Γεώργιος Κονδύλης: ο "κεραυνός" (1879-1936)

γράφει ο Φιλίστωρ Ι.Β.Δ. (η βιογραφία αυτή γράφτηκε επί παραγγελία για ένα πολύ δημοφιλές site, αλλά περιέργως δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Επειδή προοριζόταν για αλλού, ίσως ξενίσει κάποιους το ξηρό ύφος της αφήγησης που δεν συνηθίζω στα γραπτά μου στο ιστολόγιο. Σκέφτηκα να το ξαναγράψω, αλλά πολλές φορές όταν ανασκευάζεις το αποτέλεσμα είναι δύο φορές χειρότερο. Σας το παραδίδω λοιπόν στην αρχική του μορφή...)

Πρόλογος – στρατιωτική σταδιοδρομία (1879-1922)

Γεννήθηκε 14 Αυγούστου 1879 στον Προυσό Ευρυτανίας και στα 18 του χρόνια κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό. Συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση (1896), στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο (1897) και τον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) ως οπλαρχηγός. Διακρίθηκε για την στρατιωτική του επίδοση στους δύο Βαλκανικούς πολέμους προαγόμενος σε Λοχαγό τον Μάιο του 1914. Ακολούθως στρατεύτηκε στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα και ως διοικητής τάγματος του Στρατού της Αυτόνομης Ηπείρου έδρασε κυρίως στην περιοχή Κορυτσάς υπό την γενική αρχηγεία του Γ. Τσόντου – Βάρδα.

Στον Εθνικό διχασμό τάχθηκε ανεπιφύλακτα με τον Βενιζέλο με τον οποίο διατηρούσε απευθείας αλληλογραφία σε όλη αυτή την περίοδο. Ο Κονδύλης πρωταγωνίστησε στο περίφημο επεισόδιο της «Φαιάς Πέτρας» τον Αύγουστο του 1916, όπου αρνήθηκε να παραδώσει το οχυρό στους Γερμανοβούλγαρους επί τρεις ημέρες παρά τις διαταγές της κυβέρνησης Σκουλούδη και λίγο αργότερα προσχώρησε οριστικά στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Ως εντολοδόχος της κυβέρνησης της Άμυνας διεξήγαγε την στρατολογία στην περιοχή της Χαλκιδικής ασκώντας εκτεταμένη βία στον τοπικό πληθυσμό που αρνήθηκε να συμμετάσχει, ενώ εκτέλεσε δια απαγχονισμού τον Γρηγόριο Σενάπαλο επικεφαλής της αντιβενιζελικής στάσεως στον Πολύγυρο. Ακολούθως το 1917 διακρίθηκε στην μάχη του Chemin de Fer όπου ηγήθηκε της Ελληνικής επίθεσης στην πρώτη γραμμή, λαμβάνοντας τον βαθμό του ταγματάρχη μετά από εισήγηση αξιωματικών της Αντάντ.


Έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Ουκρανίας το 1919 αλλά και στην Μικρασιατική εκστρατεία, όπου διακρίθηκε στην μάχη στην περιοχή του Σαλιχλή, στην απελευθέρωση της Φιλαδέλφειας, αλλά και στην συντριβή του κινήματος του Τζαφέρ Ταγιάρ στην Ανατολική Θράκη. Μετά τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 κατά τις οποίες νόθευσε την ψηφοφορία στην μονάδα του αντικαθιστώντας τα αντιβενιζελικά ψηφοδέλτια στις κάλπες με βενιζελικά, εγκατέλειψε την μονάδα του και κατέφυγε με άλλους φανατικούς βενιζελικούς αξιωματικούς στην Κωνσταντινούπολη όπου ίδρυσαν την οργάνωση «Εθνική άμυνα Κωνσταντινούπολης». Η οργάνωση αυτή συντηρούταν οικονομικά από τους Έλληνες ομογενείς της Πόλης και διεξήγαγε σφοδρή προπαγάνδα εναντίον της Ελληνικής κυβέρνησης και υπέρ της επιστροφής του αυτοεξόριστου Βενιζέλου. Τα έντυπα της οργάνωσης ήταν τόσο επιθετικό απέναντι στην Ελληνική κυβέρνηση και τον Βασιλιά, ώστε ο Κεμάλ με αεροπλάνα να ρίπτει αντίτυπα του στις Ελληνικές προφυλακές για να εντείνει την  σύγχυση στο Ελληνικό στρατόπεδο.

Είσοδος στην πολιτική, η επιτυχημένη σταδιοδρομία του στα στρατιωτικά κινήματα (1923-1926)

Αμέσως μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου και την καταστροφή της Σμύρνης, γνωρίζοντας ότι η πτώση της κυβέρνησης ήταν επικείμενη, ο Κονδύλης αποβιβάστηκε με τους υπόλοιπους Αμυνήτες στην Ραιδεστό με πρόθεση να κηρύξει στρατιωτικό κίνημα για να καταλάβει την εξουσία. Τον πρόλαβε όμως η επανάσταση Πλαστήρα – Γονατά που κηρύχτηκε στην Χίο και στην Λέσβο και αναγκάστηκε να προσχωρήσει σε αυτή. Ακολούθως, αμνηστεύθηκε για την δράση του στην Κωνσταντινούπολη και έλαβε την διοίκηση της μεραρχίας Κρητών στο μέτωπο του Έβρου. Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης (Ιούνιος 1923) απείλησε να μην συμμορφωθεί στους όρους της και για τον λόγο αυτό αποστρατεύτηκε. Όταν έγινε το κίνημα Γαργαλίδη – Λεοναρδόπουλου βρισκόταν συμπτωματικά στην Θεσσαλονίκη όπου ανέλαβε την διοίκηση  των πιστών στην κυβέρνηση στρατευμάτων. Αρχικά συνέτριψε τους αντεπαναστάτες υπό τον Ζήρα στην τοποθεσία Νάρες και ακολούθως μετέφερε σιδηροδρομικώς μια μεραρχία Κρητών σιδηροδρομικώς στην Θήβα και από εκεί στην περιοχή όπου είχαν προωθηθεί τα στρατεύματα των «αντεπαναστατών». Η παρουσία του έδωσε την αριθμητική υπεροχή στον Πλαστήρα και εξανάγκασε τους «αντεπαναστάτες» να παραδοθούν. Για την γρήγορη αυτή επέμβαση, εκτός του βαθμού του υποστράτηγου έλαβε και το προσωνύμιο «Κεραυνός» που θα τον συνοδεύει στα υπόλοιπα χρόνια του πολιτικού του βίου.

Κυβέρνηση Παπαναστασίου (1924)
 Στη συνέχεια ο Κονδύλης στήριξε με πάθος την πτώση της Βασιλείας αποτελώντας μαζί με τους Πάγκαλο και Χατζηκυριάκο το στρατιωτικό σκέλος των οπαδών της αβασίλευτης δημοκρατίας. Στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 εξελέγη πληρεξούσιος με την «Δημοκρατική Ένωση» και ως αδιάλλακτος αντιβασιλικός έλαβε για πρώτη φορά το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Παπαναστασίου τον Μάρτιο του 1924. Στην ορκωμοσία του ως υπουργός έσπασε το πρωτόκολλο του επίσημου ενδύματος, προσερχόμενος με απλή στολή συνταγματάρχη. Μετά το δημοψήφισμα και την πτώση του Θρόνου, ίδρυσε νέο πολιτικό κόμμα στο οποίο εντάχθηκε μικρή ομάδα πληρεξουσίων, παραιτήθηκε από υπουργός για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση Παπαναστασίου, ενώ προέβη σε παρασκηνιακές ενέργειες και συνεννοήσεις για την πτώση της. Συνδέθηκε με στενή φιλία με τον βαθύπλουτο εργοστασιάρχη Μποδοσάκη, ο οποίος υπήρξε βασικός χρηματοδότης του στα επόμενα χρόνια.

Τον Οκτώβριο του 1924 ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου και καθώς έβλεπε την μεγάλη φθορά της κυβέρνησης αλλά και του πολιτικού συστήματος στην συνείδηση των πολιτών, τον Μάιο του 1925 δημιούργησε τις παραστρατιωτικές μονάδες των «κυνηγών» ώστε στην πρώτη ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσει για να αναλάβει την εξουσία. Όταν έγινε το κίνημα του Παγκάλου τον Ιούνιο του 1925 στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κουντουριώτη προσφέρθηκε να αναλάβει την Πρωθυπουργία και να χτυπήσει ενόπλως τους στασιαστές κάτι που δεν συνέβη λόγω της επέμβασης του Παπαναστασίου που δεν ήθελε να χυθεί «δημοκρατικό αίμα» στους δρόμους των Αθηνών. Ακολούθως, σε μια από τις πολλές του οβιδιακές μεταμορφώσεις, ο Κονδύλης ως πληρεξούσιος της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης μαζί με όσους των υποστήριζαν, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Πάγκαλο συντελώντας να νομιμοποιηθεί το στρατιωτικό κίνημα με «κοινοβουλευτικό μανδύα». Τον Φεβρουάριο του 1926 ο Κονδύλης σχεδίασε ένα κίνημα για να ανατρέψει τον Πάγκαλο, αλλά συνελήφθη την τελευταία στιγμή και εκτοπίστηκε στη Σαντορίνη. Απελευθερώθηκε δύο μήνες αργότερα, όταν αποδέχθηκε δημοσίως την εκλογή Πάγκαλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του. Την ίδια στιγμή εξύφαινε νέα συνωμοσία για κίνημα κατά του δικτάτορα με συμμετέχοντες πολλούς κορυφαίους Παγκαλικούς στρατιωτικούς παράγοντες, όπως οι αρχηγοί των δημοκρατικών ταγμάτων Ναπολέων Ζέρβας και Βασίλειος Ντερτιλής, που είχαν απογοητευτεί από την αποτυχημένη διακυβέρνηση του Παγκάλου.

Η πρώτη Πρωθυπουργία και η συμπόρευση με τους «Φιλελευθέρους»(1926-1932)

στο υπουργείο Στρατιωτικών (1926)
Στις 21 Αυγούστου 1926 ο Κονδύλης χάρις τα δημοκρατικά τάγματα πέτυχε στο κίνημα του και συνέτριψε το παγκαλικό καθεστώς σε λίγες ώρες. Η άνοδος του στην εξουσία επικρίθηκε από όλα τα κόμματα και από μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης που ζητούσε επίμονα σχηματισμό Οικουμενικής κυβέρνησης και εκλογές. Στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που ακολούθησε στις 26 Αυγούστου, τα αντίπαλα κόμματα δεν βρήκαν  κοινό τόπο συνεννόησης, και έτσι ο Κουντουριώτης του έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. 

Λίγες ημέρες μετά, στις 9 Σεπτεμβρίου, ο Κονδύλης αποφάσισε την διάλυση των «δημοκρατικών ταγμάτων» που είχαν καταστεί κράτος εν κράτει και ακολούθησε μεγάλη αιματοχυσία στο κέντρο των Αθηνών καθώς και πρωτοφανής λαϊκή εξέγερση από πολίτες όλων των κομμάτων και τάξεων που είχαν βαρεθεί την στρατοκρατία. Μετά τα δραματικά αυτά γεγονότα, ο Κονδύλης δέχτηκε ισχυρές πιέσεις από σύσσωμο τον Τύπο και την κοινή γνώμη και αναγκάστηκε να οδηγήσει τη χώρα σε ανόθευτες εκλογές στις 9 Νοεμβρίου 1926 με απλή αναλογική και αποχή του κόμματος του. Στις επόμενες εκλογές της 19ης Αυγούστου 1928, συμμετείχε με το «Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα» που έλαβε 9 έδρες και ο ίδιος εκλέχθηκε βουλευτής Καβάλας.

Η μεγάλη στροφή στον αντιβενιζελισμό και η Παλινόρθωση (1932-1935)

Πιτσίκας - Κονδύλης - Τσαλδάρης το 1933 στα παραπήγματα
Στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932 ο Κονδύλης μετονόμασε το κόμμα του σε Εθνικο - ριζοσπαστικό κι έλαβε 6 έδρες, συνεργαζόμενος με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, εξελέγη ο ίδιος βουλευτής Τρικάλων. Δεν άργησε να διαπιστώσει την πολιτική φθορά που είχαν υποστεί οι Φιλελεύθεροι και ο Βενιζέλος προσωπικά από την διακυβέρνηση της προηγούμενης τετραετίας και έτσι έκανε τη μεγάλη στροφή και συνεργάστηκε με το αντιβενιζελικό Λαϊκό Κόμμα, λαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Στρατιωτικών από τον πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη τον Οκτώβριο του 1932. Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933 συνεργάστηκε και πάλι με τους Λαϊκούς, αυξάνοντας τις έδρες του κόμματός του σε 11. Όταν εξερράγη το κίνημα του Πλαστήρα τα ξημερώματα της 6ης Μαρτίου, βρισκόμενος στην Λάρισα απείλησε τους κινηματίες με αντίποινα και άμεση στρατιωτική επέμβαση με όσα στρατεύματα είχε στην διάθεση του αν δεν κατέθεταν τα όπλα. Ακολούθως στην κυβέρνηση Τσαλδάρη που σχηματίστηκε, ανέλαβε και πάλι το Υπουργείο Στρατιωτικών και σταδιακά ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια παραγκωνισμού των βενιζελικών αξιωματικών που είχαν εδραιώσει την θέση τους μετά το 1923.

Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου στην Κηφισίας το καλοκαίρι του 1934, βάθυνε το χάσμα εκ νέου μεταξύ βενιζελικών και αντιβενιζελικών. Ο Βενιζέλος, ο εξόριστος Πλαστήρας στην Γαλλία και πολλοί επώνυμοι αξιωματικοί προετοίμασαν ένα στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε την 1η Μαρτίου 1935. Ο Κονδύλης αν και είχε πληροφορίες από μήνες για την συνωμοσία επέτρεψε να εκδηλωθεί το κίνημα, είτε για να το ενστερνιστεί, είτε για να το καταστείλει αναλόγως της δυναμικής του και των εξελίξεων. Οι κινηματίες εκτός από την κατάληψη του στόλου απέτυχαν να επικρατήσουν είτε στην Αθήνα είτε στην Θεσσαλονίκη, έτσι ο Κονδύλης εκδηλώθηκε αποφασιστικά για την καταστολή του κινήματος. Ανακλήθηκε στο στράτευμα με τον βαθμό του αντιστράτηγου και οδήγησε τις κυβερνητικές δυνάμεις σε νικηφόρο προέλαση στην Δυτική Θράκη εναντίον των στρατευμάτων των βενιζελικών κινηματιών υπό τον υποστράτηγο Καμμένο που συνετρίβησαν μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να προβάλλουν αντίσταση. Πριν τις συντακτικές εκλογές της 9ης Ιουνίου 1935, ο άλλοτε πρωτεργάτης της έξωσης του Θρόνου από την Ελλάδα, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της επαναφοράς της βασιλείας. Ο Κονδύλης οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση αναλογιζόμενος την συντριβή των κινηματιών, την λαϊκή μεταστροφή και την απόλυτη πολιτική επικράτηση των αντιβενιζελικών που είχαν πλέον επικρατήσει στον στρατό και στις δημόσιες υπηρεσίες και ζητούσαν να ανταποδώσουν την πολιτική καταπίεση που είχαν δεχθεί την προηγούμενη δεκαετία.

Κονδύλης με Ρέππα, Οικονόμου και Παπάγο 
Ακολούθησε μια περίοδος μεγάλης εσωστρέφειας της αντιβενιζελικής παράταξης καθώς υπήρχε εντός αυτής μια μετριοπαθή πτέρυγα υπό τον Πρωθυπουργό Τσαλδάρη που είτε ήθελε να ματαιώσει είτε να αναβάλλει την Παλινόρθωση. Ο στρατός όμως που είχε στις τάξεις του πλέον μόνο αντιβενιζελικούς αξιωματικούς συνεννοήθηκε με τον Κονδύλη και στις 10 Οκτωβρίου 1935 οι διοικητές των τριών όπλων Παπάγος, Ρέππας  και Οικονόμου εμπόδισαν τον Τσαλδάρη να μεταβεί στην βουλή και τον εξανάγκασαν σε παραίτηση. Χάρις την στρατιωτική αυτή επέμβαση, ο Κονδύλης σχημάτισε κυβέρνηση κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα με μειοψηφικό ψήφισμα της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης και κήρυξε τον στρατιωτικό νόμο. Η 45ημερη διακυβέρνηση του Κονδύλη δεν ήταν παρά μια ατελείωτη σειρά διαταγμάτων που απένειμαν συντάξεις σε στρατιωτικούς, ανάπηρους πολέμου, οπλαρχηγούς του Μακεδονικού Αγώνα και αδικημένους στρατιωτικούς της δεκαετούς πολεμικής εξόρμησης. Ακολούθως εκδίωξε τον Ζαΐμη από πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτοανακηρύχθηκε αντιβασιλιάς και στις 3 Νοεμβρίου διενήργησε ένα ολοφάνερα νόθο δημοψήφισμα, στο οποίο το 97,8% των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ της βασιλείας. Η έλευση του βασιλιά Γεώργιου στις 25 Νοεμβρίου 1935 στο Φάληρο υποτίθεται ότι ήταν η ολοκληρωτική δικαίωση της πολιτικής του την τελευταία τριετία, όμως τελικά αποδείχθηκε το ακριβώς αντίθετο. Ο Βασιλιάς Γεώργιος επιθυμούσε την λήθη και την συνεννόηση με τους βενιζελικούς και τον Βενιζέλο προσωπικά, εξέφρασε την θέληση του να αμνηστευθούν οι κινηματίες του 1935 και οδήγησε τον Κονδύλη σε παραίτηση στις 30 Νοεμβρίου 1936.

Το απροσδόκητο τέλος – σύντομη αποτίμηση

Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 ο Κονδύλης συνέπραξε με την αντιβενιζελική «Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση» (Ι. Θεοτόκης, Ι. Ράλλης κ.ά) των φανατικών βασιλοφρόνων και εξέλεξαν συνολικά 60 βουλευτές. Λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου, ο Κονδύλης πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 57 ετών.

Ο Κονδύλης υπήρξε ένας αυτοδημιούργητος σκληροτράχηλος αρχικά αξιωματικός μετέπειτα πολιτικός με ιδιαίτερη διαίσθηση των κοινωνικών αιτημάτων και διεργασιών, καθώς ο ίδιος προερχόταν από την κατώτερη κοινωνικά βαθμίδα. Ευφυής, εύστροφος, οξύνους με διορατικότητα και ισχυρή κρίση, ζύγιζε επιδέξια ανθρώπους και καταστάσεις. Ρεαλιστής μέχρι ωμότητας, προσγειωμένος, πατούσε πάντα γερά στο έδαφος, ποτέ δεν έχανε την επαφή με τις μάζες και το κοινό αίσθημα του λαού. Διέκρινε από μακριά τις «χαμένες υποθέσεις», άρπαζε γερά τις εμφανιζόμενες ευκαιρίες, υπήρξε αδυσώπητος στους εχθρούς του, γενναιόδωρος στους οπαδούς του. Αναδείχθηκε μέσα από τις συνεχείς επεμβάσεις του στρατού στην πολιτική, στις οποίες κατάφερνε πάντα να βρίσκεται στο πλευρό του νικητή.

Πηγές

Θεμιστοκλής Ζαφειρόπουλος, Ο Γεώργιος Κονδύλης και η εποχή του, Αθήνα 1984

Δαφνής Γρηγόριος, η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων (τόμοι Α΄+Β΄), εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1997

Βερέμης Θάνος, ο στρατός στην Ελληνική πολιτική, εκδόσεις Κούριερ εκδοτική, Αθήνα 2000

Μερκούρης Σταμάτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ «ο κεραυνός» 1879-1936, εκδόσεις Αφοί Κυριακίδη

Γκλέτσος Κωνσταντίνος, Γεώργιος Κονδύλης (1879-1936), άρθρο στην εφημερίδα  «Απογευματινή» (https://anemourion.blogspot.gr/2016/01/1878-1936.html)


Κούκουνας Δημοσθένης, Οι Έλληνες πολιτικοί (ιστορικό βιογραφικό λεξικό τόμος Β΄ 926-1949), εκδόσεις Historia, Αθήνα 2015

Σχόλια

  1. Πρέπει να παρατηρήσω ότι έχει εξελίχθη σε τακτική του ιστολογίου σας να ασχολείται με βιογραφίες ανδρών οι οποίοι υπήρξαν σημαντικοί στην εποχή τους (αναφέρω ενδεικτικώς τους Πωπ, Σ. Δούσμανη και Καραβίδα) αλλά σήμερα είναι τόσο παραμελημένοι ώστε δύσκολα μπορείς να βρεις μια στοιχειωδώς λεπτομερή βιογραφία τους στο διαδίκτυο. Προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια πινακοθήκη, η οποία είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη ώστε ο μη ειδικός αναγνώστης να μπορεί να σχηματίσει άποψη για τα δραματικά γεγονότα της συγκεκριμένης περιόδου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κονδύλης, Πλαστήρας, Παπούλας, το στρατιωτικό τρίο της Μικρασιατικής συμφοράς. Ο πρώτος κατασκεύαζε την προπαγάνδα από την Κωνσταντινούπολη, ο δεύτερος τη διέσπειρε στο στράτευμα και ο τρίτος κάλυπτε τον δεύτερο.

    Τιμή στον ελληνικό λαό που, σαν σήμερα το 1920, διατράνωσε ομόθυμα την ελευθερία και την ανεξαρτησία του επαναφέροντας στην πατρίδα του τον νόμιμο βασιλιά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τον ήλιο τα βγάζω με τον ήλιο τα βάζω τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

      Διαγραφή
    2. Αιδώς Kinea!

      Διαγραφή
    3. Ο... Νόμιμος βασιλιάς του τον πήγε ως την Κόκκινη Μηλιά χωρίς εφόδια, χωρίς σχεδιασμό, με ακαπνους αξιωματικούς γραφείου, και τον έφερε πίσω πειναλεο,ψωραλλεο,κουρελή και σκελετό. Και όσο βρισκόταν στην εξορία-αν η Λωζάνη θεωρείται εξορία-έκανε του κόσμου τις ραδιουργίες με πρωτοπαλίκαρα κάτι τύπους σαν τον Στρέιτ για να σαμποτάρει την ελληνική κυβέρνηση.Το δε 1914-15 ήθελε να δώσει δώρο στο κουνιαδάκι του Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.Μελετατε επιλεκτικά την ιστορία κύριε.

      Διαγραφή
    4. Επειδή δεν το έχεις θέμα καλά κύριε, σου συνιστώ να μην ανοίγεσαι με ημερομηνίες. Εδώ παραπέμπω ποιος ήθελε να δώσει την Ανατολική Μακεδονία το 1915 http://www.istorikathemata.com/2013/01/Memorandum-of-Eleftherios-Venizelos-to-King-Konstantine-17th-January-1915.html

      Διαγραφή
    5. http://www.istorikathemata.com/2012/03/1868-1948.html
      Και εδώ διάβασε ποιος ήταν ο Στρέιτ. Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών το 1929, εκπρόσωπος της Ελλάδας στην ΚΤΕ με πρωτοβουλίες υπέρ των προσφύγων. http://www.istorikathemata.com/2012/03/1868-1948.html

      Διαγραφή
    6. Δεν είχε ανακαλυφθεί το 1921 ο τρόπος να διεξάγονται οι πόλεμοι χωρίς στερήσεις, πείνα, ψείρες και θάνατο. Έπρεπε να ζεις τότε να τους διαφωτίσεις. Το θέμα είναι πως σε αυτήν την παράφρονα εκστρατεία, που έπρεπε να πάμε μέχρι τον Σαγγάριο για να διεκδικήσουμε τις όποιες πιθανότητες επιτυχίας της, μας έμπλεξε ο Βενιζέλος που, την ώρα που ο ελληνικός στρατός αγωνιζόταν να ευοδώσει τον τυχοδιωκτισμό του, εκείνος πολεμούσε να φάει την προίκα της Έλενας με κάθε επισημότητα. Ίσως την ίδια αντίληψη έχετε περί πολέμου. Και σιγά τους εμπειροπόλεμους βενιζελικούς αξιωματικούς. Λιποτάκτες ήταν, που άφησαν οι ίδιοι τις θέσεις τους για να πάνε να βυσσοδομήσουν ενάντια στον βασιλιά τους και την πατρίδα τους.

      Διαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον πρώτο σχολιαστή του παρόντος. Ο Φιλίστωρ μάς δίνει πολύτιμες πληροφορίες και ανεκτίμητα ερεθίσματα για περαιτέρω έρευνα. Δράττομαι κι εγώ της ευκαιρίας να ρωτήσω κάποια πράγματα με αφορμή το πολύ καλό αυτό άρθρο:

    - Υπάρχει κάπου (στην Ελλάδα, στην Κωνσταντινούπολη ή αλλού) το σώμα των εφημερίδων στις οποίες έγραφαν τα αντικυβερνητικά άρθρα τους το 1920-22 ο Κονδύλης και οι άλλοι της "Εθνικής Αμύνης Κωνσταντινουπόλεως"; Έχει εκδοθεί κάποιο βιβλίο σχετικά ή κάποια συλλογή από τα άρθρα αυτά;

    - Ποιοι οργάνωσαν την απόπειρα κατά του Βενιζέλου στο Σταθμό της Λυών; Αληθεύει ότι εμεθοδεύετο παράλληλα με αυτή και κίνημα για κατάληψη της εξουσίας και πώς απεσοβήθη; Περιέργως η ιστοριογραφία (και δη η βενιζελική) δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα αυτό αλλά ούτε και γνωρίζω να έχει γραφτεί κάποια μελέτη σχετικά με τη δίκη των Τσερέπη και Κυριάκη στο Κακουργοδικείο Παρισίων, που ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1921.

    - Τελικά ο Λόυδ Τζωρτζ απλά κέρδιζε χρόνο με την προσδοκία να ξαναγυρίσει ο Βενιζέλος στην εξουσία στην Ελλάδα και γέμιζε με φρούδες ελπίδες τον Γούναρη και τους άλλους αντιβενιζελικούς; Αυτό δε δείχνει και η διαρροή της συνομιλίας του με τον Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιο (Μεταξάκη), το περιεχόμενο της οποίας το Λονδίνο δεν διέψευσε (εξ όσων ξέρω); Αλλά, πάλι, ούτε η τότε κυβέρνηση ζήτησε εξηγήσεις από τη βρετανική κυβέρνηση, αν δεν κάνω λάθος. Γιατί άραγε;

    Θα ήταν πολύ χρήσιμες κάποιες απαντήσεις ή έστω κάποια σχόλια για τα παραπάνω, νομίζω, από τον Φιλίστορα ή όποιον άλλο συναναγνώστη.

    (αν το σχόλιο έχει ποσταριστεί πάνω από μία φορά, παρακαλώ διαγράψτε τις παραπανίσιες).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο καίριο σχόλιο. Απαντώ

      1. Όχι δεν έχουν σωθεί τα σώματα από τις εφημερίδες της Εθνικής Αμύνης για τον απλούστατο λόγο ότι δεν κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, παρά μόνο στην Πόλη
      2. Το δεύτερο ερώτημα είναι πραγματικά κεφαλαιώδες. Ως σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιος οργάνωσε την απόπειρα κατά Βενιζέλου. Είναι αξιοπερίεργο ότι οι αρχές δεν ανακάλυψαν ποτέ τους ηθικούς αυτουργούς, αν και συνέλαβαν ως υπόπτους όλους τους αρχηγούς της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης, γιατί δεν υπήρχε και τίποτε να ανακαλύψουν. Γίνονταν συνωμοσίες με απόστρατους αντιβενιζελικούς (πχ συνωμοσία Λυμπιρίτη)αλλά ήταν ανίσχυρες και άσχετες με την απόπειρα. Χάρις σε μια έρευνα που έχω κάνει το τελευταίο εξάμηνο έχω ανακαλύψει ένα τερατώδες σενάριο ποιοι κρύβονταν πίσω από την απόπειρα, αλλά είναι αδύνατον να το αναπτύξω εδώ
      3. Όχι κατά την γνώμη μου δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η Αγγλική κυβέρνηση ήταν διχασμένη, όλοι οι Άγγλοι ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού ήταν εχθροί της Ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία. Ο ίδιος ο Λουδ Τζώρτζ επί της ουσίας δεν βοήθησε ποτέ τον Βενιζέλο στην Μικρά Ασία είτε στρατιωτικά είτε οικονομικά. Ο Ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή ήταν ο φτηνός αντικαταστάτης των ανύπαρκτων Αγγλικών στρατευμάτων. Από την άλλη όμως οι Άγγλοι δεν έδειξαν πρόθυμοι να καταβάλλουν ούτε τις υποχρεώσεις τους από δάνεια του Α΄παγκοσμίου πολέμου ούτε σε αυτόν τον Βενιζέλο. Αναμφίβολα η βασική Αγγλική πολιτική όπως την εξέφραζε ο Λόυδ Τζώρτζ ήταν αντικεμαλική, όμως ποτέ δεν μετουσιώθηκε σε πρακτική υποστήριξη στους Έλληνες εντολοδόχους της,

      Διαγραφή
    2. Απαντω στο ζητημα των Τσερεπη και Κυριακη, διοτι τυγχανει να θυμαμαι καποιες λεπτομερειες αρκετα ενδιαφερουσες! Στο(δυσευρετο πλεον)βιβλιο του Γιαννη Μανωλικακη "Ελευθεριος Βενιζελος Η Αγνωστη Ζωη Του", ο συγγραφεας καταγραφει τις πληροφοριες που του μετεδωσε ο ενας απο τους δυο επιδοξους δολοφονους(δυστυχως δεν θυμαμαι ποιος απο τους δυο)! Ετσι, στην συγκεκριμενη περιπτωση εχουμε(σε περιπτωση βεβαιως που ο Μανωλικακης δεν αλλοιωσε τα λεγομενα), την πλεον πρωτογενη πηγη για τα γεγονοτα! Πραγματι υπηρχε σχεδιο για κινημα από τους αντιβενιζελικους το οποιο ακυρωθηκε τελευταια στιγμη(δεν θυμαμαι γιατι). Στον σχεδιασμο δε της δολοφονιας ηταν εμπλεκομενοι μεταξυ αλλων οι Νικολαος Δημητρακοπουλος, Θεοδωρος Σκυλακακης, Γεωργιος Χριστακης Ζωγραφος και ο (μετεπειτα Αρχιεπισκοπος)Σπυριδων. Μακαρι να μπορουσα να θυμηθω περισσοτερα(πανε χρονια από τοτε που το διαβασα), αλλα το ολο θεμα ειχε πολύ ενδιαφερον, οποτε σου προτεινω να αναζητησεις το βιβλιο!

      Διαγραφή
    3. Έχουμε την ίδια πληροφόρηση. Το ερώτημα είναι πως ένας τόσο σοβαρός νομομαθής όπως ο Δημητρακόπουλος μπορεί να εμπλεκόταν σε μια τόσο στυγερή δολοφονία. Επίσης ο Κυριάκης πλησίαζε τα 90 όταν έδωσε την συνέντευξη. Ο Μανωλικάκης υποστηρίζει ότι την είχε μαγνητοφωνήσει. Αλλά οι εμπλεκόμενοι είναι υπεράνω πάσης υποψίας

      Διαγραφή
  4. Αγαπητε Φιλιστωρ, σχετικα με αυτά που ανεφερες, εχω να πω τα εξης. Ορθως επισημαινεις το ζητημα της ηλικιας του Κυριακη, επισης ομολογω ότι κι εμενα μου εκανε τρομακτικη εντυπωση η πιθανοτητα εμπλοκης του Δημητρακοπουλου στην δολοφονια! Να επισημανω επισης μια αντιφαση που ειχα εντοπισει στο βιβλιο του Μανωλικακη! Ενώ ο συγγραφεας εκανε πραγματικα φιλοτιμη προσπαθεια να φωτισει αγνωστες πτυχες του ιδιωτικου και προσωπικου βιου του Βενιζελου, παιρνοντας συνεντευξεις από ολους αυτους τους ανθρωπους που τον εζησαν και χωρις να προσπαθει να αγιοποιησει τον Βενιζελο, αντιθετως , όταν περιγραφει το ιστορικο πλαισιο της εποχης και τα γεγονοτα εκτος προσωπικης ζωης Βενιζελου, η αφηγηση στηριζεται αποκλειστικα σε φιλοβενιζελικες πηγες και είναι επιφανειακη! Εχουμε δηλαδη το παραδοξο της αμεροληπτης και εις βαθος ερευνας σχετικα με την ιδιωτικη ζωη του Βενιζελου και επιδερμικη-μεροληπτικη σχετικα με την δημοσια. Τελος, να προσθεσω ότι στην μονογραφια «Κωνσταντινος ΙΒ Βασιλευς Των Ελληνων», ο συγγραφεας της Δημητρης Μιχαλοπουλος γραφει πως συμφωνα με συγχρονη ερευνα, εχει αποδειχθει ότι στην αποπειρα δολοφονιας του 1920, μπλεκονταν Βορειοηπειρωτικοι κυκλοι που θεωρουσαν ότι η ιδιαιτερη πατριδα τους ειχε προδοθει από τον Βενιζελο! Δυστυχως δεν αναφερει περισσοτερα(ποιος εκανε την ερευνα, που εχει δημοσιευθει, πως απεδειξε αυτό το συμπερασμα), αλλα το γεγονος ότι ο Τσερεπης κατονομαζει τους Γεωργιο Χρηστακη Ζωγραφο και τον Σπυριδωνα ως αμεσα εμπλεκομενους, κανει το σεναριο λιαν πιθανο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έρευνες χωρίς απτά στοιχεία βγαίνουν από την συζήτηση όποιος και να τις επικαλείται. Να σου πω την αλήθεια το βιβλίο του Μανωλικάκη με εξέπληξε για την ροζ διάσταση του. Σχεδόν το μισό βιβλίο ασχολείται με την ερωτική ζωή του Βενιζέλου με τον συγγραφέα σε συνεντεύξεις του με ηλικιωμένες γυναίκες (Κυβέλη κτλ) να ρωτάει ευθέως για τις σεξουαλικές επιδόσεις του Βενιζέλου. Δεν είναι απαραίτητα κακό ένα ιστορικό έργο να είναι μονόπλευρο. Το ζήτημα είναι να περιέχει αξιόπιστα στοιχεία. Πχ το έργο του Βεντήρη είναι μια βενιζελική απολογία που ολοκληρώθηκε κατά το ήμισυ από χρηματοδότηση της Έλενας Βενιζέλου. Η αξία του όμως είναι ανεκτίμητη και κάθε ιστορικό έργο με θέμα τον διχασμό οφείλει αναγκαστικά να το λάβει υπόψιν του στη βιβλιογραφία.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνω απολυτως με την τοποθετηση σου σχετικα με τις ερευνες χωρις απτα στοιχεια! Δυστυχως(και λεω δυστυχως διοτι τα βιβλια του συγκεκριμενου συγγραφεα εχουν ενδιαφερον) ο Δημητρης Μιχαλοπουλος δεν ειναι η πρωτη φορα που το κανει(συγκεριμενα σε αλλη του μονογραφια με τιτλο "Η Εξωτερικη Πολιτικη της 21ης Απριλιου", αναφερει οτι κατοπιν ερευνας που εκανε ο ιδιος στα αρχεια του ελληνικου και του βρετανικου υπουργειου Εξωτερικων, ανακαλυψε την εμπλοκη του ΝΑΤΟ στην προετοιμασια του πραξικοπηματος, αλλα δεν αναφερει ουτε ενα στοιχειο, ουτε μια παραπομπη σε καποιο αρχειο που να αποδεικνυει κατι τετοιο...). Αναμφισβητητα το εργο του Βεντηρη αν και απολυτως στρατευμενο, ειναι απαραιτητο στην μελετη της αντιστοιχης περιοδου, αρκει βεβαιως ο αναγνωστης να μελετησει και την αλλη πλευρα, διοτι αλλιως οδηγειται σε πολλα λαθος συμπερασματα...Τα δε στοιχεια του Βεντηρη, ιδιως οσον αφορα τις μυστικες συνεννοησεις Κωνσταντινου-Γερμανων, απαιτουν συστηματικο ελεγχο ως προς την αξιοπιστια τους, διοτι ειναι γνωστο οτι υπηρξαν και χαλκευμενα τηλεγραφηματα, οπως και γνησια βεβαιως!Τελικα Φιλιστωρ θες να μοιραστεις μαζι μας εστω κι επιγραμματικα το "τερατωδες σεναριο" σχετικα με την αποπειρα δολοφονιας του Βενιζελου? Θεωρω οτι εχει μεγαλο ενδιαφερον, οποτε θελουμε να μοιραστεις την γνωση μαζι μας!

      Διαγραφή
    3. Αφού συγχαρώ και τους δυο σας για όσα πολύ ενδιαφέροντα γράψατε, θα συμφωνήσω και εγώ πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας πει ο φιλίστωρ αν θέλει, ποιο είναι αυτό το σενάριο έστω και εν συντομία. Βασίλης

      Διαγραφή
    4. Καταρχάς όπως λεει και ο Μαυρογορδάτος η Βενιζελική παράταξη έδωσε και δύο βιβλία ιστορίας για την περίοδο(Βεντήρης και Δαφνής). Το ερώτημα είναι γιατί η αντιβενιζελική παράταξη δεν έχει κάτι παρόμοιο; Αυτό που αναφέρεις για χρηματοδότηση απο την Ελ. Βενιζ απο ποιά πηγή είναι;

      Διαγραφή
    5. Ποια περιοδο εννοεις? Για αλλη περιοδο εγραψε ο Βεντηρης(1910-1920) και για αλλη ο Δαφνης(1923-1940). Εκτος αυτου, υπαρχουν πλειστα βιβλια αντιβενιζελικων συγγραφεων για τις αντιστοιχες περιοδους, αλλα μαλλον ο Μαυρογορδατος(κι εσυ μαζι)εννοει βιβλια ιδιαιτερως προβεβλημενα! Ε οπως και να το κανουμε, η προβολη υπαρχει συνηθως εκει που υπαρχει και το χρημα, αν πιανεις το υπονοουμενο...Αν θες παντως σωνει και καλα να βρεις την "αντιβενιζελικη" θεση για εκεινες τις περιοδους, υπαρχει η Ιστορια του Μαρκεζινη(αν και ο συγγραφεας δεν υπηρξε ποτε στρατευμενος)!
      Υ.Γ. αυτος ο Μαυρογορδατος εκτος απο εξυπναδες, θα πει επιτελους και τιποτα ουσιαστικο??

      Διαγραφή
  5. Για την δολοφονία Βενιζέλου εννοούσα το σενάριο του Μανωλικάκη. Άλλα νέα στοιχεία που έχω ανακαλύψει αφορούν την σύλληψη των πολιτικών αρχηγών της ηνωμένης αντιπολίτευσης. Προσέξτε: αυτό που έχει ακουστεί είναι ότι δήθεν τους συνέλαβαν για την ασφάλεια τους. Αυτό δεν ισχύει όμως για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ότι για 15 μέρες συλλήβδην όλοι οι κρατικοί βενιζελικοί αξιωματούχοι κατηγορούσαν τους συλληφθέντες ως ενόχους σε συνωμοσία για την απόπειρα δολοφονίας Βενιζέλου και την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι συλληφθέντες απολύθηκαν από τις φυλακές τρεις εβδομάδες μετά από εντατικές ανακρίσεις χωρίς φυσικά να έχει βρεθεί το παραμικρό εις βάρος τους. Η γνώμη μου είναι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί της ηνωμένης αντιπολίτευσης συνελήφθησαν ως όμηροι. Αν ο Βενιζέλος εξέπνεε κάποιοι εξ αυτών θα θανατώνονταν αμέσως και χωρίς δίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό περί νέων στοιχείων που ανακαλυψες σχετικά με την σύλληψη των αρχηγών της Ηνωμενης Αντιπολιτευσεως, ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον! Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις τις πηγές σου;

      Διαγραφή
  6. Χαίρομαι που το σχόλιο μου προκάλεσε μια "αλυσίδα" πολύ ενδιαφερουσών παρατηρήσεων από σειρά άλλων σχολιαστών. Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω τον Φιλίστορα για την επαινετική του αναφορά και την άμεση απάντησή του.

    Σχετικά με τα θέματα που έθιξα στο αρχικό μου σχόλιο:

    - Αναφορικά με το θέμα της "Εθνικής Αμύνης Κωνσταντινουπόλεως" καταλαβαίνω ότι λείπουν οι έρευνες και ούτε έχουν μελετηθεί συστηματικά οι διάφορες πηγές (κρατικά και ιδιωτικά αρχεία, απομνημονεύματα κλπ.).

    - Για το θέμα της απόπειρας κατά του Βενιζέλου, την αφήγηση του Τσερέπη στον Μανωλικάκη την είχα υπ' όψιν μου από διαδικτυακά αλιεύματα και πρέπει να πω πως οπωσδήποτε ήταν διαφωτιστικότατες και η επιβεβαίωση και οι επιπλέον λεπτομέρειες του Φιλίστορος και του έτερου σχολιαστή που είχαν διαβάσει το ίδιο το βιβλίο. Δεν έχω κάποιο σοβαρό λόγο να αμφισβητήσω όσα είπε ο Τσερέπης όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο το σενάριό του - μην ξεχνάμε πως ο Εθνικός Διχασμός ήταν ένας αβυσσαλέος Εμφύλιος, που, μάλιστα, διαπέρασε κάθετα όλη την τότε ιθύνουσα τάξη της χώρας.

    Από την άλλη, κι εδώ παρατηρούμε πως λείπει μία συστηματική έρευνα, και πρέπει να πω πως μία απλή αναδίφηση παλιών και ξεχασμένων πηγών (κυρίως εμμέσων και με βενιζελική προέλευση κατά βάσιν - δεν αναφέρομαι στο βιβλίο του Μανωλικάκη) μάλλον θα επέτεινε τη σύγχυση. Δεν θα ΄θελα να επεκταθώ ακριβώς για να μην "βάλω κι εγώ το χεράκι μου" …

    - Για το ερώτημα σχετικά με τη συζήτηση Λόυδ Τζώρτζ και Μελετίου πρέπει να πω πως η ελλειπτική διατύπωση του ερωτήματός μου προκάλεσε παρεξηγήσεις δικαιολογημένες: δεν υπονοώ πως ο Λ. Τζωρτζ θα βοηθούσε την Ελλάδα σε περίπτωση επανόδου του Βενιζέλου. Είναι γνωστή η απροθυμία συνδρομής από πλευράς Λονδίνου σε οικονομικό επίπεδο και επί Βενιζέλου αλλά και οι επίμονες αντιδράσεις των Βρετανών ανώτατων αξιωματικών στην παραμονή των ελληνικών στρατευμάτων στη Μικρά Ασία.

    Απλώς η ερώτηση αφορούσε την "επιφάνεια": Ο Βρετανός πρωθυπουργός έλεγε στον Γούναρη ό, τι ήθελε εκείνος να ακούσει, αλλά ανέξοδα επί του πρακτέου, ενώ στον Οικουμενικό Πατριάρχη αποκάλυψε τις πραγματικές διαθέσεις του, ήτοι την ευμένειά του προς τον Βενιζέλο - που, σε περίπτωση επανόδου του, εικάζουμε (με βάση την περίοδο '19-'20) ότι μάλλον δεν θα συνοδευόταν από απτή βοήθεια. Αλλά από πλευράς εντυπώσεων, έστω, η διαρροή της συνομιλίας αποτελούσε ξεκάθαρο "άδειασμα" της τότε ελληνικής κυβέρνησης από τη Βρετανία - και η Αθήνα (αν δεν κάνω λάθος) πως δεν αντέδρασε καν! Και ξαναρωτώ: Γιατί;

    Επειδή ξέρω πως και πάλι θα λάβω ενδιαφέρουσες απαντήσεις και παρατηρήσεις, ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους όσους μπουν στον κόπο να ασχοληθούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν νομίζω πως ο Λόυδ Τζωρτζ υπήρξε ειλικρινής με τον Μελέτιο. Κι αυτό φαίνεται όχι μόνο από όσα είπε, π.χ. το εξωφρενικό, πως εξαιτίας του Κωνσταντίνου παρατάθηκε ο πόλεμος για ενάμισι χρόνο, όσο κυρίως από όσα απέκρυψε. Απέκρυψε πως υπήρχε συμφωνία μη βοήθειας με τον Βενιζέλο, απέκρυψε πως κώφευσε στο προσωπικό αίτημα του Βενιζέλου τον Σεπτέμβριο του 20 για πολιτική και οικονομική τουλάχιστον βοήθεια για να πραγματοποιήσει την εκστρατεία στην Άγκυρα, απέκρυψε πως είχε εγκρίνει ο ίδιος την παρουσία του Κωνσταντίνου στην Μικρά Ασία για να ενισχυθεί ηθικά ο ελληνικός στρατός κλπ.

      Έχοντας δει πως ο ελληνικός στρατός δεν μπόρεσε να καταβάλλει τον κεμαλικό, ο Λόυδ Τζωρτζ ανέκρουσε πρύμναν και, προσπαθώντας να καλύψει τον άνθρωπο του, τον Βενιζέλο, και την πολιτική του, που ήταν και δική του προσωπική πολιτική, χρησιμοποιούσε τον Κωνσταντίνο ως εξιλαστήριο θύμα και ως αποδιοπομπαίο τράγο στον οποίο φόρτωσε όλο το μικρασιατικό πρόβλημα, βγάζοντας τη δική του ουρά και του Βενιζέλου απέξω.

      Διαγραφή
    2. Όσο για το μέλλον, δεν είναι εικασία πως ούτε στον Βενιζέλο θα παρείχε βοήθεια η Αγγλία. Ο Μεταξάκης του πρότεινε να φέρουν τον Βενιζέλο στην Αθήνα από την Σμύρνη ή την Κωνσταντινούπολη όπως κάποτε τον έφεραν από την Θεσσαλονίκη και ο Λόυδ Τζωρτζ έκανε την πάπια. Εξάλλου όχι μόνο δε βοήθησαν μετά το βενιζελικό κίνημα Πλαστήρα -Γονατά αλλά εξανάγκασαν και σε παραχώρηση της Θράκης.

      Διαγραφή
  7. Ο Κονδυλης κατα την ταπεινη μου γνωμη εχει αφησει ενα τελειως αρνητικο στιγμα στην ελληνικη ιστορια! Παραγων ασταθειας και προξενος ακραιων καταστασεων, πηρε μερος στο Κινημα Εθνικης Αμυνης και εμεινε διαβοητος για τους απαγχονισμους που εκανε στην Χαλκιδικη, στη συνεχεια λιποτακτει απο τον στρατο οταν εγινε η κυβερνητικη μεταβολη του Νοεμβριου 1920 και ασκει ηττοπαθη προπαγανδα μεσω της Αμυνης στην Κωνσταντινουπολη. Υπερμαχος ακραιων λυσεων κατα την διαρκεια της εκδικασης των Εξ , στην συνεχεια πολιτευεται, ακραια δημοκρατικος, ανατρεπει τον Παγκαλο την μονη ισως στιγμη που δεν θα επρεπε να το κανει(προ της εισβολης στην Ανατολικη Θρακη), κανιε ανοθευτες εκλογες(προς τιμην του), μετα κανει μια ανεξηγητη(για μενα τουλαχιστον) στροφη προς τον βασιλοφρονα χωρο, παρολα αυτά επι βενιζελικου κινηματος του ’35 δεν παιρνει αρχικα ξεκαθαρη θεση, προκειμενου να συνταχθει με τον νικητη! Στην συνεχεια ως υπουργος εξαπολυει τρομοκρατια κατά των βενιζελικων και εν τελει ανατρεπει την κυβερνηση Τσαλδαρη ώστε να κυβερνησει αυτος και να φερει τον Βασιλια πισω με ένα νοθο δημοψηφισμα το οποιο οι αντιπαλοι του ποτε δεν αναγνωρισαν κατά βαθος και αυτό το γεγονος ειχε μελλοντικες συνεπειες σε γεγονοτα που ηρθαν…Αριβιστας, αμοραλιστης και τυχοδιωκτης, αυτος ο ανθρωπος παρολα αυτά ειχε οπαδους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι ο Κ. δεν έχει αφήσει κάποιο στίγμα στην ιστορία. Ο μεσοπόλεμος έχει σαρωθεί απο τα επόμενα γεγονότα(Πόλεμος και Εμφύλιος) και όλοι οι πρωταγωνιστές έχουν ξεχαστεί. Νομίζεις γνωρίζει ο κόσμος απο ποιον π.χ έχει πάρει το όνομα της η οδός Μιχαλακοπούλου; Το μέγεθος του Βενιζέλου τους έχει επισκιάσει όλους και απο την άλλη πλευρά διασώθηκε μόνο ο Μεταξάς, και αυτό επειδή η παρουσία του συνέπεσε με τον πόλεμο.

      Διαγραφή
    2. Οταν λεω "στιγμα" δεν εννοω το πως τον θυμουνται οι ανθρωποι(ισως χρησιμοποιησα λαθος λεξη), ετσι κι αλλιως το 95%(για να μην πω παραπανω)των Ελληνων ειναι ασχετοι απο ιστορια και την αποψη τους για τα διαφορα ιστορικοπολιτικα προσωπα την διαμορφωνουν με βαση τις οικογενειακες τους καταβολες και τα ΜΜΕ, οποτε μου ειναι αδιαφορη η γνωμη τους! Αυτο που εννοουσα ειναι οτι τα πεπραγμενα του ειχαν αρνητικες συνεπειες για τον τοπο...

      Διαγραφή
    3. Το αν κάποια ιστορική προσωπικότητα είναι γνωστή η όχι στην ευρύτερη κοινή γνώμη δεν έχει σαν επιχείρημα κανένα βάρος σε μια σοβαρή ιστοριόφιλη συζήτηση και σίγουρα δεν αποτελεί απόδειξη για την θετική συμβολή της (ίσως μόνο ένδειξη). Η ιστορική αποτίμηση δεν μπορεί να αποτελεί δημοκρατική απόφαση των πολλών, αλλά μόνο τεκμηριωμένη ερμηνεία.

      Διαγραφή
    4. 1. Οι επιλογές των ατόμων πολλές φορές έχουν προσωπικά κίνητρα. ο Δαφνής στο βιβλίο του, αναφέρει ότι ο Κ. προσπάθησε να μείνει στη Βενιζελική παράταξη, αλλά είδε ότι δε είχε προκοπή λόγω της μεγάλης αντιπάθειας που είχε απο τον Πλαστήρα. Αναλογιζόμενος προφανώς και το κλίμα της εποχής θεώρησε ως συμφέρον του να αλλάξει στρατόπεδο, αλλά την αξιολογώ ως μια απόφαση βασιζόμενη στο προσωπικό του όφελος.2 Αγαπητέ Φ, μάλλον έχουμε άλλη άποψη στον όρο ιστορική προσωπικότητα. Η ενασχόληση με τα κοινά και η ανάδειξη στα μεγάλα αξιώματα,δεν καταδεικνύει αυτόματα κάθε συμμετέχοντα για αυτό είπα και στον προηγούμενο φίλο ότι ο Κ. δεν έχει αφήσει κάποιο στίγμα γιατί απλά το μέλλον προσπέρασε τη θεματολογία με την οποία ασχολήθηκε.

      Διαγραφή
  8. Καταρχήν δεν υπήρξε ΠΟΤΕ δολοφονία Βενιζέλου,αλά απόπειρες... που ως γνωστόν,και φυσικό, πάντα αποτύγχαναν.Θα ήθελα να διαβάσω μια έρευνα για τη σχέση του Βενιζέλου με τις μεγάλες τοκογλυφικές οικογένειες που ήδη εκείνη την εποχή έκαναν ο,τι ήθελαν και επίσης με το μεγάλο έμπορο όπλων Ζαχάρωφ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνα με τον Φοιβο Γρηγοριαδη ο Κονδυλης εδωσε απο ενα εκατομυριο δρχ στον Ζερβα και τον Ντερτιλη [σωματοφυλακες με τα δημοκρατικα ταγματα]του Παγκαλου Τα χρηματα τα εδωσε ο Μποδοσακης..............ΣτηνΚων\λη ο Κονδυλης ζουσε σε πολυτελες ρετιρε σε αντιθεση με τους αλλους λιποτακτες και αυτοεξοριστους............Στην Αθηναπριν απο τον θανατον του συζουσε με μια Γαλλιδα δημασιογραφο η οποια συμφωνα με τις φημες της εποχης ηταν πρακτορας των Γαλλικων Μυστικων Υπηρεσιων.................Και μια ερωτηση.για τον Φιληστορα....ποιος υπεγραψε απο Ελληνικης πλευρας την Συνθηκη [Ανακωχη] των Μουδανιων.Ο Μαζαρακης λεει οτι απεχωρησε χωρις να υπογραψει.Ο Σμιθ στο -Οραμα της Ιωνιας-αναφερει οτι υπεγραψε ο Μαζαρακης.Απο τις αλλεςπηγες που εψαξα δεν αναφερετε τιποτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανώνυμε,

      Ο Κονδύλης στη Κωνσταντινούπολη ζούσε εις βάρος κάποιων πλούσιων βενιζελικών ομογενών που τον χρηματοδοτούσαν. Αυτό φαίνεται από την αλληλογραφία Δαγκλή - Βενιζέλου όπου ο πρώτος στιγματίζει το γεγονός και φαίνεται να τους έχει στείλει επιστολές με τις οποίες τους ζητά να επιστρέψουν στο μέτωπο. Για την ανακωχή των Μουδανιών ξέρω ότι αρχικά δεν υπεγράφη από την Ελληνική αντιπροσωπεία που αποχώρησε προσωρινά. Λίγες μέρες μετά επέστρεψε και την υπέγραψε. Άρα ο Μαζαράκης μάλλον αναφέρεται στην πρώτη υπαναχώρηση. Για την Γαλλίδα δημοσιογράφο δεν γνωρίζω, πάντως φαίνεται ότι οι μόνιμοι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της εποχής του Α΄παγκοσμίου πολέμου ήταν λίγοι. Από εκεί και πέρα υπήρχε ένα ατελείωτο δίκτυο ρουφιάνων όλων των εθνικοτήτων που δημιουργούσαν μια συνεχή ροή "μυστικών" πληροφοριών που οι μισές ήταν τουλάχιστον ψέμματα. Οι προϊστάμενοι των τότε κατά τόπους μυστικών υπηρεσιών, αφενός ούτε και αυτοί είχαν και πολύ μυαλό από όσο μπόρεσα να καταλάβω, αφετέρου προσπαθούσαν να διασταυρώσουν από δύο η τρεις μεριές κάτι πριν το αναφέρουν στις κεντρικές υπηρεσίες. Οι ρουφιάνοι αυτοί είχαν μια μάλλον χαλαρή οικονομική σχέση με αραιά οικονομικά φιλοδωρήματα, ενώ κάποιοι δεν χρηματίζονταν καν αλλά βοηθούσαν για πολιτικούς λόγους η ίδια συμφέροντα. Το ζήτημα για τον χρηματισμό Ζέρβα - Ντερτιλή δεν θα ήθελα να τον θίξω καθώς η λεπτομερής διαπραγμάτευση του με νέα (ανέκδοτα) στοιχεία ενυπάρχει στη νέα μου έρευνα που παλεύω αυτή την εποχή να δημοσιευτεί από κάποιον εκδοτικό οίκο.

      Διαγραφή
    2. "ποιος υπεγραψε απο Ελληνικης πλευρας"

      Ο Έλληνας αρμοστής της Κωνσταντινούπολης.

      Διαγραφή
  10. Φιλίστωρ θα ήθελα να ρωτήσω το εξής. Στο ημερολόγιο του Μεταξά στο έτος 1934 ( αν θυμάμαι καλά ), αναφέρεται με σε μια περίεργη υπόθεση που αφορά συνεννοήσεις Μεταξά -Κονδύλη για την προετοιμασία κινήματος ! Ο Μεταξάς δεν δείχνει στις αναφορές του ιδιαίτερα ενθουσιασμένος και μάλλον το έκανε υπό πίεση , θέλοντας στηρίξει κάποιο δικό του πρόσωπο ( Γιώργος ), το οποίο υπάκουε από ανάγκη σε κάποιον άγνωστο, ισχυρό χρηματοδότη. Δυστυχώς οι σημειώσεις για αυτήν την παράξενη υπόθεση είναι ελάχιστες και δεν ξεκαθαρίζει τίποτα. Τι μπορεί να συνέβαινε;

    ( Βασίλης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι απλό. Ο Μεταξάς ήθελε να βρει εργασία στον γαμπρό του και αυτή του την εξασφάλισε ο Μποδοσάκης που ήταν και χρηματοδότης του Κονδύλη. Υπό τον όρο όμως ότι ο Μεταξάς θα στήριζε το κίνημα. Τα υπόλοιπα είναι όπως τα διαβάζεις.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ πολύ για τη απάντηση.

      ( Βασίλης)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας