Μια κριτική θεώρηση της "επανάστασης του Γουδή το 1909"

Παρατηρώ εδώ και κάποιες μέρες τις αναφορές στην "επανάσταση" του Γουδή στις 14 Αυγούστου 1909 που τείνουν να την εξιδανικεύουν ως ένα σημείο, και να την θεωρούν ως γενεσιουργό αιτία της ένδοξης εθνικής Ελληνικής πορείας ως το 1920. Έχω όμως την εντύπωση ότι οι περισσότεροι που σχολιάζουν, καταφεύγουν σε εύκολους χαρακτηρισμούς στερούμενοι της γνώσης βασικών γεγονότων και στοιχείων, που αν δεν αλλάζει άρδην τις αντιλήψεις αυτές, τουλάχιστον τις συμπληρώνει.

Η "επανάσταση" του Γουδή (*) το 1909 ήταν περισσότερο μια ένοπλος διαμαρτυρία ενός τμήματος του στρατού που κυρίως βρισκόταν στην Αθήνα, υπό την ηγεσία μια ομάδας χαμηλόβαθμων αξιωματικών που είχαν ιδρύσει μια μυστική οργάνωση τον "στρατιωτικό σύνδεσμο". Το βασικό ελατήριο της στρατιωτικής αυτής εξέγερσης ήταν η εντύπωση που υπήρχε στον κόσμο για την φαυλότητα του τότε πολιτικού συστήματος και την αδράνεια του στον επανεξοπλισμό της Χώρας σε μια εποχή που οι πολεμική αναμέτρηση φαινόταν επικείμενη. Δευτερεύουσα, αλλά όχι ασήμαντη, ήταν και η ενόχληση των ηγετών της στρατιωτικής στάσης,για την επέμβαση του Θρόνου και του Διαδόχου Κωνσταντίνου στους προβιβασμούς των αξιωματικών, αλλά και στον σχηματισμό γύρω του μιας ομάδας αξιωματικών (Μεταξάς, Στρατηγός, Δούσμανης) που απολάμβαναν ιδιαίτερα ευνοικής μεταχείρησης.

Ηγέτης και αρχηγός της Επανάστασης του Γουδή, αναδείχθηκε ο Νικόλαος Ζορμπάς, ένας μετριοπαθής και συντηρητικός αντισυνταγματάρχης πυροβολικού που δεν επέτρεψε στην εξέγερση να πάρει ακραία αντιδυναστική μορφή, ενώ άλλος σημαντικός πρωταγωνιστής του, ήταν ο νεαρός ανθυπολοχαγός τότε- Θεόδωρος Πάγκαλος, κινητήριος μοχλός της μυήσεως συναδέλφων του στην ενέργεια. Μετά την εύκολη και αναίμακτη επικράτηση του Κινήματος, οι "επαναστάτες" ανάγκασαν την υφιστάμενη και νόμιμη Κυβέρνηση Ράλλη σε παραίτηση και εξανάγκασαν τον Βασιλιά Γεώργιο να ορκίσει μια νέα υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη που είχε ένα μικροσκοπικό κόμμα στην βουλή και υποτίθεται είχε υιοθετήσει το "πρόγραμμα" του "συνδέσμου".

Τα εισαγωγικά στην λέξη πρόγραμμα δεν είναι τυχαία, καθώς όπως αποδείχθηκε στις επόμενες εβδομάδες, τέτοιο πρόγραμμα δεν υπήρχε. Οι ιδεαλιστές αξιωματικοί είχαν αγαθά κίνητρα, ήθελαν να χτυπήσουν την φαυλοκρατία και την κακοδιοίκηση, αλλά όπως κατάλαβαν κάτι τέτοιο δεν ήταν τόσο εύκολο. Ακολούθησε ο πλήρης εξευτελισμός σε κάθε έννοια κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Σε ένα θέατρο παραλόγου τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της βουλής υπό την απειλή της μερίδας του στασιάζοντος στρατού, υπερψήφιζαν δεκάδες νομοσχέδια επί παντός επιστητού που είχαν συντάξει πρόχειρα οι αξιωματικοί του "στρατιωτικού συνδέσμου" και τα οποία θα έμεναν στην πλειοψηφία τους ανεφάρμοστα. Τα νομοσχέδια αυτά περιείχαν μάλλον ευχές, ηθικολογίες και φιλοδοξίες παρά ορθολογικά εφικτά πολιτικά μέτρα. Το κοινοβούλιο συνεδρίαζε καθημερινά σε δύο συνεδριάσεις, με τα θεωρεία του κατάμεστα από αξιωματικούς του "Συνδέμου" και απλούς οπλίτες. Όταν κάποιος βουλευτής τολμούσε να επικρίνει τις αερολογίες και τις κενολογίες των νομοσχεδίων αυτών, οι αξιωματικοί από τα θεωρεία χτυπούσαν τα πόδια τους, σφύριζαν η καθύβριζαν τον ομιλούντα στο βήμα. Τέτοια επεισόδια έγιναν πάρα πολλά, με τους βουλευτές να δέχονται συνεχείς εξευτελισμούς και να απειλούν (κυρίως ο Θεοτόκης με το κόμμα του που ήταν και το μεγαλύτερο)με αποχή από τα καθήκοντα τους.

Το περίφημο στρατιωτικό νομοσχέδιο μόνο, προέβλεπε δαπάνες του ιλιγγιώδους ποσού των 60.000.000 δρχ, που έφερε την Χώρα κυριολεκτικά στο χείλος της χρεοκοπίας. Ο "στρατιωτικός σύνδεσμος" συνεδρίαζε καθημερινά για να συντάσσει τα νομοσχέδια αυτά και δεχόταν δεκάδες μηνύματα στήριξης τόσο από την Αθήνα όσο και από την επαρχία αλλά που παράλληλα ζητούσαν χαριστικές ρυθμίσεις και ρουσφέτια. Κάποια από αυτά, ο "Σύνδεσμος" τα ικανοποίησε, ώστε να διατηρήσει τα λαϊκά του ερείσματα, κατά παράβασιν όσων είχε υποσχεθεί. Σύντομα τα μέλη του "Συνδέσμου" κατάλαβαν ότι είχαν μπλέξει σε έναν κυκεώνα πολιτικών συμβιβασμών και συνειδητοποίησαν πόσο δύσκολο τελικά είναι να κυβερνάς μια Χώρα (κάτι που θεωρούσαν αρκετά εύκολο) και πόσο απροετοίμαστοι ήταν για αυτό.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν προσήλθε μετά από πρόσκληση του Ζορμπά και του "συνδέσμου", χρησιμοποίησε με ευστροφία τα αδιέξοδα που είχαν αντιμετωπισει οι εξεγερμένοι, για να επιβληθεί στο πολιτικό προσκήνιο. Χρησιμοποίησε τον "στρατιωτικό σύνδεσμο" εκβιάζοντας ουσιαστικά τον Βασιλιά και τα παλαιά πολιτικά κόμματα για έναν τελικό συμβιβασμό με πρωταγωνιστή τον ίδιο, που προέβλεπε κάποιες φαινομενικές υποχωρήσεις τους σε δευτερεύοντα ζητήματα με την ταυτόχρονη διάλυση του ενοχλητικού "συνδέσμου". Τελικώς η νέα κυβέρνηση Στέφανου Δραγούμη που σχηματίστηκε μετά τιε συννενοήσεις Βενιζέλου, ψήφισε μια νέα σειρά νομοσχεδίων με φορολογικό περιεχόμενο, από τα ελάχιστα που έμελλε να υλοποιηθούν. Στις τελευταίες μέρες της Κυβέρνησης Δραγούμη εκτυλίχθηκαν και τα τραγικά αιματηρά γεγονότα του Κιλελέρ, στα οποία η κρατική καταστολή είχε την αμέριστη κάλυψη του "στρατιωτικού συνδέσμου", παρά την αρχική του θέση για την απαλλοτρίωση των μεγάλων τσιφλικιών της Θεσσαλίας.

Επί της ουσίας όταν ο Βενιζέλος σχημάτισε κυβέρνηση (αφού έπεισε τον Βασιλιά να διαλύσει αντισυνταγματικά την βουλή, βασιλικό δικαίωμα που στον Εθνικό Διχασμό λίγα χρόνια μετά, ο ίδιος ο Βενιζέλος θα το αμφισβητήσει) κατήργησε σχεδόν όλα τα πρόχειρα νομοσχέδια (πλην των στρατιωτικών και κάποιων φορολογικών) εκείνης της περιόδου ως ανεδαφικά και ανεφάρμοστα. Και όχι μόνο αυτό. Λίγους μήνες μετά την αναρρίχηση του στην πρωθυπουργία ο Βενιζέλος επανέφερε τα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας στις υψηλές βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας (Διάδοχος Κωνσταντίνος ως Αρχιστράτηγος), αναιρώντας άλλο ένα βασικό επίτευγμα του "Συνδέσμου", ενώ χρησιμοποίησε σε θέσεις - κλειδιά τους Δούσμανη και Μεταξά, πρόσωπα του περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου, που ήταν όμως μισητά για τον "Σύνδεσμο" και αρχικά είχαν απομακρυνθεί εκτός Αθηνών.

ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1909

Τελικώς η "επανάσταση του 1909" δεν είχε κανένα επίτευγμα να επιδείξει; Αναμφίβολα είχε. Αποτέλεσε ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ στην λιμνάζουσα Αθηναϊκή κοινωνία, κινητοποίησε κοινωνικές δυνάμεις που δεν είχαν αναδειχθεί, επέβαλλε στην πολιτική σκηνή έναν ελπιδοφόρο νέο πολιτικό (Ελευθέριος Βενιζέλος) που χειρίστηκε τις Ελληνικές υποθέσεις και το Ανατολικό Ζήτημα με νέα ανανεωτική πνοή και νέες ιδέες. Ταυτόχρονα χάρις σε μια άφρονα πολιτική απόφαση των αξιωματικών του "συνδέσμου"(δεν υπήρχε οικονομική κάλυψη εκείνη την στιγμή πλην της μερικής χρηματοδότησης του Αβέρωφ) παραγγέλθηκε το βαρύ θωρηκτό "Αβέρωφ" που έμελλε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην νίκη στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο και στην απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Ο στρατιωτικός εξοπλισμός που επέβαλλε ο "σύνδεσμος" μπορεί να καταχρέωσε το κράτος εκείνη την στιγμή, αλλά χάρις σε αυτόν διπλασιάστηκε η Ελλάδα 3 χρόνια μετά.

Ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα της "Επανάστασης του 1909" υπήρξε η νομιμοποίηση (καθιέρωση) της ενεργής επέμβασης του στρατού στα πολιτικά πράγματα της Χώρας, επέμβαση που ως και το 1967 θα είναι κοινός τόπος, με κατ΄ εξοχήν περίοδο τον μεσοπόλεμο. Ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι "Φιλελεύθεροι" θα συναλλάσονται συνεχώς με πολλούς ανώτατους στρατιωτικούς (Οθωναίος, Πάγκαλος, Τσιμικάλης, Μανέτας, Πλαστήρας, Κονδύλης, Χατζηκυριάκος και πολλοί άλλοι χαμηλόβαθμοι) αλλάζοντας ακόμη και την επετηρίδα προβιβασμών η αποστρατεύοντας ομαδικά τους ανωτέρους τους και θα τους χρησιμοποιούν είτε στην διαχείρηση η στην υφαρπαγή της εξουσίας. Έτσι λοιπόν μετά το 1909 ο στρατός διαμορφώνεται σε ανεξάρτητο πόλο εξουσίας, που συμμετέχει στο πολιτικό προσκήνιο είτε ως συνεργός των πολιτικών κομμάτων, είτε και εντελώς ανεξάρτητος.

Όπως γίνεται αντιληπτό και το έχουμε τονίσει στο παρελθόν σε κάθε ευκαιρία, δεν υπάρχει ιστορικό γεγονός που να έχει μόνο θετικές πτυχές η επιπτώσεις, καθώς οι δρώντες παραμένουν άνθρωποι έχουν πάθη και αδυναμίες και κάνουν λάθη (ασχέτως προθέσεων) όπως γίνονται λάθη από τότε που καταγράφεται η ανθρώπινη Ιστορία. Καταλαβαίνω ότι ειδικά σε δύσκολες στιγμές όπως αυτές που διανύουμε σήμερα, έχουμε ανάγκη σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι ατομικά, από Ιστορικά παραδείγματα που θα εμπνεύσουν ελπίδα και προοπτική. Θεωρώ όμως ότι αυτά οφείλουν να τοποθετούνται στις πραγματικές τους διαστάσεις και όχι στις επιθυμητές.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

(*) Η περιοχή της Αθήνας που έγινε το κίνημα λέγεται "Γουδή" και όχι Γουδί προς τιμήν ενός μαγειρικού σκεύους. Tο όνομα προέρχεται από μεγάλη οικογένεια των Σπετσών, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν λόγω της μεγάλης προσφοράς τους στην Eλληνική Eπανάσταση. Σε αναγνώριση της προσφοράς τους η Πατρίδα τούς αντάμειψε με την παραχώρηση της έκτασης που φέρει το όνομά τους».Οι εφημερίδες στις αρχές του αιώνα αναφέρουν την τοποθεσία με τη γραφή «Γουδή». Εξέχον μέλος της οικογένειας αυτής, ο Δημήτριος Γουδής που γεννήθηκε στις Σπέτσες του 1824, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Hταν δε ο πρώτος Eλληνας που έφερε εμπορικό ατμόπλοιο και πρωτοστάτησε για την επικράτηση της ατμήλατης ναυτιλίας σε ολόκληρη την Eλλάδα.

Πηγές

Ζορμπάς Νικόλαος, Απομνημονεύματα, εκδόσεις "Μέτρον"

Τσίχλης Βασίλειος, Το κίνημα του Γουδί και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, εκδόσεις Πολύτροπον

Παπακοσμάς Βίκτωρ, Ο στρατός στην πολιτική ζωή της Ελλάδος, εκδόσεις Εστία

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1912543&textCriteriaClause=

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=248317&ct=1&dt=28/12/2008

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/06/2006_187848

http://www.agiasofia.com/1922/1922.php



Ι. Β. Δ.

Σχόλια

  1. Συμφωνω απολυτα στο οτι περα απο ευχες και λογια. λιγα πραγματα εγιναν.Δολοπλοκιες ,ρουσφετια αδικες προαγωγες, αντικινημα τυπαλδου και αλλα πολλα που μονο στην ενοτητα και την στρατιωτικη αναδιοργανωση, δεν βοηθουσαν. Πολλοι ιστορικοι, αποσιωπουν το εργο των πολιτικων πριν τον βενιζελο, σαν να μην προσεφεραν τιποτα αυτοι, στην στρατιωτικη προετοιμασια του εθνους. Επι θεοτοκη, εγιναν μεγαλες παραγγελιες οπλισμου(τουφεκια κλπ) και παρθηκαν μετρα, για την εκπαιδευση των αξιωματικων. Επι Δραγουμη, αγοραστηκε ο Αβερωφ. Παρολα αυτα, εχει περασει η αποψη οτι πριν την εκλογη βενιζελου, ο στρατος ηταν σε διαλυση.Επισης, το κινημα του Γουδη ηταν επανασταση κατα τους προοδευτικους ιστορικους. Τι αλλαξε το 1936 και το 1967;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απ'οτι γνωριζω, πραξικοπημα ονομαζεται, η βιαιη κινηση προς ανατροπη του πολιτευματος, απο τους ιδιους τους κυβερνωντες, ενω επανασταση καλειται το ιδιο γεγονος, αλλα πραγματοποιειται απο τους κυβερνωμενους! Αυτα δεχεται η πολιτειολογια και οχι τα λαικιστικα, τυπου, "επανασταση κανει ο λαος", η "επανασταση λεγεται οταν τη δεχεται ο λαος"! Και πως βγαινει αυτο το συμπερασμα? Εκαναν προηγουμενως γκαλοπ στο λαο? Εκτος αυτου και ο στρατος, τμημα του λαου ειναι! Με βαση τα παραπανω, το κινημα στου Γουδη, αλλα και η 21η Απριλιου, ηταν επαναστασεις, εφοσον μιλαμε για μεσαιους και ανωτερους αξιωματικους και οχι για την κυβερνηση, το Βασιλια η εστω την ηγεσια των Ενοπλων Δυναμεων! Η μεταβολη της 4ης Αυγουστου, ειναι πραξικοπημα, αλλα ετσι κι αλλιως ειτε πραξικοπημα, ειτε επανασταση, αυτο που μετραει ειναι αν επικρατησε η οχι! Αν επικρατησε, τοτε δημιουργει δικαιο και ειναι η νεα εννομη ταξη! Αν δεν επικρατησε, διωκεται ποινικα, ασχετως ονοματος(πραξικοπημα η επανασταση)! Τωρα, το πως γινεται η 21η Απριλιου να επικρατησε, μετα να καταλυεται αυτοβουλως και να παραδιδει την εξουσια και στη συνεχεια αυτοι που παρελαβαν την εξουσια, να τους δικαζουν ως παρανομους, αυτο ειναι μια αλλη ιστορια...

    "Apollo"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αναμφίβολα η "επανάσταση του 1909" είχε εξασφαλίσει ένα κοινωνικό έρεισμα αρκετά ευρύ. Αυτό φαίνεται από τα πολύ μεγάλα συλλαλητήρια που διοργάνωσε, αλλά και τις δηλώσεις στήριξης από όλη την Ελλάδα.

    Στην ουσία της όμως, παραμένει μια στρατοκρατική κίνηση με αμφίβολα αποτελέσματα, που πυροδότησε εξελίξεις πολύ πιο σύνθετες από τις χρονολογικά κοντινές.

    έτσι η λαική υποστήριξη δεν είναι δυνατόν να δικαιώνει και να απονευρώνει την έρευνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάβασα το κείμενο του Ι.Β.Δ. το οποίο παρά το περιορισμένο του χώρου, άρα και της επιφανειακής (δε το λέω μειωτικά) εκ των πραγμάτων ανάλυσης, καλύπτει τα βασικά και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

    Θα ήθελα όμως, με την άδειά σας, να προσθέσω και να θέσω υπό την κρίση σας ότι οι έννοιες "επανάσταση", "πραξικόπημα", "στάση", "κίνημα" κλπ, εν τέλει χάνουν το νόημά τους μπροστά στά εξής δύο ζητήματα (με τα επιμέρους θέματα) που σαφώς και χρήζουν περαιτέρω αναλύσεως:

    1ον) Αν οι "ρέκτες" στόχο είχαν το εις βάθος χρόνου όφελος της πατρίδας ή έστω την αποτροπή ενός -πασιφανώς- επερχόμενου κινδύνου και όχι το καθαρώς προσωπικό κέρδος

    και

    2ον) Αν, εκ των υστέρων, μετά από αρκετά χρόνια, η ίδια η κοινωνία μέσα από την ιστορική μνήμη, καταξίωσε ή απέρριψε, τόσο τα κίνητρα, όσο (κυρίως) το αν αναγνώρισε ως θετικό το τελικό αποτέλεσμα του όλου εγχειρήματος ως.

    Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να καταθέσω την γνώμη μου.

    Δημήτριος Π.
    Chicago, IL - USA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κατ΄ αρχάς Δημήτρη να σου πω ότι τα αρχικά Ι. Β. Δ. είναι τα αρχικά μου. Όσα κείμενα τελειώνουν έτσι, τα έχω γράψει εγώ.

    τώρα σχετικά με την σωστή σου παρατήρηση για την "καταξίωση στην κοινωνία μέσω της Ιστορικής μνήμης", προφανώς εκεί στοχεύω με τις μικρές μου δυνάμεις.

    Η διαμόρφωση της συλλογικής Ιστορικής μνήμης προφανώς είναι μια δυναμική και ζωντανή διαδικασία. Όπως λοιπόν αγωνίζονται τα διάφορα κρατικοδίαιτα Ινστιτούτα και ιδρύματα ("Καραμανλή", "Παπανδρέου", Βενιζέλου" κτλ), όπως αγωνίζεται ο κύκλος Ρεπούση, ο κύκλος Λιάκου κτλ.

    Τίποτε δεν είναι οριστικά και τελεσίδικα καθορισμένο, γιατί αν ήταν έτσι δεν θα μιλούσαμε για επιστήμη, αλλά για δόγμα.

    σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ καλή και προσεγμένη δημοσίευση. Γίνεται ακριβής αναφορά στον τρόπο λειτουργίας του στρατιωτικού συνδέσμου καθώς και στα πιστεύω των αξιωματικών χωρίς να παραβλέπονται όμως λάθη και συμφέροντα. Να σημειώσω επίσης ότι ο Ζορμπάς στην ουσία δεν αναδείχθηκε αλλά επιλέχθηκε.

    Επίσης δεν αναφέρθηκε νομίζω το πολύ σημαντικό προηγούμενο που δημιούργησε αυτή η επανάσταση. Από το 1909 ξεκινάει ουσιαστικά η ενεργή συμμετοχή του στρατού στα κοινά, η οποία και θα συνεχίσει μέχρι και την Χούντα των συνταγματαρχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχτε απόλυτο δίκιο στις παρατηρήσεις σας, ειδικά σε αυτό που αναφέρετε για τις επεμβάσεις του στρατού. Η αλήθεια είναι ότι έχω αναφερθεί στην πτυχή αυτή εδω
    http://www.istorikathemata.com/2008/07/blog-post.html.

    Αν τυχόν σας ενδιαφέρει η περίοδος αυτή σας συνιστώ το εν λόγω βιβλίο. Μαζί με του Παπακωσμά είναι τα δύο καλύτερα για τα θέματα αυτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Διαβαζω με πολυ ενδιαφερον τις δημοσιευσεις σου,χαιρομαι, να οταν ανακαλυπτω αδιορατες πτυχες προβληματων των οποιον η δυναμικη ειναι σαφεστατα μεγαλυτερη,απο οτι πολλοι απο εμας φανταζομαστε.Στα γεγονοτα βεβαια εκεινης της δεκαετιας,εχω εντρυφησει και εγω,για αυτο και κυριως αναφερομαι για τις δημοσιευσεις σε σχεση με την παρουσα κατασταση στην Ελλαδα.

    Αν δεν υφιστατο και η ψυχωσικη εμπαθεια σου απεναντι στο Βενιζελο,ισως να καταληγαμε και σε ομοια συμπερασματα.

    Η επισημη ελλληνικη ιστορια εχει φερθει αδικα στην αντιβενιζελικη παραταξη και σε συγκεκριμενα ειδικα, μελη της.
    Δι' αυτο το λογο και γινομαστε τωρα μαρτυρες αντιδραστικων φαλκιδευσεων της νεοτερης ιστοριας της Ελλαδας,(οπως η δικη σου),η οποιες ουδεμια διαφορα εχουν με την ισοπεδωτικη λογικη των ψευτοαπογονων του βενιζελο-κεντρο-αστισμου και της δικης τους ιδιοποιησης της ιστοριας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. προς κονΦαν,
    δυσκολεύομαι να απαντήσω στο σχόλιο σας καθώς σε αυτό καταγράφετε δύο θέσεις που μάλλον αλληλοαναιρούνται. Από την μια βρίσκεται τα άρθρα μου ενδιαφέροντα και από την άλλη με θεωρείται...ψυχωσικό.

    Πιθανά βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα μου από ψυχιατρικής...απόψεως.

    Οι "αντιδραστικές θέσεις" μου που "φαλκιδεύουν την Ελληνική Ιστορία" είναι διατυπωμένες και τεκμηριομένες με την εγκυρότερη Ακαδημαική βιβλιογραφία.

    Σε εσάς απομένει να προσπαθήσετε να τις αναιρέσετε, αν και φοβούμαι πως θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε άλλου είδους επιχειρήματα από αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα η ιστοσελιδα αυτη δεν πραγματευεται μονο τον διχασμο,αλλα και πολλα αλλα τα οποια και απολαμβανω μιας και εχετε κανει πολυ συγροτημενη δουλεια.

    Απλως διαφωνω με την εμμεση αποδοση ευθυνων για την ολόκληρωτικη Καταρρευση του μετωπου ,στον Βενιζελο.

    Δεν ειμαι καθολου βεβαιος οτι η πολιτικη Βενιζελου,θα δικαιωνοταν,οπως αυτος εφανταζετο.
    Αλλα,δεν υπηρχε κανενας απολυτως λογος να επελθει η καταστροφη που επηλθε.Μπορει η Ελλαδα να ηττατο σταδιακα σε οριζοντα 10ετιας,μη μπορωντας να συντηρησει τον στρατο που ειχε αναγκη,ταυτοχρονα με μια Σμυρνη αποκομμενη απο την εμπορικη δυναμη της.
    Μπορει να αναγκαζοταν να συνθηκολογησει παραδιδοντας πισω την περιοχη,αλλα σιγουρα δεν θα υφιστατο την ολικη εξολοθρευση του εν μ.ασια πληθυσμου κατα αυτο τον τροπο.

    Για αυτο παρατηρω οτι το ρευμα που καιεσεις εκφραζετε της ισοσταθμισης των ευθυνων (συγκεκριμενα για την στρατιωτικη καταρρευση του μετωπου)το οποιο γιγαντωνεται τον τελευταιο καιρο,ειναι εξισου αδικο,οσο η "επισημη" ελληνικη ιστορια που διδασκει για τον αλαθητο Βενιζελο και τον κακο Γουναρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το άρθρο δεν είναι μονο σημαντικό σε ουσία αλλά και εύληπτο (ή και χαριτωμένο) σε διατύπωση. Επίσης διάβασα με ενδιαφέρον και υπομειδίαμα τα εύστοχα σχόλια (χαριτωμένα και αυτά και επί του θέματος) τών αναγνωστών και του Φιλίστωρος. Συγχαρητήρια σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας