Αν η Ισπανία έμπαινε στον πόλεμο, χιλιάδες εβραίοι θα στέλνονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης τους σύμφωνα με νέα απόρρητα έγγραφα

Επικαλούμενη απόρρητα έγγραφα η «Εl Ρais» αποκαλύπτει ότι ο Ισπανός δικτάτορας Φρανσίσκο Φράνκο όχι μόνο δεν βοήθησε τους Εβραίους, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του, αλλά είχε διατάξει τη σύνταξη καταλόγου με 6.000 Εβραίους με σκοπό να την παραδώσει ο ίδιος στον Χάινριχ Χίμλερ το 1941, στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ισπανίας στον Άξονα

Τα αρχεία δείχνουν ότι αν η Ισπανία προσχωρούσε στον πόλεμο χιλιάδες Εβραίοι που ζούσαν στη χώρα θα στέλνονταν στο Αουσβιτς και στα υπόλοιπα στρατόπεδα εξόντωσης του Αδόλφου Χίτλερ. Σύμφωνα με τη διαταγή του Φράνκο οι κυβερνήτες των περιφερειών καλούνταν να καταρτίσουν λίστες «με όλους τους Ισπανούς και ξένους Εβραίους που ζουν στην ισπανική επικράτεια, περιλαμβάνοντας τις προσωπικές και πολιτικές τους προτιμήσεις, τα εισοδήματά τους,τις εμπορικές τους δραστηριότητες και τον βαθμό επικινδυνότητάς τους».

Ο ιουδαϊσμός συνιστούσε, σύμφωνα με τον ισπανό δικτάτορα, μια φυλετική και όχι θρησκευτική ταυτότητα. Στη διαταγή γινόταν λόγος για μια «κακόβουλη φυλή», η οποία εξαπλωνόταν με γοργούς ρυθμούς. Η λίστα δεν περιελάμβανε τους Εβραίους που τρέπονταν σε φυγή από το Βισί της Γαλλίας, όπου συντάσσονταν παρόμοιες λίστες, ή από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Όταν οι δυνάμεις του Άξονα έχασαν τον πόλεμο το καθεστώς του Ισπανού δικτάτορα προσπάθησε να αποκρύψει τη συνεργασία του με τον Χίτλερ και να ξαναγράψει την ιστορία της πολιτικής που ακολούθησε ως προς τους εβραίους. Το μεγαλύτερο μέρος της λίστας καταστράφηκε, αλλά κάποια αντίγραφά της παρέμειναν στα γραφεία των τοπικών αρχόντων με αποτέλεσμα να βρεθούν αργότερα. Η στάση του Φράνκο στο Ολοκαύτωμα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης ήδη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και διχάζει τους Ισπανούς έως σήμερα.

Το 1939, όταν οι σχέσεις του καθεστώτος του Φράνκο με τον Χίτλερ ήταν ιδιαίτερα θερμές, ο ισπανός στρατηγός αποκήρυξε μετά βδελυγμίας «το εβραϊκό πνεύμα που επιτρέπει τη συμμαχία του μεγάλου κεφαλαίου με τους μαρξιστές» . Αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Ισπανία έγινε δίοδος διαφυγής για τους εβραίους που εγκατέλειπαν την Ευρώπη για να γλιτώσουν από τους ναζιστές. Οι επικριτές του Φράνκο λένε ότι αυτός ο ρόλος της Ισπανίας μεγαλοποιήθηκε σκοπίμως από το καθεστώς του Ισπανού δικτάτορα, προκειμένου να βελτιωθούν οι σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Φράνκο και Χίτλερ: άτυπη συμμαχία

Με τη βοήθεια της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, οι ισπανοί Εθνικιστές υπό τον Φράνκο επικρατούν στον ισπανικό εμφύλιο, που διαρκεί από το 1936 ως το 1939.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Φράνκο εκφράζει ανοικτά τη συμπάθειά του προς τις δυνάμεις του Άξονα, ωστόσο η Ισπανία αποφεύγει να εμπλακεί στρατιωτικά στον πόλεμο.

Το 1940 συναντά τον Αδόλφο Χίτλερ για να διαπραγματευτεί τους όρους μιας ενδεχόμενης συμμαχίας, αλλά οι απαιτήσεις του είναι τέτοιες που η Ισπανία τελικά παραμένει κατ΄ όνομα ουδέτερη. Καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η άτυπη συμμαχία του Φράνκο με τις δυνάμεις του Αξονα οδηγεί σε μια σειρά εμπορικών, και όχι μόνο, συμφωνιών με το ναζιστικό καθεστώς.


Σημείωση Φιλίστωρος: Αναμφίβολα η συγκεκριμένη είδηση είναι πολύ σημαντική, καθώς ανατρέπει τη εικόνα που είχαμε ως τώρα για το Καθεστώς του στρατηγού Φράνκο. Υπενθυμίζουμε πως η Ισπανία κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε αυστηρά ουδέτερη, ουδετερότητα που έπληττε την Ναζιστική Γερμανία. Στην συνάντηση Φράνκο - Χίτλερ στην περίοδο παντοδυναμίας του δευτέρου (μετά την συντριβή της Γαλλίας, πριν βγει στον πόλεμο η Αμερική στις 23 Οκτωβρίου 1940), ο Χίτλερ ζήτησε να του επιτρέψει ο Φράνκο να εισέλθει σε Ισπανικό έδαφος και να πλήξει την Βρετανική βάση στο Γιβραλτάρ. Αν γινόταν αυτό, ο Βρετανικός στόλος θα αποκλειόταν από τις βάσεις του στην Αγγλία και ίσως τελείωνε ο πόλεμος. Ο Φράνκο ζήτησε τόσα πολλά που ουσιαστικά αρνήθηκε. Ο Χίτλερ έλεγε αργότερα πως "προτιμούσε να του βγάλουν δυο δόντια χωρίς αναισθητικό παρά να σφίξει ξανά το χέρι του Ισπανού δικτάτορα".

Μετά το τέλος του πολέμου το Καθεστώς του Φράνκο βρισκόταν στο έλεος των Συμμάχων, ενώ η παγκόσμια κοινή γνώμη ήταν πολύ εχθρικά διακείμενη σε τέτοιου είδους καθεστώτα. Η Αμερική και η Αγγλία προστάτεψαν τον Φράνκο, παρά την εχθρότητα των Ρώσων του Στάλιν. Πολλοί λένε πως η προστασία αυτή δεν ήταν άσχετη με την πολιτική του Φράνκο στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο....

πηγές

tovima.gr & http://lefobserver.blogspot.com