Η αιματηρή κατάληψη της Νάξου από τους βενιζελικούς της "Εθνικής Αμύνης" στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού (Φεβρουάριος 1917)

γράφει η ιστορικός Λουκία Βαρθαλίτου


Βρισκόμαστε στα 1916-1917. Είναι τα χρόνια που λαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση και γνωρίζει τη μεγαλύτερη ένταση ο Εθνικός Διχασμός, που γεννιέται και οξύνεται σαν αποτέλεσμα εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων που βρίσκονται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση. Η Ευρώπη, διηρημένη από το 1904 σε δυο εχθρικά στρατόπεδα, προετοιμάζεται για τον πόλεμο. Τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα
η "τριανδρία της "Εθνικής άμυνας"
προσπαθούν να προσελκύσουν στο δικό τους στρατόπεδο τα μικρά κράτη, σαν δορυφόρους τους. Οι αντιθέσεις μεταξύ των ανεπτυγμένων κρατών, καθώς μεταφέρονται στον ελλαδικό χώρο, φορτώνουν με τα περιεχόμενα και τις σημασίες τους τις εσωτερικές αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Οι φιλελεύθερες δυνάμεις της αστικής τάξης, συνασπισμένες υπό την ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, που προωθούν τον εκσυγχρονισμό του κράτους και ολοκληρώνουν τον εμπορομεσιτικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια αυτά, επιμένουν στην πολιτική που θέλει την Ελλάδα στο πλευρό των παραδοσιακών συμμάχων της, στο πλευρό της Αντάντ, επιδιώκοντας εδαφικά οφέλη. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι του νεό¬φερτου πρωσικού ιμπεριαλισμού, που ήδη από τα πρώτα χρόνια του αιώνα είχε κάνει την εμφάνιση του στον οικονομικό τομέα με τραπεζικές επενδύσεις και στον πολιτιστικό με το νιτσεϊσμό, βρίσκουν πολιτικό στήριγμα στη «Μικρή Αυλή» του διαδόχου Κωνσταντίνου και της αδελφής του Γερμανού αυτοκράτορα Σοφίας, και επιμένουν στην ουδετερότητα της Ελλάδας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.


Μ' αυτούς θα ταχθούν, μετά και από την πείνα που προκάλεσε ο αποκλεισμός της νοτιότερης Ελλάδας από τις δυνάμεις της Αντάντ, που απέβλεπε στο να εξαναγκάσει τη βασιλική κυβέρνηση των Αθηνών να εισέλθει στο πλευρό της στον πόλεμο, ένα μεγάλο μέρος των μικροαστικών και λαϊκών στρωμάτων των πόλεων και της υπαίθρου. Όλα αυτά, όπως είναι γνωστό, οδήγησαν στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας και στο χωρισμό του κράτους σε «Κράτος των Αθηνών» και σε «Κράτος της Θεσσαλονίκης». Η προσωρινή κυβέρνηση Βενιζέλου, στην προσπάθεια της να στρατολογήσει άνδρες για τη δημιουργία ισχυρού στρατού, ήρθε σε σύγκρουση, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, με τα κοινωνικά αυτά στρώματα. Νομίζω ότι κάτι ανάλογο συνέβη και στη Νάξο το 1917.


Στις 2 Δεκεμβρίου 1916 φθάνει στο λιμάνι της Νάξου το ατμόπλοιο «Έλδα» με δύναμη 80 ανδρών περίπου, υπό τον ανθυπολοχαγό Νικόλαο Ρουσσάκη και τον πολιτικό αντιπρόσωπο της κυβέρνησης
η Νάξος το 1910
της Θεσσαλονίκης Τσιριμωνάκη. Το «Έλδα» συνοδευόταν από αγγλικό ανιχνευτικό αλιευτικό. Η στρατιωτική δύναμη έγινε δεκτή από τους κατοίκους της Νάξου χωρίς καμιά αντίσταση ή επιθετική διάθεση. Μετά και από τη «διαβεβαίωση» του δημάρχου της πόλης καθώς και του αστυνομικού διευθυντή Αριστείδη Καλούτση, ο στρατός και δύναμη χωροφυλακής στρατοπέδευσαν στο δημοτικό σχολείο της πόλης. Κλήθηκαν τότε οι πρόεδροι όλων των Κοινοτήτων για να δηλώσουν ότι αναγνωρίζουν ως νόμιμη την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Οι πρόεδροι της Μονής και τ' Απεραθιού αρνήθηκαν. Το απόσπασμα βάδισε εναντίον της Μονής όπου η πρώτη ενέργεια ήταν να αφαιρεθεί από τους κατοίκους κάθε τι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αντίσταση.

«Μπαίνανε μες τα σπίτια οι στρατιώτες και ψάχνανε. Αν ήθελε νά ‘βρουνε τουφέκι, μαχαίρι, ξυράφι, το παίρνανε για ν' αφοπλίσουνε τσ' αθρώποι», αφηγείται η γερόντισσα, πια, Φωτεινή Χαμηλοθώρη. Αφού περικύκλωσαν το χωριό έκαναν έφοδο και μπήκαν μέσα. Οι Μονιάτες τους αντιμετώπισαν με γιουχαϊτά και βρισιές όπως «Κάτω οι προδότες, ζήτω ο Βασιλιάς». Μάζεψαν τέλος τον κόσμο στην πλατεία και έγιναν κάποια μικροεπεισόδια. Μια γερόντισσα, δηλαδή, έβαλε μέσα στην τσέπη της στάχτη και τους την πέταξε, κάποιος άλλος πέταξε μια πέτρα χωρίς να επιτύχει το στόχο του. Στη συνέχεια συνέλαβαν τον πρόεδρο της Κοινότητας μαζί με 19 άλλα άτομα και τους έστειλαν με αγγλικό αλιευτικό στη Σύρο, όπου τους απαγγέλθηκε κατηγορία «επί εξυβρίσει και εσχάτη προδοσία». Μόλις αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Ερμουπόλεως, ο πρόεδρος εδάρη από τον στρατιωτικό διοικητή Αιγαίου, Νικόστρατο Καλομενόπουλο, και οι άλλοι διαπομπεύτηκαν από τους βενιζελικούς της Σύρου. Μετά απ' όλ' αυτά υπογράφτηκε στη Μονή το πρωτόκολλο αναγνώρισης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης και ο ανθυπολοχαγός Ρουσσάκης ξεκίνησε για τ' Απεράθου.

Στ' Απεράθου φιλοξενήθηκε για τέσσερις μέρες από τους κατοίκους αλλά στάθηκε αδύνατο να τους πείσει να «προσχωρήσουν εις την Εθνικήν Κυβέρνησιν». Στο διάστημα αυτό οι Άγγλοι συμφώνησαν με τους Απεραθίτες να αναγνωριστούν ουδέτε¬ροι για όσο καιρό θα διαρκούσε ο πόλεμος. Οι όροι της συμφωνίας ήσαν: α) ο λαός της Απειράνθου να παραδίδει όπως και πρώτα σμύριδα και β) να
Βασιλιάς Κωνσταντίνος
δεχθεί βενιζελική αστυνομία. Για λόγους, όμως, που μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει γνωστοί η συμφωνία αυτή δεν υπογράφτηκε. Ο Ρουσσάκης αφού εξάντλησε όλα τα περιθώρια για να τους πείσει με ειρηνικά μέσα επέστρεψε στην Τραγαία και απέκλεισε τ' Απεράθου.

Οι Απεραθίτες είχαν κυνηγετικά όπλα, ελάχιστα όπλα τύπου γκρα, μερικά παλιά περίστροφα και λίγα πυρομαχικά. Είχαν όμως δυναμίτιδα την οποία χρησιμοποιούσαν για την εξόρυξη της σμύριδας και την κατείχαν βάσει ειδικών νόμων. Τη νύχτα, όταν κατάλαβαν ότι είχαν περικυκλωθεί, άναβαν φωτιές στις βουνοκορφές του χωριού και έριχναν φυσίγγια δυναμίτιδας για να διασκεδάζουν αλλά και για να δείξουν ότι έχουν οπλισμό. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη 1916, οπότε ήρθε στη Νάξο από τη Σύρο όλη η στρατιωτική δύναμη του Αιγαίου με αρχηγό τον υπολογαχό, Δ. Σαμαρτζή, που προσπάθησε, καλώντας στην Τραγαία τους θεωρούμενους ως υποκινητές του λαού, να τους πείσει να υπογράψουν πρωτόκολλο αναγνώρισης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως το τορπιλοβόλο «Θέτις» άραξε στον όρμο Μουτσούνα — το κοντινότερο σημείο τ' Απεραθιού από τη θάλασσα - απ' όπου ο υπολοχαγός Σαμαρτζής, έστειλε το ακόλουθο τελεσίγραφο:

«Προς τους κατοίκους Απειράνθου.
Εξαντληθέντων πάντων των μέσων της επιεικείας, πάντων των στοιχείων της υπομο¬νής, οφειλομένων εις την ελπίδα ότι ηθέλετε σκεφθεί πραγματικότερον, ευρίσκομαι εις την ανάγκη να σας δηλώσω ότι η κατάστασις αύτη δεν είναι ανεκτή πλέον, και ότι θα επιβληθεί το κράτος του νόμου, ότι παρουσιάζεται απόλυτος πλέον η ανάγκη της ησυχίας της νήσου... Σας προσκαλώ όπως, αφού σκεφθήτε ωριμότατα, αφού αφήσητε κατά μέρος κάθε ελατήριον το οποίο σας έκαμε να δημιουργηθεί η υφισταμένη κατάστα¬σις, να υπογράψητε την προσχώρησιν, συγχρόνως δε φέρετε το ψήφισμα και παραδώσητε τα όπλα μέρχι της έκτης  μεταμεσημβρινής ώρας. Εγώ θα ευρίσκομαι εν Χαλκί (Τραγαία). Από της ώρας εκείνης εάν δεν δηλώσητε προθύμως προσχώρησιν και δεν παραδώσητε τα υπάρχοντα όπλα εις εμέ, τα οποία θα σας επιστραφώσιν εν καιρώ, θα θεωρηθήτε ως εχθροί, το χωρίον θα κηρυχθή εις κατάστασιν πολιορκίας, θα κηρυχθή ο στρατιωτικός νόμος, θα συσταθή έκτακτον Στρατοδικείον και θα κτυπηθήτε από ξηράς και θαλάσσης. Δε μας εξέλειπε και η τελευταία ελπίς ότι θα σκεφθήτε πραγματικώς πλέον.
Εκ του πολεμικού «Θέτις» ώρα 10.05'
Ο διοικητής της εν Νάξω στρατιωτικής δυνάμεως
Δ. ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ υπολ. πεζικού»


Το τελεσίγραφο έγινε γνωστό σ' ολόκληρο τον απεραθίτικο λαό ο οποίος, όμως, το έκρινε «ανάξιον οιασδήποτε απαντήσεως». Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε η γνώμη του Κολέα (Εμμ. Ζευγώλη) για τη λήψη της απόφασης. Μετά την απάντηση αυτή, την επόμενη μέρα 2 Ιανουαρίου 1917, ημέρα Δευτέρα, χαράματα σχεδόν, η στρατιωτική δύναμη προχωρεί προς το χωριό σε τάξη μάχης. Μόλις το αντελήφθησαν οι κάτοικοι ανέβηκαν στα δώματα των σπιτιών τους, άλλοι ανέβηκαν στη θέση Αγ. Παρασκευή (απ' αυτή την είσοδο θα έμπαινε ο στρατός στο χωριό).
Ναξιώτες το 1910
Ο πρόεδρος της κοινότητας έσπευσε αμέσως να συναντήσει τον Σαμαρτζή, που του έθεσε προθεσμία δεκαπέντε λεπτών για να εκτελέσει το τελεσίγραφο. Ο πρόεδρος, βενιζελικός ο ίδιος, αρνήθηκε μεταφέροντας στον Σαμαρτζή την άποψη των κατοίκων, ότι δηλαδή θεωρούν ως αλλαξοπιστία την προσχώρηση. Μ' έναν ελιγμό, ο πρόεδρος προσπάθησε να αποφύγει το κακό. Είπε ότι δεν βλέπει το λόγο για τον οποίο θα πρέπει να καταστραφεί το χωριό, αφού μπορεί κάλλιστα να εισέλθει και αν κάποιος πάθει οτιδήποτε, θα μπορούσε να κρατηθούν ο πρόεδρος και άλλοι ως όμηροι και υπεύθυνοι για κάθε καταστροφή. Ο Σαμαρτζής αρνήθηκε και τότε ο πρόεδρος επέστρεψε και ανακοίνωσε στους συγκεντρωμένους κατοίκους την απόφαση του υπολοχαγού. Ακολουθεί νέα άρνηση των κατοίκων. Τότε ο υπολοχαγός αρχίζει να εκτελεί το σχέδιο του.


Στις 9 περίπου το πρωί το τορπιλοβόλο «Θέτις» από τον όρμο της Μουτσούνας άρχισε να βάλει κατά του χωριού δεν είχε όμως ορατότητα και γι' αυτό οι βολές που έριξαν δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο δε υπολοχαγός Σαμαρτζής διέταξε τα πυρά ομαδόν με επαναληπτικά όπλα τύπου γκρα και ενός πολυβόλου, εναντίον του συγκεντρωμένου πλήθους που απείχε μόλις 80 περίπου βήματα από τους στρατιώτες. Κατόπιν με έφοδο ο στρατός μπήκε στο χωριό όπου συνέχισε τις βιαιότητες. Σκότωσαν με ξιφολόχη έξω από το σπίτι του το γέρο-Μπελιώτη, μέσα δε στο σπίτι του με χειροβομβίδα το Σταύρο Ν. Σταυριανό, όπως επίσης και τον Μιχαήλ Γρατσία ο οποίος τόλμησε να πει: «Βρε παιδιά, μα Τουρκιά μας ήβρηκε;». Εσύλησαν ακόμη αρκετούς, όπως το Δημήτρη Εμ. Βάσιλα, το Βασίλη Ιωαν. Καραπάτη και την Ειρήνη Εμ. Κώτσου της οποίας της έκοψαν το δάχτυλο για να αφαιρέσουν το δαχτυλίδι που φορούσε.

Το χωριό ολόκληρο, μετά την υπόδειξη του παπά Φραγκίσκου, σήκωσε λευκές σημαίες. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν 32 νεκροί και 44 πληγωμένοι, από τους οποίους οι 15 έμειναν ανάπηροι. Μετά συνέλαβαν περίπου 120 άνδρες, οι οποίοι αφού περισυνέλεξαν τα πτώματα, τα έθαψαν σε κοινό λάκκο χωρίς καμιά θρησκευτική τελετή και, στη συνέχεια, φυλακίστηκαν για μια βδομάδα στην εκκλησία. Απ' αυτούς 80 μεταφέρθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο της Χώρας. Αφού κρατήθηκαν εκεί για δέκα περίπου ημέρες αποφυλακίστηκαν όλοι, εκτός από την κλάση του 1916 που τους επιστράτευσαν και τους έστειλαν στη Σύρο. Τη διαταγή της αποφυλάκισης έδωσε ο Νικόστρατος Καλομενόπουλος, στρατιωτικός διοικητής Αιγαίου, που είχε έρθει από τη Σύρο για να ενημερωθεί για την κατάσταση. Η διοίκηση του αγγλικού πολεμικού ναυτικού μαθαίνοντας την ύπαρξη πληγωμένων έστειλε γιατρό και είδη νοσηλείας. Αμέσως μετά επεβλήθη στ' Απεράθου στρατιωτικός νόμος. Το κοινοτικό συμβούλιο τ' Απεράθου με το παρακάτω πρακτικό αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τελικά το νέο καθεστώς:

«ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΥ.
Λαβόν υπ' όψιν ότι τα πρακτικά της σημερινής συνεδριάσεως, εν οις γίνεται λόγος περί προσχωρήσεως εις την Εθνικήν Κυβέρνησιν και έχον την γνώμην ότι η μέχρι σήμε¬ρα ασκηθείσα πολιτική, παρά την εκπεφρασμένη γνώμη του ελληνικού λαού και τα συνταγματικά δικαιώματα, απομακρύνουσα το έθνος από το πλευρό των ευεργέτιδων δυνάμεων δεν ανταποκρίνεται ούτε προς τις παραδόσεις, ούτε προς το φρόνημα αυτού, ή αντιστρατεύεται προς τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, ευρισκόμενα εις άκραν αντί¬θεσιν, προς τα συμφέροντα των πατροπαράδοτων αυτού εχθρών. Και ότι η ίδια αύτη πολιτική υπεβίβασε το κράτος από της περιοπής εις ην είχε αναβαθμιστεί δια των δύο νικηφόρων πολέμων, εις την σημερινήν αυτού αθλιότητα και ούτως διατρέχει μέγιστον κίνδυνον η ελληνική φυλή. Αποφαίνεται παμψηφεί: Προσχωρεί εις την Προσωρινήν Κυβέρνησιν με την πεποίθηση ότι αυτή θέλει περισώσει το κινδυνεύον ελληνικόν έθνος.
Εγένετο και εξεδώθη εν Απειράνθω εν τω κοινοτικώ καταστήματι
σήμερον την 5ην Φεβρουαρίου 1917 έτους
ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
Ο πρόεδρος Γ.Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Τα μέλη: Ι. ΣΚΛΗΡΑΚΗΣ, ΜΙΧ. Ν. ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ, Ι. ΕΜΜ. ΚΑΜ¬ΠΟΥΡΗΣ, Ε.Γ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΑΣ, Γ.Α. ΓΡΑΤΣΙΑΣ, ΗΛ. ΗΛΙΑΔΗΣ, ΝΙΚ.Γ. ΚΑΤΙΝΑΣ, Λ.Γ. ΠΑΝΤΕΛΗΣ».
Την ίδια μέρα, 5 Φεβρουαρίου 1917, καταργήθηκε ο στρατιωτικός νόμος με την παρακάτω ανακοίνωση:
«ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΥ.
Λαβόντες υπ' όψιν την μετά την προσχώρησιν υμών ελληνοπρεπή διαγωγήν σας, δι' ης αποδεικνύεται ότι ο λαός της Απειράνθου μένει πιστός εις τα πάτρια ιδεώδη, αίρομεν τον στρατιωτικόν νόμον. Πεποιθότες ότι και εις το μέλλον θα εμμείνητε πιστοί και ακραιφνείς υποστηρικταί του εθνικού μας αγώνος.
Απείρανθος 5η Φεβρουαρίου 1917.
Ο εν Νάξω αντιπρόσωπος του Γενικού Στρατιωτικού Διοικητού
Ν. ΡΟΥΣΣΑΚΗΣ ανθυπολοχαγός πεζικού».

Τα γεγονότα κατά την άποψη των Βενιζελικών


Την πρώτη αναφορά των βενιζελικών για το θέμα της Απειράνθου τη συναντάμε στο τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου. «Γεγονότα Νάξου έθλιψαν ημάς. Αποστείλατε τάχιστα ενισχύσεις εις τους μαχόμενους άνδρας μας κατά επιστράτων Νάξου. Ανάγκην αποσπάσωμεν ωραίαν νήσον από κράτους προδοτών Αθηνών. Μη φεισθήτε ουδενός». Για τους βενιζελικούς, μέσα στο κλίμα της γενικής έντασης και του διχασμού, και θεωρώντας τους προδότες της Αθήνας εμπόδιο για την ολοκλήρωση των σχεδίων τα οποία επαγγέλονταν, τα γεγονότα της Απειράνθου ήσαν η μοιραία, η αναγκαία κατάληξη της αντίστασης «ην οργάνωσαν γνωστοί αντιδραστικοί», οι οποίοι κατάφεραν να εμπνεύσουν τέτοιο τυφλό φανατισμό στους οπαδούς τους ώστε «μεθ' όλα τα ληφθέντα προς αυτούς ευγενή μέτρα ου μόνον δεν έστερξαν να προσχωρήσωσιν εις το εθνικόν κίνημα και εξακολουθήσωσιν τας εργασίας των, υπό την προστασίαν του νέου καθεστώτος, αλλά καθ' εκάστην χλευαστικότατα προεκάλουν τον στρατόν, ρίπτοντας δυναμίτιδας και πυροβολούντες, όστις και έθεσεν αυτούς εν αποκλεισμό».
«Κατά τα αιματηρά γεγονότα που ηκολούθησαν εφονεύθηκαν υπό των διεξαγόντων την αντίδρασιν και πολλά γυναικόπαιδα, εν οις και η αδελφή του υπολοχαγού Σκευοφύλακος μετά του τέκνου της».Οι Απειράνθιοι, οι ορεσέβιοι τούτοι και γενναίοι άνδρες, φιλοπάτριδες και ειλικρινείς, έπιπτον θύματα ηθικών αυτουργών, αλλαχού διαμενόντων, έπιπτον θύματα της νοσηράς καθολικής καταστάσεως ήτις επεκράτη τότε».
«Μετά την άσκοπον αιματοχυσίαν η τάξις όχι μόνον αποκατέστη αλλά και το κοινοτικόν συμβούλιον Απειράνθου ανεγνώρισε πλήρως το νέον καθεστώς, προς τιμήν δε των Απειρανθίων πρέπει να λεχθεί ότι μόλις και απηλλάγησαν των ηθικών δηλητηριάσεων, αμέ-σως και πρώτοι έσπευσαν εις την φωνήν της πατρίδος, να υπηρετήσωσιν υπό τας σημαίας του εθνικού στρατού της Αμύνης, εις ου και υπηρετούν επίλεκτοι Απειράνθιοι αξιωματικοί». Διακρίνουμε λοιπόν μια προσπάθεια δικαιολόγησης της υπόθεσης από τη μεριά των βενιζελικών. Οι Απεραθίτες αντιμετωπίζονται σαν τα θύματα της κατάστασης που επικρατούσε τότε, αλλά ήσαν ανταγωνιστές άξιοι σεβασμού.

Τα γεγονότα όπως τα είδαν οι αντιβενιζελικοί
Για τους αντιβενιζελικούς, βέβαια, τα γεγονότα δεν ήταν παρά «κακούργημα, ο παρόμοιον δεν απαντάται εν τη ανθρωπινή ιστορία, δια τα τε προκαλέσαντα τούτο ελατήρια, ως και δια την ψυχραιμίαν μεθ' ης εξετελέσθη». Κατά τον αποκλεισμόν δε «φαινομενικώς μόνον κατέλαβαν στρατιωτικώς δήθεν την δυτικήν οροσειράν του δήμου επί της οποίας την νύκτα ήναπτον πυρά, ενίοτε δε και έρριπτον φυσίγγια δυναμίτιδας, ουχί κατά των στρατιωτικών του αποκλεισμού, αλλά διασκεδάζοντες μεταξύ των και ίνα εμπνεύσωσιν αμοιβαίον θάρρος».

Έπειτα «ουδείς επίστευεν ότι η παθητική αντίστασις τούτων θα κατεβάλετο δια της βίας των όπλων, αλλά δια του αποκλεισμού μάλλον και άλλων ηπιότερων μέσων, αποκλειόμενης της επιδειχθείσης αγριότητας». Κατά την περίοδο που ακολούθησε την αιματοχυσία, «και μέχρι σχεδόν της καταλύσεως της τυραννίας οι κάτοικοι διετέλεσαν υπό αληθή τρομοκρατίαν. Οι αστυνομικοί σταθμάρχαι, ελλείψει πραγματικής βασιλείας, εθεώρουν εαυτούς ανωτέρους παντός άρχοντος... Ούτω και δια το ελάχιστον έτι, άνδρας πρώτης γραμμής, πολλάκις μόλις επιστρέψαντες εκ του μετώπου, γέροντας και γυναίκας άξιους παντός σεβασμού συνελάμβανον και έδερον ανηλεώς... ήσαν ούτοι οι μάλλον μισητοί υπήκοοι της καταλυθείσης τυραννίας. Η απειλή της εξορίας ήτο η τρομερότερα όλων». Για τους αντιβενιζελικούς η αντίσταση ήταν αυθόρμητη. Οι Απεραθίτες σαν μοναδικό γνώρισμα της πορείας τους είχαν την ιδεολογία τους.

Πηγή
http://naxios.blogspot.com

Σχόλια

  1. Δεν παραθεσατε τον μακρυ καταλογο των θυματων οπου υπαρχουν και 4 νεαρες εγκυες γυναικες, συνεπως οι νεκροι ηταν 36. Ολοι σχεδον ηταν αμαχοι, γυναικες, μικρα παιδια και μερικοι ηλικιωμενοι. Ομοιως και στον καταλογο των αναπηρων και των λοιπων τραυματιων. Τα ορφανα που αφησαν παμπολλα. Αυτη η φρικαλεα σφαγη αποσιωπαται μεχρι σημερα και οι νεκροι παραμενουν πεταμενοι σε ενα λακο χωρις σταυρο, χωρις επιγραφη, χωρις τιποτα. Αντιθετα ολη η Ελλαδα ειναι γεματη επιγραφες με το ονομα του ηθικου αυτουργου του τερατωδους εγκληματος El. Venizelos. Τιμαμε σαν εθναρχη τον ανθρωπο που προκαλεσε τον διχασμο και τον ξεριζωμο των Μικρασιατων, και που αφου εκανε εκλογες με προφανη σκοπο να το σκασει κατα την προσφιλη του συνηθεια, ειδε και τους πολιτικους του αντιπαλους στου Γουδη, στην δικη του θεση. Αφηστε ποσα πραξηκοπηματα εκανε ο... δημοκρατικος El. Venizelos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό άρθρο Φιλίστορα. Αν και έχω ασχοληθεί με την εποχή και γνώριζα ότι είχαν γίνει επεισόδια στη Νάξο δεν μπορούσα καν να φανταστώ την έκτασή τους. Να σε ρωτήσω, υπάρχουν βιβλιογραφικές παραπομπές, και αν υπάρχουν καλά θα ήταν να τις προσθέσεις. Η έκταση των επεισοδίων είναι τόσο μεγάλη που το όλο γεγονός καταντά απίστευτο και θα ήταν καλλίτερα να δούμε από πού μπορούμε να το επαληθεύσουμε (χωρίς, βέβαια, να αμφισβητώ όσα γράφεις).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ φίλε Κλέωνα,

    Οι πηγές που έχω υπ΄όψιν μου είναι το βιογραφικό έργο του Αλέξανδρου Οικονόμου "Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, ένας άνθρωπος και μια εποχή", όπως και μια σχετική αναφορά στο συλλογικό έργο του "εθνικού κήρυκα" για τις αγορεύσεις του Ελληνικού κοινοβουλίου από το 1865 ως το 1940. Επίσης το κείμενο της κας Βαρθαλίτη έχει πηγές τις εφημερίδες της εποχής ("Ελευθερος τύπος") και το έργο του Δημοσθένη Πρωτοπαπαδακη "η τραγωδία της Απειράνθου".

    Δυστυχώς από δικό μου λάθος δεν συμπεριέλαβα τις σχετικές βιβλιογραφικές αναφορές της κας Βαρθαλίτου, της οποίαςδεν γνωρίζω το έργο αλλά στο συγκεκριμένο άρθρο έχει διεξάγει εξαιρετική έρευνα.το πλήρες άρθρο με τις παραπομπές εδώ:http://apeiranthos.gr/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=128)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στις "ευγενεις" και... ευωδιαστες φιλοφρονησεις του ανωνυμου των 10:29 εχω να αντιπαραταξω τις πηγες μου:
    Προφορικες μαρτυριες: O πατερας μου εχει διηγηθει πως δολοφονηθηκε η εγκυος θεια του και αλλοι συγγενεις του, Η γιαγια μου περιεγραψε πως ηταν ταμπουρωμενη με τα αδελφια της κατω απο το παραθυρο για να γλυτωσουν απο τις σφαιρες και πως οι 'αγριανθρωποι" εκαναν πλιατσικο στο σπιτι τους. Απογονοι και συγγενεις πολλων θυματων που γνωρισα προσωπικα και ακουσα τις ζωηρες διηγησεις τους.
    Γραπτες; Νικ.Τ. Γερακαρη: Σελιδες εκ της Συγχρονου Ιστοριας Προσωπα και Πραγματα Τομος Α Αθηνα 1936 σελ. 263-271.
    Δημητριου Μπακαλου: Η Εποχη Μου, Αυτοβιογραφια, Αθηνα 1998, Εκδοσεις των Φιλων.
    Γεγονοτα και Τραγουδια του 1917, ομιλια του προεδρου κοιν. Απειρανθου Μιχαλη Ιωαν. Φραγκισκου στην τελετη αποτισης φορου τιμης στα θυματα του 1917, περιοδικο Απεραθιτικα, τευχος Ι, 1988.
    Προσεγγιζοντας τα Γεγονοτα του '17 στην Ναξο, Η υποθεση Απεραθου, μελετη της ιστορικου Λουκιας Βαρθαλιτου, περιοδικο Απεραθιτικα, τευχος Ι, 1988.
    Εφημερις Ναξιακο Μελλον.
    Θα βγαλετε τωρα πλαστα και τα εργα της περιφημης Απεραθιτικης προφορικης λαϊκης μουσας τα "κοτσακια" που αυθορμιτα και χωρις σκοπιμοτητες διεκτραγωδουν τα γεγονοτα. Θα αμφισβητησετε και αυτο το συγκλονιστικο μοιρολοϊ της μανας; (Γεγονοτα και Τραγουδια του 1917). Πλαστη και η μαρτυρια του Δημητριου Μπακαλου, προσωπικου γιατρου του Γεωργιου Παπανδρεου; Κι αυτος παπαγαλακι των βασιλοφρονων;
    Και οποια ιεροσυλια. Αντι για την ελαχιστη αποτιση φορου τιμης στα θυματα, αναδημοσιευοντας τον μακρυ καταλογο, (και αυτος πλαστος;) υβριζονται οι νεκροι σαν σκουπιδια !!!
    Οι κομματικες σκοπιμοτητες 95 χρονια τωρα αποσιωπουν την γενοκτονια της Απειρανθου. Τραγωδια σαν αυτες που προκαλεσαν αργοτερα οι γερμανοι ναζι στο Διστομο ,τα Καλαβρυτα, τον Κανδανο κοκ. και οι βουλγαροι συμμαχοι τους στα χωρια της Δραμας.
    Και οταν ενας "ηγετης" σφαγιαζει τον ιδιο τον λαο του μας δινει το δικαιωμα για πονηρες σκεψεις οπως το "Μπενυ", που βεβαιως δεν ανεφερα εγω αλλα ο εχων την μυγα. Το γεγονος οτι επροκειτο για το χωριο του πολιτικου του αντιπαλου δειχνει δολο και ενοχη .
    Τον Μπαρμπη δυστυχως δεν τον εχω διαβασει, αλλα τον εχω σε μεγαλη εκτιμηση λογω της κοινωνικης και φιλανθρωπικης του δρασης μεσω της ΠΕΦΟ. Οι Απεραθιτες ειναι περηφανοι ανθρωποι με Σφακιανες ριζες και τιμουν τους ηρωες του 1917, τον μεγαλο Μανωλη Γλεζο και πολλους ακομη που αγνοειτε.Ο μονος δε αντιλογος σε αυτα που παραθετω ειναι το φασιστικης εμπνευσης χυδαιοτατο υβρεολογιο που καταβαραθρωνει το επιπεδο του ιστοτοπου, μιας και δεν υπαρχουν επιχειρηματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν μπορώ να καταλάβω που οφέιλεται το μενος και η εμπάθεια του δεύτερου ανωνυμου και επί προσωπικού επίθεση με χαρακτηρισμούς.
    Πιστεύω πως πρόκειται περί παρεξηγησης. Σε κάθε περίπτωση όμως οποιοδήποτε σχόλιο στο ίδιο ύφος θα διαγράφεται άνευ προειδοποίησης.
    Πιστεύω πως ο εκνευρισμός όταν συζητάμε για την ιστορία μας περιττεύει, ειδικά όταν μάλιστα έχει στόχο τον συνομιλητή μας.
    Παρακαλώ λοιπόν τον δεύτερο ανώνυμο να ζητήσει συγνώμη και να συζητήσει ευγενικά και καλοπροαίρετα. Επι της ουσίας πάντως εκτός από χαρακτηρισμούς δεν αρθρωσε πειστικό λόγο που να αναιρεί τα γεγονότα της Απειρανθου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άλλη μια φορά έδειξαν το επίπεδο τους οι απόγονοι του επάρατου βενιζελισμού. Τυχοδιώκτες υποτακτικοί του παράφρονα της χαλέπας με γαλλικά χρήματα του Ροκφέιγ έσφαζαν και εξόριζαν τους Έλληνες που δεν ήθελαν η χώρα να μπει στο σφαγείο του Πολέμου ( και χωρίς ανταλλάγματα). Αν δεν σας κάνει ο Μπαρμπης υπάρχει ο Ντριώ, ο Μπάζιλ Τόμσον, ο Μποσντάρι κλπ. Γιατί η βλακεία συγχωρείται αλλά η αμάθεια όχι. Γιατί δεν υπάρχουν μόνο οι λιβανιστές του βενιζέλου ( πετρίδης, Μαυρογορδάτος, Βεντήρης) Καθόλου περίεργο ότι απόγονοι του προδοτικού βενιζελισμού είναι οι " δημοκράτες" Πασόκοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. φιλολογε Ερμη τα εχουμε ξαναπει με σενα στο παρελθον! Εισαι ακυρος ανθρωπε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Διεγράφησαν τα 4 τελευταία σχόλια σας. Παρακαλώ είτε διακόψτε, είτε αλλάξτε ύφος και κυρίως όχι διαξιφισμούς επί προσωπικού.

    Σας παρακαλώ πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

      Διαγραφή
  20. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν υπηρξε η ιδια ευαισθησια για τις επαναλαμβανομενες βρισιες προς το προσωπο μου απο αγνωστο σχολιαστη οι οποιες παραμενουν αναρτημενες. Μηπως πρεπει να σας καταγγειλω στο blogger ἡ στην εισαγγελεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πες μου σε ποιό άρθρο μου, σε έβρισαν ως...ανώνυμο και θα διαγράψω τα σχετικά σχόλια.

    Πάντως όπως και να εχει δεν μου αρέσουν οι απειλές για....εισαγγελίες κτλ ούτε και γενικότερα το ύφος σου όταν συζητάς. Υπάρχουν άλλα ιστολόγια λοιπόν, που μπορεις να συχνάζεις και που κινούνται στο ίδιο μηκος κύματος με εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λες "σε ποιο αρθρο μου", μα εδω, αυτο το θεμα με ενδιεφερε προσωπικα και μπηκα, δεν "συχναζω" εδω μεσα, δεν ειμαι αργοσχολος... Αν ησουν καλοπροαιρετος θα ειχες τακτοποιησει το ζητημα εξ αρχης. Προβαινεις σε μια απλη προειδοποιηση προς τον παρεκτρεπομενο μετα απο 4 επιθεσεις του, και σου αρκουν οι φιλοφρονησεις του προς το προσωπο σου, οταν εντρομος αντιλαμβανεται πως μπορει να τον στειλεις να "συχναζει" αλλου. Τονιζει παραλληλα οτι παραμενει αμετανοητος στον ρολο του λεγομενου "τσαμπα μαγκα του πληκτρολογιου", δεν κανω χαρακτηρισμο, μονο περιγραφη συμπεριφορας. Στην ουσια τον καλυπτεις , ισως σου αρεσουν οι... "ξεκαθαρες αντικοινοβουλευτικες αποψεις" του. Το μονο που βιαστηκες να διαγραψεις, ειναι μια αναφορα στον συνδεσμο οπου μπορουσε να βρει κανεις τον καταλογο των θυματων, που ειναι και το ουσιωδες. Μην αυταπατασαι λοιπον, και συ ανωνυμος εισαι ω! "φιλιστωρ". Σημειωση; το αρχαιο κλιτικο ω! επιβιωνει ακομα και σημερα στην Απειρανθο, για την οποια εσεις οι "ειδημονες" δεν γνωριζετε το παραμικρο. Δεν θελετε να καταλαβετε οτι η εξεγερση ηταν συνειδητη. Οι κατοικοι αν και αγραμματοι δεν ηταν οι αξεστοι ταραχοποιοι που ξεσηκωσε καποιος κομματαρχης οπως πιστευετε σεις οι "εγκριτοι", αλλα ελευθερα πνευματα που δεν ανεχθηκαν να υποταχθουν στην συνταγματικη εκτροπη ενος πραξικοπηματια. Και φυσικα δεν ηταν βασιλοφρονες, απλα ηταν Εντιμοι και προ παντων Ελληνες και οχι σαν κατι δηθεν "εθνικιστες". Ειχαν το ιδιο σθενος με αυτον που ανεβηκε στην Ακροπολη για να χλευαζεται σημερα εδω μεσα. Ο ψυχισμος τους αποδεικνυεται απο τις επιδοσεις τους στις τεχνες, τον πολιτισμο και τα γραμματα , στους δεκαδες καθηγητες πανεπιστημιων που εχουν αναδειξει και τους εκατονταδες, κυριολεκτικα, επιστημονες, στην αρχιτεκτονικη του χωριου τους, μοναδικη στην Ελλαδα, στον εκπληκτικο λαϊκο πολιτισμο τους που επιβιωνει και γενναει ακομα και σημερα! Ομως με μια λεξη-ταμπελλα "τοπικισμος", οι λελεδες του κολωνακιου "αποστομωνουν" παλι.
    Τα υβριστικα σχολια θα τα σβυσεις λοιπον; Οχι για μενα, για το φουκαριαρικο το σαϊτ που εκφυλιζεται. Αυτο ειναι το επιπεδο σου; Δεν σε απειλω εγω, αρκετοι αναγνωστες με προσδοκιες για υψηλου επιπεδου και ηθους συζητηση ενοχληθηκαν και πολλοι μπλογγερ ειδαν την μαγικη φραση "μηπως περιμενατε να δειτε το ιστολογιο σας εδω;" σε καφε-μοκα φοντο. Οι αναγνωστες σου ηδη ζητανε να τους διαγραψεις αρον-αρον! Και μιας και εχεις περι πολλου το ιστολογιο σου αφου δεν "κινειται στο ιδιο μηκος κυματος με εμενα", μαθε πρωτα να φιλιστορεις μετ' ευτελειας για να μην ακουσεις και το παρακατω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Θεωρώ τις θέσεις σας πολύ υπερβολικές. Με "απειλείτε" με εισαγγελείς και καταγγελίες επειδή ένας ανώνυμος σας εξύβρισε σε ένα σχολιο που κάνατε...ανώνυμα. Για να σας πω την πλήρη αλήθεια όταν σας είπα να πάτε αλλού, νόμιζα ότι είστε ο δεύτερος ανώνυμος. Αν δείτε την αλληλουχία των μυνημάτων ίσως καταλάβετε την πλήρη σύγχιση μου ως προς την ταυτότητα των...ανωνύμων.

    Δεν έχει σημασία όμως γιατί έστω και έτσι εκφράσατε τις -διόλου κολαυκετικές- απόψεις σας για το ιστολόγιο μου, απόψεις που τις λαμβάνω πολύ σοβαρά υπ΄όψιν μου. Κρίμα γιατί ήλπιζα ότι τώρα που μας μάθατε θα συχνάζατε πιο συχνά εδώ. Τέλος πάντων. Διέγραψα κάθε υβριστικό μυνημα εις βάρος σας, οπότε θεωρώ το όλο θέμα λήξαν.

    "φιλίστωρ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Βασίλης

    Πριν λίγες μέρες, άκουσα μια συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου στον Real, όοπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και η υπόθεση της σφαγής στη Νάξο από τον Βενιζέλο. Αγνόωντας το γεγονός, και θέλοντας να μάθω περισσότερα για το θέμα, googlάροντας έφτασα σε αυτό το site και διάβασα.
    Θεωρώντας μεγάλη πολιτική προσωπικότητα τον Βενιζέλο (τον Ελευθέριο...), αλλά γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι οι εθνικοί διχασμοί πάντοτε υποκρύπτουν εγκλήματα και από τις δύο πλευρές (εξ ορισμού, γιατί η Ιστορία αποδεικνύει ότι σε γκρίζες περιόδους το μέτρο πάντοτε χάνεται), πρέεπι να πω ότι τα γεγονότα της Νάξου, έτσι όπως τα διάβασα στο παρόν άρθρο, με εξέπληξαν δυσάρεστα. Θα πρέπει να πω επίσης ότι κανέναν λόγο δεν έχω να αμφισβητήσω την πιστότητα και την αυθεντικότητα των μαρτυριών της εποχής. Μην ξεχνάμε επίσης τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη από άνδρες της προσωπικής φρουρας του Βενιζέλου (βλ. Παύλος Γύπαρης). Και ιδιαίτερα στάθηκα στη μαρτυρία ενός εκ των κατοίκων, που πριν δολοφονηθεί είπε "μας ηύρε πάλι η Τουρκιά;" Επίσης, το γεγονός ότι υπάρχει επιστολή και του ίδιου του Βενιζέλου για τα γεγονότα της Νάξου (με το αμφιλεγόμενο, κατά τη γνώμη μου, "μη φεισθήτε ουδενός"), δείχνει ότι υπήρχε γνώση των γενομένων - επομένως δεν υπάρχει "δικαιολογία" ότι οι άνθρωποι της Εθνικής Άμυνας δρούσαν χωρίς να έχουν λάβει εντιλές ή ότι ο Βενιζέλος δεν ήξερε.
    Αυτό που μπορώ να καταλάβω, με τη δική μου οπτική επί του θέματος, είναι ότι υπήρξαν, όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πλιατσικολόγοι, τα αποβράσματα, που ευκαιρίας δοθείσης, μέσα στην αναμπουμπούλα καίνε, σκοτώνουν, βίαζουν, κόβουν δάχτυλα. Και στη Μικρασιατική εκστρατεία τα ίδια έγιναν (άσχετα αν η "εθνική ιστοριογραφία" αυτά τα αποκρύπτει). Δεν μπορώ ωστόσο να φανταστώ ότι ο Βενιζέλος ή οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του είχε δώσει εντολή να γίνουν τα αίσχη που έγιναν.
    Το ερώτημα κατ´ εμέ είναι άλλο: τι είναι τελικά αυτό που κρίνει έναν άνθρωπο, μια ιστορική προσωπικότητα, "μεγάλη"; Από την άποψη της διεύρυνσης των συνόρων, των νικηφόρων πολέμων, των μεταρρυθμίσεων που έγιναν σε αυτή τη χώρα εκείνη την εποχή, ο Βενιζέλος κρίθηκε "Εθνάρχης". Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η Μικρασιατική Καταστροφή απόρροια της φιλοβασιλικής πολιτικής υπήρξε - κι ο Βενιζέλος κλήθηκε στη συνέχεια να διαχειριστεί τις συνέπειες. Μήπως πίσω από κάθε μεγάλη προσωπικότητα κρύβονται και (μικρότερα ή μεγαλύτερα) εγκλήματα; Κι αν ναι, αυτά ο Ιστορικός τα αποδέχεται ως νομοτέλεια ή στέκεται κριτικά απέναντί τους; Μήπως υπάρχουν τόσες αλήθειες (μιλάω για τη γενική αποτίμηση, όχι για τα συγκεκριμένα γεγονότα της Νάξου), όσες και οι οπτικές γωνίες που υπάρχουν για να κρίνει κανείς τα πρόσωπα; Μήπως, για τα δεδομένα της εποχής και με δεδομένη την πόλωση της εποχής, τέτοια γεγονότα σαν αυτά της Νάξου υποβιβάζοναι απλά ως "μελανές κηλίδες" σε μια θετική αποτίμηση; Κι από την άλλη, πώς μπορεί η εκτέλεση τόσων ανθρώπων ,έστω και αν αυτή προέρχεται στο όνομα ενός ηγέτη, να υποβιβαστεί απλώς σε "μελανό σημείο"; Παράδειγμα: ακόμα και αν ο Βενιζέλος καταδίκασε τη δολοφονία του Δραγούμη, το ότι συνέβη μάλλον δείχνει ότι ο ηγέτης δεν ελέγχει τις προσκείμενες σε αυτόν δυνάμεις. Και αυτό δεν τον κάνει τελικά και τόσο "μεγάλο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Άλλη μια λαμπρή σελίδα του Βενιζελισμού. Δεν τολμώ να φανταστώ αν παρόμοια σφαγή είχαν κάνει πχ οι επίστρατοι, τι αφιερώματα, μνημεία, βιβλία κλπ θα είχαμε κάθε χρόνο για αυτήν. Τελικά τα πραγματικά εγκλήματα πάντα θάβονται σε αυτόν τον τόπο, αντίθετα με τα τεχνητά μηνμόσυνα ( πχ πολυτεχνείο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Απλά σκεφτείτε το συγκεκριμένο έγκλημα να το είχαν κάνει οι Βασιλόφρονες. Όπως και τις θηριωδίες σε Χαλκιδική και Κοζάνη. Ποιος να τα πει βέβαια, οι συγγραφείς κρατικοδίαιτων ιδρυμάτων για τον βενιζέλο ή οι πρώην πασόκοι και νυν αριστεροί πανεπιστημιακοί; Κατά τα άλλα ο Βενιζέλος ήταν λαοφιλής και μεγάλος πολιτικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μα ο Βενιζέλος ήταν λαοφιλής και μεγάλος πολιτικός.Εν αντιθέσει με τον Γερμανόδουλο Τίνο και τα τσιράκια του,τους ακροδεξιούς του Λαικού κόμματος.Ευτυχώς η σημερινή ΝΔ δεν έχει καμμία σχέση με αυτά τα μιάσματα.Φανταστείτε ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγινε σημείο αντιλεγόμενο.Χώριστηκαν άνθρωποι σε πολιτικές ομάδες για χάρη του.Ο μεγαλύτερος όλων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος ήταν λαοφιλής , ο Αγγλόδουλος Μπενύ σελόν; Ο παράφρων της χαλέπας κατα τον πρώην φίλο του τον Κονδύλη; Που κάθε φορά που ο λαός τον έστελνε με τις εκλογές εκεί που έπρεπε, έκανε κίνημα διχάζοντας τον τόπο; Εξοργιστικό τα βενιζελικά μιάσματα που έφεραν Γάλλους και Αφρικανούς να καταλάβουν την χώρα και οδήγησαν την Ελλάδα στην μικρασιατική καταστροφή τολμάνε και μιλάνε. Και που στην κατοχή αν δεν πήγαν με τους Γερμανούς ( Ντερτιλής Πάγκαλος) έγιναν τσιράκια του ΕΑΜ για πλέρια δημοκρατία; Η κατάρα το τόπου δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές ( αυτοί πάντα ήταν απομονωμένοι ) αλλά οι βενιζελόδουλοι που ξεγέλασαν αρκετούς πατριώτες.

      Διαγραφή
  29. Προς τον προλαλησαντα Ανωνυμο:

    Ακου εδω φιλαρακο. Οι "ακροδεξιοι" του Λαϊκου κομματος και το βενιζελικο πατριωτικο Κεντρο ηταν ενα και το αυτο: Οι δυο συνιστωσες ενος και μοναδικου πολιτικου και ιδεολογικου χωρου, που διαχρονικα ονομαζεται ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ.

    Μακαρι αυτο το ξεφτιλισμενο αποκομμα της σημερινης ΝΔ να εμοιαζε με αυτα τα "μιασματα".

    Για τον Ελευθεριο Βενιζελο μιασματα δεν ηταν οι Εξι, για τους οποιους αλλωστε ειχε μιλησει με συμπαθεια, αλλα οι Αριστεροι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Δεν διαφωνω για τους Αριστερους αλλα πως ειναι δυνατον μα υπερασπιζεσαι αυτους οπισθοδρομικους και αντιδραστικους Λαικους?Ανθρωπους που εβαλαν σε μπελαδες την πατριδα και στηριζαν τον ξεπερασμενο θεσμο της Μοναρχιας!Ανθρώπους που συμφωνησαν με τον αντισυνταγματικο τροπο διαχειρισης της εξωτερικης πολιτικης απο τον Κωνσταντινο(που δεν ειχε κανενα δικαιωμα να το κανει).Αν εξαιρεσεις τον Παναγη Τσαλδαρη,που ηταν ηπιων τονων και δημοκρατικος,οι προηγουμενοι ηταν...ας τα να πανε.Δεν γινεται να δινουμε συγχωροχαρτι στους υπευθυνους της Μικρασιατικης Καταστροφης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκου ανώνυμε της 23 Μαΐου ξεπερασμένος δεν είναι ένας θεσμός που υπάρχει ακόμα στην Δυτική Ευρώπη. Ξεπερασμένες είναι οι ιδέες της Σοβιετίας και τα κατορθώματα του κομμουνισμού. Όπως και τα βενιζελικά κινήματα και οι δικτατορίες που τις δικαιολογούν οι οπαδοί τους γιατί ήταν ...δημοκρατικές! Οι σφαγείς του ελληνισμού και φίλοι των Σλάβων ή οι κινηματίες και υπεύθυνοι του διχασμού και της μικρασιατικής καταστροφής δεν έχουν το δικαίωμα να παριστάνουν τους τιμητές.. Ειδικά Άτομα που υποστηρίζουν την δικτατορία του 1917-20 ( ο Βασιλιάς κάλεσε Γαλλικά κατοχικά στρατεύματα; ο Βασιλιάς έβαλε να κάψουν χωριά στην Χαλκιδική και την Νάξο ή επανέφερε την προηγούμενη βουλή ανιτσυνταγματικά; ) .όπως και τα ίδια και χειρότερα είναι συνοδοιπόροι που υμνούν το ΕΑΜ και τον υμνητή του Χότζα τον Γλέζο με τις γνωστές θέσεις του στο παρελθόν για το Μακεδονικό..

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας