ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ 1944-1974 Συλλογικό έργο υπό τη διεύθυνση του Τζων Φρήμαν, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 2014

γράφει ο κ. Μιλτιάδης Βαρβούνης – Ιστορικός & Συγγραφέας (www.miltiadesvarvounis.com).

Πριν από λίγους μήνες, κατά την επίσημη εμφάνιση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στο ευρωκοινοβούλιο, ο Βρετανός ευρωβουλευτής και ηγέτης του εθνικιστικού κόμματος UKIP, Νάιτζελ Φάρατζ, ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα για τις παρεμβάσεις του κατά της Τρόικας, του είχε πει τα εξής: «Δεν κυβερνάτε εσείς την Ελλάδα. Η Τρόικα κυβερνά [...] διότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον υπό ξένη κατοχή»! 

Ο Φάρατζ δεν είναι ο μόνος που αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας θεωρώντας ότι πρόκειται για ξενοκρατία. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο εμφανίζει αμέτρητα κείμενα που αναφέρονται στο «καθεστώς κατοχής» της Ελλάδας από την Τρόικα ή, σύμφωνα με τη διατύπωση των κειμενογράφων, «στις ξένες δυνάμεις των οικονομικών, εθνοκτόνων δολοφόνων της Τρόικας». Όσο υπερβολικές και αν είναι οι εν λόγω αναλύσεις, παραμένει γεγονός ότι πράγματι οι ξένοι δανειστές έχουν επιβάλει στη χώρα   ένα αντιλαϊκό μνημονιακό «καθεστώς». Το δημοκρατικό Σύνταγμα του 1975 παραμένει πλέον κενό γράμμα, καθώς στις μέρες μας τον πρώτο λόγο έχουν η «υψηλή» γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, των μεγαλοβιομήχανων, των πολυεθνικών εταιριών και των μεγαλοτραπεζιτών. 

Δυστυχώς, η Ιστορία αποδεικνύει πως οι διαχρονικές επεμβάσεις των ξένων σημάδεψαν την κωμικοτραγική ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αναμίχθηκαν επανειλημμένα στα εσωτερικά ζητήματα και στην πολιτική της χώρας μας, αρκετές φορές μάλιστα με βίαιο τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν ο πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός της βίος να γνωρίσει πολλούς κλυδωνισμούς, με τραγικό αντίκτυπο μέχρι σήμερα. Η μεταπολεμική Ελλάδα (1944-1974) δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα. Εκείνη την εποχή το ελληνικό κράτος διακρινόταν από δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά – ατελή δημοκρατική διαδικασία και απροκάλυπτη παρέμβαση του ξένου (αμερικανικού) παράγοντα: αμφότερα προς όφελος των συμφερόντων της οικονομικής και κοινωνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών εκφραστών της. 

Το 1975, οι Εκδόσεις Πάπυρος κυκλοφόρησαν στη σειρά «βίπερ» (βιβλίων μικρού σχήματος) ένα από τα πιο αποκαλυπτικά έργα που έχουν εκδοθεί ποτέ στη χώρα μας. Ο τίτλος αυτού του συγκλονιστικού βιβλίου είναι «Ξενοκρατία – Το αποκαλυπτικό χρονικό των ξένων επεμβάσεων στην Ελλάδα (1944-1974)», και αποτέλεσε τεράστια επιτυχία του εξαιρετικού τότε περιοδικού «Επίκαιρα» (εβδομαδιαίου από το 1968 εως το 1983, περιοδικού «επικαιρότητας», κατά τον εκδότη του, Γιάννη Πουρνάρα). Επρόκειτο για μια σύνθεση του χρονικού των ξένων επεμβάσεων στην Ελλάδα από ένα επιτελείο δημοσιογράφων του περιοδικού υπό την διεύθυνση του μυστηριώδη Τζων Φρήμαν (λέγεται πως ο Φρήμαν αποτέλεσε το alter ego του εκδότη Γιάννη Πουρνάρα, ενώ κατ’ άλλους επρόκειτο για τον γνωστό ιστορικό Σόλωνα Γρηγοριάδη). 

Πρόσφατα, ο ίδιος εκδοτικός οίκος προέβη σε επανέκδοση του εξαιρετικού αυτού βιβλίου, την

οποία προλογίζει ο αξιοσέβαστος πεζογράφος Φίλιππος Δρακονταειδής. Το βιβλίο ακολουθεί τη διαδρομή από τον αιματοβαμμένο Δεκέμβριο του 1944 ως την κυπριακή τραγωδία του 1974, και αναφέρεται στον σατανικό μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε όλα αυτά τα χρόνια για να νοθευτεί η πολιτική και εθνική ζωής της ταλαιπωρημένης χώρας μας. 

Στα περιεχόμενα διαβάζουμε ορισμένους τίτλους κεφαλαίων: «Η Ελλάς παραχωρείται στην αγγλική κηδεμονία. Τα Δεκεμβριανά», «Αλλαγή φρουράς. Και τώρα ο Μπάρμπα Σαμ», «Οι συνταγματάρχες, το μυστικό όπλο της CIA». Από τους συγκεκριμένους τίτλους οι αναγνώστες διαπιστώνουν καταστάσεις  που αναντίρρητα μας θυμίζουν το θλιβερό παρόν του ελληνικού κράτους, μια ανάλογη «ξενοκρατία» την οποία βιώνουμε όλοι λόγω της άκαμπτης στάσης των γραφειοκρατών Βρυξελλών και της Γερμανίας. 

Οι συγγραφείς του έργου μερίμνησαν να μην υπάρξουν χάσματα στην εξιστόρηση των γεγονότων. Η ανάδειξη του ρόλου των προσώπων και το ανεκδοτολογικό στοιχείο συνθέτουν μια ενιαία αφήγηση που καθηλώνει τον σύγχρονο αναγνώστη. Καθώς η «γραμμή» του έργου δεν είναι εμφανώς κομματική, η ιστορική αξία του παρατιθέμενου υλικού δεν είναι αμελητέα. Η «Ξενοκρατία» αποτελεί τεκμήριο μιας αμφιλεγόμενης εποχής, που παραδόξως ακόμα δεν έχει φωτιστεί επαρκώς σε όλες τις πτυχές της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα διαπιστώσει με φρίκη πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Πλέον, η αγγλοαμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη εχει αντικαταστηθεί από τον γερμανικό ηγεμονισμό και την οικονομική ολιγαρχία. Άραγε, τι μπορούν να περιμένουν σήμερα οι Έλληνες από τις τρέχουσες εξελίξεις; Μερικές από τις απαντήσεις στο καίριο αυτό ερώτημα βρίσκονται στις σελίδες της «Ξενοκρατίας», ενός επίκαιρου έργου που είναι απόλυτα σίγουρο πως δεν θα αφήσει αδιάφορο κανέναν αναγνώστη.