Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε! (μια πιο ψύχραιμη ανάλυση για το θρυλικό επεισόδιο Πλαστήρα με τον Άγγλο πρέσβη Lindlay)
Διαβάσαμε σε τρεις έγκυρους και φιλικούς ιστοτόπους (Greekalert, deltio11 με αρχική πηγή τον άξιο igaiolos) αλλά και σε πολλούς άλλους (vendetta, olympia, eroessa-1, eeevrou) για την αγέρωχη στάση που τήρησε ο Νικόλαος Πλαστήρας το 1922 ως αντιπρόσωπος της "Επαναστατικής κυβέρνησης" απέναντι στον Βρετανό πρέσβη Sir Francis Oswald Lindley, όταν αυτός πίεζε για την ματαίωση της εκτέλεσης των "έξι". Συγκεκριμένα (σύμφωνα με την ανάρτηση αυτή) του είπε:
«Η Ελλάς υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλιας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μια πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Ομολογουμένως μια γενναία και αντρίκια στάση που όλοι οι Έλληνες πολιτικοί οφείλουν να κρατούν σε κάθε εποχή απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις όταν αυτές απειλούν τα δίκαια μας η προσπαθούν να ποδηγετήσουν τις εσωτερικές μας πολιτικές εξελίξεις. Όμως πιστεύουμε ότι η σχετική αναφορά είναι αποσπασματική και δεν αποδίδει την συνολική συμπεριφορά του Πλαστήρα έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής. υπενθυμίζουμε:
Όταν η "επαναστατική επιτροπή" ανέλαβε την εξουσία της Χώρας καταργώντας με την βία της νόμιμα εκλεγμένη Κυβέρνηση Τριανταφυλάκου, ο Πλαστήρας μαζί με τον Γονατά έδωσαν μια λίστα με ονόματα Βενιζελικών πολιτικών στον ίδιο Βρετανό πρέσβη ζητώντας να ορίσουν οι Άγγλοι την σύνθεση της νέας Ελληνικής Κυβέρνησης. Η κίνηση αυτή είναι πρωτοφανής για τα Ελληνικά πολιτικά χρονικά και δεν ακολουθήθηκε ακόμη και επί Όθωνος, την εποχή της κηδεμονίας των τριών προστάτριων Δυνάμεων! Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Αγγλο πρέσβη Lindley να διηγηθεί τι συνέβη:
"Μας παρεκάλεσαν να προτείνουμε εμείς ονόματα μελών για τον διορισμό νέας Κυβέρνησης. Η στάση τους ήταν στο έπακρο φιλική, η δε αγωνία τους να μας φανούν αρεστοί, πραγματικά αξιολύπητη" (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τ ΙΕ΄).
Λίγες μέρες μετά, όταν η αντιπροσωπεία της Ελλάδος επί επαναστατικής επιτροπής Πλαστήρα - Γονατά συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την σύναψη ανακωχής "Συμμάχων" - Τουρκίας στα Μουδανιά δεν αντιτάχθηκε στην παραχώρηση και της ανατολικής Θράκης στην Τουρκία, αλλά υπέγραψαν την σχετική ανακωχή που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των αγγλογάλλων χωρίς επιφύλαξη. Ο Πλαστήρας ήταν ενήμερος για τους δυσμενείς για την Ελλάδα, όρους της ανακωχής, συμμετείχε στις πρώτες μέρες των διαπραγματευσεων και έδωσε την τελική συγκατάθεση του (υπό την καθοδήγηση του Βενιζέλου) για να υπογραφεί από τον Έλληνα εκπρόσωπο Αλέξανδρο Μαζαράκη - Αινιάν.
Την ίδια υποχωρητική στάση τήρησε ο Πλαστήρας και η "επαναστατική επιτροπή" απέναντι στην φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, κατά την κρίση της "υπόθεσης Τελλίνι", μέλος της επιτροπής χάραξης των Ελληνο-αλβανικών συνόρων. Παρά το γεγονός ότι η δολοφονία του Τελλίνι δεν έγινε στην Ελληνική επικράτεια και από κανένα στοιχείο δεν προέκυπταν ευθύνες για την Ελλάδα, οι Ιταλοί κατέλαβαν στρατιωτικά την αποστρατικοποιημένη Κέρκυρα, εκβίασαν την ελληνική κυβέρνηση και πέτυχαν την ικανοποίηση των ταπεινωτικών όρων του τελεσιγράφου τους. Ούτε τότε ο Νικόλαος Πλαστήρας επέδειξε το σθένος που υποτίθεται πως διαθέτει απέναντι στους ξένους και τις μεγάλες δυνάμεις.
Και κάτι δευτερεύον αλλά ίσως χαρακτηριστικό του κλίματος της εποχής. Μια από της κατηγορίες που οδήγησαν τους "έξι" στο απόσπασμα ήταν ότι ακριβώς δεν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις και τις σχετικές διακοινώσεις των συμμάχων και επανέφεραν τον Βασιλιά Κωνσταντίνο από την εξορία. Στην πρώτη διακύρηξη που έκανε προς τον ελληνικό λαό η "επαναστατική επιτροπή", δήλωνε ρητά ότι πρόθεση της ήταν να σχηματίσει κυβέρνηση που θα ήταν αρεστή στην Entente.
Το μόνο που μένει είναι να εξηγήσουμε γιατί ο Πλαστήρας επέδειξε τόσο άκαμπτη στάση απέναντι στον Άγγλο πρέσβη. Ο λόγος ήταν οι αφόρητες πιέσεις που δεχόταν από τους υπόλοιπους στρατιωτικούς της "επαναστατικής επιτροπής" και κυρίως από τους Κονδύλη, Χατζηκυριάκο, Οθωναίο και Πάγκαλο, που απειλούσαν ευθέως πως σε περίπτωση μη εκτέλεσης των "έξι" θα καταργούσαν την "επαναστατική επιτροπή" και θα ασκούσαν οι ίδιοι την εξουσία, με πρώτη προτεραιότητα τους την εκτέλεση των πολιτικών τους αντιπάλων. Υποβοηθητική στην απόφαση του να αντισταθεί στην θέληση των Άγγλων, ήταν η επιστολή του Ελευθέριου Βενιζέλου λίγες μέρες πριν την εκτέλεση των έξι στις 15 Νοεμβρίου που ανέφερε στον Πλαστήρα ότι οι Βρετανοί τελικά θα ανέχονταν την εκτέλεση αλλά ότι τα χρονικά περιθώρια στένευαν καθώς η Βρετανική κοινή γνώμη αφυπνιζόταν σε σχέση με την εκτέλεση των"έξι".
Να σημειωθεί ότι ο Πλαστήρας δεν τήρησε την ίδια στάση στην περίπτωση του πρίγκιπα Ανδρέα μόλις λίγες μέρες μετά από το επίμαχο επεισόδιο. Ο τελευταίος είχε καταδικαστεί με την ίδια "δικαστική" μέθοδο για εσχάτη προδοσία. Ο ειδικός Βρετανός απεσταλμένος Τάλμποτ, όχι μόνο πέτυχε να ματαιώσει την δίκη του αλλά μάλιστα απελευθέρωσε τον Ανδρέα, χωρίς να αντιμετωπίσει την ίδια ηρωική αντίσταση του Πλαστήρα. Οι αιμοδιψείς συνεταίροι του στην εξουσία είχαν πλέον κορεστεί από το αθώο αίμα των "εξι"....
ΠΗΓΕΣ
-www.greekalert.com/2009/11/blog-post_2257.html
-http://deltio11.blogspot.com/2009/11/blog-post_1362.html
-Δαφνής Γρηγόριος, η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων, εκδόσεις "Κάκτος"
-Ρήγος Άλκης, τα κρίσιμα χρόνια 1922-1935, εκδόσεις "παπαζήση"
-Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική αθηνών
οΤ
Θα επισημανω απλως καποιες ανακριβειες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Σεπτεμβριο του 1922 δεν υπηρχε καμμια Στρατια του Εβρου και κανενας Παγκαλος στη Θρακη. Υπηρχαν μονο τα τμηματα που ειχαν οπισθοχωρησει απο τη Μικρα Ασια, κυριως μοναδες του Γ ΣΣ σε μετρια κατασταση με ελαττωμενο ηθικο και μειωμενη πειθαρχια.Ο Παγκαλος ανελαβε Αρχιστρατηγος το Δεκεμβριο του 1922 και ανεστησε απο την τεφρα του τον διαλυμενο ελληνικο Στρατο.
Η Ελλαδα μπορουσε να κανει διαφορα στη Θρακη, αλλα οχι αν βρισκοταν αντιμετωπη με τους συμμαχικους Στολους, οπως κατενοησαν καλως και οι αντιβενιζελικοι τον Ιουλιο του 1922.
Οι Βρεττανοι υποσχεθηκαν στον Πλαστηρα σημαντικη οικονομικη βοηθεια για την περιθαλψη των προσφυγων αν αφηνε τον Ανδρεα να φυγει.
Ο Πριγκιπας Ανδρεας δεν καταδικαστηκε για εσχατη προδοσια, αλλα για δειλια, απειθαρχια και αποπειρα εγκαταλειψης της θεσης του προ του εχθρου. Και σε αντιθεση με τους Εξι, αυτος ηταν μαλλον ενοχος.
Για την πρώτη ανακρίβεια έχετε δίκαιο και το διόρθωσα στο κείμενο και σας ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το δεύτερο που λέτε απλούστατα δεν ισχύει. Η σωτηρία του Ανδρέα είχε παρασκήνιο διεθνών επεμβάσεων αλλά κυρίως οφείλεται στην εκτέλεση των έξι όπως αναφέρεται στο κείμενο. Αυτό αναφέρουν οι πάντες.
Για το τρίτο, μπορεί το κατηγορητήριο να μην ανέφερε ρητά την λέξη προδοσία, έχω την εντύπωση ότι αυτό ήταν το νόημα: ο Ανδρέας αρνήθηκε να επιτεθεί παρά την διαταγή της στρατιάς. Για δειλία η ανικανότητα δεν εκτελείται κανείς.
Ενδιαφέρον είναι να μας πείτε γιατί κατά την γνώμη σας, ο Ανδρέας ήταν ένοχος.
Ο Πριγκιψ Ανδρεας εγινε Υποστρατηγος, Μεραρχος , Σωματαρχης και Αντιστρατηγος σε ηλικια 39 ετων. Με βαση το πενιχροτατο στρατιωτικο του βιογραφικο, δεν αξιζε τις προαγωγες αυτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 27/8/1921 η διαταξη της Στρατιας στο Σαγγαριο εχει ως εξης. Αριστερα το Γ ΣΣ, στο κεντρο το Α ΣΣ, δεξια το Β ΣΣ. Διοικητης του Β ΣΣ ο Πριγκιπας Ανδρεας. Η Στρατια του λεει οτι επικειται μεγαλη τουρκικη επιθεση σε αλλο τομεα του μετωπου, και οτι μολις αυτη εκδηλωθει το ΒΣΣ θα πρεπει να βοηθησει, επιτιθεμενο και αυτο στον δικο του τομεα .
Ο Ανδρεας δεν εκτελει τη διαταγη. Δεν πρεπει να κατηγορηθει για αυτο, διοτι η διαταγη ηταν εσφαλμενη.Αλλα κανει και κατι αλλο. Αποφασιζει αυθαιρετως να μετακινησει το Β ΣΣ προς τα πισω, επειδη ετσι γουσταρε, σε πληρη αντιθεση με τις διαταγες της Στρατιας. Η κινηση θα οδηγουσε σε αποκαλυψη του δεξιου πλευρου του Α ΣΣ και πληρη καταστροφη του όταν θα αρχιζε η τουρκικη επιθεση. Εκδιδει τη διαταγη, αρχιζουν μετακινησεις τμηματων, και κατοπιν απλως αναφερει την αποφαση του στη Στρατια, χωρις καν να ζητησει εστω εκ των υστερων εγκριση, φερνοντας την προ τετελεσμενου γεγονοτος. Προκειται για ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, και ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΘΕΣΕΩΣ. Στο βιβλιο του επικαλειται αστειες δικαιολογιες, του τυπου , «μονο παρατυπια υπαρχει» ή «μονο τα μεταγωγικα μετεκινηθησαν»
Πριν μετακινηθει ομως σημαντικος αριθμος μοναδων, ο Παπουλας εξαγριωνεται και αντιδρα ακαριαια: Με σημα του εξαπολυει τρομερη κατηγορια για ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΘΕΣΕΩΣ κατά του Πριγκιπα, φρασεολογια που συνιστα ευθεια απειλη παραπομπης στο Στρατοδικειο. Διαταζει κατηγορηματικα το Β ΣΣ να μεινει στη θεση του,διαταζει την αμεση ανακληση των οποιων μοναδων ειχαν αρχισει να υποχωρουν, και στελνει αλλο Επιτελαρχη στο Β ΣΣ, για να θεσει τον Ανδρεα υπο ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ. Ετσι η ανυπακοη του Ανδρεα καταπνιγεται στο ξεκινημα της.
Οι Τουρκοι εξαπελυσαν οντως σφοδρη επιθεση το πρωι της 28/8/1921, στο ακρο του Α ΣΣ, και ευτυχως αποκρουστηκε, διοτι η Στρατια υποχρεωσε το Β ΣΣ να μεινει στη θεση του, και ετσι δεν εκτεθηκε το πλευρο του Α ΣΣ.
Η ανυπακοη σε διαταγες την ωρα της μαχης, και η φυγη προ του εχθρου αποτελουν σοβαροτατα στρατιωτικα εγκληματα. Συνεπως η κατηγορια κατά του Ανδρεα στοιχειοθετειται ΠΛΗΡΩΣ.
Το περιβοήτο απόσπασμα Πλαστήρα διετάχθη να ενισχύσει περικυκλωμένη Μεραρχία και δεν πήγε ποτέ εκεί που διετάχθη. Το χειρότερο είναι που δεν ξέρουμε που ακριβώς ήταν.... Κατά τα άλλα η υποχώρηση του Πρίγκηπα Ανδρέα σε καταρρέον μέτωπο μας μάρανε...
ΔιαγραφήΜόνο ο Ανδρέας εγκατέλειψε θέση ( όπως υποστηρίζει ο NF); Αργότερα δεν συνέβη το ίδιο και για Πλαστήρα-Γονατά; Οι οποίοι είχαν μάλιστα το θράσος να εμφανιστούν σαν σωτήρες και να τιμωρούν άλλους; Kαι η φιλοβενιζελική προπαγάνδα να έχει παρουσιάσει τον πρώτο, λίγο πολύ ως στρατηλάτη.Ο πιο εύκολος τρόπος για να αποφύγει κάποιος τις δικές του ευθύνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ NF,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η απάντηση που ακριβώς περίμενα από εσένα! Η απάντηση που αντιστοιχεί σε ένα Βενιζελικό στρατοδίκη της εποχής 1922-1926, που όμως απέχει πιστεύω, αρκετά από την αλήθεια.
Και αυτό, ανάμεσα στα πολλά άλλα, προσπαθούμε να κάνουμε εδώ στο μέτρο των δυνάμεων μας, όσο και αν αυτό φαίνεται να ενοχλεί κάποιους επειδή ξεσκεπάζονται οι μύθοι και τα ψέμματα που επέβαλλαν Βενιζελικές πολιτικές σκοπιμότητες της εποχής και συντήρησαν οι πολιτικές σκοπιμότητες στην εποχή μας.
Το ζήτημα φυσικά είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και δεν αναλύεται στα στενά όρια ενος σημειώματος. Σκοπεύω (πρώτα ο Θεός βέβαια) να ετοιμάσω τις επόμενες ημέρες και να δημοσιεύσω 2 άρθρα την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου και την Δευτέρα 13 Ιανουαρίου. Στο πρώτο άρθρο θα αναλύσω τι πραγματικά συνέβη (η μάλλον όπως το κατάλαβα εγώ γιατί δεν είμαι στρατιωτικός) και στο δεύτερο τις πολιτικές προεκτάσεις, την δίκη και τι υποστηρίζουν οι βενιζελικοί επί του θέματος. (αν η ύλη το επιτρέψει ίσως γράψω μόνο ένα για να μπορεί ο αναγνώστης να συγκρίνει ευχερέστερα τις αφηγήσεις).
Πιστεύω ότι θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναλύσουμε το ζήτημα, όχι τόσο για να υπερασπιστούμε την μνήμη του Ανδρέα από το όνειδος (σκοπός καθόλου ευκαταφρόνητος, αν αποδείξω ότι ο Ανδρέας ήταν αθώος των κατηγοριών), αλλά κυρίως για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της παραπληροφόρησης που θολώνει και διαστρεβλώνει τέτοιου είδους ζητήματα ώστε να εξυπηρετεί και να βγάζει "λάδι" τους πραγματικούς συνυπεύθυνους της μικρασιατικής καταστροφής.
Αναποτελεσματικός και στη καλύτερη περίπτωση μετριότατος στρατιωτικός ο Πλαστήρας διακρίθηκε στην απόπειρα πραξικοπημάτων... Φόρτωσαν με γελοίες "αποδείξεις" την μοιραία ήττα στη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και την δολοφόνησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παναγάκος τον ονομάζει "ο μαύρος καβαλάρης με το πράσινο άλογο".
Διαγραφή