθηκαν σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Μέσα σε λίγα χρόνια όλες οι εκκλησίες της Θεσσαλονίκης μετατράπησαν σε τζαμιά και ανάμεσα τους οι  φημισμένες εκκλησίες Ροτόντα, Αγία Σοφία, Άγιος Δημήτριος. Η ερημιά των χριστιανών στην Θεσσαλονίκη ήταν τόση, ώστε να μην διαθέτουν ούτε έναν ιερέα να λειτουργήσει και τους ύμνους να τους ψέλνουν οι λαϊκοί. Στα πρώτα χρόνια μετά την κατάκτηση πολλοί χριστιανοί χωρικοί στην Θεσσαλονίκη γνώριζαν πολύ λίγα για την θρησκεία τους, ενώ κάποιοι δεν γνώριζαν ούτε το σημείο του σταυρού. 

Οι φορολογικές ατέλειες και η ανώτερη κοινωνική θέση οδηγούσαν πολλούς χριστιανούς να ασπάζονται το Ισλάμ, μειώνοντας περαιτέρω τον χριστιανικό πληθυσμό. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν εξισλαμίστηκε όλος ο πληθυσμός της πόλης ήταν καθαρά φορολογικός, καθώς οι χριστιανοί πλήρωναν βαρύτατους φόρους (χαράτσι κτλ). Οι καμπάνες, οι χριστιανικές λιτανείες και ο εορτασμός της Ανάστασης με βεγγαλικά απαγορεύτηκε αυστηρά ενώ η πόλη γέμισε με φωταγωγημένους μιναρέδες και μουεζίνηδες που καλούσαν τακτικά μέσα στην ημέρα τους μουσουλμάνους για προσευχή.

Τέλος, ο θρύλος ότι η πτώση της πόλης προήλθε από την προδοσία των μοναχών της μονής Βλατάδων (που απ΄ ότι είδα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος και στο διαδίκτυο) δεν επιβεβαιώνεται από κανένα χρονικογράφο. Το μοναδικό ουσιαστικό στοιχείο που σώζεται είναι ότι η μονή Βλατάδων μετά την άλωση της πόλης, κατέβαλλε μικρούς φόρους για την περιουσία της στους Οθωμανούς. Κανένα άλλο στοιχείο δεν υπάρχει.

Ι. Β. Δ.

Πηγές

Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας 1354 - 1833, εκδόσεις Βάνιας 

Mark Mazower, Θεσσαλονίκη πόλη των φαντασμάτων, εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Σχόλια

  1. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία για την πόλη μας...τώρα να δούμε πως θα την σώσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνα με τους χρονικογραφους της εποχης,αντιστοιχουσε ενας στρατιωτης για εφτα πολεμιστρες! Ο πληθυσμος ήταν μολις 7000 και οι ενοπλοι ελαχιστοι. Δεν ειναι περιεργο που επεσε η πολη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. στον βακαλόπουλο διάβασα πως στο σημείο του τείχους που ανέβηκαν οι οθωμανοί δεν υπήρχαν καθόλου υπερασπιστές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατ᾿ ἀρχήν, προδοσία θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ μόνον ἐὰν ἡ πόλις ἦτο ἐλευθέρα. Ἀλλὰ δὲν ἦτο ἐλευθέρα· ὑπόδουλη στοὺς λατίνους ἦταν. Τὸ ὅτι πολλάκις οἱ λατίνοι ἀπεδείχθησαν χειρότεροι τῶν τούρκων, καὶ ὁ λαὸς ὑπέφερε καὶ τοὺς μισοῦσε, δὲν εἶναι ἀντιδυτικισμός, προδοσία ἢ ὅ,τι ἄλλο· εἶναι ἁπλῶς ἱστορικὴ πραγματικότης. Ἀλλὰ ἐδῶ μερικοὶ ἀνιστόριτοι νεοπαγανιστές, ὄχι μόνον διαστρεβλώνουν τὰ πραγματικὰ γεγονότα, ἀλλὰ ἐφευρίσκουν καὶ φανταστικά. Μερικὲς φορὲς ἔχουν πολὺ γέλιο· ὅπως κάτι τύποι ποὺ εἶχαν βαφτίσει... ἀρχαιόθρησκους Ἕλληνες τούς... ἀγαρηνοὺς κατακτητὲς τῆς Κρήτης (τοὺς ὁποίους ἐξόντωσε ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς), τοὺς Τούρκους, τούς Πολυνήσιους...! Καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτοὶ οἱ τσαρλατάνοι δυσφημοῦν τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα τελικῶς, μὲ τὶς βλακεῖες ποὺ λέγουν. (Προσοχή· μιλῶ γιὰ ὁρισμένα σούργελα -συνήθως πολυπολιτισμικο-διεθνιστούληδες μάλιστα· ὄχι γιὰ τοὺς σοβαρούς, πατριῶτες ἀρχαιοθρήσκους.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λινάρδος Κωνσταντίνος3 Ιαν 2012, 10:42:00 μ.μ.

    Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για την πόλη , όμως θα πρέπει να ανασκευάζονται και ορισμένες ανακρίβειες.
    Οι ίδιοι οι θεσσαλονικείς αποφάσισαν μόνοι τους ουσιαστικά να την παραδώσουν στους Ενετούς το 1423, ελπίζοντας ότι οι τελευταίοι θα την προστάτευαν αποτελεσματικότερα.
    Η αλλαγή στάσης έγινε όταν διαπίστωσαν ότι οι Ενετοί δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες τους .
    Επομένως τα αίτια της δυσαρέσκειας δεν ήταν θρησκευτικά αλλά ο φόβος ότι τελικά δεν θα αποφευχθεί η υποδούλωση..
    Μιας όμως αναφερόμαστε στο ρόλο που διαδραμάτισαν όλοι, καλό θα είναι να θυμηθούμε το χρονικό του Ιέρακος ΙΣΤ' αιώνας το οποίο ανέφερε ότι οι μοναχοί της μονής Βλατέων (Τσαούς Μοναστήρ) ειδοποίησαν τον Μουράτ για τους υδροχόους σωλήνες που προμήθευαν την πόλη με νερό , ώστε να διευκολυνθεί η πτώση της ...
    (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη Σάθα , Τόμος Α` Στίχοι. 365-379).
    << Τότε τινές των μοναχών λέγω των ρακενδύτων
    Εκ των Βλατέων της μονής , εντός αυτού οικούντες
    Κατέγραψαν , εδήλωσαν άπαντα του Σουλτάνου
    Γράφουσι δε και λέγουσιν ω κύριε Σουλτάνε ,
    Ως ει σοι έστι βουλητόν άρξαι Θεσσαλονίκης ,
    Λαβείν και ταύτην και ημάς και πάντας τους εν πόλει,
    Τους υδροχόους έκκοψαν σωλήνας Χορτιάτου
    Δίψη πιεζομένων δε πάντων και απορία
    Ακόντων τελεσθήσεται όπερ ποθείς γενέσθαι.
    Όρος Χορτιάτης έστι δε κείμενον υπέρ ταύτης
    Εξ ου τη πόλει άριστον ύδωρ ηδύ εισρέει.
    Σουλτάνος ουν ακηκοώς τούτο , υπερησθείς τε
    Επιχειρεί ως εν ταύτω τω πράγματι και έργω
    Ως την οδόν οι μοναχοί εδίδαξαν προς τούτον >>.
    Έτσι για να μαθαίνουμε τον πραγματικό ρόλο κάποιων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λινάρδος Κωνσταντίνος3 Ιαν 2012, 11:02:00 μ.μ.

    Όμως επειδή προβλέπω ότι κάποιοι θα αμφισβητήσουν την γνησιότητα του χρονικού του Ιέρακος να αναφέρω δύο από τα αρκετά ακόμη περιστατικά που δείχνουν ποιοι ήταν εκείνοι που ενδιαφερόντουσαν μόνο για το τομάρι τους.
    Ο Μενέλαος Παγουλάτος στο βιβλίο του << Βυζάντιο- ιστορία του μεσαιωνικού ελληνισμού , σελ.550 , εκδόσεις Γεωργιάδη) αναφέρει ότι κατά την πρώτη πολιορκία και άλωση τησ θεσσσαλονίκης από τους Τούρκους το 1387 ο τότε Μητροπολίτης Ισίδωρος Γλαβάς αρνείται να παραχωρήσει εκκλησιαστική περιουσία για αγορά τροφίμων...
    ΆΛΛωστε λίγα χρόνια πριν το 1367 ο Πατριάρχης Κων/λης Φιλόθεος αρνήθηκε να παραχωρήσει στον τότε αυτοκράτορα Ιωάννη Ε' δύο χωριά τα οποία με την σειρά του θα τα μοίραζε ως εισοδήματα σε στρατιώτες ως αντάλαγμα των υπηρεσιών τους...
    Μάλιστα ο Φιλόθεος συνέχισε να αρνείται ακόμη και όταν ο Αυτοκράτορας του πρότεινε να του τα δώσει με τους ίδιους όρους που θα τα έδινε σε κάποιους άλλους...
    (Αγγελική Λαίου Θωμαδάκη , Η αγροτική κοινωνία στην ύστερη βυζαντινή εποχή , Σελ. 289, Μορφωτικό ίδρυμα εθνικής τράπεζας).
    Τώρα ποιοι ήταν οι προδότες ας το κρίνει ο καθένας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με τον επίλογο του παρόντος άρθρου, και να παραπέμψω στην ΟΡΙΣΤΙΚΗ διαδικτυακή διάψευση του ανάξιου λόγου λαϊκού μύθου περί προδοσίας.
    Με πηγές (και μάλιστα εικονογραφημένες) και βιβλιογραφία:

    http://www.oodegr.com/oode/a8eismos/diafwtismos/blatadwn_1.htm

    και κάνω λόγο για "διαδικτυακή διάψευση", διότι στη βιβλιογραφία η διάψευση για όποιον διαβάζει, είναι δεδομένη, και βρίσκεται εκεί εδώ και αιώνες, στις αυθεντικές, σύγχρονες πηγές της άλωσης της θεσ/νίκης...

    ΦΥΣΙΚΑ και το χρονικό του Ιέρακα είναι ένα χρονογράφημα χωρίς καμία ιστορική αξία, όπως γράφουν οι κορυφαίοι Γριτσόπουλος και Καραγιαννόπουλος.

    Και όποιος δεν γνωρίζει την κριτική των πηγών, είναι υποχρεωμένος να υπομείνει την αυστηρή κριτική και γελοιοποίηση των επιχειρημάτων του.

    Αν π.χ. κάποιος στηριχτεί στον καντεμίρ του 17ου αιώνα, και μας πει ότι η Κων/πολη παραδόθηκε και δεν αλώθηκε(!), θα είναι άξιος της απαξίωσης που θα υποστεί από τις πηγές.

    Στα ιστορικά γεγονότα του 1430, διαβάζουμε ΠΡΩΤΑ σφραντζή, χαλκοκονδύλη, δούκα και φυσικά, ιωάννη αναγνώστη, και όχι πρώτα χρονογραφήματα του... 16ου αιώνα!

    ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λινάρδος Κωνσταντίνος19 Μαρ 2013, 9:48:00 μ.μ.

    Ανώνυμε Μακεδόνα όπου υπάρχει καπνός συνήθως υπάρχει και φωτιά…
    Ακόμη και αν θεωρήσουμε το χρονικό του, Ιέρακος ανακριβές , δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε πλαστό ή ότι στερείται κάθε λογικής…
    Οι μοναχοί κοίταζαν να σώσουν την μονή τους και αυτός είναι ο λόγος που πιθανότατα επιθυμούσαν να τα έχουν καλά με τον Σουλτάνο…
    Ο Απόστολος Βακαλόπουλος αναφέρει ότι ο Γεώργιος Αμιρούτζης γράφοντας την χρονογραφία του το 1439 σχολίαζε αρνητικά την συμπεριφορά των μοναχών της μονής λέγοντας ότι για την βοήθεια τους αυτή πήραν το 1/3 των δασών της πόλης και ολόκληρο τον βράχο της μονής Βλατάδων : ( προς αιώνιον αισχύνην αυτών ενώπιον Θεού και ανθρώπων ).
    Αλλά και η διεθνούς φήμης τουρκολόγος Ελισάβετ Ζαχαριάδου αναφέρει ότι η μονή Βλατάδων διέθετε κτήματα κατά ΠΛΗΡΗ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ (γεγονός πρωτοφανές για αλλόθρησκο οίκημα) τα οποία αν ήθελε μπορούσε να πουλήσει ή και να χαρίσει…
    Το γεγονός αυτό είναι πράγματι εντυπωσιακό αφού ακόμη και τα μοναστήρια του Αγίου Όρους ( που αποδεδειγμένα είχαν παραδοθεί το 1430) διέθεταν κτήματα μόνο με την μορφή της νομής (tessaruf) τα οποία μπορούσαν μεν να εκμεταλλευθούν αλλά όχι και να τα διαθέσουν όπως θα ήθελαν…
    Επομένως ακόμη και αν δεχτούμε ότι δεν υφίσταται θέμα προδοσίας , δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε ότι τουλάχιστον φρόντισαν να προστατεύσουν έγκαιρα τα συμφέροντα τους τασσόμενοι παρά τω πλευρό του Σουλτάνου…
    Αλλά και οι συγγραφείς της εποχής αφήνουν σαφείς αιχμές για την συμπεριφορά μερίδας πολιτών της πόλης που από την πρώτη στιγμή που αυτή ήρθε στα χέρια των Ενετών ήθελαν να την παραδώσουν στους Τούρκους.
    Ο Δούκας αναφέρει ότι από την πρώτη στιγμή οι Ενετοί φοβόντουσαν προδοσία αναγκαζόμενοι να πάρουν μέτρα :
    ( Οι δε Λατίνοι φοβούμενοι , μήπως οι Ρωμαίοι στενοχωρηθέντες ποιήσωσιν άνταρσιν και εισάξωσι τους Τούρκους , τους δε Βενετίκους διώξωσιν , ην γαρ και προλαβών , η πόλις των Τούρκων , ήρξαντο τους των ευγενών Ρωμαίων οίκους μετά/στέλλειν , τους μεν εις Εύβοιαν , τους δε εν Κρήτη , άλλους εν Βενετία) . (Οι Λατίνοι φοβούμενοι μήπως οι Ρωμαίοι δυσανασχετήσουν και επαναστατήσουν , βάζοντας τους Τούρκους μέσα στην πόλη και διώχνοντας τους Βενετούς , λόγω του ότι η πόλη ανήκε και προηγουμένως σε Τούρκους , άρχισαν να διασκορπίζουν συστηματικά τους οίκους της αριστοκρατίας των Ρωμαίων , αποστέλλοντας άλλους στην Εύβοια , άλλους στην Κρήτη και άλλους τέλος στην Βενετία).
    Παρόμοιες αιχμές αφήνει και ο Ιωάννης Αναγνώστης :
    ( Τῶν μὲν οὖν δὴ πλειόνων δυσχεραινόντων ὅτι μὴ σφίσιν ἐξῆν προδοῦναι τὴν πόλιν τοῖς Τούρκοις, [δεδιότων ἴσως ὃ γέγονεν ὕστερον,] ἄγγελος ἧκε τὸν Μουράτην ἐφ' ἡμᾶς κεκινῆσθαι μηνύων, πλεῖστον ὅσον στρατὸν συναγείραντα καὶ διὰ πάντων καλῶς παρεσκευασμένον ) .
    (Ενώ οι περισσότεροι ήταν σε αδιέξοδο, αφού δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να παραδώσουν την πόλη στους Τούρκους, [αλλά ίσως φοβόντουσαν όσα έγιναν αργότερα], έφτασε αγγελιαφόρος που μας ανακοίνωσε ότι ο Μουράτ κινείται εναντίον μας έχοντας συγκεντρώσει μεγάλο και πολύ καλά οργανωμένο στρατό).

    Βεβαίως και για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα και εγώ πιστεύω ότι η πόλη τελικά αλώθηκε , όμως οι αναφορές αυτές δείχνουν ότι ο κίνδυνος προδοσίας ήταν υπαρκτός και όχι αποκύημα φαντασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ φίλε,

    Όταν υπάρχει καπνός, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει και φωτιά, διότι αν πιστεύουμε έτσι και όταν βλέπουμε καπνό (Ιέρακας) φωνάζουμε την πυροσβεστική χωρίς να επιβεβαιώσουμε ότι η κλήση μας έχει λογική, μπορεί να πέσουμε στην τραγική κατάσταση να βρεθούμε μπροστά σε μια γιαγιά που έχει βάλει ξύλα να καίγονται στον ξυλόφουρνο για να φτιάξει καμιά πίτα... Και τότε οι πυροσβέστες θα μας βρίζουν για την ασοβαρότητα μας...

    Αυτό παθαίνει όποιος σε ΚΑΜΙΑ πηγή δεν βλέπει προδοσία των μοναχών, και παρ' όλ' αυτά θέλει οπωσδήποτε με το ζόρι να υπάρχει προδοσία των μοναχών.

    Όπως πολύ σωστά αναφέρεται στο άρθρο της ΟΟΔΕ και με όλα τα τεκμήρια, ο μύθος της προδοσίας στηρίζεται σε έξι εντελώς φαιδρά σημεία του Ιέρακα που καταρρίπτοναι από τις πηγές:

    α) Δήθεν η Θεσσαλονίκη ήταν απόρθητη, και γι’ αυτό χρειαζόταν προδοσία. Όμως η ανέτοιμη Θεσ/νίκη, όπως γράφει ο Βακαλόπουλος, αλώθηκε σε ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΧΡΟΝΟ! Τόσο ηλίθια λοιπόν ήταν η ιδέα του Ιέρακα να γράψει ότι η πόλη ήταν απόρθητη...

    β) Δήθεν η Θεσσαλονίκη αλώθηκε λόγω δίψας λέει ο Ιέρακας, πράγμα εντελώς γελοίο αφού ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο ενώ όλες οι πηγές μιλούν για άλωση με απλή έφοδο κατά μέτωπο...

    γ) Δήθεν αμέσως μετά την Άλωση ο Μουράτ Β΄ έδωσε προνόμια στη Μονή Βλατάδων, ενώ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ δεν πήρε η Μονή Βλατάδων από τον Μουράτ! Αυτό αναδεικνύει τον Ιέρακα ως τραγικά γελοία "πηγή", αφού το πρώτο φιρμάνι των προνομίων δεν δόθηκε ΟΥΤΕ ΚΑΝ από τον Μουράτ Β΄, αλλά 15 χρόνια ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ από τον Μεχμέτ! Δηλαδή, τι συζητάμε τώρα; Εδώ μιλάμε για τραγικά γελοίες καταστάσεις.

    δ) Να το πούμε και αυτό, ότι δήθεν υπήρχε πλήρης φοροαπαλλαγή για την Βλατάδων λέει ο Ιέρακας, ενώ η Μονή πλήρωνε φόρους μειωμένους (και βέβαια, παρόμοια προνόμια δόθηκαν και σε άλλες μονές).

    ε) Δήθεν με τα προνόμια που έδιναν οι Οθωμανοί, μνημόνευαν και τις προδοτικές υπηρεσίες των μοναχών λέει ο Ιέρακας, και τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ στα φιρμάνια των πορνομίων.

    στ) Δήθεν εξαιτίας της προδοσίας η Μονή ονομάστηκε “Τσαούς” λέει ο Ιέρακας, ονομασία όμως που συναντάται ΜΟΛΙΣ στον ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΙΩΝΑ από την άλωση.

    Και φυσικά, όταν οι πηγές της άλωσης δεν αναφέρουν προδοσία της Μονής Βλατάδων και οι έγκυροι ιστορικοί συμφωνούν, από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία απολύτως φωτιά, αλλά υπάρχει μόνο η... φουφού του Ιέρακα, την οποία επικαλούνται χωρίς άλλα τεκμήρια όσοι θέλουν για λόγους ιδεολογικούς να υποτιμούν με όποιον τρόπο μπορούν οτιδήποτε έχει σχέση με τον μοναχισμό.

    Όταν όμως δεν υπάρχουν στοιχεία, το να γυρνάμε κάποια "μπορεί", "άμα", "ίσως", "κι αν όμως" σαν κοκορέτσι γύρω-γύρω, δεν πρόκειται να βγάλουν τεκμήρια και στοιχεία ούτε στον αιώνα τον άπαντα.

    Αν φαίνομαι επιθετικός, δεν είναι επειδή έχω κάτι μαζί σου, ούτε σε γνωρίζω άλλωστε, όμως το να βλέπω σε τόσα blog της ίδιας ιδεολογικής κατεύθυνσης, το ίδιο και απαράλλαχτο θέμα περί της δήθεν προδοσίας, με ύφος λες και είναι ιστορικό γεγονός, αυτό καταντά εκνευριστικά ασόβαρο.

    Ζούμε στον 21ο αιώνα, και δόξα το Θεώ και βιβλία υπάρχουν και βιβλιοθήκες και μάλιστα ψηφιακές εύκολα προσβάσιμες. Είναι δυνατόν με αυτές τις προϋποθέσεις να παρουσιάζεται αυτή η γελοιότητα σαν ιστορικό γεγονός;!

    Έλεος πια...

    ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι τοιχογραφίες της Μονης Βλατάδων ειναι κατεστραμενες εντελώς από την μετατροπή του ναού σε τζαμί. Πραγμα που σημαινει οτι κανενας μοναχός δεν εσωσε το τομαρι του. Οποιος επιθυμει μπορει να ετον επισκευθει και να ξεστραβωθει.

    Αλλα και αν η διακοπή της παροχης νερου ειναι ιστορικο γεγονός δεν σημαινει κατ αναγκη οτι οι Τουρκοι την εκαναν καθ υπόδειξη των μοναχων μονο και μονο επέιδη ευρισκεται εντος του χωρου της μονης.

    Επίσης για οποιον εχει παει στα Καστρα και εχει τη στοιχειωδη νοημοσυνη θα δει οτι η Μονη Βλαταδων βρισκεται ΕΝΤΟΣ των τειχων, και μαλιστα εχοντας ακριβως από πίσω ως δευτερο οχύρωμα το ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ που επιβλέπει της Μονης (που σημαινει οτι για να φτασουν οι Τουρκοι στη Βλαταδων θα ειχαν ηδη καταλαβει την πόλη, εξουδετερωνοντας και την άμυνα του Επταπυργιου.

    Οσον αφορα τον ΑΘΗΝΑΙΟ Ιερακα, και το κατα ποσον οι πηγες του ειναι οντως αξιοπιστες, ο χαρακτηρισμος "Τότε τινές των μοναχών λέγω των ΡΑΚΕΝΔΥΤΩΝ" ήδη μαρτυρει μια προκατάληψη καθοτι οι ιδρυτες της Βλαταδων ήταν οπαδοι του ησυχαστικού κινηματος και αντιθετοι με τις διδασκαλιες του Λατινοφρονος Βαρλααμ του Καλαβρου, ο οποιος σιχαινοταν τον μοναχισμο και ηταν ενθουσιώδης υποστηρικτής της αναβιώσεως της πλατωνικής και αριστοτελικής φιλοσοφίας πραγμα που λιγα χρονια πριν την πτωση της Θεσσαλονικης είχε διχασει την πόλη μεχρις εμφυλίου σε ησυχαστες και αντιησυχαστες-ζηλωτες.

    Οσον αφορα το υρδαγωγειο του Χορτιατη αυτο καθ εαυτο, ο Μουρατ το επισκευασε και δεν ειναι φυσικα στη Βλαταδων αλλα στο Χορτιατη. Θα ηταν προφανως υψιστη βλακεια εκ μερους των Τουρκων να κοψουν το νερο εντος της πόλης οταν το νερό εφτανε στη Βλαταδων εκτος αυτης από το Χορτιατη, πραγμα που εκαναν και οι Γερμανοι. Ο δε θανατος ενος Γερμανου υπαλληλου του Υδραγωγειου ήταν η αφορμη για το ολοκαυτωμα του Χορτιατη.

    Ολα τα αλλα, τα κακοηθη και σταρτευμενα μαλλον ανηκουν στη σφαιρα της μπαρουφολογιας, όποιος και να τα εγραψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας