Η Συμφωνία των Πρεσπών ενισχύει τον Τουρκικό Επεκτατισμό

Παρότι υποτίθεται (κατά δηλώσεις μελών τής Ελληνικής «κυβέρνησης»)1 ότι η Απειλή εξ Ανατολών, και δη η αυξανόμενη στρατιωτική και πολιτικοοικονομική επιρροή τής Τουρκίας στη fYROM, απετέλεσε τήν (δήθεν) πρωταρχική αιτία για τήν εσπευσμένη συνυπογραφή και κύρωση τού εν λόγω προσυμφώνου, εντούτοις η σχετική συζήτηση στη «βουλή» τών Ελλήνων περί τής «Συμφωνίας τών Πρεσπών» διεξάγεται εκτός θέματος: Ούτε ένας «βουλευτής» δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ή να εγείρει, έστω και εν παρόδω, τό μείζον θέμα τών επιπτώσεων που θα έχει αυτό τό προσύμφωνο επί τών Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων, και συγκεκριμένα επί τής γεωστρατηγικής και στρατιωτικής Απειλής εξ Ανατολών κατά τής Ελλάδος.


1. Ακρογωνιαίος λίθος τής Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.

Στη μεταπολίτευση, η πεμπτουσία τής εξωτερικής πολιτικής και τής πολιτικής εθνικής ασφαλείας τής Ελλάδος, διατυπώθηκε με τό επιγραμματικό δόγμα τού Ανδρέα Παπανδρέου «Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν εκχωρούμε τίποτε»2.

Δι εκείνου τού επιγράμματος, η Ελλάδα διεκήρυττε, ρητώς και κατ επανάληψη, ότι εφήρμοζε και προήσπιζε τό status quo σχετικά με τήν εθνική της κυριαρχία, σύμφωνα με τίς αρχές τού Διεθνούς Δικαίου. Τό δε εν προκειμένω status quoείναι αυτό που καθορίσθηκε επακριβώς από Συνθήκες Ειρήνης (Treaties of Peace), και κυρίως εκείνες τού Βουκουρεστίου (1913), τής Λωζάννης (1923) και τών Παρισίων (1947)η τελευταία αφορούσα μεταξύ άλλων τήν εκχώρηση τών Δωδεκανήσων από τήν ηττημένη Ιταλία στη νικήτρια Ελλάδα αμέσως μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σημειωτέον ότι οι Συνθήκες Ειρήνης έχουν τήν πλέον βαρύνουσα σημασία στο Διεθνές Δίκαιο, διότι έχουν βαφεί και συνυπογραφεί με αίμα: Σε αντίθεση δηλαδή με άλλου είδους διακρατικές συνθήκες (για εμπορικά, περιβαλλοντικά κ.λπ. θέματα), κάθε Συνθήκη Ειρήνης διατυπώνει, αμέσως μετά τόν πόλεμο, τήν βούληση τών εμπολέμων να διασφαλίσουν τήν ειρήνη εις τό διηνεκές διά τών συμπεφωνημένων τους στη Συνθήκη, ούτως ώστε να μην ξαναεπισυμβεί άλλος πόλεμοςμεταξύ τους στο μέλλον.

Σε αυτό τό πλαίσιο, η απόλυτη προσήλωση τής Ελλάδος στο δια Συνθηκών Ειρήνης καθορισθέν status quo, προσέδιδε στην εξωτερική της πολιτική (σε διπλωματικό και συμμαχικό γεωστρατηγικό επίπεδο) ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Προασπίζουσα τό status quo απολύτως (άνευ εξαιρέσεων), η Ελλάδα προεβάλλετο παγκοσμίως ως φιλειρηνική χώρα που ακολουθεί και εφαρμόζει τό Διεθνές Δίκαιο απολύτωςδηλαδή σε αντιδιαμετρική αντίθεση με τήν «Τιτοϊκή»Γιουγκοσλαβία3 τό 1946-1991 και τήν «μετα-Κεμαλική» Τουρκία τό 1955-2019, που αμφότερες διολίσθησαν σε αναθεωρητική-αλυτρωτική πολιτική εναντίον τής Ελλάδος, ήτοι σε ιμπεριαλιστική-μεγαλοϊδεατική πολιτική διαμφισβήτησης τούstatus quo και τών συνυφαινομένων Συνθηκών Ειρήνης, κατ απόκλιση ή και αντίθεση προς βασικές αρχές τού Διεθνούς Δικαίου.

2. Ελληνικός αναθεωρητισμός.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει τόν Τουρκικό αναθεωρητισμό4ήτοι επιδιώξεις τής Τουρκίας για μερική αναθεώρηση ή «επικαιροποίηση» Συνθηκών Ειρήνης— και τήν εν γένει επιθετικότητα τής Τουρκίας στο Αιγαίο και τήν Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα παρέμεινε προσηλωμένη στο πνεύμα και τό γράμμα τών Συνθηκών τής Λωζάννης (1923) και Παρισίων (1947), όπως επίσης και τής Ζυρίχης-Λονδίνου (1959) σε πλαίσιο διεθνοποίησης τού Κυπριακού Ζητήματος μετά τήν Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.


Δεν έπραξε όμως τό ίδιο η Ελλάδα σχετικά με τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου. Διά τής Συμφωνίας τών Πρεσπών, οι από το 2015 κυβερνώντες καταφέρουν ένα μείζον πλήγμα (ή και χαριστική βολή) κατά τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, παραδίδοντας στους Σκοπιανούς τά πάντα, δηλαδή όλα όσα οι Σκοπιανοί επεδίωκαν επί δεκαετίες: τήν λέξη «Μακεδονία» στο όνομα τού κρατικού τους μορφώματος (μέχρι τούδε fYROM, δηλαδή μη-όνομα), τήν «Μακεδονική» εθνικότητα (nationality) και τήν «Μακεδονική» γλώσσα. Κατ’ επακολουθία, η Ελλάδα αναδεικνύεται μονομερώς σε «νονό» τού κρατικού μορφώματος τής fYROM, κατά τρόπο που δεν συνάδει ούτε με τό γράμμα ούτε με τό πνεύμα όχι μόνον τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου αλλά και όλων ανεξαιρέτως τών Συνθηκών Ειρήνης που καθόρισαν τήν Ελληνική Επικράτεια.

3. Κυνικό καθεστωτικό ψεύδος.

Ειδικότερα, οι εν Ελλάδι κυβερνώντες μετήλθαν τό εξής ψεύδος (διατυπωθέν από τόν ίδιο τόν «πρωθυπουργό» και τόν «υπουργό εξωτερικών», μεταξύ πολλών άλλων), προκειμένου να ευοδωθεί μια «αναβάθμιση» τού κρατικού μορφώματος τών Σκοπίων, από κρατίδιο άνευ ονόματος (fYROM) σε κράτος με όνομα διεθνούς αναγνωρισιμότητος και τεραστίου ιστορικού βάθους («ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»), και μάλιστα με συμμετοχή αυτού τού κράτους σε διεθνείς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.): Τό 1913 υφίστατο, λέει, η επιλεγομένη «γεωγραφική Μακεδονία» (geographical Macedonia), η οποία (υποτίθεται ότι) «διαμελίσθηκε» διά τής Συνθήκης Ειρήνης τού Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) μεταξύ κυρίως τής Ελλάδος (51%), τής Σερβίας (λιγότερο από 39%) και τής Βουλγαρίας (10%).

Η αλήθεια όμως είναι διαμετρικώς αντίθετη: Ο όρος «γεωγραφική Μακεδονία» ήταν ανύπαρκτος μέχρι τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου (1913), ή και μετέπειτα μέχρι τό τέλος τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επομένως δεν μπορεί να λεχθεί ευλόγως ότι «διαμελίσθηκε» (ή «διαμοιράσθηκε») κάτι τό οποίο δεν υφίστατο τότε (1913), ούτε καν ως έννοια, τουλάχιστον σε επίπεδο Διεθνούς Δικαίου, ήτοι ρητώς σε κείμενα Διεθνών Συνθηκών, και δη Συνθηκών Ειρήνης.

Συγκεκριμένα, στη Συνθήκη Ειρήνης τού Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) δεν υπάρχει πουθενά ούτε ο όρος «γεωγραφική Μακεδονία» ούτε κάν η λέξη (σκέτη) «Μακεδονία» ή παράγωγά της. Σε εκείνη τήν Συνθήκη, τά νέα Σερβο-Βουλγαρικά και Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα ορίζονται βάσει γεωγραφικών τοπωνυμίων (ορέων, κοιλάδων κ.ο.κ.) και μόνον (άρθρα ΙΙΙ και V τής Συνθήκης).Δηλαδή διά τής Συνθήκης Ειρήνης τού Βουκουρεστίου, οι Βαλκάνιοι Σύμμαχοι (Βουλγαρία, Ελλάδα, Σερβία) διεμοίρασαν μεταξύ τους τά συγκεκριμένα και ρητώς προσδιοριζόμενα εδάφη που απελευθέρωσαν από τόν Οθωμανικό ζυγό (και όχι κάποια ανύπαρκτη ή ασαφώς σκιαγραφουμένη «γεωγραφική Μακεδονία» ή έστωσκέτη «Μακεδονία»).

Εκείνα τά απελευθερωθέντα εδάφη, κάποιοι συγγραφείς άρχισαν εκ τών υστέρων (ex post), ήτοι από τό 1918 και μετέπειτα, σε πλαίσιο αλυτρωτικών και άλλων σκοπιμοτήτων, να τά χαρακτηρίζουν ως συναπαρτίζοντα τήν από τό 1918 (όχι νωρίτερα) βιβλιογραφουμένη «γεωγραφική Μακεδονία».

Σε κάθε περίπτωση, επειδή κατά τό 1913 δεν υφίστατο καμία (δήθεν) «γεωγραφική Μακεδονία», διά τούτο και ο εν λόγω όρος «γεωγραφική Μακεδονία», ή και σκέτο «Μακεδονία», δεν αναφέρεται πουθενά, απολύτως πουθενά, ούτε καν μία (1) φορά, ούτε στη Συνθήκη τού Βουκουρεστίου, ούτε και σε οποιαδήποτε από ΟΛΕΣ τίς άλλες Συνθήκες Ειρήνης που προηγήθησαν ή ακολούθησαν τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου σχετικά με τόν προσδιορισμό τής Ελληνικής Επικρατείας, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο ίδιος ο αναγνώστηςπανεύκολα και ακαριαία (ιδέ Επισημείωση 6 παρακάτω).

4. Καταστρατήγηση τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου

υπογραφή Συνθήκης Βουκουρεστίου (1913)
Σε κάθε περίπτωση, οι μεγάλοι ηγέτες που διπλασίασαν τής Επικράτεια τής Ελλάδος (Ελευθέριος Βενιζέλος, Βασιλεύς Κωνσταντίνος κ.τ.λ.), ο Κεμάλ Ατατούρκ που προήσπισε αποτελεσματικά τήν ακεραιότητα τής (ασιατικής) Τουρκίας, και άλλοι Βαλκάνιοι ηγέτες εκείνης τής εποχής, είχαν σοβαρούς λόγους για να μην αναφερθούν στον όρο «Μακεδονία» ουδ άπαξ σε όλες τίς Συνθήκες Ερήνης που διαμόρφωσαν τόν χάρτη τών Βαλκανίων στον 19ο και 20ό αιώνα.

Απεναντίας, για πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία λαμβάνει χώρα μια συντεταγμένη απόπειρα να συμπεριληφθεί ο όρος «Μακεδονία» σε διακρατική συνθήκη μεταξύ δύο Βαλκανικών κρατών, εις αντίθεση προς τό πνεύμα κα τό γράμμα τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, διότι μεταξύ άλλων:

(α) «Μακεδονία». Η Συμφωνία τών Πρεσπών αναφέρεται εμφατικά και εκτεταμένα σε αυτό που ουδ άπαξ αναφέρεται η Συνθήκη τού Βουκουρεστίου (ή οποιαδήποτε άλλη Συνθήκη).

(β) Εδαφικός αναθεωρητισμός. Διά τής Συμφωνίας τών Πρεσπών η Ελλάδα προκαλεί τήν εύλογο εντύπωση (και απορία) ότι καταστρατηγεί με δική της πρωτοβουλία και μεθόδευση τό γράμμα και τό πνεύμα τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, η οποία προσδιόρισε αυτήν τήν κεντρική περιοχή τών Βαλκανίων (fYROM)μεταξύ Κοσσόβου, Βουλγαρίας, Ελλάδος και Αλβανίαςόχι ως επικράτεια ανεξαρτήτου κράτους (και δη επ’ ουδενί με τό ιστορικά και πολιτισμικά «βαρύτιμο» όνομα ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ) αλλά ως μέρος τής επικρατείας ενός άλλου κράτους (τού «Βασιλείου τών Σέρβων», ή αντιστοίχως τής σημερινής Σερβίας).

(γ) Ελληνική αυθαιρεσία. Μόνον από ένα από τά μέρη που συνυπέγραψαν τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου (μόνον η Ελλάδα), συνυπογράφει τήν Συμφωνία τών Πρεσπών: Μεταξύ άλλων, η Συμφωνία τών Πρεσπών δεν συνυπογράφεται από τήν Σερβία, παρότι αυτή η γεωγραφική περιοχή (fYROM) απεδόθη στο «Βασίλειο τών Σέρβων» δια τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου. Ούτε από τήν Βουλγαρία συνυπογράφεται, παρά τούς γλωσσικούς και γενικότερους πολιτισμικούς και γενετικούς δεσμούς μεταξύ τών Βουλγάρων και τής Σλαβικής εθνότητος τής fYROM, και επίσης παρά τά εκτεταμένα γεωγραφικά σύνορα μεταξύ Βουλγαρίας και fYROM, και παρά τό γεγονός ότι η Βουλγαρία ήταν εκ τών βασικών συντελεστών τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου.

Γενικά, τά άλλα συμβαλλόμενα μέρη στη Συνθήκη τού Βουκουρεστίου, περιθωριοποιήθησαν ή και παρεκάμφθησαν από τήν Ελλάδα στη Συμφωνία τών Πρεσπών, και μάλιστα απροσχηματίστως σε κάθε στάδιο, από τήν αρχική διαπραγμάτευση μέχρι και τήν τελική κύρωση. Δηλαδή, διά τής Συμφωνίας τών Πρεσπών, τό κυβερνών καθεστώς στην Ελλάδα προβαίνει μονομερώς εις αναθεώρηση (ή μάλλον κατάλυση) τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, όσον αφορά αυτήν τήν κεντρική περιοχή τών Βαλκανίων (fYROM)και μάλιστα κατά μάλλον επιθετικό τρόπο, αφού παρακάμπτει όλους τούς άλλους συμβεβλημένους στη Συνθήκη τού Βουκουρεστίου.

Ακόμη χειρότερα, ο «αναθεωρητισμός Τσίπρα» ερείδεται επί σωρείας ψευδών,7 ως τό ανωτέρω (Κεφ. 3). Κατά συνέπεια, τό εν λόγω καθεστώς προκαλεί τήν εντύπωση ότι απλώς επαναλαμβάνει εντός Ελλάδος προπαγανδιστικά επιχειρήματα τών Σκοπιανών και ξένων «συμμάχων», ως εξωπραγματική ή οιονεί «5η φάλαγξ» στην Ελλάδα. Επί πλέον δίνει τήν εντύπωση ότι προωθεί τήν κύρωση τής Συμφωνίας τών Πρεσπών (και επομένως τήν οριστική κατάλυση τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου) κατά αυθαίρετο τρόπο, ήτοι δι αντιδημοκρατικών (αντισυνταγματικών) μεθοδεύσεων, και δη ερήμην τού Ελληνικού Λαούάνευ δημοψηφίσματος ή ηυξημένης πλειοψηφίας κατά τά 2/3 τών βουλευτών κατ’ άρθρο 28 παρ. 2 τού Συντάγματοςήτοι ερήμην τού Σώματος τών Εκλεκτόρων, τό οποίο αποτελεί τό Ανώτατο Όργανο τής Πολιτείας, και μάλιστα εν προφανή αντιθέσει προς τήν συλλογική βούληση (συντριπτκή πλειοψηφία) αυτού τού Ανωτάτου Οργάνου.

5. Αναθεωρητισμός Τσίπρα-Ερντογάν

Κατά τό 2018-2019, ο αναθεωρητισμός τής Ελλάδος όσον αφορά τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου, αποτελεί κατ’ αρχήν ηθικό κόλαφο για τήν Ελλάδα, ήτοι ΠΡΟΔΟΣΙΑ έναντι τής Σερβίας, παραδοσιακού και ιστορικού Συμμάχου τής Ελλάδος στα Βαλκάνια. Από Βενιζελική άποψη, δυστυχώς η μετα-Ψυχροπολεμική Ελλάδα δεν εθεώρησε ότι «είναι πολύ μικρή χώρα δια να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία».8 Άλλο βέβαια ο Ελευθέριος Βενιζέλος και άλλο, τελείως άλλο, οι κατά το παρόν κυβερνώντες, τουλάχιστον από ιστορική άποψη.

Πέραν όμως τού εν λόγω θέματος ηθικής τάξεως, ήτοι πέραν τής απώλειας τού ηθικού ερείσματος (moral standing) τής Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια και κατ’ επέκταση στην Ανατολική Ευρώπη, η κύρια παρενέργεια τής Συμφωνίας τών Πρεσπών στο άμεσο μέλλον θα λάβει χώρα όχι στα βόρεια αλλά μάλλον στα ανατολικά της σύνορα.

Ο «αναθεωρητισμός Τσίπρα» στα Βαλκάνια τό 2018-2019, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τόν αναθεωρητισμό τού Ερντογάν στο Αιγαίο και τήν Ανατολική Μεσόγειο. Επί πλέον, ευθυγραμμίζεται ίσως και υπερβαλλόντως, αφού ο «αναθεωρητισμός Τσίπρα» συνετέλεσε στην κατάλυση τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, ενώ ο αναθεωρητισμός τού Ερντογάν επιδιώκει μόνον τήν «επικαιροποίηση» (όχι κατάλυση) τής Συνθήκης τής Λωζάννης και συναφών συνθηκών.

Με απλά λόγια, μετά τήν κύρωση τής Συμφωνίας τών Πρεσπών η Ελλάδα θα ευρεθεί αντιμέτωπη με τά εξής αδυσώπητα ζητήματα:

  1. Διεθνές Δίκαιο. Η επίκληση τού Διεθνούς Δικαίου μπορεί να αποτελέσει παράγοντα εθνικής ασφαλείας μιας χώρας (εις αποτροπή ή και ανάσχεση επιθετικότητας ξένης δυνάμεως), υπό μία θεμελιώδη όμως προϋπόθεση: Η επίκληση τού Διεθνούς Δικαίου για αμυντικούς λόγους από τήν κυβέρνησή της δεν γίνεται à la carte. Μια χώρα ή σέβεται απολύτως τό Διεθνές Δίκαιο και επομένως τό επικαλείται δικαιωματικά (όπως π.χ. η Ελβετία), ή δεν τό σέβεται (ήτοι τό καταστρατηγεί κατά διακριτική της ευχέρεια περιστασιακά) και επομένως τό επικαλείται προσχηματικά ή και τυχοδιωκτικά (όπως π.χ. η Τουρκία, η Ελλάδα, η Γερμανία, κ.τ.λ.). Στην δεύτερη περίπτωση, η αξιοπιστία τής χώρας οσάκις επικαλείται (à la carte) τό Διεθνές Δίκαιο, απομειούται δραστικά έναντι τής διεθνούς Κοινότητοςκαι επομένως απομειούται αντίστοιχα, ή και εκμηδενίζεται, η αποτελεσματικότητα κάθε τέτοιας (επιλεκτικής) επίκλησης.
  1. Ελλάς-Τουρκία, μία από τά ίδια. Καταλύοντας επομένως τήν Συνθήκη τού Βουκουρεστίου, και μάλιστα απροκλήτως και απροσχηματίστως, η Ελλάδα εξομοιώνεται με τήν Τουρκία, όσον αφορά σε σύνδρομα «δημιουργικού» ή και επεκτατικού αναθεωρητισμού τών Συνθηκών Ειρήνης, τά οποία σύνδρομα διακατέχουν (ή φαίνονται ότι διακατέχουν) τήν πολιτική τάξη αμφοτέρων πλέον, όπως συνάγεται εκ τών μονομερών πράξεών τους, τής μεν Ελλάδος στα Βαλκάνια, τής δε Τουρκίας στο Αιγαίο και τήν Ανατολική Μεσόγειο.
  1. Ηθικό πλεονέκτημα τής Ελλάδος. Η διά τής Συμφωνίας τών Πρεσπών κατάλυση τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου, αφαιρεί από τήν (αμυνομένη) Ελλάδα τό συγκριτικό της ηθικό πλεονέκτημα έναντι τής (επιτιθεμένης) Τουρκίας. Δηλαδή η Ελλάδα πρόκειται σύντομα να απωλέσει τό «μονοπώλιο» επίκλησης τού Διεθνούς Δικαίου εις προάσπιση τού Eλληνο-Τουρκικού status quo στο Αιγαίο. Επί παραδείγματι, εάν ο Ερντογάν ερωτηθεί στο μέλλον «με ποιο δικαίωμα ζητάτε επικαιροποίηση τής Συνθήκης Ειρήνης τής Λωζάννης;», ασφαλώς τότε ο Ερντογάν θα είναι πλέον σε θέσει να δώσει τήν εξής αποστομωτική απάντηση: «Με τό ίδιο ακριβώς δικαίωμα που η Ελλάδα κατέλυσε πρόσφατα τήν Συνθήκη Ειρήνης τού Βουκουρεστίου!»—και θα δώσει αυτή τήν απάντηση με παρρησία χωρίς να χρειασθεί να προσφύγει σε ψευδολογίες έναντι τού Τουρκικού λαού (όχι τουλάχιστον σαν τις ως άνω ψευδολογίες των εν Ελλάδι κυβερνώντων).
  1. Ηθικό πλεονέκτημα τής Τουρκίας. Ακόμη χειρότερα, η Τουρκία θα έχει τήν δυνατότητα να αυτοπροβάλλεται ως έχουσα τό συγκριτικό ηθικό πλεονέκτημα έναντι τής Ελλάδος, διότι η πρώτη θα φέρεται ως επιδιώκουσα απλώς και μόνον μια πολυμερώς συμπεφωνημένη «επικαιροποίηση» Συνθηκών Ειρήνης, σε αντιπαραβολή με τήν Ελλάδα που μονομερώς προέβη σε κατ’ ουσίαν (αντι-Σερβική) κατάλυση τής Συνθήκης Ειρήνης τού Βουκουρεστίου.
  1. Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας. Με τήν Συμφωνία τών Πρεσπών αλλάζει άρδην η πολιτική Εθνικής Ασφαλείας τής Ελλάδος, από τό «Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν εκχωρούμε τίποτε» τών Καραμανλή-Παπανδρέου-Μητσοτάκη-Σημίτη-Καραμανλή-Σαμαρά στο «Διεκδικούμε ρόλο παράγοντος σταθερότητος, και προς τούτο εκχωρούμε ο,τιδήποτε», τών από τό 2015 κυβερνώντων. Δηλαδή ακριβώς ό,τι χρειάζεται ο Τουρκικός αναθεωρητισμός και επεκτατισμός για να θεριέψει.
Συγκεφαλαιωτικά, η Συμφωνία τών Πρεσπών συντείνει χαοτικώς σε μια δυναμική (momentumαναθεωρητισμού έναντι τών Διεθνών Συνθηκών στα Βαλκάνια, που αναποδράστως (και χαοτικώς) πρόκειται να επεκταθεί πέραν τής Χερσονήσου τού Αίμου: στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η προδοσία τής Σερβίας από τήν Ελλάδα έκφανση τής οποίας προδοσίας είναι η Συμφωνία τών Πρεσπών— αποτελεί Ύβρι τής Ελλάδος στη Νεωτέρα Ιστορία της. Εξ ού και η επιπεσούσα Άτηεπί τών φρενών τών «κυβερνώντων», που φαίνονται να μην έχουν πλέον ούτε καν επίγνωση τών πράξεών τους (εάν κρίνει κανείς από τίς έωλες «ψευδολογίες» τους σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών). Και όπως μας δίδαξαν οι αρχαίοι, από κοντά έρχεται όπου νάναι και η Νέμεσις. Και ίσως έρθει εξ ανατολών.

ΕΠΙΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 Προβληματική νομιμοποίηση. Λόγω σοβαρού Συνταγματικού θέματος, που αναλύεται σε δημοσιευθέν άρθρο στα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας με τίτλο «Συνταγματική Νομιμοποίηση ή συνταγματικό ξέπλυμα;» σχετικά με τήν (συνταγματικώς) προβληματική θεσμική νομιμοποίηση τής «βουλής» και τής «κυβέρνησης» κατά τήν περίοδο 2015-2019, οι όροι «βουλή», «κυβέρνηση»«βουλευτής», «πρωθυπουργός», «υπουργός εξωτερικών», κ.ο.κ., αναφερόμενοι στη διακυβέρνηση τής χώρας κατ αυτήν τήν περίοδο, τίθενται εντός εισαγωγικών, προς αποφυγή σύγχυσης με τούς αντιστοίχους όρους τών υπό τού Συντάγματος οριζομένων θεσμών τής Ελληνικής Δημοκρατίας (Βουλή τών Ελλήνων, κ.ο.κ.).

2 Yannis Kapsis, 1988. “The Philosophy and Goals of PASOK’s Foreign Policy”, in: “Greece under Socialism a NATO Ally Adrift”, (A.D. Caratzas: New Rochelle, NY) σ. 53.

3 Γιουγκοσλαβικός μεγαλοϊδεατισμός. Περί βαλκανικού μεγαλοϊδεατισμού και «μακεδονικού» αλυτρωτισμού επί Τίτο, ιδέ:
John DPappas (2018). «Μακεδονία 1946-1987: Γιατί η Ελλάδα αποκοιμήθηκε», ελεύθερα διαθέσιμο (freely downloadableεδώ.  [http://www.istorikathemata.com/2018/07/1946-1987.html]

4 Τουρκικός Αναθεωρητισμός. Κατά τήν πρώτη 30ετία από τήν υπογραφή τής Συνθήκης Ειρήνης τής Λωζάννης (1923), η Τουρκία συμμορφώθηκε προς τούς όρους τής συνθήκης, και ενεφανίζετοδικαίως κατ εκείνη τήν περίοδοως φιλειρηνική χώρα που είχε οριστικά διευθετήσει τίς διαφορές της με τήν επίσης φιλειρηνική Ελλάδα.
Εντούτοις τό 1955-1965, για λόγους που σχετίζοντο με εξελίξεις τού Κυπριακού Ζητήματος, η Τουρκία προέβη στην πρώτη μείζονα παραβίαση τής Συνθήκης Ειρήνης τής Λωζάννης, μεθοδεύουσα λυσιτελώς τήν εθνοκάθαρση τής Ελληνικής μειονότητος σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, σε κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών άρθρων (1438-44 κ.τ.λ.) τής Συνθήκης τής Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923), όπως επίσης και τού άρθρου 2 τής ετέρας Συνθήκης Λωζάννης/Συμβάσεως Περί ανταλλαγής τών Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών. (30 Ιανουαρίου 1923). Σε εκείνη τήν μονομερή παραβίαση τών Συνθηκών Ειρήνης από τήν Τουρκία, η Ελλάδα δεν προέβη σε αντίποινα (π.χ. εναντίον τής Μουσουλμανικής μειονότητος τής Θράκης), όχι μόνον για προφανείς ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά και για λόγους διπλωματικής και γεωστρατηγικής σκοπιμότητος, ώστε η παραδοσιακά δυτικοστραφής («πολιτισμένη») Ελλάδα να μην απωλέσει τό ηθικό της πλεονέκτημα και γεωστρατηγικό της κεφάλαιο ως χώρα προσηλωμένη απολύτως στις επιταγές τών Συνθηκών Ειρήνης και τού Διεθνούς Δικαίου.
Κατά τήν επομένη δεκαετία μάλιστα, η Τουρκία κατέδειξε τίς αναθεωρητικές και επεκτατικές της διαθέσεις στο Αιγαίο, όταν στις 6 Αυγούστου 1974, μόλις οκτώ (8) ημέρες πριν τόν ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ, προέβη σε έκδοση τής ΝΟΤΑΜ 714, δια τής οποίας «διχοτομούσε» μονομερώς και αυθαιρέτως τό Αιγαίο διά μιας «μέσης γραμμής», μεταξύ ηπειρωτικής Ελλάδος και Μικρασιατικών παραλίων, και απαιτούσε από πολιτικά αεροπλάνα να υποβάλουν σχέδια πτήσεως και να αναφέρουν τίς θέσεις τους στην Τουρκική Πολιτική Αεροπορία σε κάθε υπέρπτησή τους στον εναέριο χώρο τού ανατολικού Αιγαίου (μεταξύ «μέσης γραμμής» και Μικρασιατικών παραλίων). Έκτοτε μάλιστα οι παραβιάσεις και παραβάσεις τού FIR Αθηνών και τού εναερίου χώρου τής Ελλάδος στο Αιγαίο από τήν Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, αποτελούν έμπρακτη αναθεωρητική διαμφισβήτηση τού Ελληνο-Τουρκικού status quo τών Συνθηκών Ειρήνης και τού Διεθνούς Δικαίου από τήν Τουρκία.
Μετέπειτα, από τό 1996, η Τουρκία επέτυχε δι αποτελεσματικής στρατιωτικής επιχειρήσεώς της στά Ίμια, να «γκριζάρει» τήν εκεί περιοχή τού Αιγαίου, ως περιοχή μη-ρητώς αναφερομένη σε διεθνείς Συνθήκες Ειρήνης. Κατά τήν τρέχουσα μάλιστα δεκαετία, ο Πρόεδρος τής Τουρκίας διεκήρυξε ρητώς τήν προδιάθεση ή πρόθεσή του (έστω και θεωρητική) να συμβάλει διά τής πολιτικής του σε μερική αναθεώρηση τής Συνθήκης τής Λωζάννης, προκειμένου η συνθήκη αυτή να«επικαιροποιηθεί», υποτίθεται επί τό «επακριβέστερο», ώστε να ανταποκρίνεται στα «σύνορα τής καρδιάς» τών Τούρκων, η οποία μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνει Τουρκόφωνους Μουσουλμάνους στην Ανατολική Θράκη και τήν Νότια Βουλγαρία, όπως και εν γένει Μουσουλμάνους στο «Βαλκανικό Τόξο» τής Τουρκίας.

5 Συνθήκη τού Βουκουρεστίου. Τά άρθρα ΙΙΙ και V τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου (πουθενά ο όρος «geographical Macedonia», ή έστω και σκέτο «Macedonia»):

ARTICLE III. Between the Kingdom of Bulgaria and the Kingdom of Serbia, the frontier will follow conformably with the procès-verbal drawn up by the respective military delegates and annexed to the Protocol No. 9 of the 25th of July (August 7th), 1913, of the Conference of Bucharest, the following line : The frontier line will start from the old frontier from the summit of Patarica, will follow the old Turco-Bulgarian frontier and the line of the watershed between the Vardar and the Strouma, with the exception of the upper valley of the Stroumitza, which will remain on Serbian territory ; it will terminate at the Belasica Mountain, where it will bend back to the Graeco-Bulgarian frontier. A detailed description of this frontier and its indication on the map 1/200.000 of the Austrian General Staff are annexed to the present article.
[...]
ARTICLE V. Between the Kingdom of Greece and the Kingdom of Bulgaria the frontier will follow conformably with the procès-verbal drawn up by the respective military Delegates and annexed to the Protocol No. 9 of the 25th of July (August 7th), 1913, of the Conference of Bucharest, the following line : The frontier line shall start from the new Serbo-Bulgarian frontier on the summit of Belagica planina, to terminate at the mouth of the Mesta on the Aegean Sea. Between these two extreme points, the frontier line will follow the tracing indicated on the map 1/200.000 of the Austrian General Staff and according to the description annexed to the present article.

[John D. Pappas (2019). «The big Treaties of Peace», διαθέσιμο (freely downloadable) εδώ. [https://www.academia.edu/38196309/The_Big_Treaties_of_Peace]

6 Πρωτογενής έρευνα. Τήν πλήρη ανυπαρξία τού όρου «γεωγραφική Μακεδονία», ή και σκέτο «Μακεδονία», όχι μόνον στη Συνθήκη τού Βουκουρεστίου, αλλά και σε ΟΛΕΣ τίς άλλες Συνθήκες Ειρήνης τής Ελλάδος, κάθε αναγνώστης μπορεί να τήν διαπιστώσει ο ίδιος, προσωπικά και κατά αδιάσειστο τρόπο, και μάλιστα πανεύκολα και ακαριαία, με δύο κινήσεις:

(1) Kατεβάστε (downloadεδώ τό συγκεντρωτικό έγγραφο (αρχείο pdf) με τίτλο «The Big Treaties of Peace» τό οποίο περιέχει, όλες μαζί, επτά (7) μείζονες Συνθήκες Ειρήνης: San Stefano (1878), Berlin (1878) London (1913) Bucharest(1913), Versailles (1919) Sevres (1920), Lausanne (1923).
(2) Στη συνέχεια, μια γενική αναζήτηση (global search) τού λήμματος «Macedonia ή «Macedon» σε αυτό τό αρχείο—πατώντας τα πλήκτρα <CTL>F, πληκτρολογώντας Macedonia ή Macedon, και στη συνέχεια <RTN>θα αποφέρει μηδέν(0) αποτελέσματα αναζήτησης (Έκθεμα-παράδειγμα).

7 Γλώσσα-Εθνικότητα. Ένα άλλο κατάφωρο ψεύδοςαντιδιαμετρικώς αντίθετο προς τήν πραγματικότητατού κυβερνώντος καθεστώτος στην Ελλάδα σχετικά με τήν Συμφωνία τών Πρεσπών είναι ότι (δήθεν) «από το 1977 ... αποδεχτήκαμετην πρόταση της Γιουγκοσλαβίας, να ορισθεί επίσημη γλώσσα η Μακεδονική» (Ν. Κοντζιάς), και ότι ο ΟΗΕ (δήθεν) «ανεγνώρισε» τό γλωσσικό ιδίωμα τών Σκοπιανών ως (δήθεν) «Μακεδονική γλώσσα» τό 1977 (Εφημερίδα τών Συντακτών, 31-1-2018).
Η αλήθεια αντιθέτως είναι ότι στην «3η Διάσκεψη τών Ηνωμένων Εθνών για τήν Τυποποίηση τών Γεωγραφικών Ονομάτων» (Third United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names), διεξαχθείσα στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου - 7 Σεπτεμβρίου 1977, ο Ο.Η.Ε. όχι μόνον ΔΕΝ ανεγνώρισε κάποια γλώσσα ως «Μακεδονική» σε εκείνη τήν Διάσκεψη, αλλά ούτε καν «κάποια γνώμη, οποιαδήποτε» διετύπωσε, ούτε καν αναφορά σε τέτοια «Μακεδονική γλώσσα» συμπεριέλαβε, έστω και εν παρόδω, στη μία και μοναδική επίσημη Έκθεση τού Ο.Η.Ε. για τήν Διάσκεψη, ήτοι στο κείμενο τού πρώτου (κύριου) τόμου τών Πρακτικών τής Διάσκεψης, όπως αναλύεται στο άρθρο με τίτλο «Η αλήθεια περί δήθεν αναγνώρισης τής ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ τό 1977»
Όσον αφορά δε στη «Μακεδονική» εθνικότητα (nationality), που τό κυβερνών καθεστώς εξεχώρησε στους Σκοπιανούς, τά επιχειρήματα τών εν Ελλάδι κυβερνώντων προσεγγίζουν τά όρια τής γελοιότητος: Δεν πρόκειται, λένε, περίεθνικότητος (nationality) ή εθνότητος (ethnicity) αλλά, λένε, περί ιθαγενείας ή υπηκοότητος (citizenship) και άλλα τέτοια φληναφήματα. Ότι κι αν λένε όμως, τό γεγονός είναι ότι οι Σκοπιανοί πήραν εύκολα αυτό ακριβώς που εξ αρχής ήθελαν: τό (Macedoniannationality. Και μόνον αυτό. Όλα τά άλλα (εθνότητα, ιθαγένεια, υπηκοότητα, ethnicitycitizenship κ.τ.λ.) τά έχουν «εκχωρήσει» ευχαρίστως στους «αφελείς» Έλληνες για να έχουν θέμα οι πολιτικοί τους ταγοί να διαλέγονται από τηλεοπτικά παράθυρα ή από βουλευτικά έδρανα.

8 Βενιζέλος περί ηθικού ερείσματος. Περί προδοσίας τής Σερβίας από τήν Ελλάδα τό 1991 και το 2018-2019, αλλά και πολύ νωρίτερα, από τό 1915 (εποχή τού Εθνικού Διχασμού), ιδέ σχετικό άρθρο τού Δημήτρη Καζάκη (2018), με τίτλο «Το έθνος μου είναι πολύ μικρό δια να διαπράξει τόσον μεγάλη ατιμίαν…», εδώΣε αυτό τό άρθρο παρατίθεται μεταξύ άλλων ένα απόσπασμα από ομιλία τού Ελευθερίου Βενιζέλου στη Βουλή τών Ελλήνων, εις αντίκρουση αιτιάσεων τών ουδετερόφιλων φιλομοναρχικών, σχετικά με τήν πολιτική του υπέρ τής Ελληνο-Σερβικής Συμμαχίας, υπέρ τού Διεθνούς Δικαίουσύμφωνα με τήν (2μερή) Ελληνο-Σερβική Συνθήκη Ειρήνης, Φιλίας και Αμοιβαίας Συνεργασίας(1913) και τήν (5μερή) Συνθήκη τού Βουκουρεστίου (1913)—και υπέρ τού ηθικού ερείσματος τής Ελλάδος, ως μικρής χώρας με μεγάλη όμως ιστορική, πολιτισμική και γεωστρατηγική σημασία, επί λέξει ως εξής:


Εάν μεγάλα και ισχυρά Κράτη δύνανται και να παραβλέπουν κατά τάς περιστάσεις τάς εκ τών συνθηκών υποχρεώσεις, ο κίνδυνος δι’ αυτά εντεύθεν είναι μικρός. Υπάρχει ισχύς μεγάλη, η οποία ίσως αναπληροί τήν ηθικήν δύναμιν.
Αλλά διά Κράτη μικρά, όπως η Ελλάς,… η αθέτησις συμμαχικών υποχρεώσεων θ’ απετέλει δια τό Κράτος ατίμωσιν, τής οποίας η Ελλάς ως εξ όλης τής Ιστορίας της δεν ήτο αξία, ατίμωσιν δε η οποία θα καθίστα τό Κράτος τούτο ανίκανον τού λοιπού να εκτελέση τήν ιστορικήν του σταδιοδρομίαν.
Εάν είμεθα, Κύριοι, ικανώς ισχυροί, ώστε αυτοτελώς να χαράσσωμεν πολιτικήν προς κατάπραξιν τών εθνικών μας αξιώσεων, θα εδεχόμην να συζητήσω σοβαρώς προς εκείνον, ο οποίος θα μοι έλεγεν ότι η ισχύς είναι υπεράνω τούδικαίου και τό συμφέρον υπεράνω τών υποχρεώσεων. Αλλ’ όταν τό Κράτος τούτο είναι μικρόν, συμβαίνει ώστε η τήρησις τών ηθικών επιταγών να συμβιβάζεται τελείως προς τά υλικά συμφέροντα, προς τά συμφέροντα τά πολιτικά τού Κράτους και να είναι αδιάσπαστος απ’ εκείνων.
(Βίβλος τού Ελευθερίου Βενιζέλου, τομ. 6ος, Αθήναι, 1979, σ. 107).

Η παρούσα μονογραφία αποτελεί προσαρμοσμένο απόσπασμα τού Παραρτήματος (σσ. 20-28) τού άρθρου με τίτλο «Συνταγματική Αναθεώρηση: Πολιτική και θεσμική νομιμοποίηση», τό οποίο είνα ελεύθερα διαθέσιμο (freelydownloadable) σε αρχείο pdf εδώ:  https://www.academia.edu/38169848/Constitutional_laundering

Σχόλια

  1. Χωρίς να είμαι καν υποστηρικτής της συμφωνίας θεωρώ αυτό το άρθρο πραγματικό όργιο ασυναρτησίας.
    Ο συγγραφέας φτάνει να εγκαλεί την Ελλάδα επειδή υποτίθεται ότι δρα μονομερώς και αυθαίρετα επειδή δεν κλήθηκαν η Σερβία και η Βουλγαρία να συνυπογράψουν(!) τη συμφωνία των Πρεσπών, η μεν Σερβία επειδή "η γεωγραφική περιοχή (fYROM) απεδόθη στο «Βασίλειο τών Σέρβων» δια τής Συνθήκης τού Βουκουρεστίου"(όχι απολύτως ακριβές αλλά πιθανόν ο συγγραφέας να αγνοεί ότι μερός των ανατολικών εδαφών της σημερινής ΠΓΔΜ και της σημερινής Σερβίας μεταβιβάστηκαν από τη Βουλγαρία στο τότε "Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων" μετά τη λήξη του Α'ΠΠ με τη Συνθήκη του Νεϊγύ) οι δε Βούλγαροι λόγω των «πολιτισμικών» και... «γενετικών»(!) δεσμών με τους κατοίκους του ακατονόμαστου «κρατικού μορφώματος».
    Πέρα από τη φανερή βλακεία του να καλείς όλα τα συμβαλλόμενα μέρη του Βουκουρεστίου για να συνυπογράψουν μια συμφωνία την οποία κατά τα αλλά φοβάσαι για τις υποτιθέμενες αναθεωρητικές διαστάσεις της (λες και θέτει θέμα αναδιανομής εδαφών ή λες και το «Βασιλείο των Σέρβων» δεν άλλαξε επωνυμία άλλες τέσσερις φορές μέχρι να γίνει η σημερινή Δημοκρατία της Σερβίας) πραγματικά πόσο γελοίο είναι να γράφεις ότι η συμφωνία αποτελεί προδοσία έναντι της «παραδοσιακής και ιστορικής συμμάχου» Σερβίας την στιγμή που οι πάντες γνωρίζουν ότι τόσο η «παραδοσιακή σύμμαχος»(ή οποία επί δεκαετίες καλλιεργούσε τη μακεδονική ταυτότητα και τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του μετέπειτα «κρατικού μορφώματος») όσο και η Βουλγαρία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξαρτητοποίηση του «κρατικού μορφώματος» με το όνομα «Μακεδόνια»(σκέτο χωρίς πρώην και βόρεια) αφού προηγουμένως η Γουγκοσλαβίκη/Σερβική κυβέρνηση δεν έκανε το παραμικρό για να εμποδίσει την ανεξαρτητοποίηση του ...αλλά κατά τ' άλλα ο συγγραφέας φοβάται μην η Σερβία προσβληθεί από την «αναθεωρητική» Συμφωνία των Πρεσπών επειδή θ' αλλάξει τ' όνομα του «κρατικού μορφώματος της FYROM»(καθ' ημάς ΠΓΔΜ και ελπίζω ο συγγραφέας να γνωρίζει τι σημαίνει το "Μ" στο ακρωνύμιο) σ' αυτό που οι Σέρβοι έχουν αναγνωρίσει και χρησιμοποιουν απ' ανέκαθεν.
    Άσε καλύτερα μην επεκταθώ πάνω στην «παραδοσιακή»(όσο και ανύπαρκτη) συμμαχία μας με τους Σέρβους πάντως σ'ό,τι αφορά στον ισχυρισμό ότι η Συμφωνία εξυπηρετεί τα σχέδια της Τουρκίας μπορεί ο καθένας να δει τη στάση της Τουρκίας πάνω στο ζήτημα και να κρίνει. Πάντως είναι ενδιαφέρον ότι παρόμοια διεστραμμένη λογική μ' αυτή του συγγραφέα χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της μεταβίβασης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα από την Ιταλική Δημοκρατία μετά το τέλος του Β'ΠΠ ισχυριζόμενοι ότι οι Ιταλοί όφειλαν να τους ρωτήσουν προτού «αναθεωρήσουν» μονομερώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Oι Τούρκοι άρχισαν τα νταούλια--όπως προειδοποίησε (μόνο) τό ιστολόγιό μας εγκαίρως--πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις:

      1. "Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι για τη Συμφωνία"
      (ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ):
      https://www.protothema.gr/politics/article/858912/tourkia-gia-kurosi-sumfonias-prespon-feugei-to-ebodio-gia-tin-edaxi-tis-makedonias-sto-nato-kai-tin-ee/

      2. "Αλέξη, κοίτα τι έκανες: Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι για τη «Μακεδονία»" (newsbomb.gr):
      https://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/953604/alexi-koita-ti-ekanes-panigyrizoyn-oi-toyrkoi-gia-ti-makedonia


      *** Θερμά συγχαρητήρια στον Φιλίστωρα για τήν ανεπιφύλακτη απόφασή του να δημοσιεύσει αυτό το άρθρο, που αποσκοπούσε να ενημερώσει ΕΓΚΑΙΡΩΣ και να αφυπνίσει τούς συνέλληνές μας για τήν αριστοτεχνική ΠΑΓΙΔΑ που έστησαν οι Τούρκοι στους 153 "χρησίμους..." (και όχι μόνον) τής Συμφωνίας των Πρεσπών ***

      Δυστυχώς, ούτε οι εν λόγω "153", ούτε οι υπόλοιποι "βουλευτές" (με εξαίρεση ίσως εκείνους τού ΚΚΕ), ούτε οι παχυλώς αμειβόμενοι τού Υπουργείου Εξωτερικών, ούτε και τά ΜΜΕ (συστημικά και διαδικτυακά), ούτε περισπούδαστοι "γεωστρατηγικοί αναλυτές"καναλιών και ΑΕΙ, αντελήφθησαν αυτό που επεσήμανε ΕΓΚΑΙΡΩΣ τό άρθρο: Ότι όλη η επιχειρηματολογία και αντεπιχειρηματολογία περί τής "Συμφωνίας τών Πρεσπών" που ακούγαμε επί 4ήμερο στην Βουλή, ήταν ανεπαρκούς αναλυτικού επιπέδου, ήτοι επιπέδου λυκειακής "Εκθέσεως Ιδεών" και μάλιστα ανερμάτιστης "Εκθέσεως" ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ: Μιλούσαν όλοι ωσάν οι Τούρκοι, λέει, να ήταν εναντίον τής Συμφωνίας τών Πρεσπών. Κούνια που τούς κούναγε, όλους...

      Με τέτοια μυαλά θα αντιμετωπίσουμε τήν οργιώδη υψηλή πράγματι νοημοσύνη τού Ερντογάν και τού Επιτελείου του; Με σύνδρομα ψυχοδιανοητικής αποφυγής (defensive avoidance)--που διδάσκονται σε Σχολές Πολέμου--ήτοι σύνδομα αυτοεγκλωβισμού μας σε ανεπαρκή ολιγοπαραγοντικά στερεότυπα; Με "τρικυμία εν κρανίω" τού πολιτικού προσωπικού τής χώρας, όπως αυτή αποτυπώνεται στο υβριστικό και ανερμάτιστο κείμενο τού ως άνω σχολιαστή (Ανώνυμος25 Ιαν 2019, 1:56:00 π.μ.); Με (φιλοαμερικανικές) παρωπίδες σαν εκείνες που φορούσε ο Ιωαννίδης τό 1974 (Κύπρος) και οι Σημίτης-Πάγκαλος τό 1996 (Ίμια);

      Πρέπει επειγόντως να (ξανα)ανακαλύψουμε τήν ΠΟΛΥΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΗ ιδιοφυή σκέψη τού Ανδρέα Παπανδρέου, όπως αυτή κατεδείχθη στην Κρίση τού 1987 (Αιγαίο)--τότε που νικήσαμε τούς Τούρκους, και μάλιστα χωρίς πόλεμο--μόνο και μόνο με τήν ιδιοφυή διαχείριση τής Κρίσεως από τόν Ανδρέα, που διέθετε και ανοικτό μυαλό και "βαρίδια" μεγατόνων.

      ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ...

      Διαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατανοώ τήν αντίδρασή σας, η οποία είναι προφανώς ΘΥΜΙΚΗ παρά ΛΟΓΙΚΗ, όπως εμφαίνεται από τήν "διάνθιση" τού σχολίου σας με καταιωνισμό χαρακτηρισμών ("όργιο ασυναρτησίας", "φανερή βλακεία", "γελοίο", "διεστραμμένη λογική"). Αρχικά προσπάθησα και εγώ (σαν και εσάς) να πείσω τόν εαυτό μου ότι η Συμφωνία τών Πρεσπών--και όχι μόνον--δεν συνιστά ΠΡΟΔΟΣΙΑ τής Ελλάδος έναντι τής Σερβίας, αφού κάτι τέτοιο δεν περιποιεί τιμή ούτε στην χώρα μας ούτε και σε όλους μας ως Έλληνες, και επίσης ότι δεν αποτελεί "βούτηρο στο ψωμί" τόσον τού επεκτατικού Τουρκικού Αναθεωρητισμού, όσον και αφανών ή και εμφανών "contigency planners" τής μετα-Ψυχροπολεμικής παγκοσμιοποίησης... Δυστυχώς όμως (δυστυχώς για όλους μας) τά στοιχεία από ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ πηγές είναι καταιγιστικά...

    Εντούτοις, θίγετε πολλά θέματα στο σχόλιό σας, τά οποία είναι ΧΡΗΣΙΜΟ για τούς αναγνώστες μας να τα διεξέλθουμε ένα προς ένα αναλυτικά (όχι επιδερμικά, με σχόλια τύπου "ρωσικής σαλάτας", που θίγουν φίρδην-μίγδην πολλά θέματα επιδερμικά και με μισές αλήθειες, χωρίς ο αναγνώστης να μπορεί να βγάλει άκρη), και προς τούτο θα επανέλθω ΔΙΕΞΟΔΙΚΩΣ με σχετικά μου σχόλια. Εδώ προσπαθούμε να γράφουμε ιστορία, δεν κάνουμε πολιτική προπαγάνδα σε μαζικό επίπεδο ή ψυχολογική υποστήριξη σε ατομικό επίπεδο.

    Στο μεταξύ όμως θα σας παρακαλούσα να εμπλουτίσετε τίς γνώσεις σας επί αυτού τού μείζονος εθνικής σημασίας θέματος ρίχνοντας μια επισταμένη ματιά σε δύο άρθρα--διότι, μεταξύ άλλων, σε αυτά τά άρθρα θα αναφερθώ στα σχόλιά μου--στα οποία μάλιστα παραπέμπει τό παρόν άρθρο:

    1. «Μακεδονία 1946-1987: Γιατί η Ελλάδα αποκοιμήθηκε» (δικής μου συγγραφής)
    http://www.istorikathemata.com/2018/07/1946-1987.html

    και

    2. «Το έθνος μου είναι πολύ μικρό δια να διαπράξει τόσον μεγάλη ατιμίαν…» (τού Δ. Καζάκη).
    https://www.epamhellas.gr/to-ethnos-mou-einai-poly-mikro-dia-na/

    Θα ήταν επίσης χρήσιμο κάθε "Ανώνυμος" σχολιαστής να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο για να μην μπερδεύονται οι αναγνώστες. Και επίσης είναι χρήσιμο να αποφεύγονται οι επιθετικοί χαρακτηρισμοί--αφού προσβάλλουν μόνον αυτόν που τούς διατυπώνει--και αντ' αυτών να γίνεται αντιπαράθεση επιχειρημάτων με ψυχραιμία, λογική συνοχή, ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΗ σε ένα ή τό πολύ δύο θέματα εκάστοτε (ανά σχόλιο), και με παράθεση στοιχείων από ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ πηγές ει δυνατόν.

    Ες αύριον τα σπουδαία λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενω συμφωνω απολυτως με την απαντηση σας στο σχολιο του παραπανω ανωνυμου, δαιφωνω με το αρθρο του Καζακη το οποιο παραθεσατε! Κατ'αρχας απο ιστορικης αποψεως ειναι επιδερμικο ως προς την αναλυση του και γραφει και ανακριβειες σε σημεια(μπορω να αναφερθω σε αυτες αν το επιθυμειτε). Απο την αλλη, επιλεξατε να παραθεσετε ενα αρθρο που μονο χαρακτηρισμους κανει(ξενοκινητη και ξενοδουλη μοναρχια), ενω ορθως ειπατε οτι καλο ειναι στον διαλογο να αποφευγονται επιθετικοι χαρακτηρισμοι! Ενα τετοιο αρθρο δεν συμβαλλει στον γονιμο διαλογο σε καμια περιπτωση.

      Διαγραφή
    2. Προς hellenicwarrior8425: Συμφωνώ με όλα όσα γράφετε. Εντούτοις η αξία και χρησιμότητα τής συντομογραφίας τού κ. Καζάκη δεν έγκειται κατ΄ ανάγκη στις απόψεις που διατυπώνει εκεί (με τίς οποίες ο καθείς μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί), αλλά στο ότι παραθέτει ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ υλικό, ήτοι απόσπασμα τής εμπνευσμένης ομιλίας τού ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ περί ΗΘΙΚΗΣ ΕΔΡΑΣΗΣ ("ηθικής δυνάμεως") που απαραιτήτως πρέπει να έχει η εξωτερική πολιτική τής Ελλάδος ως ΜΙΚΡΗΣ χώρας. Αυτό είναι τό χρήσιμο στοιχείο (και η πεμτουσία) αυτής τής συντομογραφίας, και γι' αυτό τήν προτείνω ανεπιφυλάκτως σε κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη, χωρίς βέβαια να υιοθετώ τίς αξιολογικές θέσεις τού συντάκτη της.

      Θα ήθελα να σας συγχαρώ και ευχαριστήσω για τόν τρόπο που διατυπώνετε τό σχόλιό σας, που νομίζω ότι είναι ΠΡΟΤΥΠΟ για όλους τούς σχολιαστές τού ιστολογίου μας: Σύντομο, θεματικώς επικεντρωμένο, εύλογο, ευγενές και ενδιαφέρον.

      Διαγραφή
  4. 1. Μας έπεισες ότι δεν είσαι υποστηρικτής της συμφωνίας.
    2. Το κύριο νόημα του άρθρου, που αποφεύγεις να θίξεις, είναι ότι η Ελλάδα παραδέχεται με επίσημη συνθήκη ότι υπάρχει (Βόρεια) Μακεδονία. Αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ ως τώρα στο παρελθόν, άρα αποτελεί αναθεώρηση του status qvo της περιοχής.
    3. Αν η αναγνώριση της Μαγαδασκάρης των Σκοπίων ως Μακεδονία έχει τόσο ειδικό βάρος τότε γιατί όλοι σκοτώνονται να πάρουν την Ελληνική υπογραφή; Θα σου πως γιατί φίλε που είσαι κατά της συμφωνίας. Γιατί ως τώρα η Ελλάδα είχε το brand name (έστω στα χαρτιά) ότι και να πει η Κόστα Ρικα και η Μαδαγασκάρη. Από σήμερα όμως το έχει εξ αδιαιρέτου....
    Όταν λοιπόν σε ένα μικρό αδύναμο γείτονα δίνεις ότι έχεις και δεν έχεις αναθεωρώντας συνθήκες 100 ετών, φαντάσου τι προετοιμάζεται η Τουρκία να σου ζητήσει, η οποία έχει δορυφοριοποιήσει και τη "Βόρεια Μακεδονία", που με την υπογραφή μας θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ...
    "Ένας επίσης επικριτής της συμφωνίας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειναι νομιζω σωστο απο επιστημονικης πλευρας να παραθετουμε τους τιτλους των αξιωματων με την σειρα καταταξης που εχουν παγκοσμια και οχι με την σειρα καταταξης που μας εχει επιβληθει στην επαρχιωτικη μας επικρατεια. Οταν θα ηθελα να γραψω αρθρο σοβαρο θα προσεχα και τις λεπτομερειες ολες και δεν θα εβαζα πρωτα τον πρωθυπουργο και επειτα τον βασιλεα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούπς, κ. Παρασκευόπουλε: Έχετε ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο! Πρέπει επί τέλους να σταματήσει αυτό τό "καλαμπούρι" στην ιστοριογραφία σχετικά με τήν σειρά παράθεσης Βενιζέλου-Κωνσταντίνου. Δεν θα ζητήσω όμως από τόν Φιλίστωρα να τό διορθώσει (από "Ελευθέριος Βενιζέλος, Βασιλεύς Κωνσταντίνος, κ.τ.λ." σε "Βασιλεύς Κωνσταντίνος, Ελευθέριος Βενιζέλος, κ.τ.λ."), προκειμένου να βλέπουν οι αναγνώστες τό λάθος (μου) στο κείμενο, και σε συνδυασμό με τό σχόλιό σας να αντιλαμβάνονται επακριβώς τό θέμα που θέσατε (που αφορά ευρύτερα τήν Νεοελληνική ιστοριογραφία, ο τρισάθλιος Εθνικός Διχασμός βλέπετε...). Σας ευχαριστώ για την επισήμανση.

      Διαγραφή
  6. Αφού καταπάτησε τη συνθήκη με τους Σέρβους ο Βενιζέλος όταν επιτέθηκε η Αυστρία στη Σερβία, κατόπιν, προκειμένου να ρίξει την Ελλάδα στη δίνη του πολέμου για χατίρι των ισχυρών, εγκαλούσε τους άλλους για αθέτηση της συνθήκης όταν πια δεν εκπληρώνονταν οι όροι για την εφαρμογή της. Ο Τσίπρας μοιάζει να έχει καταλάβει, όπως κι ο Βενιζέλος, κι εδώ έχει νόημα η αναδρομή στο παρελθόν και η σύγκριση, πως όταν είσαι πρωθυπουργός μικρής σε ισχύ χώρας, δεν έχει τόσο σημασία να σε υποστηρίζει ο λαός σου, όσο να σε υποστηρίζουν οι δυνατοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να έχεις άδικο Γιάννη Γ. Ίσως έχεις άδικο. Αν ο λαός δεν πειστεί θα ανατρέψει οτιδήποτε του επιβληθεί. Τρανό παράδειγμα οι εκλογές του 1920: ο λαός παρά τις πρωτοφανείς πιέσεις (και εκλογικές που δεν έχουν αναλυθεί επαρκώς) μαύρισε τον Βενιζέλο γιατί κυρίως αποστρεφόταν τον τρόπο επιβολής, παρά το γεγονός ότι η πολιτική του φάνηκε ότι είχε επαληθευτεί ως σωστή. Η πιο σημαντική συνιστώσα της εξίσωσης (ελπίζω ότι) παραμένει ο λαός. Δεν υποστηρίζω φυσικά ότι ο λαός έχει πάντα δίκαιο, αλλά ότι τελικά το πολιτικά ορθό και το δημοκρατικό είναι να λάβεις υπόψιν σου τις ευαισθησίες και τις προτεραιότητες του. Ο Βενιζέλος που δεν το έκανε και στηρίχθηκε μόνο στην εξωτερική συνδρομή το πλήρωσε, μέλει να φανεί αν θα πάθει το ίδιο ο Τσίπρας. Αν πάντως συγκρίνεις τον Μητσοτάκη με τον Γούναρη σε πιάνει μια ανασφάλεια αν το τελευταίο συμβεί η όχι...

      Διαγραφή
    2. Για έναν πολιτικό που η σταδιοδρομία του θέλει να βλέπει μακριά, δε νομίζω πως η ήττα σε μια εκλογική αναμέτρηση είναι ανεπανόρθωτο πλήγμα, όταν μάλιστα είναι και νεότατος. ΝΑΤΟ, Αμερική, Γερμανία πίνουν νερό στο όνομα του Τσίπρα κι έχουν τον τρόπο να τον βγάλουν στον αφρό αν χρειαστεί. Πράγματι οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ Γούναρη και Μητσοτάκη είναι ιεροσυλία. Πολιτικοί όπως ο Γούναρης, καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν πλέον. Μετά την ήττα στην Μικρά Ασία το υποτελειακό μοντέλο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής έγινε μονόδρομος. Απλώς ο Μητσοτάκης, (βενιζελικής καταγωγής κι αυτός έτσι κι αλλιώς), ως αντιπολίτευση, έχει την ευκαιρία να διεκδικεί και την εύνοια του λαού παρουσιαζόμενος ως διαφωνών με τη συμφωνία αλλά και εκείνη των ισχυρών δηλώνοντας εκ των προτέρων την αποδοχή της ως τετελεσμένο μετά την ψήφισή της.

      Διαγραφή
  7. «ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ:

    1. Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει το Πρωτόκολλο Αθηνών, την Ελληνο-Σερβική Συμφωνία και το Οριοθετικό Πρακτικό Βενιζέλου–Πάσιτς του 1913.

    2. Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913.

    3. Η δημιουργία των Σκοπίων με την πλαστή ονομασία “Μακεδονία” παραβιάζει την ιστορική αλήθεια και αποτελεί διαρκή εδαφική απειλή για την Ελλάδα.

    4. Τα Σκόπια δεν έχουν νόμιμα σύνορα με την Ελλάδα…»


    Για ανάλυση των παραπάνω και άλλων συναφών εδώ:

    https://www.orgi.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-1913-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο τίτλος του άρθρου είναι μακροπρόθεσμα σωστός και αυτό ήδη άρχισε να φαίνεται λίγες μέρες προ της υπερψήφισης της Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή. Στη συνάντηση Τσαβούσογλου-Ντιμιτρώφ στα μέσα Ιανουαρίου, η Τουρκία δήλωσε ότι θα συνεχίσει να αποκαλεί τα Σκόπια "Μακεδονία" σκέτο - το ίδιο έγινε και αμέσως μετά την κύρωση της Συμφωνίας από την δική μας Βουλή, όπως αναφέρει στα σχόλια και ο κ. Παπακωνσταντίνου. Έτσι, οι ίδιοι οι Τούρκοι έδωσαν στον πρώτο σχολιαστή την απάντηση στην εντελώς ατεκμηρίωτη απόφανσή του: "σ' ό,τι αφορά στον ισχυρισμό ότι η Συμφωνία εξυπηρετεί τα σχέδια της Τουρκίας μπορεί ο καθένας να δει τη στάση της Τουρκίας πάνω στο ζήτημα και να κρίνει"...

    Η "σοφία" που διακινείται - όχι μόνο από κυβερνητικά χείλη - ότι πρέπει "να σπεύσουμε να βάλουμε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, γιατί αλλιώς θα τούς προσεταιριστεί η Τουρκία", είναι αυταπόδεικτα σαθρή: η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ όσα χρόνια είναι και η Ελλάδα, ξέρετε… Θα τούς βάλουμε στο ΝΑΤΟ για να τούς αποσπάσουμε από … αυτούς που είναι ήδη μέσα;;; Ξέρω ότι κάποιοι βιάζονται να θεωρήσουν ΗΔΗ την Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ, αλλά καλό είναι να αναλύεις με δεδομένα, όχι με προέκταση των επιθυμιών σου…

    Ομοίως, ούτε η "Μεγάλη Αλβανία" ματαιώνεται από την συμφωνία των Πρεσπών και την είσοδο των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ - ούτε και η "Μεγάλη Βουλγαρία". Και οι δύο αυτές χώρες είναι ήδη στο ΝΑΤΟ (αν δεν το ξέρουν κάποιοι…). Με την είσοδο στο ΝΑΤΟ, αντίθετα, διασφαλίζεται ότι μια τυχόν διάλυση των Σκοπίων θα γίνει "ελεγχόμενα" και χωρίς κέρδη για τη Ρωσία. Τη διάλυση την πυροδοτεί ο σχεδιασμός της "Μεγάλης Αλβανίας" - που τον βλέπουμε να υλοποιείται μπροστά στα μάτια μας. Τα Σκόπια μετατρέπονται με ταχύ ρυθμό σε "δικοινοτικό" κράτος.

    Η διάλυση μπορεί να μην είναι "επίσημη" αλλά de facto, με τη Βουλγαρία να "πατρονάρει" εντός ΝΑΤΟ το σλάβικο κομμάτι των Σκοπίων. Το ότι πλέον εμείς το κομμάτι αυτό το αναγνωρίσαμε ως "μακεδονικό" σημαίνει πως σε μία de facto ή de jure διάλυση των Σκοπίων, πιθανή έγερση "μειονοτικού ζητήματος" στην Μακεδονία (μετά από την επιστροφή όσων κρίθηκαν "μη Έλληνες το γένος" κλπ. και των απογόνων τους, μέσα από δικαστικές προσφυγές σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια), θα "κληροδοτηθεί" στη Σόφια!

    Και έτσι, Σόφια και Τίρανα, "αγκαζέ" με τα Σκόπια, θα πιέζουν ΕΝΤΟΣ της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας την Ελλάδα! Και νομίζουν κάποιοι πως η Τουρκία θα μείνει αμέτοχη σε όλο αυτό…

    Από την άλλη, δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα του κ. Ιωάννη Δ. Παπακωνσταντίνου σχετικά με τα σύνορα με τη Σερβία και τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Υπάρχει διαδοχή κρατών στο διεθνές δίκαιο και, επίσης, η Σερβία δεν προέβαλε ποτέ ως σήμερα (ή, πιο πριν, η "κουτσουρεμένη" μετά το 1991 Γιουγκοσλαβία) ανάλογο επιχείρημα - ούτε τόσα χρόνια που υπάρχει η διαμάχη Ελλάδος - Σκοπίων ούτε το 2018, κατά τη διαπραγμάτευση και σύναψη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (συνέχεια από το προηγούμενο)

      Εξάλλου, αν ήθελε είτε η Ελλάδα είτε η Σερβία να επικαλεστεί μία τέτοια ερμηνεία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου και των συνοδευτικών της συμβάσεων, νομίζω πως αυτό θα είχε νόημα να γίνει ακριβώς όταν διαλυόταν η ενιαία Γιουγκοσλαβία, το 1991.

      Ίσα-ίσα, η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς αναγνώρισε σχεδόν αμέσως τα Σκόπια ως "Μακεδονία" ΣΚΕΤΟ, γιατί έχει και η Σερβία βλέψεις στην περιοχή αυτή και ακόμη και στο Αιγαίο! Μην ξεχνάμε ούτε τι έγινε επί Παγκάλου, ούτε τι έγινε το 1941, λίγο πριν την γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος! Δεν ξεκίνησαν οι διεκδικήσεις με την τιτοϊκή πολιτική…

      Και, κυρίως, να μην ξεχνάμε πως οι πρώτοι που ονόμασαν "Μακεδόνες" μη Έλληνες τους σλαβοφώνους της Μακεδονίας ήταν οι Σέρβοι, για να τους αποσπάσουν από τη βουλγαρική επιρροή, ήδη από την τελευταία 15ετία του 19ου αιώνος! Ο Κίρστε Μισίρκωφ π.χ., γεννημένος στην Πέλλα, που είναι ο πρώτος που αυτοπροσδιορίζεται "Μακεδόνας" αλλά όχι Έλληνας, μορφώνεται σε σερβικά πανεπιστήμια. Ήταν μια καλή "πατέντα" για τη Σερβία αυτή, γιατί δεν είχε ιστορική παρουσία ανάλογη με τη Βουλγαρία στην περιοχή, ώστε να μπορεί να πείσει τους πληθυσμούς αυτούς ότι είναι άμεσα ομοεθνείς της.

      Αλλά και σήμερα, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, η Σερβία δηλώνει πως "πάει πάσο". Δείτε τις δηλώσεις Βούτσιτς στα τέλη Δεκεμβρίου: http://www.kathimerini.gr/1001326/article/epikairothta/politikh/voytsits-me-th-symfwnia-twn-prespwn-servia-kai-ellada-8a-synde8oyn-perissotero

      Η Σερβία δεν θέλει να αποξενώσει τους Σκοπιανούς - ποτέ δεν το ήθελε! Και ελπίζει πως θα μπορέσει να τους προσεταιριστεί και χάρη στην κοινή αντιπαλότητα με τους Αλβανούς.

      Το Μακεδονικό Ζήτημα υπήρξε η κατεξοχήν εφαρμογή της "λυκοφιλίας" στις διεθνείς σχέσεις στα Βαλκάνια! Θυμίζω ότι είχαμε συμμαχήσει, στον Α' Βαλκανικό, τέσσερα χριστιανικά κράτη κατά της μουσουλμανικής Τουρκίας, και, στην πραγματικότητα, κάναμε "αγώνα δρόμου" ο ένας σύμμαχος εναντίον του άλλου (με τους Οθωμανούς στη μέση, κάτι σαν … "ένοπλους τροχονόμους" - που κι αυτοί συμμάχησαν εν μέρει με τους Βουλγάρους στο Β' Βαλκανικό...) για το ποιος θα καταλάβει περισσότερα εδάφη πριν από τον άλλο…

      ΥΓ. Όσο για τους επαίνους στον Ανδρέα Παπανδρέου για την κρίση του ΄87, νομίζω πως ο αρθρογράφος βλέπει τη μισή εικόνα. Μία κρίση αποτιμάται συνολικά, δηλαδή και με τη διπλωματική της έκβαση- κι αυτή ήταν το Νταβός, που διά των χειλέων του ιδίου του Αντρέα υπήρξε "mea culpa". Κάτι ανάλογο φοβάμαι ότι είχαμε και με την "υπερήφανη" στάση του μετά το εμπάργκο στα Σκόπια, τα 1994: το 1995 είχαμε την Ενδιάμεση Συμφωνία, που ο Θεόδωρος Πάγκαλος χαρακτήρισε (το 1997) ετεροβαρή σε βάρος της Ελλάδος. Φρονώ πως μιλάμε για "νίκες"-μαγικές εικόνες…

      Διαγραφή
    2. Προς επίρρωσιν των αντιρρήσεών μου σχετικά με όσα γράφει στο (κατά τ' άλλα εξαίρετο) άρθρο του ο κ. Παπακωνσταντίνου σχετικά με τη Σερβία, παραθέτω και την κάτωθι είδηση:
      https://www.echedoros-a.gr/2019/02/blog-post_504.html#more

      Η Σερβία υιοθετεί την αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων και θα χρησιμοποιεί το όνομα "Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας" στις σχέσεις της με το κράτος αυτό.

      Διαγραφή
    3. Προς Ανώνυμο 16-27 Φεβ 2019: Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα διατυπώνετε στην εμπεριστατωμένη παρέμβασή σας, τήν οποία θεωρώ χρήσιμη επέκταση και διασαφήνιση τού ως άνω άρθρου.

      Όπως τό άρθρο επισημαίνει με έμφαση, οι αρξάμενοι αλυτρωτικών/αναθεωρητικών χειρών αδίκων μετά τήν συνθήκη τού Βουκουρεστίου ήσαν όχι μόνον οι Βούλγαροι αλλά και οι Σέρβοι--προδίδοντες τό γράμμα και τό πνεύμα εκείνης τής Συνθήκης και τών συναρτωμένων Συνθηκών, και κατά συνακολουθία προδίδοντες πρωτευόντως τούς ΕΑΥΤΟΥΣ τους και δευτερευόντως τούς συμμάχους τους Έλληνες. Κατ' αναπόδραστη δε επακολουθία, κατέληξαν εκεί που κατέληξαν κατά τα τελευταία 29 χρόνια, διαμελισθέντες, απομονωθέντες, βομβαρδισθέντες, ηττηθέντες και διασυρθέντες.

      Αυτό επισημαίνεται απεριφράστως και στο άρθρο, επί λέξει ως εξής: "...η Ελλάδα προεβάλλετο παγκοσμίως ως φιλειρηνική χώρα που ακολουθεί και εφαρμόζει τό Διεθνές Δίκαιο απολύτως—δηλαδή σε αντιδιαμετρική αντίθεση με τήν «Τιτοϊκή» Γιουγκοσλαβία τό 1946-1991 και τήν «μετα-Κεμαλική» Τουρκία τό 1955-2019, που αμφότερες διολίσθησαν σε αναθεωρητική-αλυτρωτική πολιτική εναντίον τής Ελλάδος, ήτοι σε ιμπεριαλιστική-μεγαλοϊδεατική πολιτική διαμφισβήτησης τού status quo και τών συνυφαινομένων Συνθηκών Ειρήνης, κατ’ απόκλιση ή και αντίθεση προς βασικές αρχές τού Διεθνούς Δικαίου."

      Εάν δηλαδή αντελήφθην ορθώς, τό νόημα τών ευλόγων αντιρρήσεών σας, είναι ότι δεν τίθεται θέμα «προδοσίας» τών Σέρβων από τούς Έλληνες τό 1991 και τό 2018 διότι προηγήθηκε η «προδοσία» τών Ελλήνων από τούς Σέρβους και μάλιστα πολύ πιο πριν, από τον Μεσοπόλεμο και ειδικά από τό 1946. Εν μέρει λοιπόν έχετε δίκιο.

      Εν τούτοις, σε αυτό ακριβώς τό πλαίσιο, τό άρθρο εισηγείται τό εξής συγκεκριμένο: Η Ελλάδα να μήν ακολουθήσει τήν Σερβία και τήν Τουρκία (όπως επίσης και τήν Βουλγαρία) στο ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ τού αναθεωρητισμού ή τής «επικαιροποίησης» διεθνών Συνθηκών Ειρήνης--τουλάχιστον εάν δεν θέλουμε να καταλήξουμε εκεί που κατέληξαν οι Γιουγκοσλαβία και η Σερβία ειδικότερα, ή ακόμη και η (εμπόλεμος) Τουρκία σήμερα.

      Ακόμη δηλαδή και εάν πολλάκις και πολλαπλώς μάς «επρόδωσαν» πολλοί και διάφοροι από τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν, εμείς να μην αντιπράξουμε «προδίδοντες» το πνεύμα τών Συνθηκών Ειρήνης και τό συναρτώμενο φιλειρηνικό πνεύμα τών εμπλεκομένων λαών ΚΑΤΑ ΤΗΝ συνομολόγηση και υπογραφή κάθε τέτοιας Συνθήκης. Τό ex ante «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», ενίοτε αποδίδει στη διεθνή πολιτική, ενίοτε όμως όχι.

      Ο δε ρόλος τής Ελλάδος, ως παράγοντος ειρήνης και ως πολιτισμικής υπερδυνάμεως, είναι μάλλον να ηγείται διδάσκουσα νεώτερους λαούς παρά να τούς ακολουθεί πιθηκίζουσα: Να τούς διδάσκει εμπράκτως, δια τού παραδείγματός Της, τήν απόλυτη τήρηση τών Συνθηκών Ειρήνης και όχι τήν οπορτουνιστική ή μεγαλοϊδεατική παραβίασή τους.

      Δυστυχώς τό από τό 2008 καταρτισθέν σχέδιο τών Η.Π.Α. για τήν fYROM («Νorth Macedonia», «Macedonian nationality», «Macedonian language» κ.τ.λ.) προωθήθηκε και εφαρμόσθηκε εσπευσμένα και παράνομα στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια, τό 2018-2019, και μάλιστα κατά χυδαίο (και μη-βιώσιμο) τρόπο, αφού προξένησε στον Ελληνικό λαό ένα βαθύ αίσθημα ΒΙΑΣΜΟΥ (πολιτισμικού, ιστορικού και εθνικού), και μια καίρια προσβολή ενός θεμελιώδους χαρακτηριστικού τών Ελλήνων, το οποίο ως έννοια είναι εν πολλοίς δυσνόητη στους Δυτικούς: Το Ελληνικό Φιλότιμο.

      Κατά συνέπεια, ο μεν Ελληνικός λαός δεν είχε τόν χρόνο ούτε τήν εξ αντικειμένου ευχέρεια να διεξέλθει άλλες εναλλακτικές (και βιώσιμες) λύσεις τού ζητήματος, αποδεκτές και από τούς δύο εμπλεκομένους ορθοδόξους λαούς, οι δε Δυτικοί φαίνεται να μην εδιδάχθησαν τίποτε, απολύτως τίποτε, από τίς επιπτώσεις τού κατά Henry Kissinger ΒΙΑΣΜΟΥ (rape) τής Ελλάδος και τής Κύπρου από τίς Η.Π.Α. τό 1974.


      Διαγραφή
  9. Σχετικά με τήν κρίση τού 1987. Δυστυχώς για εθνικούς λόγους--που άπτονται τής Εθνικής Ασφαλείας τής πατρίδος μας--δεν έχουμε περιθώριο ούτε να θριαμβολογήσουμε ούτε καν να αναλύσουμε σε δημόσιο φόρουμ, έστω και συνοπτικά, τήν ΜΕΓΑΛΗ νίκη τής Ελλάδος τόν Μάρτιο τού 1987.

    Αρκεί προς τό παρόν να πούμε επιγραμματικά, ότι η Ελλάδα τότε αντιμετώπισε ΤΡΙΠΛΗ απειλή από συντεταγμένο σχέδιο τού Αμερικανικού Πενταγώνου, τού ΝΑΤΟ και τής Τουρκίας, με τήν (ανθελληνική) υποστήριξη εκείνου τού σχεδίου από Αμερικανικές και Καναδικές πετρελαϊκές εταιρείες...

    Για τούς ίδιους εθνικούς λόγους, ο τότε ΑΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Νίκος Κουρής απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί στο στρατιωτικό σκέλος τής κρίσεως και ειδικά στη ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ--πρωτοφανή μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο--πολεμική κινητοποίηση τών Ελληνικών Ενόπλεων Δυνάμεων τότε, αυτοπεριορισθείς στο εξ 144 σελίδων βιβλίο του σε μία λιτή και λακωνική αναφορά του, δίκην πολεμικού ανακοινωθέντος, εκ μόνον δώδεκα (12) λέξεων, επί λέξει ως εξής: "Η ελληνική κυβέρνηση...κινητοποιεί τίς Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες λαμβάνουν διάταξη μάχης" ("Η Αποστολή Εξετελέσθη", σελ. 100, 5η παράγραφος). Χωρίς να παράσχει οποιεσδήποτε λεπτομέρειες.

    Άς ακολουθήσουμε επομένως τό υπόδειγμα σωφροσύνης και εθνικής ευθύνης τού τότε ΑΓΕΕΘΑ και ας σιωπήσουμε προς τό παρόν. Διότι μας διαβάζουν ένθεν κακείθεν.

    Επίσης πολύ θα ήθελα να διεξέλθω και τήν επισήμανσή σας περί τής φράσεως "mea culpa" τού Α. Παπανδρέου και τήν αναφορά σας στο Νταβός. Πλην όμως οι ίδιοι εθνικοί λόγοι με αποτρέπουν προς τούτο (όπως απέτρεψαν και τόν τότε ΑΓΕΕΘΑ, να αναφερθεί σε αυτό τό θέμα στο βιβλίο του). Ειρήσθω όμως εν παρόδω ότι (α) ναι μεν ο Ανδρέας όντως είπε "mea culpa", αλλά ουδέποτε επεξήγησε εις τί ακριβώς συνίστατο τό "mea culpa"--δηλαδή στη συμφωνία Νταβός εν γένει ή σε μία ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ (μη-μεγιστοποιητική) έκφανση τής Συμφωνίας;...--και (2) τήν Συμφωνία Νταβός (εν γένει) οι Τούρκοι, τό Αμερικανικό Πεντάγωνο και ειδικά οι Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες τήν "φυσάνε και δεν κρυώνει" έκτοτε. Και ο νοών νοείτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κε Pappas: Όπως είχε πει ο Γεώργιος Κατσιφάρας τό 1984 σε κοινό γνωστό μας (ταγματάρχη αλεξιπτωτιστών) "ο Ανδρέας έχει δύο τέτοια, να!".
    Όσον αφορά τη συμφωνία τού Νταβός, νομίζω ότι νοώ αυτό που υπονοείτε: Με εκείνη τη συμφωνία, ο Ανδρέας πέταξε κλωτσηδόν, εδώ και τρεις δεκαετίες, τις Αμερικανικές εταιρείες έξω από το Αιγαίο (δίκιο δεν έχω;).
    Όμως τώρα οι Αμερικανοί πετρελαιάδες έχουν βρει τους παρόντες κυβερνώντες και λοιπούς χρησίμους ηλιθίους και πάσης φύσεως προδότες, προκειμένου Έλληνες και Τούρκοι να "τα βρούν" στο Αιγαίο (όπως "τα βρήκαν" Έλληνες και Σκοπιανογυφτοβούλγαροι), ώστε επί τέλους οι πετρελαιάδες να μπουκάρουν για πλιάτσικο στο Αιγαίο, και όποιον πάρει ο χάρος στην μετεξέλιξη της Ελλάδος σε μεσογειακή NIGERIA.
    Eκεί είναι EXXON Corporation, δεν είναι παίξε-γέλασε, ενώ εδώ είναι πλέον μπάστε σκύλοι αλέστε και λίγο αλεστικό δώστε (λίγο, έτσι για τα μάτια των εκλογέων), κατά πως διατάζει το Αμερικανικό Πεντάγωνο τους ενταύθα φιληκόους τών ξένων.
    Τρίζουν τα κόκκαλα του Ανδρέα... Το ίδιο και τού Κολοκοτρώνη, των Υψηλαντέων, του Καποδίστρια, του Μεταξά, του Κωνσταντίνου Καραμανλή (πρεσβύτερου), ενώ ο άλλος Καραμανλής συνεχίζει ζαρωμένος πλέον να σιωπά (έχει γυναίκα και παιδιά βλέπετε).
    Πώς καταντήσαμε έτσι;

    Η. Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ κ. Παπακωνσταντίνου,

    είμαι ο Ανώνυμος 16-27 Φεβ 2019. Αφού σας ευχαριστήσω για τα άκρως επαινετικά σχόλιά σας για την παρέμβασή μου, θα αρχίσω την ανταπάντησή μου από το τελευταίο θέμα που θίγεται ακριβώς από πάνω, αυτό της κρίσης του ΄87. Δεν έχω την ενημέρωση που λέτε ότι έχετε (να μην παρεξηγηθώ, δεν το αμφισβητώ και δεν το λέω ειρωνικά αυτό), αλλά ως απλός παρατηρητής ξέρω πως, τελικά, η κρίση του ΄87 οδήγησε σε επαναβεβαίωση της ισχύος του Πρωτοκόλλου της Βέρνης του 1976 (αν θυμάμαι καλά), με το οποίο αποδεχτήκαμε να μην προβούμε σε έρευνες πετρελαίου πέραν των 6 ν. μ. στον Αιγαίο.

    Και η αναφορά μου σε αυτή την κρίση έχει να κάνει με την γνώμη μου για την Ενδιάμεση Συμφωνία. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μία ανυποχώρητη στάση που οπωσδήποτε καλώς ακολουθήθηκε. Και, έτι περαιτέρω, έπρεπε να έχει και ανάλογη συνέχεια στο διπλωματικό πεδίο. Κι όμως, καταλήγει σε επιβλαβές για την Ελλάδα διπλωματικό αποτέλεσμα! Και εδώ έχουμε μία διττή επίπτωση της εξωτερικής πολιτικής του Αντρέα:

    1. τη διπλωματική "μη νίκη" (για να θυμηθούμε το "μη πόλεμος" του '88)
    2. και την ακόμη χειρότερη επίπτωση: τον αποφρονηματισμό. Ήτοι, εμφανίζονται "δικαιωμένες" οι εκσυγχρονιστικές/εθνομηδενιστικές απόψεις είτε αριστερής είτε φιλελεύθερης κοπής για πάσης φύσεως συμβιβασμό με τον οιονδήποτε γείτονα - πάντα, εννοείται, μετά από δική μας υποχώρηση. Και οι οποίες ισχυρίζονται πως κακώς η Ελλάδα δεν έσπευσε από την αρχή να συμβιβαστεί και να υποχωρήσει. Και επειδή όλοι έχουμε υπ' όψη μας τι σήμαναν για τη διανόηση και την εκπαίδευση στη χώρα μας οι πολιτικές εξελίξεις από τις αρχές της δεκαετίας του '90, βλέπουμε ότι στον ακαδημαϊκό κλάδο, τη δημοσιογραφία κλπ. όλο και σπανίζουν οι περί του αντιθέτου φωνές. Έτσι, ανενδοίαστα τη μία το λαϊκό αίσθημα στιγματίζεται ως … "λαϊκιστικό" και "φασιστικό", όταν αντιτίθεται στη Συμφωνία των Πρεσπών, και την άλλη μπορεί ένας πρώην ΥΠΕΞ να λέει πως είμαστε "μοναχοφάηδες" όσον αφορά τις ενεργειακές εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο με τον διάδοχό του να ακολουθεί στο ίδιο μήκος κύματος όταν πρόκειται να συναντήσει τον Τούρκο ομόλογό του …

    Αλήθεια, ο Αντρέας και το "πατριωτικό ΠΑΣΟΚ" τι έκαναν για να δημιουργήσουν "αντίβαρα" στη διανόηση και τον ακαδημαϊκό τομέα ενάντια στην τάση αυτή;

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. (συνέχεια από το προηγούμενο)

    Δεν θα επιμείνω σε λεπτομέρειες όσον αφορά το θέμα της στάσης των Σέρβων. Θα αρκεστώ να πω πως, αν και ειδικά για τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η αντίρρησή μου είναι "τεχνικής" φύσεως, ως προς την ουσία συμπίπτουμε.

    Και επειδή χαρακτηρίσατε το σχόλιο μου "χρήσιμη επέκταση και διασαφήνιση" του άρθρου σας, δεν θα ήθελα να … υποκλέψω τον έπαινό σας χωρίς να τον δικαιούμαι. Σπεύδω, λοιπόν, να διατυπώσω την υποκείμενη λογική των όσων γράφω, ώστε να βεβαιωθείτε αν δικαίως κάνατε αυτό τον χαρακτηρισμό ή όχι:

    Πιστεύω, λοιπόν, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι άλλος ένας "κρίκος" στην μακρά "αλυσίδα" των προσπαθειών των Αγγλοσαξόνων να προσεταιριστούν προς όφελός τους "όπλα" που έχει "κατασκευάσει" ο ρωσικός - και, αργότερα, ο σοβιετικός - Πανσλαβισμός στα Βαλκάνια και να τα στρέψουν εναντίον του. Πρώτο "κρούσμα" η πραξικοπηματική "ένωση" της Ανατολικής Ρωμυλίας με τη Βουλγαρία, το 1885, αφού ο Βούλγαρος ηγεμόνας είχε διαβεβαιώσει παρασκηνιακώς το Λονδίνο ότι χειραφετείται από την Αγία Πετρούπολη. Παρόμοιας υφής ήταν και η φιλοβουλγαρική στάση ισχυρής μερίδας των Βρετανών Φιλελευθέρων στο Μακεδονικό Ζήτημα από τη δεκαετία του 1890 και ακόμη και μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο "μοτίβο" επαναλήφθηκε και μετά την απομάκρυνση του Τίτο από τον Στάλιν κοκ.

    Και κάπως έτσι φτάσαμε η Ελλάδα, που ανήκει στη μερίδα των νικητών του Ψυχρού Πολέμου, να πιέζεται να μπει στο ΝΑΤΟ μία χώρα-"εφεύρημα" της … Κομιντέρν! "H Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια αντιιμπεριαλιστική συμφωνία", όπως είπε και η κ. Αναγνωστοπούλου…

    Ελπίζω, λοιπόν, και μετά την πλήρη ανάπτυξη του σκεπτικού μου, να διατηρείται την ίδια άποψη σχετικά με το σχόλιό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. E, αφού το είπαν άνθρωποι του βεληνεκούς ενός ... Κατσιφάρα ή του Πράσινου Κουρή ( που έδιωξε τόσους άξιους αξιωματικούς με βάση κομματικά κριτήρια ), έτσι θα είναι. Με θεωρίες συνωμοσίας και φρασεολογία τύπου 80ς ( έδιωξε τους κακούς Αμερικανούς ) δε βγαίνει τίποτα. ΓΕΓΟΝΟΣ είναι πως η κρίση είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην προχωρήσει στις έρευνες που είχε εξαγγείλει πως θα πραγματοποιήσει. Επίσης δεν δέχεται αμφισβήτηση πως το Νταβός που ακολούθησε ήταν μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές αποτυχίες της μεταπολίτευσης. Και για αυτό ευθύνεται ο Παπανδρέου που παρά τους λεονταρισμούς του, ποτέ δεν τόλμησε να εναντιωθεί στην Τουρκία, για κάποιο σημαντικό θέμα ( πχ Αιγαίο, αναγνώριση ψευδοκράτους κλπ ) ή τις ΗΠΑ ( βάσεις. παραμονή στο ΝΑΤΟ ). Πρέπει να καταλάβουμε κάποτε οι Έλληνες, πως με το να μετατρέπουμε σε ήρωες πολιτικούς που δεν το αξίζουν, θα έχει ως αποτέλεσμα να ξαναζούμε τις ίδιες αποτυχίες στα εθνικά θέματα. Γιατί έτσι βλέπω να λέμε σε λίγα χρόνια, πως και ο Βαρουφάκης την έφερε στους Γερμανούς, η πως ο τσίπρας κατατρόπωσε τους Τούρκους επειδή το είπε ο... Παπάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας