Ίων Δραγούμης (μια βιογραφία)

"Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες κολώνα - πως έπεσες γραφή να μην το λέει - λευκή με της πατρίδας την εικόνα μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίει, βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίει".

Κωστής Παλαμάς
 (για τα 91 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του)

Ο Ίων Δραγούμης γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1878. Ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη που διετέλεσε πρωθυπουργός μετά το κίνημα του 1909 στο Γουδί. Η οικογενειακή καταγωγή του ήταν από το Βογάτσικο της Μακεδονίας. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και το 1899 μπήκε στο διπλωματικό σώμα. Ήδη από τα πρώτα του χρόνια έρχεται σε επαφή με την φιλοσοφία και την ιστορία, αποκτώντας βάθος και πνευματική ευαισθησία. Νωρίτερα, στον ατυχή πόλεμο του 1897 είχε πολεμήσει ως εθελοντής. Υπηρέτησε ως προξενικός υπάλληλος στο Μοναστήρι, στον Πύργο και στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Στην θητεία του αυτή στα ελληνικά προξενεία, υπήρξε ηγετική μορφή του μακεδονικού αγώνος, οργανωτής και εμψυχωτής του. Ο Παύλος Μελάς ήταν σύζυγος της αδερφής του. Με τον τίμιο θάνατο του, ο Ίων δημοσιεύει το πιο γνωστό έργο του, το «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα» χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο. Το βιβλίο τάραξε συθέμελα την τότε λιμνάζουσα ελληνική κοινωνία, που αμέσως στρατεύτηκε στον σκοπό. Αμέσως το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών τον μετέθεσε σε πρεσβεία εκτός των Βαλκανίων.

To 1904 υπηρέτησε στην Αλεξάνδρεια ερχόμενος σε στενή επαφή και φιλία με τον μεγάλο ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη. Στη συνέχεια, το 1907 ως ανώτατος διπλωματικός υπάλληλος στην Κωνσταντινούπολη, ίδρυσε με την βοήθεια του επιστήθιου φίλου του Αθανασίου Σουλιώτη-Νικολαΐδη την «οργάνωση Κωνσταντινουπόλεως». Η οργάνωση αυτή είχε σαν στόχο να εξοπλίσει τους Έλληνες της Πόλης, και να τους συμφιλιώσει με την οθωμανική διοίκηση, σε μια σχέση ισοτιμίας, με κοινό αντίπαλο τους Σλάβους. Ταυτόχρονα, στην Πόλη ήρθε σε επαφή και με τον νέο τότε, Γεώργιο Παπανδρέου, έκαναν παρέα, συζήτησαν για το έθνος και τις ανάγκες του. Θορυβημένη η ελληνική κυβέρνηση από την αιρετική και επιθετική δραστηριότητα του τον μεταθέτει στην Ρώμη και στο Λονδίνο.



Ήταν το πρώτο πρόσωπο που συζητήθηκε στον Στρατιωτικό σύνδεσμο για να αναλάβει τις πολιτικές του τύχες (το δεύτερο ήταν ο Δημήτριος Γούναρης) πριν επιλεγεί τελικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο ίδιος σε εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε μια προσωπική εσωτερική σύγχυση ενώ βρισκόταν σε πλήρη απομόνωση στο εξωτερικό. Αρθρογράφησε στον «Νουμα» με το ψευδώνυμο «Ιδας» διακηρύσσοντας τις δημοτικιστικές του γλωσσικές ιδέες ενώ σε ένα πολύ σημαντικό του άρθρο εκεί, απάντησε στον Γεώργιο Σκληρό στις σοσιαλιστικές-μαρξιστικές θέσεις που αυτός εξέφρασε. Πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό πόλεμο αποσπασθείς στο επιτελείο του Διαδόχου Κωνσταντίνου, και μετείχε στην επιτροπή που διαπραγματεύθηκε την παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που ύψωσε την τιμημένη ελληνική σημαία στο δημαρχείο της πόλης. Το 1913 τίθεται σε διαθεσιμότητα από το διπλωματικό σώμα για δυο μήνες γιατί ενέκρινε την ένωση του Καστελόριζου με την Ελλάδα χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με το αρμόδιο υπουργείο. Πριν παυτεί πρόλαβε να οργανώσει μια επιτροπή Δωδεκανησιων η οποία ζήτησε από την Ιταλική κυβέρνηση που κατείχε τα πολύπαθα νησιά, την ένωση με την Ελλάδα. Εκείνη την χρονιά έγραψε και το βιβλίο του «ελληνικός πολιτισμός». Σε αυτό το σύντομο αλλά σημαντικό έργο, καταγράφει τις αντιλήψεις του για την υπεροχή του έθνους έναντι του κράτους, περιγράφει με ζωντανά
Νίκος Καζαντζάκης
χρώματα την προτεραιότητα του πολιτισμικού έθνους σε σχέση με το φυλετικό και στηλιτεύει την προγονοπληξία και τον λογιοτατισμό, καταλήγοντας σε πρακτικές πολιτιστικές προτάσεις για τον νέο ελληνισμό που πίστευε ότι αναδυόταν.

Απεχθανόταν την εισαγόμενη βαυαρική κρατική οργάνωση, τον λογιοτατισμό με την καθαρεύουσα και την στείρα αρχαιολαγνία. Ήταν ο ίδιος από τα ιδρυτικά στελέχη του «Εκπαιδευτικού Ομίλου», ενός σημαντικού συλλόγου δημοτικιστών. Στον λογιοτατισμό έβλεπε μια ακινησία, μια άρνηση για το νέο, για ζωή. Τον φανταζόταν σαν ένα ανάχωμα στην βιταλιστική αναγέννηση του έθνους για την οποία εργαζόταν. Επιθυμούσε την οργάνωση των Ελλήνων σε Κοινότητες - θεσμό κατεξοχήν ελληνικό - θεωρώντας ότι το κράτος που φροντίζει για όλες τις ανάγκες των πολιτών καταστρέφει τις δημιουργικές του δυνάμεις. "Το υγιές κύτταρο του ελληνισμού είναι οι κοινότητες. Η δραστηριοποίηση τους θα αποκεντρώσει το υδροκεφαλικό αθηναϊκό κράτος, που αγνοεί της ανάγκες της περιφέρειας. Πρέπει να δοθούν αυξημένες αρμοδιότητες στις κοινότητες για να ανθήσει παντού ο ελληνισμός και να αποφευχθεί ο συγκεντρωτισμός και ο κοσμοπολιτισμός των αστικών κέντρων", υποστήριζε ο Ίων.

Συνδεόταν με προσωπική φιλία με τον Περικλή Γιαννόπουλο, έναν μεγάλο στοχαστή και οπλίτη του ελληνισμού, του οποίου την αυτοκτονία διαισθάνθηκε (σύμφωνα με τα γραπτά του ημερολογίου του). Ήταν επίσης φίλος με τον Νίκο Καζαντζάκη με τον τελευταίο να τον απαθανατίζει σε πολλά έργα του. Στη συνέχεια, λίγο πριν την έναρξη του Ά παγκοσμίου πολέμου, επανέρχεται στα καθήκοντα του υπηρετώντας στις Πρεσβείες της Βιέννης, του Βερολίνου και της Πετρούπολης. Όλες του οι αναφορές στην κυβέρνηση είναι φιλο-ανταντικες προτρέποντας για ένταξη στην συμμαχία κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Το 1914 τηλεγραφεί από την Πετρούπολη στον Βενιζέλο προτρέποντας για την συμμετοχή των Ελλήνων στην εκστρατεία στα Δαρδανέλια, φοβούμενος πιθανή κάθοδο των Ρώσων στην Πόλη. 
Αρχές του 1915 παραιτήθηκε από τη θέση του προξένου όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις που αφορούσαν την ανταλλαγή πληθυσμών - Τούρκων της Μακεδονίας με Έλληνες της Μικράς Ασίας (κάτι που θεωρούσε απαράδεκτο) και κατεβαίνει ως υποψήφιος ανεξάρτητος βουλευτής, χωρίς πολιτική στήριξη και χρήματα. Στο ημερολόγιο του, περιγράφει την τραγελαφική προεκλογική του εκστρατεία, όταν περιόδευε στην Φλώρινα και δεν ερχόταν κανείς να τον ακούσει να μιλάει. Αρχικά αποτυγχάνει στις εκλογές όμως στις επαναληπτικές τοπικές στις 31 Μαΐου 1915 εκλέγεται ανεξάρτητος βουλευτής Φλώρινας. Στις δεύτερες εκλογές του 1916 επίσης εκλέγεται με όλο τον συνδυασμό του, καθώς οι Βενιζελικοί, ως γνωστόν, απείχαν. Αυτή την εποχή γράφει το όμορφο βιβλίο του «Σαμοθράκη», με αφορμή την επίσκεψη του στο όμορφο νησί, όπου πραγματεύται τα χνάρια του Ελληνισμού στην Ελληνική ύπαιθρο.

Το 1916 εκδίδει το περιοδικό "Πολιτική Επιθεώρησις". Με τιμιότητα και γενναιότητα πρέσβευσε τις ιδέες του και στην βουλή των εκλογών του 1916, αλλά και στην βουλή-οπερέτα των «Λαζάρων» (με βασιλικά διατάγματα ακυρώθηκαν οι εκλογές του 1916 και επανήλθε η προηγούμενη βουλή χωρίς εκλογές!!!), όπου αψηφώντας την παρουσία των Βενιζελικών μπράβων στα κοινοβουλευτικά θεωρεία, στηλίτευε και ήλεγχε την αυταρχική Βενιζελικη πολιτική. Το 1917 δημοσιεύει βαρυσήμαντο άρθρο στην «πολιτική επιθεώρηση» όπου κατακρίνει με δριμύτητα την Βενιζελικη πολιτική. Συγκεκριμένα αποδοκίμαζε όλες τις Βενιζελικες ενέργειες που είχαν ουσιαστικά αναστείλει την εθνική κυριαρχία, γεμίζοντας Αθήνα και Θεσσαλονίκη με αποικιακά στρατεύματα. Το άρθρο προκάλεσε αίσθηση και κάποιοι αντιβενιζελικοι αναθάρρησαν. Έτσι ο Ύπατος Αρμοστής της Γαλλίας στην Ελλάδα Σαρλ Ζονάρ τον συμπεριέλαβε στην λίστα με τους πολιτικούς που εξόρισε το Βενιζελικο καθεστώς στην Κορσική. Έτσι με μια αυταρχική και αψυχολόγητη ενέργεια ο Βενιζελισμος έκανε «δώρο» στους βασιλόφρονες μια ανεξάρτητη και ειλικρινή φωνή που θα μπορούσε να αποτελέσει μια γέφυρα συνεννόησης ανάμεσα στους δυο κόσμους.

Όπως αναφέρθηκε, ο Δραγούμης υπήρξε πολιτικός αντίπαλος του Βενιζέλου αλλά όχι με τη στενή έννοια του όρου. Είχε μια διαφορετική θεώρηση για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού,
Νεότουρκοι
διαφορετική από την στενή εδαφική, λυτρωτική βενιζελικη Μεγάλη Ιδέα. Το πολιτικό του Όνειρο όπως το εξέφρασε στο μνημειώδες έργο του «όσοι ζωντανοί» που το συνέγραψε κατά την παραμονή του στην Πόλη, βρισκόμενος υπό την επήρεια της επανάστασης των Νεότουρκων, ήταν μια βαλκανική ομοσπονδία Ελλάδος-Τουρκίας με ηγέτη την Ελλάδα. Αυτή η ομοσπονδία θα αποτελούσε ανάχωμα στην κάθοδο των Σλάβων κατά των οποίων η απέχθεια του Ίωνα είχε ενταθεί από τον Μακεδονικό Αγώνα. Οι Έλληνες της διασποράς ζούσαν ανάμεσα σε πολυπληθέστερους λαούς και μόνο με τον πόλεμο θα τους έδιωχναν αυτούς από τον τόπο τους. Πρώτιστο μέλημα του Δραγούμη να διατηρηθούν οι ελληνικές παροικίες στα Τουρκοκρατούμενα εδάφη και η Ελλάδα να προσπαθήσει να αναπτύξει την άμυνά της προς το βορρά. Η ομοσπονδία αυτή θ' άρχιζε από την Αδριατική θάλασσα και θα έφτανε ως τη Συρία. Επεδίωκε μ' αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός να παραμείνει στις εστίες του κυριαρχώντας πολιτισμικά στην Ανατολή Ο Δραγούμης περιέγραψε ξεκάθαρα το όραμα του Νέου Ελληνισμού. Ήθελε ο νεοελληνικός πολιτισμός να βασισθεί στη γλώσσα, στα έθιμα, στον τρόπο ζωής του απλού ελληνικού λαού ώστε να μεγαλουργήσει και πάλι. Το Ανατολικό Κράτος όμως που ονειρεύονταν ο Δραγούμης με την πολιτιστική κυριαρχία των Ελλήνων έμεινε απλώς ως σκέψη. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι είχαν επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης και της εθνικής εκκαθάρισης. 

Η παραμονή του Ίωνα στο Αιάκειο της Κορσικής είχε αρχικά ευεργετικά αποτελέσματα στον ίδιο. Ήταν ένα διάλειμμα, σε μια ζωή που έτρεχε, ήταν μια ευκαιρία για ανασυγκρότηση, για περίσκεψη. Καρπός πνευματικός αυτής της περιόδου είναι το τελευταίο του έργο «Σταμάτημα». Αλλά και στο Αιάκειο δεν έμεινε αργός πολιτικά. Απέστειλε στις Βερσαλίες το 1918 ένα υπόμνημα στις δυνάμεις τις Αντάντ υποδεικνύοντας όλες τις υπηρεσίες που πρόσφεραν οι Βασιλικές κυβερνήσεις στην Αντάντ πριν την επιβολή της Βενιζελικης Δικτατορίας. Το κείμενο αυτό πείθει για δυο πράγματα. Το πρώτο είναι η αδιαμφισβήτητη πολιτική οξύνοια και διαύγεια που διέκρινε τον Ίωνα Δραγούμη. Το δεύτερο είναι ότι πολιτικά πλέον, είχε εναγκαλιστεί την γουναρική παράταξη. Προς το τέλος της παραμονής του, η νοσταλγία για την πατρίδα, και η έλλειψη δραστηριότητας τον έχουν τσακίσει όπως φαίνεται και από τα «φύλλα ημερολογίου» του. Το 1919 οι βενιζελικοι τον εκτόπισαν μόνο του στη Σκόπελο υπό απάνθρωπες συνθήκες. Του αρνήθηκαν ακόμα και να κατέβει στον Πειραιά από το πλοίο να χαιρετίσει τον γηραιό πατέρα του. Στη Σκόπελο τον βρήκε η είδηση ότι ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη το 1919. "Ρωτώ, μπορούσε ο ελληνισμός ν' ακολουθήσει δυο δρόμους; Ή τη διατήρηση της Τουρκίας και την καλυτέρεψη της ζωής των Ελλήνων εκεί ή την πολιτική της προσθήκης κομματιών της Τουρκίας στην Ελλάδα: (ή την αυτονόμηση των ελληνικών περιφερειών της Τουρκίας);"


Επιστρέφοντας από την Σκόπελο μετά την «μεγαλόψυχη» Βενιζελικη αμνηστία, ο Ίων δραστηριοποιήθηκε στην αντιπολίτευση. Εξέδωσε εκ νέου το περιοδικό του, ασκώντας δριμύτατη κριτική στους Βενιζελικούς. Το τέλος όμως ήταν κοντά. Στις 31 Ιουλίου 1920 (παλαιό ημερολόγιο) ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται και εκτελείται στο κέντρο της Αθήνας (επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Χίλτον) από βενιζελικα τάγματα ασφαλείας. Μερικές ώρες νωρίτερα είχε γίνει γνωστή η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου στο Παρίσι που μόλις είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών από δυο απότακτους αξιωματικούς. Η δολοφονία του ήταν εν ψυχρώ. Πέθανε όρθιος, στημένος στα 10 βήματα από τα βενιζελικα ντουφέκια, χωρίς να τον δέσουν. Έμεινε εκεί οικειοθελώς με γενναιότητα και πλήρωσε με την ζωή του, αυτός ο μετριοπαθής, το νόμισμα των φανατικών. Η δολοφονία πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, ενώ ο Βενιζέλος εξέφρασε την βαθιά του λύπη και οδύνη. Η άνανδρη δολοφονία συγκλόνισε την ελληνική καλλιτεχνική ψυχή, ενώ ο Παλαμάς και ο Σικελιανός συνέθεσαν ελεγείες για το δραματικό γεγονός.

Η ιδέα του Έθνους συγκινούσε σφοδρά τον Δραγούμη. Μαζί με τον εαυτό του είναι τα μοναδικά ζωντανά πράγματα για τον άνθρωπο που μονάχα μαζί τους υπάρχουν όλα τ' άλλα. Η εθνική πίστη, η αγάπη προς το έθνος ξεπερνάει κάθε άλλο δυνατό προσωπικό συναίσθημα. Είναι μεγαλύτερη ακόμα και από την αγάπη προς την οικογένεια. Εκτός από την εθνική πίστη, ο ίδιος βαδίζει σε υπαρξιστικά βήματα στις προσωπικές του αναζητήσεις. Ζητά πολλά από τον εαυτό του, ενώ παράλληλα ασκεί δριμύτατη αυτοκριτική. Μας παρουσιάζεται γεμάτος αντιφάσεις. Πότε σημαιοφόρος της εθνικής προσπάθειας πότε ουραγός, σε απομόνωση. Όρμησε στην ζωή αδιαφορώντας για κινδύνους και ψευτο-επισημότητες.

Απλά τελειώνοντας θα παρατηρούσα ότι ο Ίων Δραγούμης δεν συμβιβάσθηκε, δεν βολεύτηκε, όπως εύκολα θα μπορούσε να κάνει. Γιος πρώην πρωθυπουργού, με κοινωνικά υψηλές γνωριμίες, και με αδιαμφισβήτητες ικανότητες, με ένα «καλό» γάμο θα μπορούσε να λύσει για πάντα το οικονομικό πρόβλημα που τον ταλάνιζε ως την τελευταία μέρα της ζωής του και να αναδειχθεί σε ηγετική μορφή των αντι-βενιζελικων που χρειάζονταν τότε τέτοια στελέχη. Δεν το έκανε. Εγκατέλειψε τα σαλόνια, για τα βουνά της Μακεδονίας, έμεινε ρομαντικός, επεδίωξε τον πραγματικό έρωτα σαν μια χίμαιρα, πολιτεύτηκε ανεξάρτητος, χωρίς ποτέ τελικά να πλησιάσει το περιβάλλον του Βασιλιά.

Ι. Β. Δ.

Επίμετρον (μια εξομολόγηση επί προσωπικού)
Την βιογραφία αυτή την είχα συνθέσει σχεδόν μια δεκαετία πριν, όταν δηλαδή ήμουν 23ων χρονών περίπου σε μια εποχή που είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Δραγούμη, τα έργα του και τις ιδέες του. Για τον λόγο αυτό, όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε όσοι είστε τακτικοί αναγνώστες μου, το κείμενο παρουσιάζει μια σειρά από χαρακτηριστικά (λυρισμός κτλ) που δεν έχουν όσα έχω γράψει και έχω παρουσιάσει κατά καιρούς στο ιστολόγιο μου. Είχα σκεφτεί να το ξαναγράψω και να το παρουσιάσω με μια "εκσυγχρονισμένη" και προσγειωμένη στο σήμερα μορφή, αλλά μετά σκέφτηκα να το αφήσω όπως είναι, σαν μια ρομαντική ανάμνηση από τα φοιτητικά μου χρόνια.... 

Σχόλια

  1. ακομα ενα εξαιρετικο αρθρο! Ευγε Φιλιστορα! Ενδιαφερον παντως θα ειχε κι ενα αρθρο σχετικα με τη σχεση του Δραγουμη(στο τελος της ζωης του)με το σοσιαλισμο, την προσπαθεια συγχωνευσης του με τον εθνικισμο και το γενικοτερο επηρρεασμο που του ασκησε ως ενα βαθμο, η Οκτωβριανη Επανασταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή είναι η μια άποψη για το ρόλο του Δραγούμη, υπάρχει όμως και η άλλη που εκφράζει πολύ περισσότερο τον ελληνισμό της Ανατολής που συνετρίβη από τις επιλογές του πολιτικού του χώρου.

    Βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η δολοφονία του υπήρξε ένα τρομερό έγκλημα. Πιθανόν εάν ζούσε να προσπαθούσε να βάλει φρένο στην αθλιότητα των συντρόφων του του Λαϊκού Κόμματος και στην αντιμικρασιατική πολιτική του αχρείου Γούναρη.

    Πάντως στα Νοεμβριανά του 1916 δεν κούνησε ούτε το δαχτυλάκι του, όταν οι "Επίστρατοι" δολοφονούσαν στους δρόμους της Αθήνας τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη που είχαν καταφύγει στη "μάνα Hellas" για να γλυτώσουν από τη γενοκτονία που είχαν ξεκινήσει οι Νεότουρκοι.

    Πάντως μόνο αν διαβάσει κάποιες όλες τις ερμηνείες για την εποχή και τον συγκεκριμένο άνδρα, μπορεί να διαμορφώσει άποψη.


    Για καλό και για κακό, σας δίνω το λινκ του άρθρου του Αγτζίδη:

    -Ο Ίων Δραγούμης και οι νεοελληνικές αντινομίες

    http://kars1918.wordpress.com/2010/12/27/i_dragumis/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κανένας πρόσφυγας, δεν δολοφονήθηκε στα Νοεμβριανά. Κάποτε, να σταματήσουν τα ψεύδη των Βενιζελικών και των κομμουνιστών. Αν κάποιοι έκαναν δολοφονίες, αυτοί είναι οι βενιζελικοί με τους μαροκινούς και τουςε σενεγαλέζους, στα κατεχόμενα από την Αντάντ εδάφη. Σφαγές στην Νάξο, κρεμάλες στην Χαλκιδική, εκτελέσεις στα Γεβενά και την Κοζάνη. Έργο φυσικά της προδοτικής παράταξης, που κάλεσε τους Αγγλογάλους και μας έμπλεξε στην καταστροφική μικρασιατική περιπέτεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τουλάχιστον αστείο να μιλάει η Αριστερά για την Μικρα Ασία όταν όλοι ξέρουμε τον ρόλο του ΚΚΕ με τα "φιλειρηνικά" κυρήγματα του ριζοσπάστη την διαλυτική προπαγα΄νδα και την γενναιά βοήθεια της μαμάς ρωσίας στον Κεμάλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προς "ανώνυμο"

    1. Κατ' αρχάς υπάρχει η βασική αρχή: "Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις" Άρα, πήγαινε πρώτα και διάβασε το κείμενο που σας υπέδειξα.

    2. Μάλλον μ ετον όρο "αριστερά" εννοείς αυτό που παρήγαγε η "μικρά πλην έντιμος". Αγνοείς ότι η μικρασιατική Αριστερά ήταν πολύ πιο ουσιαστική, ρεαλίστρια, διεκδικητική, αντιενδοτική ακόμα και από τον "δικό σας" Δραγούμη... Το ότι τελικά ως "ερσιτερά επικράτησε η παλαιοελαδική γελοιογραφία του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ αφείλεται κι αυτό στη Μικρασιατική Κατστροφή που προκάλεσαν οι εθνικόφρονες της Παλαιάς Ελλάδας

    3) Όσον αφορά τα Νοεμβριανά και το μεγάλο ηθικό στίγμα, παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από το κείμενο που ΔΕΝ διάβασες:


    "...Στο στόχαστρο των ένοπλων παρακρατικών θα βρεθούν επίσης οι Κρητικοί της Αθήνας και οι πρόσφυγες από την οθωμανική Ανατολή. Υπήρξε αληθινό πογκρόμ με προγραφή σπιτιών και καταταστημάτων που είχαν σημαδευτεί με κόκκινη μπογιά. Οι «τίμιοι» βασιλικοί ανέλαβαν να «μολύνουν» με το αίμα των «προδοτών» βενιζελικών τα όπλα τους. Το σύνθημα των παρακρατικών ήταν: «Ο βασιλιάς μας θα ζώσει το σπαθί, θα σφάξει Αγγλογάλλους και βενιζελικούς μαζί». Ο Γεώργιος Βεντήρης γράφει: από της 19 μέχρι 23 Νοεμβρίου, ωδηγούντο πλησίον του φθισιατρείου «Σωτηρία» Μικρασιάται κυρίως πρόσφυγες και εθανατώνοντο ως κατάσκοποι των Αγγλογάλλων».[14] Ο Φοίβος Γρηγοριάδης υπολογίζει ότι ο αριθμός των δολοφονημένων ήταν περί τους 20. Γράφει: «απλοί άνθρωποι του λαού θα δολοφονηθούν στους δρόμους και στα μικρά Φρουραρχεία (σ.τ.σ συνοικιακά κέντρα των Επιστράτων)»[15]....

    [15] «Τότε, οι βενιζελικοί πολίτες –κατά τεκμήριον φίλοι της Συνεννόησης– εγκαταλείφθηκαν στην τρομοκρατία των Επιστράτων, οι οποίοι έκαψαν, λεηλάτησαν και σκότωσαν 35.» (Μιχάλης Κατσίγερας, εφημ Καθημερινή, 18-11-2006.) Μια άλλη αφήγηση είναι η εξής: «Μεθ΄ εκάστην έκρηξιν πυροβολισμών των επιστράτων περίπολοι σπεύδουσαι αποκλείουν την καθ΄ ης η απόπειρα οικίαν ή κατάστημα και συλλαμβάνουν μεθ΄ ύβρεων και δεινών προπηλακισμών και κακοποιήσεων τους εντρόμους Βενιζελικούς ενοίκους, οίτινες δέσμιοι ή συρόμενοι εν μέσω λογχών οδηγούνται εις το Φρουραρχείον υπό το στίγμα ομοιομόρφου άπαντες κατηγορίας, συνωμοσίας κατά του καθεστώτος και εσχάτης προδοσίας … Και είνε χαρακτηριστικόν το επεισόδιον το οποίον αφηγείται η Εσπερινή περί ενός εκ των συλληφθέντων τούτων, όστις απαγόμενος υπό της περιπόλου και εκσυριττόμενος υπό του πλήθους διεμαρτύρετο προς το πλήθος, του οποίου εζήτει να κινήσει την συμπάθειαν, ότι “αυτός δεν ήτο Βενιζελικός, αλλά μόνο κλέπτης’’» (Χρ. Χουρμούζιος Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, τυπ. Εσπερίας, Λονδίνο 1919, σ. 99 "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποντιε και αριστερε ασχολησου με την "ενιαια και ανεξαρτητη Μακεδονια και Θρακη" που γι'αυτην αγωνιζοταν η αριστερα σου και μη μας κανεις μαθηματα πατριωτισμου! Εισαι ενας φανατισμενος απλα! Ασχολησου με το δικο σου μπλογκ και μην μπαινεις εδω διοτι μολυνεις το χωρο! Εγω προσωπικα καταδικαζω τις ακροτητες των Επιστρατων(αν και γουσταρω φυσικα το μαθημα που εδωσαν στους Γαλλους), αλλα αναγνωριζω οτι σε ακραιες καταστασεις γινονται και ακραιες πραξεις! Μια ερωτηση μονο! Τα "Κονδυλικα" που εγιναν στη Χαλκιδικη, γνωριζεις τι ειναι(ειμαι βεβαιος πως οχι, απλα θα googleαρεις τη φραση και θα μου πεις μετα, "ναι τα γνωριζω")?και αν ναι, τα καταδικαζεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Ασχολησου με το δικο σου μπλογκ και μην μπαινεις εδω διοτι μολυνεις το χωρο!"

    Εάν αυτή σου η προσέγγιση εκφράζει και τον κάτοχο του μπλογκ, φυσικά και θα σταματήσω να σχολιαζω εδώ αφού πρώτα σας ευχηθώ:

    "-Ζήστε το ψέμα σας και την ιδεολογική απάτη,
    -τιμήστε τους ήρωες της "μικράς πλην εντίμου Ελλάδος",
    -αποκρύψτε ότι για την ολοκλήρωση της Γενοκτονίας στον Πόντο και τη σφαγή της Σμύρνης ο ηθικός αυτουργός είναι η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος και ο Δ. Γούναρης και ο φυσικός ο Μουσταφά Κεμάλ. (Μεγάλες φυσικά είναι και οι ευθύνες του Βενιζέλου, αλλά αυτός έφυγε νωρίς).
    -Αναλογιστείτε με νοσταλγία εκείνη την πολιτική η οποία παραγνώρισε την πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας και οδήγησε στην ήττα των Ελλήνων, στην ολοκλήρωση των Γενοκτονιών και στη δημιουργία της νέας εθνικιστικής Τουρκίας.
    -Αποδείξτε ότι οι λέξεις 'αυτοκριτική" και "μετάννοια" δεν ταιριάζουν στους Νεοέλληνες..."

    Δυστυχώς τους καρπούς εκείνης της πολιτικής τους γευόμαστε ήδη όλοι. Ακόμα και εσείς που δοξάζετε τις δυνάμεις της 'Ηττας και της Κατστροφής δεν θα μπορέσετε να αποφύγετε το τέρας που δημιούργησε εκείνος ο ανορθολογισμός και λέγεται εθνικιστική Τουρκία.

    -------

    Ελπίζω όμως ότι ο κάτοχος του ιστολογίου αυτού είναι σοφώτερος από τους φανατικούς "ανώνυμους" αναγνώστες του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. To γνωστό επίπεδο των κομμουνιστών, αριστεριστών και δήθεν δημοκρατών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υποδείξεις, από αυτούς που σύμφωνα με τον Ριζπσπάστη τους χάρηκαν και προσπάθησαν για την ήττα της αστικοτσιφλικάδικης ελλάδας, το 1922! Οι πρόσφυγες δεν έχουν καμμιά σχέση με την προδοτική αριστερά. Πάντα το κκε και οι συνοδοιπόροι, έπαιρναν ελάχιστα ποσοστά σε ΟΛΕΣ τις εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι όπως σήμερα, που το ΚΚΕ μιλά σαν να εκπροσωπεί τον λαό, όταν αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνουν πάνω από 10-12 τα εκατό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aνώνυμε, την ιστορία την έχεις κόψει και ράψει στα ιδεολογικά σου μέτρα. Μόνο που η αληθινή βρίσκεται στον αντίποδα αυτών που πιστεύεις.

    Ίσως δεν γνωρίζει ότι εκείνη την περίοδο υπήρξε μια αντιπολεμική βασιλοκομμουνιστική συμμαχία με ένα χαρακτηριστικότατο κοινό προεκλογικό σύνθημα : "Σφυρί δρεπάνι 'ελιά στεφάνι".

    Ίσως και να αγνοείς πάλι ότι μέγας φιλοσημίτης, φιλότουρκος και αντιπρόσφυγας καθ' όλο το Μεσοπόλεμο υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ήταν κατά 70% φιλομεταξικοί και το υπόλοιπο κομμουνιστές.

    Όσο δε για τον Μπενί Σελόν, καλό θα ήταν να διαβάσεις τη μελέτη της Μόλχο: "H ANTIEBPAϊKH NOMOΘΕΣΙΑ TOY BENIZEΛOY TON MEΣΟΠΟΛΕΜΟ" http://library.panteion.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/1249/1/molho.pdf

    Ξέχνα τα ιδεολογικά σου κολήμματα και ψάξε για την αληθινή ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατ΄αρχάς μια από τις βασικές αρχές του μπλογκ είναι να ακούγεται η άλλη άποψη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οτιδήποτε λεχθεί αξίζει προσοχής και απάντησης.

    Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι απόψεις του φίλου μας "αριστερού και πόντιου" (μιας πολιτικά ερμαφρόδιτης περίπτωσης όπου το θύμα συντάσσεται με τον θύτη του).

    Έχω γράψει 100 φορές στο παρελθόν - και αυτή είναι η τελευταία- ότι ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος στον Διχασμό είχε εξασφαλίσει την σωτηρία των πληθυσμών της Μ. Ασίας (αν όχι και του Πόντου), έναντι της ελληνικής ουδετερότητας με έγγραφη συμφωνία που είχε υπογράψει και υπάρχει στα διπλωματικά αρχεία της Γερμανίας.

    Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση που συντάχθηκε από την μικτή συμμαχική επιτροπή Ελλήνων και αγγλογάλλων επί Βενιζέλου οι νεκροί Βενιζελικοί ήταν τρεις.

    Όλοι οι υπόλοιποι νεκροί ανάμεσα στους αμάχους σκοτώθηκαν από θραύσματα οβίδων, από ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, η υπό μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες συνθήκες που καμία σχέση δεν είχαν με πολιτικές διαφορές.

    Σύμφωνα με τον Μουρέλο πολλοί από τους εκατοντάδες τραυματίες που εδάρησαν ανηλεώς από τους επιστράτους ήταν κατάσκοποι των Φιλελευθέρων που συνεργάζονταν με τις μυστικές Αγγλογαλικές υπηρεσίες και τον κ. Ροκφέιγ. Σύμφωνα με τον κ. Μουρέλο (καθηγητή σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο) με τα "νοεμβριανά" καταπνίχθηκε μια συνομωσία ανατροπής της κυβέρνησης που πάντως βρισκόταν σε πρώιμο στάδιο" σελ 319.

    Τώρα, για τους δολοφονημένους Μικρασιάτες όντως ο Βεντήρης και ο Γρηγοριάδης αναφέρουν για δολοφονίες. Κάτι που δεν κατέγραψε δηλαδή η επίσημη επιτροπή που ασχολήθηκε επί τούτου πάνω από 6 μήνες με συνεχείς ανακρίσεις και αναζήτηση θυμάτων για να τα αποζημειώσει!! το καταγράφουν δύο βενιζελική δημοσιογράφοι. Μάλιστα στο βιβλίο του Βεντήρη τον πρόλογο τον έγραψε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος!! Ε αφού το λένε αυτοί μάλλον πρέπει να το πιστέψουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. και κάτι ακόμη. Εδώ δεν είμαστε ούτε προσωπολάτρες, ούτε απωθεώνουμε κάποιον, ούτε τον Γούναρη, ούτε τον μεταξά ούτε οποιονδήποτε. Και αυτό γιατί δεν είμαστε κομμουνιστές...

    Αντιθετως με ψυχραιμία ανατέμνουμε το παρελθόν, υπογραμμίζουμε τυχόν λάθη που μπορεί να έγιναν, μαθαίνουμε νέα πράγματα, φωτίζουμε όψεις της ιστορίας που δεν έχουν τονιστεί επαρκώς.

    Το μπλογκ αυτό είναι εργαστήρι ελεύθερης σκέψης και απόψεων. Σε καμία θέση του δεν θεωρώ ότι είναι εθνοαμυντορικό η φοβικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν ο "πόντος και αριστερά" ψαλχνει για φιλοκεμαλικούς, ας κοιτάξει προς βενιζέλο που τον πρότεινε για νόμπελ ειρήνης, έθαψε τις προσφυγικές αποζημιώσεις και δήλωνε περί κοινής καταγωγής ελλήνων και τούρκων! Αν θέλει πάλι αντιπρόσφυγες, υπάρχει και ο ΕΛΑΣ που συνεργαζόταν με το ΣΝΟΦ, για " να διώξει τους λαζούς από την Μακεδονία, που καταπιέζουν τον μακεδονικό λαό"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ...πάντως αυτός ο πόντιος πάντα σχολιάζει πάνω στο θέμα του κειμένου ρε παιδάκι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ Φιλίστωρ,

    Το να πω "Συγχαρητήρια" τόσο για την σελίδα σου εν γένει όσο και για το συγκεκριμένο άρθρο, ειδικότερα, είναι μάλλον λίγο. Θα ήθελα να διατυπώσω και μία απορία: Από ποια ιστορική πηγή ξέρουμε πως ο Ίων Δραγούμης ήταν ο πρώτος στον οποίο εστράφη ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος;

    Αν θυμάμαι καλά, είχε αναφέρει κάτι παρόμοιο (χωρίς να παραπέμπει, ούτε εκείνος, σε πηγή)ο ιστορικός Ν. Ψυρούκης σε ένα άρθρο του στην "Eλλοπία", περίπου το 1996 - μάλιστα έλεγε πως ο Δ. Γούναρης τους απέπεμψε σκαιότατα, λέγοντάς τους πως "οδηγούν το Έθνος σε νέο 1897". (Ήταν η δεύτερη λανθασμένη κίνηση της καριέρας του, μετά την αποδοχή της πρότασης Θεοτόκη να παρατήσει τους "Ιάπωνες", το 1908, και να αναλάβει το Υπ. Οικονομικών. Έκτοτε, τα βήματα στου παλαιοκομματικού "κακού τη σκάλα" ήταν πολλά για τον κάποτε φέρελπι Αχαιό ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ Φιλίστωρ,

    Είμαι ο Ανώνυμος της 7 Ιουνίου 2012 11:24 μ.μ. και θα ήθελα να εκφράσω ένα μικρό παράπονο. Μολονότι σπεύσατε (και πολύ καλά κάνατε) να απαντήσετε αμέσως σε άλλα ερωτήματα αναγνωστών του πάντα πολύ ενδιαφέροντος blog σας, με τη δική μου ερώτηση δεν δείξατε την ίδια σπουδή ...

    Δεν θα σάς μουτρώσω πολύ, γιατί με αποζημιώνετε με τις συχνές και πολύ ωραίες σας αναρτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. αγαπητέ ανώνυμε,

    λυπάμαι για την καθυστερημένη απάντηση μου. Η καθυστέρηση προκλήθηκε από το γεγονός ότι το άρθρο αυτό το έχω γράψει πριν μια δεκαετία και δεν θυμόμουν που είχα διαβάσει την λεπτομέρεια αυτή που με ρωτάς.

    Το χειρότερο όλων όμως, είναι ότι τελικώς δεν το βρήκα... Ξαναδιάβασα βιαστικά τα φύλλα ημερολογίου του Ίωνα και κάποια άλλα βιβλία που έχω αλλά δεν το βρήκα. Από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να απαντήσω και έτυχε σε εσένα! Λυπάμαι πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητέ Φιλίστωρ,

    Σε ευχαριστώ όπως και να 'χει. Ίσως αργότερα ψάξω κι εγώ να βρω τίποτα σχετικό. Μπορεί και να επανέλθω επ' ευκαιρία της επικείμενης επετείου της δολοφονίας του - αγαπημένου αμφοτέρων ημών - Ίωνα. Ελπίζω γενικά να επακολουθήσουν κι άλλες ευκαιρίες επικοινωνίας.

    Και πάλι συγχαρητήρια για την υπέροχη και άοκνη δουλειά που κάνεις !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. πολυ ενδιαφερον αρθρο.σημειωσε ομως οτι η γνωμη του περι συνεργασιας με την(υπο καταρευση)οθομανικη αυτοκρατορια δεν αποτελει κοσμοθεωρια η απορροια ιδεολογιας,αλλα αποψη που πηγαζει απο την γεωστρατηγικη του θεωρηση.ο μονος λογος που υποστηριζε την ελληνοτουρκικη συνενοηση(και μαλιστα οχι"φανατικα")ηταν ο σλαβικος κινδυνος.
    συνεπως,οσοι τον επικαλουνται σημερα υπερ της "ελληνοτουρκικης φιλιας"το κανουν καταχρηστικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. θα σου φανεί γελοίο, αλλά προσπαθώ να βρω τη στήλη του ΙΔ στο κέντρο της Αθήνας (περνώντας πολύ συχνά για άλλες δουλειές) και αδυνατώ. Είναι λίγο πριν την πλατεία με το δρομέα (ύψος πχ Γενναδίου); (γενικά για το ιστολόγιο) Πολλή μελέτη, καλή προσπάθεια. Καλή συνέχεια στις μελέτες σου και καλές αναρτήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Η στήλη του ΙΔ είναι εκεί που λες ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο Χίλτον πριν τον δρόμο που στρίβεις για το Σύνταγμα.

    Κατά τα άλλα σε ευχαριστώ για την θετική σου αντιμετώπιση και τα καλά σου λόγια για την προσπάθεια μας.

    Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δέχομαι μεγάλη πίεση στην δουλειά μου, αλλά και ο οικογενειακός μου βίος είναι απαιτητικότερος καθώς έχω δύο μικρά παιδιά (το ένα 3 μηνών). Για τον λόγο αυτό δεν έχω καταφέρει να γράψω σχεδόν τίποτε τους τελευταίους δύο μήνες.

    Επειδή όμως το όλο εγχείρημα έχει φτάσει σε ένα επίπεδο (ελπίζω υψηλό), έχω φίλους που στηρίζουν με τα άρθρα τους το ιστολόγιο ενώ βλέπω ανταπόκριση και από πολλούς φίλους αναγνώστες, θα συνεχίσω όσο καλύτερα μπορώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ξεφτίλα είναι να γίνονται παραπομπές με γκαιμπελική γελοιότητα σε πετσοκομμένες φράσεις από το έργο του Μεγάλου Ίδα! Έχει να τραβήξει πολλές "δολοφονίες" χαρακτήρα όσο πλησιάζουν τα 100χρονα της φυσικής του δολοφονίας ο όντως Πατέρας του Ελληνικού Εθνικισμού ... Προηγήθηκαν Αγτζίδηδες, "Ιοί", οι Βερέμηδες, εν μέρει ο Καραμπελιάς κλπ. κλπ. Μάλλον θα περάσουμε και από τη φάση της "εθνικιστικής" αποδόμησης του Δραγούμη, τη σημερινή εποχή της απαιδευσίας, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κι εκει που ολοι ειχαν ξεχασει αυτο το καταπτυστο αρθρο του κακομοιρη(κυριολεκτικα) αρθρογραφου του Στοκου(μην μπερδευεστε, σωστα το εγραψα), ξαφνικα τις τελευταιες μερες αναπαραγεται αυτο συνεχως απο διαφορες ιστοσελιδες και social media του ευρυτερου πατριωτικου/εθνικιστικου χωρου. Ειναι δε τοσο "σεμνος" ο Χατζηγωγος, που απεκαλεσε το αρθρο του "μνημειωδες"! Οταν ρωτησα πριν απο μερικα χρονια εναν πραγματικα σεμνο, σοβαρο και ιδεολογο εκδοτη και βιβλιοπωλη του εθνικιστικου χωρου, γιατι τοσο μενος ο Χατζηγωγος με τον Δραγουμη, ο ανθρωπος μου ειπε επι λεξει "Ο Χατζηγωγος ειναι ενα παιδακι κλεισμενο σπιτι του που ζει ακομη με τους γονεις του και εχει απωθημενα με τον Δραγουμη, ο οποιος ηταν γκομενιαρης"...ο νοων νοειτω δηλαδη σχετικα με το τι συμπλεγματικα ατομα εχουν βρει καταφυγιο στον πολυπαθο εθνικιστικο χωρο! Βεβαιως δεν φταιει ο Χατζηγωγος, αλλα φταινε τα 2 μηδενικα που τον ανεσυραν απο την αφανεια τωρα τελευταια! Το πρωτο μηδενικο, ενας αμορφωτος και ανυπαρκτος στον εθνικιστικο χωρο, οπου ξαφνικα ο ηλικιωμενος συγγενης του τον εβαλε διευθυντη στον εκδοτικο του οικο και ταυτοχρονα τον εβγαλε στο γυαλι να προωθει τα βιβλια του οικου. Αυτος λοιπον εκτος του οτι αποφασισε να μας κανει τη χαρη και να γινει πολιτικος και να σωσει την Ελλαδα, θυμηθηκε τωρα να κανει εκπομπες με τον Χατζηγωγο. Το 2ο μηδενικο ειναι ενας αλλος ανυπαρκτος στον εθνικιστικο χωρο, ο οποιος εμφανιστηκε με ενα μπλογκ και γραφει ασταματητα μιας και εχει αφθονο χρονο απ'οτι φαινεται, οντας συνταξιουχος η απλα επειδη τα ξυνει!! Φιλοξενει δε συνεχως στο μπλογκ του, σχολια απο "προσωπικοτητες" τυπου Χατζηγωγος, Περδικαρης_Φιλιππου(ιδρυτικο μελος της Χρυσης Αυγης, ξερολας, καβαλημενο καλαμι, χιτλερολαγνος με ασυναρτητα, αντιφατικα και παραληρηματικα κειμενα). Αλλα θα μου πεις, τι να περιμενεις απο ατομα που μπλεκονται με καραγκιοζοκομματα τυπου ΕΛΑΣΥΝ...Ακομα περισσοτερο βεβαιως, φταιει ο κοσμος του εθνικιστικου χωροτ! Ενας κοσμος που ενω πολιτικα διακηρυσσει την αξιοκρατια, την ιεραρχια, τους "αριστους" κλπ, ανεχονται η και θαυμαζουν διαφορους αλεξιπτωτιστες του χωρου κλπ τυχαρπαστες ανθυπομετριοτητες σαν αυτους που ανεφερα παραπανω! Ενας κοσμος που το παιζει διαβασμενος αλλα περιμενει απο τους Χατζηγωγους να του μαθουν ποιος ηταν ο Δραγουμης! Προσφατα ειδα αναρτηση καποιου σε μια ομαδα του facebook, με αφορμη το αρθρο του Χατζηγωγου, να ζηταει να τον διαφωτισει καποιος αν ο αρθρογραφος λεει αληθεια! Να αγορασεις τα βιβλια του Δραγουμη για να ξεστραβωθεις και να μαθεις την αληθεια μονος σου ρε αρχιτεμπελαριο! Δεν μιλαμε πια για καποιο συγγραφεα με ατελειωτα βιβλια. Παρε τα "Οσα Ζωντανοι", "Ελληνικος Πολιτισμος" και "Ο Ελληνισμος μου και οι Ελληνες" και θα εχεις βρει τις περισσοτερες απαντησεις!

    Υ.Γ. Ελπιζω σε δημοσιευση παρολο το σκληρο υφος γραφης. Καποια στιγμη η αγανακτηση ξεχυλιζει και πρεπει τα πραγματα να ειπωθουν ως εχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας