Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν για την "δίκη των εξ" και πιστεύω πως είχαμε αποδείξει αρκετά πειστικά ότι δεν ήταν "δίκη" παρά μια παρωδία δικαστικής διαδικασίας με προαποφασισμένο αποτέλεσμα για το οποίο οι κατηγορούμενοι στερήθηκαν ακόμα και του αυτονόητου δικαιώματος της έφεσης του.
Παρατηρήσαμε όμως ότι υπάρχουν κάποιες βαθιά ριζωμένες λανθασμένες (κατά την γνώμη μας) αντιλήψεις για την κρίσιμη περίοδο 1918-1922 που ανακυκλώνονται ευρέως διαδικτυακά. Αυτές επικαλούνται πολλοί προσφυγικοί σύλλογοι και ιστορικοί (Βλάσης Αγτζίδης) συναρμολογώντας ένα νέο κατηγορητήριο για τους "έξι" ζητώντας με πάθος την εκ νέου καταδίκη τους. Καλό όμως είναι να ακούγονται και άλλες απόψεις επί των θεμάτων αυτών. Θα αναφερθώ σε αυτές όσο πιο συνοπτικά μπορώ.
ΑΠΟΨΗ ΠΡΩΤΗ "Η εκλογική ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 προήλθε από την αντιπολεμική πολιτική του "οίκαδε" και της "μικράς και εντίμου Ελλάδος" που εξήγγειλε η "Ηνωμένη Αντιπολίτευσις" του Δ. Γούναρη"
Αυτό όμως δεν ισχύει (η μάλλον δεν ισχύει μόνο αυτό). Την τριετία 1917-1920 ο βενιζελισμός έδειξε σκληρότητα και αυταρχισμό προς τους πολιτικούς του αντιπάλους με χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, εξορία και εκτοπισμούς πολιτικών, σκληρή λογοκρισία, αθρόες εκτελέσεις φυγόστρατων κτλ Η "ηνωμένη αντιπολίτευσις" επικαλέστηκε μόνο την επιστροφή στην νομιμότητα και στην δικαιοσύνη. Οι αντιπρόσωποι της δεν ανέφεραν σε κανένα προεκλογικό τους λόγο (τουλάχιστον από αυτούς που έχω διαβάσει) για απαγκίστρωση από την Μικρά Ασία. Άλλωστε και όταν ήρθε στην εξουσία η "ηνωμένη αντιπολίτευσις" δεν ακολούθησε τέτοια πολιτική αλλά υποστήριξε την προσπάθεια απελευθέρωσης της Ιωνίας ως κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
ΑΠΟΨΗ ΔΕΥΤΕΡΗ "Οι σύμμαχοι μας (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία), μας εγκατέλειψαν επειδή επέστρεψε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος. Ο Γούναρης και συν αυτώ γνώριζαν ότι με την επιστροφή του Βασιλιά θα έχαναν κάθε έρεισμα στο εξωτερικό"
Υπάρχουν τουλάχιστον 5 περιπτώσεις (μια από αυτές εδώ)κατά τις οποίες οι Βρεττανοί (Γουίλσον, Λόυδ Τζώρτζ, Τσώρτσιλ, Κώρζον)και οι Γάλλοι ιθύνοντες (Κλεμανσώ, Πουανκαρέ)είχαν προειδοποιήσει τον Ελ. Βενιζέλο ότι δεν θα βοηθούσαν την Ελλάδα ούτε οικονομικά ούτε στρατιωτικά κατά την εμπλοκή της στην Μ. Ασία. Για όσο καιρό ήταν πρωθυπουργός ο Βενιζέλος η Ελλάδα δεν δέχθηκε την παραμικρή βοήθεια από τους Συμμάχους (πηγή "Καθημερινή"). Διαβάσαμε στον κ. Αγτζίδη για "πιστώσεις" που μας έκαναν οι σύμμαχοι. Καλό είναι να μας δώσει την ιστορική πηγή που περιλαμβάνει η αναφέρει τις "πιστώσεις" αυτές. Η επιστροφή του Βασιλιά το μόνο που προμήθευσε τους συμμάχους μας ήταν μια καλή δικαιολογία που επικαλέστηκαν. Δεν ήταν όμως η αιτία της συμπεριφοράς των συμμάχων απέναντι μας μετα τον Νοέμβριο του 1920. Επίσης να υπενθυμίσω ότι η επαναφορά του Κωνσταντίνου ήταν διακηρυγμένη προτεραιότητα την "ηνωμένης αντιπολίτευσης" κατά την προεκλογική περίοδο (και ίσως αποτέλεσε και σημαντικό συντελεστή της εκλογικής της νίκης).
ΑΠΟΨΗ ΤΡΙΤΗ "Παράλληλα στο Μέτωπο εκδιώκονται οι εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί ως βενιζελικοί και αντικαθίστανται από απειροπόλεμους βασιλικούς. Ουσιαστικά διαλύουν το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού, όχι μόνο με τις αποτάξεις και τις διώξεις αλλά και με την παράλογη συνέχιση των επιχειρήσεων στα βάθη της Μικράς Ασίας."
Ούτε αυτή η θέση είναι ακριβώς σωστή. Όταν εξελέγη η "ηνωμένη αντιπολίτευσις" όφειλε να επαναφέρει, για λόγους δικαιοσύνης, τους αξιωματικούς που είχε αποτάξει ο βενιζελισμός για τα πολιτικά τους φρονήματα. Από τους βενιζελικούς αξιωματικούς που απομακρύνθηκαν από το μέτωπο, μια ομάδα (Κονδύλης) εγκατέλειψε αυτοβούλως την θέση της και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου συνωμοτούσε κατά της νέας κυβέρνησης. Μόνο λίγοι ανώτατοι αξιωματικοί αντικαταστάθηκαν (π.χ. ο Πλαστήρας έμεινε στην θέση του) και σίγουρα οι εκκαθαρίσεις που έγιναν ηταν το 1/4 από αυτές που είχαν κάνει οι Βενιζελικοί την τριετία 1917-1920 σύμφωνα με τον Michael Llewellyn Smith.
ΑΠΟΨΗ ΤΕΤΑΡΤΗ "Αντιλαμβανόμενη τις αρνητικές εξελίξεις, η κορυφαία οργάνωση των Μικρασιατών υπό την επωνυμία «Μικρασιατική Άμυνα» ζητά την αλλαγή πολιτικής με την ανακήρυξη ξεχωριστού Ιωνικού Κράτους και τη δημιουργία Μικρασιατικού Στρατού. Ο στρατηγος Παπούλας υπολόγιζε ότι ο στρατός αυτός θα ανέλθει σε 80.000 άνδρες. Παρότι οι σύμμαχοι στη Διάσκεψη των Παρισίων του Μαρτίου του ’22, ζητούν απ’ την Ελλάδα να συνθηκολογήσει με τον Κεμάλ και να εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία, οι κυβερνήτες της Ελλάδας αποφασίζουν την απόρριψη των μικρασιατικών αιτημάτων και τον μη εξοπλισμό του ελληνικού πληθυσμού."
Αυτό το επιχείρημα είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό! Η Ελλάς την εξιστορούμενη εποχή είχε υπό τα όπλα 200.000 εμπειροπόλεμους εκπαιδευμένους άνδρες, με έμπειρους ανώτατους αξιωματικούς, επιμελητεία, υγειονομικές υπηρεσίες, αεροπορία αναγνώρισης, πυροβολικό, μεταφορικά μέσα κτλ. Τι ακριβώς θα έκαναν οι 80.000 Μικρασιάτες μόνοι τους? Εκτός αυτού γιατί οι ίδιοι Μικρασιάτες δεν προσήλθαν ως εθελοντές όταν έγινε το κάλεσμα από την Ελληνική Κυβέρνηση (προσήλθαν πολύ λίγοι εθελοντές καθώς οι ζώνες που ελέγχονταν από τον Ελληνικό στρατό δεν ήταν επίσημα Ελληνικό έδαφος και δεν ήταν δυνατόν να γίνει επίσημη κανονική στρατολογία). Επίσης αποκρύπτεται το γεγονός ότι η "μικρασιατική άμυνα" είχε ξεκάθαρα πολιτικά βενιζελικά κίνητρα, διαπραγματεύθηκε μυστικά από την ελληνική κυβέρνηση με τους Άγγλους, αλλά σύμφωνα με τον Μάικλ Λιούιν Σμιθ "οι Βρετανοί δεν θεωρούσαν ότι υπήρχε στέρεα βάση στα λεγόμενα των αντιπροσώπων της οργάνωσης".
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό που έχω για ένα υφέρπον μίσος που νιώθω να αναδύεται μέσα από τις σκέψεις πολλών απογόνων μικρασιατών και ποντιών κατά των προγόνων των συμπατριωτών τους της Παλαιάς Ελλάδας. Σίγουρα οι παλαιοελλαδίτες δεν φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο (υπήρξαν αρκετά κρούσματα ρατσισμού) στους τότε πρόσφυγες που σε αθλία κατάσταση κατέκλυσαν τα προάστια των αστικών κέντρων και τις μακεδονικές πεδιάδες. Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε και τις θυσίες που αναγκάστηκαν να καταβάλλουν οι Έλληνες της Παλαιάς Ελλάδος για την υπόθεση της Μικράς Ασίας που ήταν τόσο υλικές (οι πρόσφυγες αποτέλεσαν μια μόνιμα ανοιχτή οικονομική πληγή για την Ελλάδα σε πολύ δύσκολες εποχές που τελικά την οδήγησαν στην πτώχευση το 1931) όσο και ανθρώπινες (χιλιάδες έλληνες προερχόμενοι από την Παλαιά Ελλάδα είτε τραυματίστηκαν είτε βρήκαν τον θάνατο στην Μικρά Ασία, ενώ η παρατεταμένη απουσία τους από τις οικογένειες τους τις εξάντλησε οικονομικά και τις οδήγησε στην φτώχεια και την ανέχεια). Είναι δύσκολο λοιπόν ένας απλός μέσος άνθρωπος να υποβάλλεται συνεχώς σε βαρύτατες θυσίες και να μην αντιδράσει, να μην στραφεί κατά αυτών που νομίζει ότι ευθύνονται για την δυστυχία του και την κακοδαιμονία του.
Καλό είναι λοιπόν να μην υποδαυλίζουμε τα πάθη αλλά να εξετάζουμε την θέση και τα προβλήματα όλων την εποχή εκείνη όσο πιό αντικειμενικά γίνεται. Επίσης καλό θα ήταν η Ιστορία μας να εξετάζεται με μια διάθεση για ενότητα και σύνθεση και όχι με διάθεση για φιλονικία και διάσπαση.
ΠΗΓΕΣ
-Να αντιδράσουμε στην αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ (Βλάσης Αγτζίδης)
-pontosandaristera.wordpress.com/2009/09/13/13-9-2009/
Οι διαμαρτυρίες του προσφυγικού ελληνισμού
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τις προσπάθειες αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ
1) ΨΗΦΙΣΜΑ 19Ου ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΗΠΑ-ΚΑΝΑΔΑ
Με αφορμή την προσφυγή στον Άρειο Πάγο με την οποία ζητείται η αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ , θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση θα έχει πολιτικό χαρακτήρα και θα διχάσει για άλλη μια φορά τον ελληνισμό.
Δηλώνουμε ότι η απόπειρα αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ που επιχειρείται στην Ελλάδα από διάφορους κύκλους είναι άτοπη και προσβλητική για τους απογόνους των θυμάτων της πολιτικής των Εξ. Η πολιτική που άσκησαν από τον Νοέμβριο του 1920 έως και το Σεπτέμβριο του 1922 χαρακτηριζόταν από εμπάθεια, συνειδητή υποβάθμιση της θέσης της Ελλάδος από το συμμαχικό στρατόπεδο, περιφρόνηση των Ελλήνων της υπό διάλυση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχαν υποστεί ήδη την πολιτική γενοκτονίας από τους Νεότουρκους. Ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας που συνέβη στον Πόντο και της Μικρασιατικής Τραγωδίας, θεωρούμε ιταμή και απαράδεκτη πρόκληση στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών την επιχειρούμενη, μέσω δίκης, «αθώωση» των υπευθύνων της μεγαλύτερης καταστροφής, που υπέστη ποτέ το ελληνικό έθνος. Οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία μας βρίσκει αντίθετους και δηλώνουμε ότι θα προστατεύουμε τη μνήμη των προγόνων μας με κάθε νόμιμο μέσο.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης, αφήνοντας την όποια απόφαση στην αδέκαστη κρίση της ιστορίας.
Πρόεδρος: Δημήτρης Μολοχίδης,
2) ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΠΣΕ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή την προσφυγή στον Άρειο Πάγο με την οποία ζητείται η αναψηλάφηση της δίκης των Εξ, θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση πολιτικό χαρακτήρα θα έχει.
Η εκστρατεία για αποκατάσταση των καταδικασθέντων της δίκης των έξι, έχει μια νομική και μια ιστορική διάσταση. Κατά το καθαρά νομικό, δηλαδή το ποινικό σκέλος, η παρέλευση ακόμη και τόσων δεκαετιών δεν εμποδίζει την κίνηση της διαδικασίας αναψηλάφησης σε περιπτώσεις όπου οι κληρονόμοι του καταδικασθέντος επιδιώκουν την αποκατάσταση της μνήμης του προσκομίζοντας νέα στοιχεία. Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν φαίνεται να γίνεται λόγος για νέα στοιχεία, παρά μόνο για μεταγενέστερες πολιτικές εκτιμήσεις. Χωρίς νέα αποδεικτικά στοιχεία, όμως, δεν θα μπορούσε να διαλευκανθεί ο βαθμός αμέλειας ή η δυνατότητα πρόβλεψης των αποτελεσμάτων συγκεκριμένων στρατιωτικών ενεργειών, οι δε σύγχρονοι ιστορικοί, δημοσιογράφοι ή στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, αγέννητοι κατά τη στιγμή των κρινομένων γεγονότων, είναι εξ ορισμού αναρμόδιοι να καταθέσουν τη δευτερογενή επιστημονική γνώση τους ως υποκατάστατα ζώντων μαρτύρων. Επί πλέον, οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες είχε εκτυλιχθεί η δίκη των έξι καθιστούν αδύνατο το να υπεισέλθει ο σημερινός δικαστής στη θέση του παλαιοτέρου και να διορθώσει τυχόν λάθη του, καθώς το σημερινό νομικό πλαίσιο που διέπει τη δικαιοδοσία αλλά και την ουσία της υπόθεσης είναι παντελώς ασύμβατο προς εκείνο που ίσχυε τη στιγμή της δίκης, ενώ δεν νοείται καν επανάληψη ποινικής διαδικασίας για πράξεις που σήμερα πια εκφεύγουν κάθε ποινικής αντιμετώπισης.
Με αφορμή, όμως, την προσφυγή στον Άρειο Πάγο για την αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ είδαν το φως της δημοσιότητας επιχειρήματα και απόψεις σχετικά με τη μικρασιατική εκστρατεία, τα οποία στερούνται ιστορικής ακρίβειας. Ούτε προκύπτουν από ψύχραιμη ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, που θα περίμενε κανείς ότι η χρονική απόσταση θα προσέφερε. 87 χρόνια μετά με άστοχες και αστήρικτες διατυπώσεις επανέρχεται, δυστυχώς, ένα κλίμα «Εθνικού Διχασμού».
Ανοίγει ένας διάλογος για ένα θέμα ιδιαίτερα σύνθετο. Ο διάλογος είναι βεβαίως θεμιτός και απαραίτητος. Όμως μία κορυφαία ιστορική στιγμή του 20ού αιώνα, ένα πολυσύνθετο θέμα με ιδιαίτερες πολιτικές, κοινωνικές και στρατιωτικές προεκτάσεις, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο νέας δικαστικής διαδικασίας.
Ορισμένοι φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν την αναψηλάφηση ως ευκαιρία για την ιστορική αποκατάσταση και δικαίωση των πρωταγωνιστών και τελικώς για την απόσειση των βαρύτατων ευθυνών των κυβερνήσεων που διαδέχθηκαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο για την καταστροφή του 1922.
Ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας που συνέβη στην Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη, θεωρούμε ιταμή και απαράδεκτη πρόκληση στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών την επιχειρούμενη, μέσω δίκης, «αθώωση» των υπευθύνων της μεγαλύτερης καταστροφής, που υπέστη ποτέ το ελληνικό έθνος.
Οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία μας βρίσκει αντίθετους και δηλώνουμε ότι θα προστατεύουμε τη μνήμη των προγόνων μας με κάθε νόμιμο μέσο.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης, αφήνοντας την όποια απόφαση στην αδέκαστη κρίση της ιστορίας.
Πρόεδρος: Θανάσης Λαγουδήμος,
3) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή την πρόσφατη συζήτηση γύρω από την αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι, τα σχετικά δημοσιεύματα και τη νέα εκδίκαση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο, η Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μικρασιατικών Σωματείων (ΠΟΜΣ) θεωρεί τα ακόλουθα:
Είναι πάγια θέση όλων μας ότι η Ιστορία είναι ΜΙΑ, γνωστή σε όλους μας και δεν μπορεί να αλλοιωθεί μετά από 87 ολόκληρα χρόνια. Εμείς ως Μικρασιάτες δεύτερης γενιάς και οι νεότερες γενιές, είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων και όξυνσης των παθών.
Η «Μικρασιατική Τραγωδία» παραμένει ανοιχτή πληγή στον Προσφυγικό Ελληνισμό της Καθ’ ημάς Ανατολής και οι έννοιες της «Γενοκτονίας» και του «Ξεριζωμού» ποτέ δεν έπαψαν να μας ταλανίζουν. Ως συνέπεια των άνωθεν, θεωρούμε πρόκληση στη μνήμη των προγόνων μας την τυχούσα «αθώωση» των καταδικασθέντων και δηλώνουμε ότι θα προστατεύσουμε τη μνήμη τους με κάθε νόμιμο μέσο, καθώς αυτός είναι ο ρόλος και το χρέος των Μικρασιατικών Συλλόγων και της Ομοσπονδίας μας.
Πρόεδρος: Ευθύμιος Αρζόγλου,
4) ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ «ΈΝΩΣΗΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ» (Αθήνα)
ΑπάντησηΔιαγραφή«Θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση πολιτικό χαρακτήρα θα έχει, θα προκαλέσει νέο διχασμό και θα «ξύσει και πάλι τις παλιές πληγές».
Η εκστρατεία για αποκατάσταση των καταδικασθέντων της δίκης των έξι, έχει μια νομική και μια ιστορική διάσταση. Κατά το καθαρά νομικό, δηλαδή το ποινικό σκέλος, η παρέλευση ακόμη και τόσων δεκαετιών δεν εμποδίζει την κίνηση της διαδικασίας αναψηλάφησης σε περιπτώσεις όπου οι κληρονόμοι του καταδικασθέντος επιδιώκουν την αποκατάσταση της μνήμης του προσκομίζοντας νέα στοιχεία. Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν φαίνεται να γίνεται λόγος για νέα στοιχεία, παρά μόνο για μεταγενέστερες πολιτικές εκτιμήσεις. Χωρίς νέα αποδεικτικά στοιχεία, όμως, δεν θα μπορούσε να διαλευκανθεί ο βαθμός αμέλειας ή η δυνατότητα πρόβλεψης των αποτελεσμάτων συγκεκριμένων στρατιωτικών ενεργειών, οι δε σύγχρονοι ιστορικοί, δημοσιογράφοι ή στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, αγέννητοι κατά τη στιγμή των κρινομένων γεγονότων, είναι εξ ορισμού αναρμόδιοι να καταθέσουν τη δευτερογενή επιστημονική γνώση τους ως υποκατάστατα ζώντων μαρτύρων. Επί πλέον, οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες είχε εκτυλιχθεί η δίκη των έξι καθιστούν αδύνατο το να υπεισέλθει ο σημερινός δικαστής στη θέση του παλαιοτέρου και να διορθώσει τυχόν λάθη του, καθώς το σημερινό νομικό πλαίσιο που διέπει τη δικαιοδοσία αλλά και την ουσία της υπόθεσης είναι παντελώς ασύμβατο προς εκείνο που ίσχυε τη στιγμή της δίκης, ενώ δεν νοείται καi επανάληψη ποινικής διαδικασίας για πράξεις που σήμερα πια εκφεύγουν κάθε ποινικής αντιμετώπισης.
. Σημαντική, κατανοητή και συμπαθής η προσπάθεια των οικείων των καταδικασθέντων για αποκατάσταση της καλής φήμης των προγόνων τους, αλλά πιό σημαντική είναι η διατήρηση της ηρεμίας και της συνοχής της Χώρας.
Κατά συνέπεια και ως απόγονοι των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής αντιμετωπίζουμε ως πρόκληση και σπίλωση της μνήμης των δεκάδων χιλιάδων αδικαίωτων νεκρών μας την απόπειρα αυτή.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης.
Πρόεδρος: Τσίρκας Ευάγγελος,
5) ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ "Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ",
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε απόφαση του Δ.Σ. αρ. πρακτ. 614/9-11-2009, εξέδωσε το παρόν Ψήφισμα, αφορμής δοθείσης της προσφυγής, στον Άρειο Πάγο, ενός των απογόνων των Εξ καταδικασθέντων και εκτελεσθέντων, ως υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, με την οποίαν αιτείται η αναψηλάφιση δίκης των, προς αποκατάσταση της μνήμης και απαλλαγής των από το στίγμα της Εσχάτης Προσδοσίας.
Ως απόγονοι, δεύτερης και τρίτης γενιάς Μικρασιατών, που υπέστησαν τα πάνδεινα εκδιωκόμενοι από τις πατρογονικές τους εστίες, βασανιζόμενοι και βιαζόμενοι, διότι έτσι το αποφάσισαν κάποιοι, αρνούμαστε να δεχθούμε, έστω και σαν ιδέα την αναψηλάφιση της ελληνικής Δίκης της Νυρεμβέργης.
Θα ήταν προσβολή, ασέβεια και ασυγχώρητο λάθος προς του ςχιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες προγόνους μας. Το μόνο που θα καταφέρει μια τέτοια ενέργεια θα είναι ένας νέος διχασμός, αφού θα είναι δίκη πολιτικού χαρακτήρα και όχι ποινικού.
Ως μέλη συλλόγου που έχουν ακόμη νωπές τις μνήμες των προγόνων τους, είμαστε κάθετα αντίθετοι με την προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και την αναψηλάφιση της Δίκης του Νοεμβρίου του 1922.
Πρόεδρος: Μαρτινάκη-Κοκκίνη Χρύσα,
-----------------------------------------------------
AINTE, KAI KALH ARXH STO NEO DIXASMO!!!!!!!
πολύ υλικό, για μια μικρόψυχη άρνηση της ιστορικής αλήθειας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιστορα, μου κανει εντυπωση, αυτο που λες, οτι δηλαδη σε κανενα προεκλογικο λογο στελεχων της Ηνωμενης Αντιπολιτευσης δεν γινεται λογος για απαγκιστρωση απο τη Μ.Ασια!! Ενας απο τους λογους(υπηρχαν σιγουρα και αλλοι), που ο κοσμος τοτε ψηφισε τους αντιβενιζελικους, ηταν ο τερματισμος του πολεμου! Απο που λοιπον αντλουσε αυτος ο κοσμος αυτη την αποψη, μηπως απο αρθρα αντιβενιζελικων εφημεριδων? Θα ηθελα, περισσοτερη διαφωτιση πανω σε αυτο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως γράφω και στο άρθρο το σύνθημα της "ηνωμένης αντιπολίτευσης" ήταν η επιστροφή στην νομιμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί λέξει στους λόγους που έβγαζαν οι βασικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης ανέφεραν ότι "θα τερματίσουν την μικρασιατική εκστρατεία" και οι κληρωτοί θα γυρίσουν σπίτι τους. Ο τερματισμός αυτός είχε το νόημα της τελικής νίκης.
Είναι αναμφίβολο όμως ότι οι κατώτεροι πολιτευτές μιλούσαν ανεπίσημα κατά της εκστρατείας. Επίσης το σύμβολο του συνδιασμού της "Ηνωμένης Αντιπολίτευσης" ήταν ένα κλαδί ελιάς, σύμβολο της ειρήνης.
Επισήμως πάντως δεν μίλησαν ΠΟΤΕ για απαγκίστρωση. Και όταν κυβέρνησαν δεν απαγκιστρώθηκαν αλλά πολέμησαν ως το τέλος.