Ευρυβιάδης Vs Θεμιστοκλή


(Σημ Φιλίστωρος: Ένιωσα δυσάρεστα όταν το κείμενο μου για τις Ιστοριοδιφικές ανακρίβειες των 2 πολιτικών αρχηγών έτυχε παγερής υποδοχής από αρκετούς αναγνώστες της ιστοσελίδας μου. Στα σχόλια που ακολούθησαν κάποιοι προσπάθησαν να με πείσουν ότι ο ελέφαντας είναι γορίλας η γλάστρα αιρ-κοντίσιον η ότι "διυλίζω τον κόνωπα" (τουλάχιστον δεν καταπίνω την κάμηλον όπως κάποιοι άλλοι). Επειδή ακόμη δεν έχω τρελαθεί και συνεχίζω σταθερά να γνωρίζω γραφή και ανάγνωση,  παραθέτω το κείμενο του δημοσιογράφου Τάκη Θεοδωρόπουλου στα χθεσινά "ΝΕΑ" όπου αναφέρει ο άνθρωπος μέσες-ακρες τα αυτονόητα που παράθεσα και εγώ και τα γνωρίζουν οι πάντες)

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ (στη στήλη "ανορθόδοξα")

Ευρυβιάδης Vs Θεµιστοκλή


Μέρες τώρα ψάχνω να βρω µήπως οι πρόσφατες ιστορικές έρευνες προσκόµισαν στοιχεία που γνωρίζουν οι ευρυµαθείς πολιτικοί µας και αποδεικνύουν πως οι δύο άνδρες τα βρήκαν στη Σαλαµίνα σε αντίθεση µε όσα µαθαίναµε κάποτε στο γυµνάσιο. ∆υστυχώς, δεν βρήκα τίποτε και θα παρακαλούσα τους ελληνοµαθείς συµβούλους και του κ. Καρατζαφέρη και του κ. Σαµαρά αν κάτι γνωρίζουν να µη µας το κρατούν κρυφό.

∆ιότι ναι µεν ο Ευρυβιάδης και ο Θεµιστοκλής πολέµησαν µαζί στη Σαλαµίνα, όµως αυτό ήταν αποτέλεσµα του εκβιασµού του Αθηναίου προς τον Σπαρτιάτη. Αφού προηγήθηκε το γνωστό «πάταξον µεν, άκουσον δε» και ο Θεµιστοκλής φοβήθηκε πως η Σπάρτη θα εγκατέλειπε την Αθήνα και θα παρέτασσε στρατό και στόλο στον Ισθµό για να σώσει την Πελοπόννησο, ο Αθηναίος ειδοποίησε τον Ξέρξη πως οι Ελληνες ετοιµάζονται να φύγουν. Οι Πέρσες επιτέθηκαν πρώτοι για να τους κλείσουν τον δρόµο και ακολούθησε η Ναυµαχία της Σαλαµίνας.

Σηµασία έχει ότι νίκησαν, θα µου πείτε. Σηµασία όµως έχει και το θάρρος του Θεµιστοκλή, η απόφασή του να τα παίξει όλα για όλα, η πίστη στη δύναµη του στόλου του, αφού, αν εκείνη την ηµέρα έχανε τη ναυµαχία, θα καταγραφόταν στην Ιστορία ως δεύτερος Εφιάλτης. Σηµασία έχουν και οι ιστορικές γνώσεις των πολιτικών µας αρχηγών, θα µου πείτε, όµως ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτοµέρειες. Στη Σαλαµίνα, αντιθέτως, τα βρήκαν δύο άλλοι πολιτικοί αντίπαλοι. Ο ολιγαρχικός Αριστείδης µε τον δηµοκρατικό Θεµιστοκλή. Ο πρώτος ήταν εξόριστος στην Αίγινα µετά τον άδικο οστρακισµό του και ο δεύτερος ζήτησε να ανακληθεί η ποινή του για να βοηθήσει την Αθήνα στις δύσκολες στιγµές που περνούσε. Οπερ και εγένετο.

Ο Αριστείδης όχι µόνον πολέµησε στη Σαλαµίνα – κρατούσε την Ψυττάλεια αν θυµάµαι καλά –, αλλά και τον επόµενο χρόνο ήταν στρατηγός των Αθηναίων στις Πλαταιές όπου και ηττήθηκαν οριστικά οι περσικές δυνάµεις που είχαν εισβάλει στην Ελλάδα. Ο Αριστείδης, ο οποίος πέθανε άπορος – µε αποτέλεσµα η Αθήνα να προικίσει την κόρη του –, καλείται ως γνωστόν δίκαιος. Είναι δε αυτός που είχε πει, κατά τον Πλούταρχο, εκείνο το περίφηµο:

«Αν θέλει η Αθήνα να γλιτώσει, το καλύτερο θα ήταν να µας οστρακίσει και τους δύο, και εµένα και τον Θεµιστοκλή». ∆εν πιστεύω στις ιστορικές αναλογίες. Αλλος εχθρός ήταν οι Πέρσες και άλλο το χρέος και τα επιτόκια δανεισµού. Αλλο θάρρος απαιτείται για να νικήσεις σε µια ναυµαχία και άλλου τύπου ευφυΐα σού χρειάζεται για να µπορέσεις να περικόψεις τις δηµόσιες δαπάνες και να αυξήσεις τα έσοδα. Εκείνο όµως το «ηµιµάθεια χειρότερη της αµαθείας» που έλεγαν οι παλαιότεροι φοβάµαι πως δεν αλλάζει ό, τι κι αν γίνει. Αλλος εχθρός ήταν οι Πέρσες και άλλο το χρέος και τα επιτόκια δανεισµο

Σχόλια

  1. Βασικά το έγραψες επειδή προφανώς είσαι φίλα προσκείμενος στη ΝΔ και ήθελες να μας πεις ότι να, δεν έγινε έτσι ακριβώς όπως το 'πε ο Καρατζαφέρης αλλά αλλιώς έγινε και επομένως δεν έπρεπε να το χρησιμοποιήσει σαν ιστορικό παράδειγμα περί συναίνεσης.

    Αυτό που σου διαφεύγει είναι ότι η πραγματική ιστορία ταιριάζει ακόμα περισσότερο στη συγκεκριμένη κατάσταση. Διότι εκτός από το θάρρος και την πονηριά του Θεμιστοκλή, σημασία έχει επίσης και η ξεροκεφαλιά (το λιγότερο) του Ευρυβιάδη που κοιτάζει ουσιαστικά την πάρτη του μόνο και την ιδιαίτερη πόλη του χωρίς να ενδιαφέρεται για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για τη συνολική νίκη επί των Περσών. Και μόνο εκβιαζόμενος υποχρεώνεται τελικά να ακολουθήσει τη σωστή στρατηγική.
    Σημασία έχει επίσης και η στάση του Αριστείδη που αν και πολιτικός αντίπαλος του Θεμιστοκλή, και μάλιστα εξοστρακισμένος, δέχτηκε να επιστρέψει για να βοηθήσει την πατρίδα του.

    Αυτά για να βγάζουμε και τα σωστά συμπεράσματα, μια που επιμένεις τόσο στην ιστορική ακρίβεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μάλλον φίλε ανώνυμε δεν διάβασες το κείμενο μου (αλλά μην στενοχωριέσαι, είναι κάτι το σύνηθες στο μπλογκ αυτό).

    Αν διάβαζες αυτά που γράφω θα είχες δει ότι έριξα μεγαλύτερες ευθύνες στον κ. Σαμαρά γιατί αυτός δεν απάντησε εν θερμώ αλλά είχε όλο τον χρόνο να τον πληροφορήσουν για τις ανακρίβειες που είχαν ακουστεί.

    Ενώ λοιπόν είχε την ευκαιρία να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αυτός προτίμησε να συνθηματολογήσει για να εισπράξει τα χειροκροτήματα των βουλευτών του.

    Για τα υπόλοιπα συμπεράσματα σου εν γένει συμφωνούμε, με μια μικρή αντίρρηση για τον Ευρυβιάδη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μήπως τελικά απέσυρε και την κοινοβουλευτική ομάδα ο Θεμιστοκλής;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Ο σχολιασμός του αναγνώστη (ενημερωμένου η μη) είναι το καύσιμο για το ιστολόγιο αυτό, έτσι σας προτρέπουμε να μας πείτε την γνώμη σας. Τα σχόλια οφείλουν να είναι κόσμια, εντός θέματος και γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες (όχι greeklish και κεφαλαία).

Καλό είναι όποιος θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του να χρησιμοποιεί ένα ψευδώνυμο έτσι ώστε σε περίπτωση διαλόγου, να γίνεται αντιληπτό ποιος είπε τι. Κάθε σχόλιο το οποίο είναι υβριστικό η εμπαθές, θα διαγράφεται αυτομάτως.

"Encompass worlds but do not try to encompass me..."

Walt Whitmann

Αναγνώστες

Συνολικές προβολές σελίδας