Κώστας Αθάνατος (Καραμούζης): μια βιογραφία (1896-1966)

 Ο Κώστας Αθάνατος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Καραμούζη) γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1896. Σε ηλικία οχτώ χρόνων εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και λόγω οικονομικών δυσκολιών άρχισε να δουλεύει από τα δώδεκά του σε αθηναϊκές εφημερίδες, όπου ξεκίνησε από κλητήρας και έφτασε ως τη θέση του διευθυντή. Στα δεκαέξι του κυκλοφόρησε το βραχύβιο περιοδικό Εγκυκλοπαιδική Επιθεώρησις και ακολούθησε η επίσης βραχύβια περιοδική έκδοση Ανάστασις σε συνεργασία με τον Μήτσο Πάνοζα. Η ιστορία του Αθάνατου αποτελεί κλασική περίπτωση δημοσιογράφου που χωρίς να έχει τα τυπικά τουλάχιστον εφόδια (ήταν απόφοιτος μόνο του Δημοτικού σχολείου), διέπρεψε στη δημοσιογραφία χάρις στη θέληση του: στο διάβασμα που έκανε μόνος του για να καλύψει τα τεράστια κενά που είχε από την έλλειψη εκπαίδευσης και στο μεγάλο πάθος που είχε για τη δημοσιογραφία και συνεπώς για το ρεπορτάζ. 

Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ακρόπολις, Χρόνος, Πατρίς, Σκριπ, Νέα Ελλάς, καθώς επίσης με την περιοδική έκδοση του Πρακτορείου Στεφανόπολι. Διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και του Αλβανικού πολέμου. Κατά τον εθνικό Διχασμό προσχώρησε στην βενιζελική παράταξη την οποία υποστήριξε ως δημοσιογράφος. Το 1920 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα στις ελληνικές πρεσβείες στις Βρυξέλλες, τη Βέρνη και το Παρίσι. Το 1922 πήρε μέρος στο κίνημα του Πλαστήρα, εμπειρία η οποία ενέπνευσε δύο τόμους δοκιμίων του, τους Διατί ηττήθημεν (1922) και Το Εθνικόν Κίνημα Χίου και Μυτιλήνης (1923). 

Το 1923 ανέλαβε την διεύθυνση του Ελεύθερου Λόγου, εφημερίδας με ακραίο βενιζελικό λόγο, υποστηρικτή της αβασίλευτης δημοκρατίας. Η μεταστροφή του γίνεται το 1930, όταν εκδίδει την εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος που από τα πρώτα φύλλα της επιτίθεται σφοδρά στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο Ελεύθερος Άνθρωπος υπήρξε πολυσέλιδη εφημερίδα με πολλές φωτογραφίες, μια πρωτοποριακή έκδοση της εποχής του Μεσοπολέμου που έφερε επανάσταση στον ημερήσιο Τύπο. Σύμφωνα με τον Τίτο Αθανασιάδη, το πρώτο φύλλο της εφημερίδας πούλησε 120.000 φύλλα, απίστευτη επίδοση για εκείνη την εποχή. Ο Αθάνατος όχι μόνο στράφηκε κατά του Βενιζέλου, αλλά στη συνέχεια στήριξε την Παλινόρθωση, σε φύλλα του εφημερίδας του καταχώρησε υμνητικά άρθρα για τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, ενώ ακόμη πιο ενεργά το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Η μεταστροφή του Καραμούζη (Αθάνατου) το 1930 δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός το 1930, αλλά αντίθετα πολλά μικρομεσαία έντυπα που στήριζαν τον βενιζελισμό ως τότε, τήρησαν κριτική στάση για την κυβερνητική πολιτική καταγγέλοντας οικονομικά σκάνδαλα, σε μια εποχή που η αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος στη Βουλή ήταν υποτυπώδης λόγω των λίγων εδρών που είχε πάρει στις εκλογές του 1928. Εδώ και χρόνια στη μελέτη μου για τα στρατιωτικά κινήματα του Μεσοπολέμου, έχω διατυπώσει την υπόθεση εργασίας ότι η μεταστροφή του Τύπου από τα τέλη του 1929 οφειλόταν στην μεταστροφή της Αγγλικής πολιτικής στην Ελλάδα και την επιλογή της αντικατάστασης του Βενιζέλου με τον έκπτωτο Γεώργιο. Η περίπτωση του Αθάνατου νομίζω ότι αποτελεί άλλη μια ένδειξη...

Τιμήθηκε με το γαλλικό παράσημο Legion d’ Honneur και εκλέχτηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Έγραψε επίσης έναν τόμο δοκιμίων στα γαλλικά με τίτλο Reflets des Flammes (du Monde Antique), ενώ μετέφρασε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου σε πεζό. Τα γνωστότερα από τα βιβλία που έγραψε ήταν: "Θλιμμένοι θεοί", "Διατί ηττήθημεν", "Το κίνημα της Χίου", "Περπατώντας στη Δόξα", "Αττίλας". Σημειώνεται επίσης η συμμετοχή του ως δημοσιογράφου στην ελληνική αντιπροσωπεία στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1946, στη Διεθνή Διάσκεψη Ελευθερίας Τύπου και Πληροφοριών στη Γενεύη (1948) και στις διασκέψεις του ΝΑΤΟ στη Χάγη και την Κοπεγχάγη. Ο Κώστας Αθάνατος πέθανε στο Παρίσι το 1966.

Πηγές

https://anemourion.blogspot.com/2017/10/blog-post_142.html (Άρθρο Τίτου Αθανασιάδη)

Σχόλια

  1. Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο και επίκαιρο μιας και έρχεται στην 100ετηρίδα της Μικρασιατικής Καταστροφής! Η υπόθεση εργασίας που κάνετε μοιάζει σωστή και συμπίπτει, αν θυμάμαι καλά, με κάτι που λέει κι ο Άλκης Ρήγος στο "Η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία 1924- 1935", πως δηλαδή οι Άγγλοι είχαν αρχίσει να προσεγγίζουν τους Λαϊκούς από το 1928. Πού αποδίδεται εσείς αυτή τη μεταστροφή της Βρετανίας; Στο κραχ και στην απροθυμία του Βενιζέλου να εξοφλήσει τα δάνεια με όρους αρεστούς στο Λονδίνο; Στην προσέγγισή του με τον Μουσολίνι; Ή σε κάτι άλλο; Επίσης, ποια πρόσωπα ήταν οι δίαυλοι επικοινωνίας των Λαϊκών την εποχή εκείνη με τη Βρετανία;

    Τελικά, αν θέλουμε να δούμε τη "μεγάλη εικόνα" μάλλον παρέμεινε αταλάντευτος στις θέσεις του, γιατί οι μεταστροφές του ακολουθούσαν τις μεταβολές της βρετανικής πολιτικής έναντι της Ελλάδος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας