Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της Άνοιξης του 1924 και η αντιμετώπιση τους από τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο

Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος υπήρξε μια πολυδιάστατη προσωπικότητα που πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην Ελλάδα χάρις τα αδιαμφισβήτητα προσόντα που είχε. Γεννήθηκε το 1875 στην Πάτρα, σταδιοδρόμησε ως έγκριτος νομικός και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Πατρών από το 1910 ως το 1935 (με ενδιάμεσο κενό την εκλογή του 1920). Συνδέθηκε στενά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο του οποίου υπήρξε στενότατος συνεργάτης ήδη από το 1910. Διετέλεσε υπουργός Οικονομίας αρχικά, Υπουργός Γεωργίας αργότερα, παράγοντας σημαντικό νομοθετικό έργο, με επεμβάσεις - τομές για την εποχή του.

Η μεγαλύτερη προσπάθεια του αφορούσε την απαλλοτρίωση των μεγάλων τσιφλικιών στην Θεσσαλία και την κατάτμηση τους σε μικρά τμήματα γης για τους φτωχούς ακτήμονες. Σε αυτόν αναμφίβολα οφείλονται και μια σειρά πρωτοπόρα φιλεργατικά νομοσχέδια, στα οποία περιλαμβανόταν και μια ρύθμιση για την οριστική θέσπιση της Κυριακής ως μόνιμης Αργίας. Χρησιμοποιήθηκε από τον Βενιζέλο για τις διαπραγματεύσεις στο Εξωτερικό για την υπογραφή των συνθηκών Νειγύ και Σεβρών. Μετά την καταστροφή του 1922, ο Μιχαλακόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα (παρέμεινε όπως ο Βενιζέλος αυτοεξόριστος την διετία 1920-1922) και δημιούργησε δική του ομάδα βουλευτών (τους "συντηρητικούς φιλελεύθερους") μέσα στο ατελείωτο ψηφιδωτό των βενιζελογενών που κυβερνούσαν χωρίς αντιπολίτευση.



Μετά από συνεχείς κυβερνητικές κρίσεις, τον Οκτώβριο του 1924 ο Μιχαλακόπουλος ορκίστηκε πρωθυπουργός στηριζόμενος κυρίως από τον Καφαντάρη και τον Κονδύλη. Τα οικονομικά προβλήματα στην Χώρα είχαν συσσωρευθεί λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής και έτσι τον Μάρτιο του 1925 ο Μιχαλακόπουλος ήρθε αντιμέτωπος με ένα κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων (σιδηροδρομικοί, υπάλληλοι φωταερίου, λιμενεργάτες αλλά και του ευρύτερου δημοσίου τομέα), που παρέλυσε κυριολεκτικά την Χώρα.

Η αντιμετώπιση του Μιχαλακόπουλου στις διεκδικήσεις των εργαζομένων ήταν αρκετά αποφασιστική και θα μπορούσαμε να πούμε, σκληρή. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να δεχθεί την πανελλαδική αντιπροσωπεία δημοσίων υπαλλήλων, χρησιμοποίησε απεργοσπάστες και ανέργους για να σπάσει τις απεργίες, ενώ και η συνδικαλιστική επιτροπή των δημοσίων υπαλλήλων διαλύθηκε με διαταγή του Α΄ Σώματος Στρατού. Όλες οι πορείες διαμαρτυρίας καταπνίγησαν από την αστυνομία με σκληρότητα και μέσα σε δεκαπέντε ημέρες κάθε κινητοποίηση είχε πάψει. Στις 18 Μαρτίου διεξήχθει στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση συζήτηση για την στάση της κυβέρνησης κατά των απεργών. Εκεί ο Μιχαλακόπουλος αγορεύων εξέθεσε κάποιες από τις απόψεις του ως εξής:

"Εθεωρήθην διώκτης των δημοσίων υπαλλήλων. Και διατί; Διότι δεν εδέχθην να συζητήσω με την πανυπαλληλικήν Επιτροπήν. Τούτο το έπραξα γιατί θεώρησα την συζήτησιν εξευτελιστικήν δια την Κυβέρνησιν. Διότι δεν δύναμαι να δεχθώ το Κράτος αυτό να μεταβληθή εις ομάδας, αίτινες παίζουν διελκυνστίδα μεταξύ των"

"Εκ της ψήφου υμών θα αποδειχθή κύριοι, εάν αυτή η Χώρα προώρισται να ζήσει ως Κράτος, εις το οποίο η θέλησις του συνόλου θα επιβάλλεται επί της θελήσεως των μεμονομένων ομάδων".

Στην ψηφοφορία που ακολούθησε η Δ΄ Εθνοσυνέλευση παρείχε ψήφο εμπιστοσύνης παμψηφεί. Η σκληρή στάση του Μιχαλακόπουλου οδήγησε το μικροσκοπικό ΚΚΕ τότε- να στηρίξει υπό όρους την κίνηση του Παγκάλου για πραξικόπημα, που είχε ξεκινήσει να οργανώνεται. Και μια τελευταία πληροφορία επειδή έχουν ακουστεί πολλές κουταμάρες για το θέμα αυτό: ο Μιχαλακόπουλος είναι αυτός που έκανε τα αποκαλυπτήρια του "Αγνώστου Στρατιώτη" στο Σύνταγμα το 1932.

πηγή

Δ. Γατόπουλος, Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, εκδόσεις Ε. Μ. Ε. Ι.

http://www.michalakopoulos.gr/
(αν θέλετε μπορείτε να "κατεβάσετε" το βιβλίο του Γατόπουλου δωρεάν σε αυτή την ιστοσελίδα. Αν και υπερβολικά εξυμνητικό, είναι έγκυρο με πολύ πρωτότυπο υλικό)

Σχόλια

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας